Αγχος για το μελλον της σχεσης

Γεια χαρα και καλως σας βρηκα.........
Ειμαι 25 χρονων και εδω και 8 μηνες περιπου εχω σχεση με μια κοπελα με την οποια ειμασταν φιλοι για 2 χρονια....Ολους αυτους τους μηνες ειμασταν μια χαρα με ελαχιστους τσακωμους,αλληλοκατανοηση και γενικοτερα τέλεια με ολη της σημασια της λεξης.....Προσφατα πηγαμε ενα τριημερο το οποιο ηταν απο καλυετρα τριημερα της ζωης μου.Της ανοιχτηκα και μου ανοιχτηκε για ακομη μια φορα και καταλαβα και καταλαβε ποσο πολυ θελουμε ο ενασς να εινια διπλα στον αλλο....Την μερα που γυρισαμε και αφου την πηγα σπιτι της και μετα θα πηγαινα σε ενα μαγαζι που ηταν καποιοι φιλοι μου που ειχα να τους δω μηνες (ειναι στρατιωτες) ενιωσα ενα απιστευτο αισθημα 'κενου' το οποιο με εκανε να σκεφτομαι οτι δεν εγινε και τιποτα που περασα καλα το τριημερο,δεν εγινε και τιποτα που θα δω τα παιδια που εχω να δω μηνες και γενικοτερα αισθημα του τυπου 'δεν νιωθω τιποτα και για κανεναν'........Ολο αυτο το θεμα μου εχει δημιουργησει εδω και μια βδομαδα ενα αγχος μηπως και ξαφνικα τελειωσαν ολα αυτα που ενιωθα για την κοπελα μου μεσα σε λιγες ωρες(πρωι ειμασταν μαζι και το βραδυ μου ηρθε εκεινο το συναιθημα) και τρελαινομαι με την ιδεα οτι μπορει να εχει συμβει αυτο....Αγχωνομαι μηπως αυτο το κενο που νιωθω τωρα δεν ειναι προσωρινο και απλα τελειωσαν τα αισθηματα μου για αυτην....Απο την αλλη μου εχει γινει εμμονη και το σκεφτομαι ολη την μερα στην κυριολεξια...Αν την χασω θα φρικαρω τελειως....Τι εμπλοκη ειναι αυτο που εχω παθει???

Ξαφνικά μηδενίστηκαν όλα? Σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτα?

Θα σου προτεινα να της το πεις αυτο που νιωθεις, ακριβως ετσι οπως το νιωθεις γιατι αν καταλαβα καλα, δεν στρεφεται το συναισθημα σου μονο προς εκεινη αλλα ειναι ενα γενικοτερο συναισθημα. Αυτα τα πραγματα συμβαινουν. Αν δεν μπορεις να της το πεις δεν εχει και πολυ νοημα να ειστε μαζι. Μπορει να σου θυμωσει η να απομακρυνθει για λιγο αλλα η αντιδραση της θα σε βοηθησει να καταλαβεις τι θελεις και εσυ.

Εγώ θα πρότεινα να παρακουλουθήσεις τον εαυτό σου, να τον καταγράψεις κι άλλο μέχρι να ξεχωρίσεις εάν αυτό που αισθάνεσαι αφορά εκείνη και μόνο.

Μία εβδομάδα δεν είναι ίσως ο χρόνος που θα σου επιτρέψει να κάνεις τη συζήτηση μαζί της.
Κι αν υποθέσουμε οτι το κάνεις.. ποιά είναι τα επιχειρήματα που θα σε βοηθήσουν να περιγράψεις ακριβώς αυτό που αισθάνεσαι?

Αν βρισκόμουν στη θέση της και άκουγα την παραπάνω σου τοποθέτηση, δεν νομίζω να έβγαζα άκρη. Θα σε ρωτήσει που έφταιξε και δεν θα ξέρεις τι να πεις. Θα σε ρωτήσει τί θέλεις να κάνετε και θα πεις δεν ξέρω--> έχω εμπλοκή.

Δώσε λίγο χρόνο, χαλάρωσε, σχημάτισε υπόθεση, και μετά κάνε τη συζήτηση. Γνώμη μου of course.

Αν χώριζα κάθε φορά που είχα τέτοια συναισθήματα δε θα είχα ποτέ σχέση πάνω από 2 μήνες . Δεν έχει να κάνει μαζί της αλλά μαζί σου. Κάποια φοβία, κάποια ανασφάλεια, το ότι ένιωσες τόσο πολύ ευτυχισμένος και σε κατέβαλε γιατί ο εαυτός σου προσπαθεί να κρατήσει ισορροπία.
Κάτσε ψάξε μέσα σου, άφησε το χρόνο κιόλας να μιλήσει και θα δεις. Κατά 90% θα σου περάσει μόλις βάλεις τα πράγματα στη θέση τους μέσα σου (στα κουτάκια τους, δηλαδή αυτή είναι η σχέση μου, αυτή είναι η ζωή μου κλπ)

H γνώμη μου είναι οτι επί 2 χρόνια η σχέση αυτή αναλώθηκε στη φιλία και εξαντληθηκε. Δεν υπάρχει κάτι να ανακαλύψεις πλέον.Εξ ου και το κενό.

Εγώ πάλι λέω να παρατηρήσεις τον εαυτό σου κ το αισθημα κενου που νιώθεις. Νομίζω ειναι το πιο σημαντικο. Να δεις δλδ πώς προκαλειται αυτο το συναισθημα, πώς αυτο το \"δεν νιωθω τίποτα για κανεναν\"....

Ανοιχτηκατε πολυ ο ενας στον αλλο και μετα ειχες μια αισθηση κενου..
Αυτο μπορει να σημαίνει πως αυτα που εξεφρασες,αποκαλυψαν καποια πραγματα που δεν ηθελες να μαθει και νιωθεις οτι χαλασε η εικονα σου γι\'αυτην,ή σου ανοιχτηκε τοσο πολυ που ενιωσες ξενερωμενος μετα τη συζητηση λογω ισως του οτι την περιμενες πιο περιπετιωδη και σου αποκαλυψε οτι εισαι ο πρωτος αντρας στη ζωη της και οτι μεχρι τωρα δεν εχει κανει πολλα πραγματα στη ζωη της κλπ.(λεω εγω τωρα)...
Μηπως τελικα ανακαλυψες οτι ο χαρακτηρας της δεν σε ενδιαφερει πλεον οσο πριν μαθεις τα παντα γι αυτην,γιατι υπηρχε μια δοση μυστηριου και τωρα που τα εμαθες ολα,εχεις ξενερωσει και νιωθεις το κενο?
Μου εχει τυχει να το παθω αυτο με ενα φιλο στο στρατο,με τον οποιο καναμε πολυ παρεα και ενα βραδυ που καναμε περιπολο μου εκμυστηρευθηκε τοσα πολλα πραγματα που εμιαζε σαν να αφηγουνταν τη ζωη μου..Ενιωθα πολυ ευτυχης που βρηκα καποιον μεσα στο στρατο,ο οποιος ειχε περασει δυσκολα σε καποιες παρομοιες καταστασεις με μενα και με καταλαβαινε,εκει που κανεις δε σε καταλαβαινει και δεν μπορεις να εμπιστευτεις κανεναν νιωθοντας εντελως καταθληπτικα..Δεν πιστευα στα αυτια μου με οσα ελεγε,ηταν σαν να διαβαζε το βιβλιο της ζωης μου..και καποια στιγμη,ενω η ατμοσφαιρα ηταν τοσο πολυ θετικα φορτισμενη,μου πεταει μια ατακα και τι μου λεει:
\"Ειναι απιστευτο,ειναι σαν να ειμαστε αδελφες ψυχες!\" .........................Παγωσα,φρικαρ α.....ενιωσα ενα κενο και το αισθημα διαφυγης...Ηταν για μενα σαν να ειπε την προταση \"ειμαστε αδερφες\" χωρις το \"ψυχες\"!!! Ειλικρινα,ετσι το αντιληφθηκα,κι ας ηξερα οτι εννοουσε τελικα οτι μοιαζαμε τοσο..Ηταν σαν να εκανε κρακ κατι μεσ\'το μυαλο μου...:D
Ασχετη η δικη μου η περιπτωση,μα μετα απο αυτο το περιστατικο,απομακρινθηκα και αρχισα να τον βλεπω με αλλο ματι..
Αλλα φυσικα οταν εχεις να κανει με την κοπελα που αγαπας,σιγουρα ειναι αλλιως τα πραγματα..
Κριση ειναι και θα σου περασει..

Τωρα που θυμαμαι,το εχω παθει παλι αυτο το αισθημα κενου..Ακου τι επαθα..
Ειμαι με μια κοπελα,παιδικη μου φιλη και ειμαστε μονοι στο εξωχικο της,βραδυ,γυρω στις 2:00 πμ. Απο μικρα παιδια υπηρχε ελξη μεταξυ μας,αλλα δεν ειχε προκυψει κατι,επειδη την εβλεπα χριστουγεννα-πασχα καλοκαιρι και λογω της οικογενιας της,φοβομουν να το επιχειρησω (με βλεπουν σαν να \'μαι συγγενεις τους).Θα ελεγα πως υπηρχε πλατωνικη σχεση μεταξη μας..
Αυτη ηταν μικρη τοτε,γυρω στα 15 και εγω 19 και παντα με εβλεπε σαν πιο μεγαλο και πιστευε πως ειχα σεξουαλικες εμπειριες,οποτε οπως καταλαβαινετε ενιωθε οτι ημουν ο μυστηριωδης αντρας που ισως να της εδιχνε το μονοπατι του ερωτα,οποτέ αρκετα συχνα μου πετουσε υπονοουμενα,με χαιδευε οποτε εβρισκε ευκαιρια,φιλακια στο μαγουλο καθοταν στην αγκαλια μου και τετοια..Αλλα αν εκανα κατι μαζι της και το μαθαιναν οι δικοι της,που σιγουρα θα το ελεγε στις μεγαλυτερες αδερφες της και απο κει θα το μαθαινε και ο αδερφος της που ειναι κολλητος μου απο 4 χρονων και αστα να πανε μετα..Οποτε,εκεινο το βραδυ ανοιχτηκαμε τοσο ο ενας στον αλλο,που της αποκαλειψα παρα πολλα για μενα.Το αποκορυφωμα ηταν οταν με ρωτουσε να τις πω ιστοριες με τις πρωην μου και τοτε καθως ειμασταν αγκαλιτσα και ειχαμε ερθει πολυ κοντα,της ειπα την αληθεια και ξενερωσε τοσο,οσο και γω μαζι μου!Ημουν ακομη παρθενος και αυτη νομιζε μεχρι τοτε οτι ειχα κανει 3-4 σχεσεις..Με ρωτουσε συνεχεια,τι να της ελεγα,ντρεπομουν..Απο τοτε ευτυχως τελικα,σταματησε να ψαχνει αυτο το κατι σε μενα και γλυτωσα τις κλοτσιες που θα ετρωγα απ το αυστηρο της σοϊ.Μου μεινε βεβαια αποθυμενο,αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια.Εκεινη τη στιγμη,η κοπελα ενιωσε το κενο πιστευω,ακριβως οπως εγω..Απογοητευτικε και το εδειξε αμεσως και ενιωσα ντροπη και τα συναισθηματα μου γειωθηκαν..Επαθα βραχυκυκλωμα..:P
Οποτε,ψαξε να βρεις τι ηταν αυτο που δεν σου αρεσε ισως,μεσα απο την εξομολογηση των συναισθηματων σας και μη το αφηνεις να σε κυριευει..Αν μου συνεβαινε φυσικα το περιστατικο σημερα,θα το ειχα χειριστει με πολυ πιο διπλωματικο τροπο..Απο τα λαθη μαθαινεις ομως..Ψαξε μεσα σου και θα την βρεις τη λυση..
και

...και μην ξεχνας πως αυτη σε αγαπαει..Κριμα δεν ειναι να την πληγωσεις?Ασε το χρονο να κυλήσει..

Δεν θελω να παρω καμια αποφαση τωρα \'εν βρασμω\' γιατι ξερω οτι θα το μετανοιωσω...Εννοειται οτι θελω να περασει λιγος χρονος μεχρι να ηρεμησω και να δω πραγματικα τι μου γινεται.Αυτο το \'κενο\' που νιωθω ισχυει για ολους,οχι μονο για την κοπελα μου αλλα εκει το εχω εστιασει γιατι φοβαμαι μην μεινει μονιμο λογω ανασφαλειας..Για να καταλαβετε προχθες εμαθα οτι καποιο στενο συγγενικο προσωπο που το συμπαθω πολυ εχει την ακατανομαστη νοσο και δεν προκαλεσε τιποτα αυτη η ειδηση..Το ακουσα και το εισεπραξα πολυ ουδετερα και χωρις ιχνος συναισθηματισμου!!!
Δεν ξερω αν εκανα καλα που το ειπα στην κοπελα αλλα μου βγαζει απιστευτη ειλικρινεια και δεν μπορουσα να κανω αλλιως,ξερω οτι την εχω στεναχωρησει και αυτο με κανει να νιωθω ενοχες αλλα τη σεβομαι απεριοριστα γι\'αυτο το εκανα!!!Το θεμα ειναι οτι προσφατα σταματησα και τη δουλεια λογω καποιων υποχρεωσεων για τη σχολη μου(πτυχιακη) με αποτελεσμα να καθομαι σχεδον ολη μερα σπιτι χωρις να κανω τιποτα(ουτε καν την πτυχιακη στην τελικη) επειδη σκεφτομαι ολη μερα το βραχυκυκλωμα που εχω παθει...Και οσο το σκεφτεσαι περισσοτερο τοσο πιο δυσκολα περναει...ετσι δεν ειναι????:(

Υ.Γ- Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.