Παρακαλω χρειαζομαι τις γνωμες σας

Καλησπερα,ειμαι καινουριος στο φορουμ και κατεληξα εδω γιατι δεν ξερω πλεον που μπορω να εκμηστυρευτω αυτα που σκεφτομαι καθως και γιατι δεν αντεχω αλλο να τριγυρνανε στο κεφαλι μου. Θα ηθελα την γνωμη σας με το τι πρεπει να κανω για να νιωσω καλυτερα . Τα πραγματα εχουν ως εξης. Ειμαι 24 ετων και εχω κανει πολλα πραγματα για τα οποια νιωθω τυψεις. Εχω υπαρξει κλεπτομανης απο πολυ μικρη ηλικια της ζωης μου. Ειναι σαν να μη μπορω να ελεγξω τον εαυτο μου καποιες φορες. Εχω κλεψει απο φιλους , απο γνωστους , απο την κοπελα μου , απο συγγενεις, απο τους γονεις μου. Επισης δεν μπορουσα ποτε πραγματικα να εμπιστευθω κανενα. Θυμαμαι τον εαυτο μου απο μικρο παιδι να πληγωνεται πολυ ευκολα και να μην καταφερνω ποτε να ελεγξω τα συναισθηματα μου.Εχω περασει απο προβλημα εθισμου με τζογο στο οποιο απευθυνθηκα σε ψυχολογο αλλα σταματησα γιατι δεν μπορουσα να συνεχισω.Τα τελευταια 2 χρονια καπνιζω κανναβη σε βαθμο που θεωρω οτι επηρεασε πολυ περισσοτερα οτι αισθανομουν και μεγενθυνε το προβλημα μου. Γενικα νιωθω χαμενος στις σκεψεις μου, δεν μπορω να συγκεντρωθω σχεδον σε τιποτα ολα μου φταινει καποιες φορες και ειμαι αισιοδοξος και χαρουμενος ελαχιστα. Επισης εχω χρεη σε τραπεζες και λογαριασμους , δεν εχω δουλεια, και νιωθω ολα αυτα να με πνιγουν καθε βραδυ που πεφτω για υπνο. Κανεις γυρω μου δεν ξερει σχεδον τιποτα για ολα αυτα. Θελω τοσο πολυ να με βοηθησει καποιος αλλα εχω απογοητευσει τοσες πολλες φορες ατομα γυρω μου που φοβαμαι οτι θα μου γυρισουν την πλατη πια. Νιωθω οτι δεν μου αξιζει τιποτα. Το μονο που ευχομαι καποιες φορες ειναι να μην ειχα κανει τιποτα απ ολα αυτα . Ανακαλωντας την παιδικη μου ηλικια εντοπιζω πολλες φορες τον εαυτο μου να ντρεπεται για αυτο που σκεφτοταν η επραττε. Ποτε δεν ενιωθα ελευθερος πραγματικα. Νιωθω και ενιωθα οτι ολοι θα με σχολιασουν επικριτικα για οτι κανω/εκανα σε σημειο που τις περισσοτερες φορες δε μπορω να εστιασω σε οτι πραγματικα με ενδιαφερει. Ψαχνω λιγη ηρεμια με τον εαυτο μου αλλα παραλληλα νιωθω πολυ μονος .Δεν ξερω που πρεπει να απευθυνθω σε ψυχιατρο η ψυχολογο? Δεν αντεχω αλλο θελω να κοιμαμαι τα βραδυα ησυχος να μην με βαραινει τιποτα

Τη σκέψη μας, εμείς τη διαχειριζόμαστε, εμείς την εκπαιδεύουμε. Ο ειδικός (ψυχολόγος) απλά θα σου δείξει τον τρόπο, η εφαρμογή εναπόκειται σε σένα. Θα σε μάθει να ξεχωρίζεις τη διαστρέβλωση στη σκέψη σου, πως να αποβάλλεις τη διαστρέβλωση (π.χ. εμμονές, κακές συνήθειες, τύψεις, άγχος κλπ), πως να το αντικαθιστάς με στόχους και΄θετική σκέψη και πως αναλογα να διαμορφώνεις τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου.
Μπορεί να σε φόρτωσαν χαμηλή αυτοεκτίμηση σε μικρότερες ηλικίες κι αυτό σε κατεύθυνε σε άσχημους δρόμους, τους οποίους θεωρούσες συνεπώς ως διέξοδο κι ως αυτο που σου άξιζε ή σε γέμιζε, ως αυτό που ήταν καταλληλο για εσενα. Η χαμηλη αυτοεκτίμηση, μας στερεί τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε τις ικανότητες μας. Αν είναι να ξεκινήσεις την πορεία αλλαγής καντο τωρα, όσο είσαι ακόμα μικρός.

Ψυχιατρο κ φαρμακα λεω εγω

συμφωνω με ελις ψυχιατρο - ψυχοθεραπευτη... αν δεν επιλυθει το κομματι της κλεπτομανιας σου, πολυ δυσκολα θα κάνεις φίλους...και οχι τιποταλλο, στις μερες μας ειναι και λίγο επικυνδηνο αυτο για σενα γιατι παιζει να τις φας κιολας αμα σε πιασουν. κοψε τον μπάφο, σε εχει ριξει ασχημα...και ολα αυτα αμεσα!! καλη τυχη φιλε μου...

Δεν νομίζω ότι η φαρμακοθεραπεία θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις κάτι από αυτά που αναφέρεις. Για τον λόγο αυτό εκτιμώ ότι ένας ψυχολόγος-θεραπευτής θα σου πρόσφερε περισσότερα. Οι ενοχές που νιώθουμε είναι αποτέλεσμα του τρόπου που σκεφτόμαστε όπως πολύ ωραία ανέφερε παραπάνω ο ioannis2. Τα φάρμακα δεν αλλάζουν τον τρόπο σκέψεις παρά μόνο ανακουφίζουν ή μειώνουν τα συναισθήματα που αυτός ο τρόπος σκέψης προκαλεί. Είσαι νέος και έχεις όλη την ζωή μπροστά σου και μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα στην ζωή σου. Το θέμα είναι ποσο αποφασισμένος είσαι να μπεις στην διαδικασία αυτή?

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Δεν νομίζω ότι η φαρμακοθεραπεία θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις κάτι από αυτά που αναφέρεις. Για τον λόγο αυτό εκτιμώ ότι ένας ψυχολόγος-θεραπευτής θα σου πρόσφερε περισσότερα. Οι ενοχές που νιώθουμε είναι αποτέλεσμα του τρόπου που σκεφτόμαστε όπως πολύ ωραία ανέφερε παραπάνω ο ioannis2. Τα φάρμακα δεν αλλάζουν τον τρόπο σκέψεις παρά μόνο ανακουφίζουν ή μειώνουν τα συναισθήματα που αυτός ο τρόπος σκέψης προκαλεί. Είσαι νέος και έχεις όλη την ζωή μπροστά σου και μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα στην ζωή σου. Το θέμα είναι ποσο αποφασισμένος είσαι να μπεις στην διαδικασία αυτή?

---

Συμφωνώ απόλυτα με τον/την aeolus!

Φαρμακα κ μαλιστα μπολικα με ψυχοθεραπεια θα σε παρει δεκα χρονια εν τω μεταξυ θα κανεισ απειρεσ μαλακιεσ ειναι αποφαση ζωησ παιρνεισ τα φαρμακα κ στρωνεισ αλλαζεισ ζωη γινεσαι νορμαλ ειναι αποφαση ζωησ τα φαρμακα κι εγω ειχα κακο χαρακτηρα αλλα ειμαι υπερ αυτα που λενε για ψυχοθεραπειεσ κ ουσιεσ ειναι χαζα φαρμακα στρωνεισ κατευθειαν γινεσαι αχρηστος κ ησυχαζεισ θα μπορεισ να κοιμηθεισ το βραδυ ομωσ για να εισαι αλανι δηλαδη δεν τα παιρνεισ θα φασ ενα καρο λεφτα σε ουσιεσ κ ψυχοθεραπειεσ θα ζεισ μια δυσκολη ζωη για να μην παρεισ φαρμακα οχι να τα παρεισ αυτα εχουμε με αυτα θα παμε ασ προσεχαμε να μην ειχαμε κακο χαρακτηρα κ δε στα λεω για να νιωσεισ ασχημα στα λεω για να συνελθεισ ωσ ποτε οι βλακειεσ μεχρι τα πενηντα οχι θα πρεπει καποτε να στρωσουμε

ΚΑΛΟΣ ψυχοθεραπευτης που να ειναι και ψυχιατρος και ανθρωπος θα ηταν το ιδανικο κατα την γνωμη μου, αλλα ειναι πολυ σπανιος συνδυασμος.
αν δεν βρεις τετοιον, βρες εναν πολυ ικανο και ΕΝΤΙΜΟ ψυχολογο- θεραπευτη κι αν χρειαστουν φαρμακα θα σε παραπεμψει εκεινος και αλλου.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ΚΑΛΟΣ ψυχοθεραπευτης που να ειναι και ψυχιατρος και ανθρωπος θα ηταν το ιδανικο κατα την γνωμη μου, αλλα ειναι πολυ σπανιος συνδυασμος.
αν δεν βρεις τετοιον, βρες εναν πολυ ικανο και ΕΝΤΙΜΟ ψυχολογο- θεραπευτη κι αν χρειαστουν φαρμακα θα σε παραπεμψει εκεινος και αλλου.

---

Το πρώτο στάδιο είναι ένας καλός ψυχολόγος. Αυτός θα κρίνει αν επιβάλλεται το επόμενο στάδιο δλδ ο ψυχίατρος. Δεν πας απευθείας στον δεύτερο, διότι θα σε φορτώσει χάπια και ως γνωστόν τα χάπια απλά ηρεμούν τον άνθρωπο αλλά δεν αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και τις συνήθειες του.

Το αν θα δουλέψει η μέθοδος με το ψυχολόγο θα είναι αποκλειστικά στο χέρι σου, ήτοι στη θέληση που έχεις να εφαρμόζεις αυτά που θα αποκομίζεις στις συναντήσεις μαζι του.
Τα 10 χρόνια που σου λέει ο ellis εγώ τα θεωρώ υπερβολικά. Για μενα είναι απόδειξη πως δεν άλλαξε τίποτα στον άνθρωπο κι απλά η ψυχοθεραπεία από σκοπός έγινε άλλη μια συνηθεια στη ζωη του.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Τη σκέψη μας, εμείς τη διαχειριζόμαστε, εμείς την εκπαιδεύουμε. Ο ειδικός (ψυχολόγος) απλά θα σου δείξει τον τρόπο, η εφαρμογή εναπόκειται σε σένα. Θα σε μάθει να ξεχωρίζεις τη διαστρέβλωση στη σκέψη σου, πως να αποβάλλεις τη διαστρέβλωση (π.χ. εμμονές, κακές συνήθειες, τύψεις, άγχος κλπ), πως να το αντικαθιστάς με στόχους και΄θετική σκέψη και πως αναλογα να διαμορφώνεις τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου.
Μπορεί να σε φόρτωσαν χαμηλή αυτοεκτίμηση σε μικρότερες ηλικίες κι αυτό σε κατεύθυνε σε άσχημους δρόμους, τους οποίους θεωρούσες συνεπώς ως διέξοδο κι ως αυτο που σου άξιζε ή σε γέμιζε, ως αυτό που ήταν καταλληλο για εσενα. Η χαμηλη αυτοεκτίμηση, μας στερεί τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε τις ικανότητες μας. Αν είναι να ξεκινήσεις την πορεία αλλαγής καντο τωρα, όσο είσαι ακόμα μικρός.

---

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Δεν νομίζω ότι η φαρμακοθεραπεία θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις κάτι από αυτά που αναφέρεις. Για τον λόγο αυτό εκτιμώ ότι ένας ψυχολόγος-θεραπευτής θα σου πρόσφερε περισσότερα. Οι ενοχές που νιώθουμε είναι αποτέλεσμα του τρόπου που σκεφτόμαστε όπως πολύ ωραία ανέφερε παραπάνω ο ioannis2. Τα φάρμακα δεν αλλάζουν τον τρόπο σκέψεις παρά μόνο ανακουφίζουν ή μειώνουν τα συναισθήματα που αυτός ο τρόπος σκέψης προκαλεί. Είσαι νέος και έχεις όλη την ζωή μπροστά σου και μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα στην ζωή σου. Το θέμα είναι ποσο αποφασισμένος είσαι να μπεις στην διαδικασία αυτή?

---

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο.
Ioanni γιατί γίνεται αυτό? (αυτό που σημείωσα)

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο.
Ioanni γιατί γίνεται αυτό? (αυτό που σημείωσα)

---

Χαμηλή αυτοεκτίμηση αγαπητέ μου σημαίνει υποτιμώ τον εαυτό μου. Σημαίνει έχω την πεποίθηση ότι δεν θα τα καταφέρω, δεν ειναι στις δυνατότητες μου, δεν είμαι ικανός, θα αποτύχω. Κι όλα αυτά χωρίς καν να δοκιμάσω αυτό στο οποίο οι αρνητικές αυτές προδιαθέσεις αφορούν. Η πεποιθηση αυτη ειναι συνηθως αποτέλεσμα αρνητικής ανατροφοδότησης για το άτομο μας απο τους γυρω μας (πχ κουβεντες, δεν κανεις γι αυτο, εισαι βλάκας, είσαι λίγος για το άλλο, ο ταδε ειναι καλύτερος σου και πολλά λοιπά συναφη). Επίσης καποιες αποτυχίες τις οποιες στη σκεψη μας τις γενικεύουμε, δλδ αποφευγω να ξανακάνω κατι επειδη απέτυχα ή επειδή απέτυχα σε κάτι θεωρω τον εαυτο μου ανικανο για πολλά αλλα. Όλα αυτα ειναι τραυματικές εμπειρίες.
Ετσι, μπορει να εχουμε τις δυνατοτητες, τα ταλέντα αλλά θεωρούμε τον εαυτο μας αδύναμο, ανίκανο να τα καταφέρει. Θεωρουμε δλδ τον εαυτο μας κατωτερο των πραγματικών μας δυνατοτήτων. Κι αρα μενουμε αδρανεις, σε απραξία. Οι ευκαιριες τότε χανονται. Κανουμε πραγματα κατωτερα των δυνατοτητων μας, τα οποια μας κάνουν δυστυχείς.
Το χάλι αυτό, το ανακαλύπτουμε εκ των υστερων, ίσως χρόνια μετα, όταν αρχίζουμε να βρισκουμε τα πόδια μας, όταν δλδ συνειδητοποιούμε με μια καλή αυτογνωσία τις δυνατότητες μας, τις οποιες ειχαμε και τοτε αλλά δεν αξιοποιήσαμε. Για να γινει όμως αυτο πρεπει δειλά δειλά να αρχίσουμε τις πραξεις, ήτοι να δοκιμάζουμε να κανουμε αυτα για τα οποια μας θεωρουσαμε ανικανους, ίσως και καποιες καλες κουβεντες απ τον περιγυρο μας ενθαρρυντικές βοηθανε. Σημασία έχει να βρεις μεσα σου τις δυναμεις να κανεις αυτα που οι πεποιθησεις σου σε απέτρεπαν /φοβιζαν.
Δυστυχως ολα αυτα τα ανακαλύπτουμε συνηθως εκ των υστερων. Φροντισε να μην σου συμβει.

ναι, πιστεύω επίσης ότι ένας ψυχολόγος-θεραπευτής θα σας προσφέρουμε περισσότερα, σας εύχομαι καλή τύχη

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το πρώτο στάδιο είναι ένας καλός ψυχολόγος. Αυτός θα κρίνει αν επιβάλλεται το επόμενο στάδιο δλδ ο ψυχίατρος. Δεν πας απευθείας στον δεύτερο, διότι θα σε φορτώσει χάπια και ως γνωστόν τα χάπια απλά ηρεμούν τον άνθρωπο αλλά δεν αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και τις συνήθειες του.

Το αν θα δουλέψει η μέθοδος με το ψυχολόγο θα είναι αποκλειστικά στο χέρι σου, ήτοι στη θέληση που έχεις να εφαρμόζεις αυτά που θα αποκομίζεις στις συναντήσεις μαζι του.
Τα 10 χρόνια που σου λέει ο ellis εγώ τα θεωρώ υπερβολικά. Για μενα είναι απόδειξη πως δεν άλλαξε τίποτα στον άνθρωπο κι απλά η ψυχοθεραπεία από σκοπός έγινε άλλη μια συνηθεια στη ζωη του.

---

γι αυτο εβαλα με τεραστια γραμματα "ΚΑΛΟΣ" ψυχοθεραπευτης στον ψυχιατρο , ιωαννη. δεν ειπα σκετο ψυχιατρο.δεν ειναι ολοι οι ψυχιατροι εκπαιδευμενοι ψυχοθεραπευτες.γι αυτο και τονισα οτι ειναι σπανιος συνδυασμος (αλλα υπαρκτος).
αν ειναι ομως ΚΑΙ ψυχοθεραπευτης αλλα και εντιμος ανθρωπος οπως επισης αναφερω, σαφως και δεν θα δωσει χαπια σωρηδον αν δεν χρειαζονται.
αν δεν ειναι ψυχοθεραπευτης ο ψυχιατρος, σαφως και επιβαλλεται να ξεκινησει απο καποιον συστημενο απο εμπιστο προσωπο, ψυχολογο.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Χαμηλή αυτοεκτίμηση αγαπητέ μου σημαίνει υποτιμώ τον εαυτό μου. Σημαίνει έχω την πεποίθηση ότι δεν θα τα καταφέρω, δεν ειναι στις δυνατότητες μου, δεν είμαι ικανός, θα αποτύχω. Κι όλα αυτά χωρίς καν να δοκιμάσω αυτό στο οποίο οι αρνητικές αυτές προδιαθέσεις αφορούν. Η πεποιθηση αυτη ειναι συνηθως αποτέλεσμα αρνητικής ανατροφοδότησης για το άτομο μας απο τους γυρω μας (πχ κουβεντες, δεν κανεις γι αυτο, εισαι βλάκας, είσαι λίγος για το άλλο, ο ταδε ειναι καλύτερος σου και πολλά λοιπά συναφη). Επίσης καποιες αποτυχίες τις οποιες στη σκεψη μας τις γενικεύουμε, δλδ αποφευγω να ξανακάνω κατι επειδη απέτυχα ή επειδή απέτυχα σε κάτι θεωρω τον εαυτο μου ανικανο για πολλά αλλα. Όλα αυτα ειναι τραυματικές εμπειρίες.
Ετσι, μπορει να εχουμε τις δυνατοτητες, τα ταλέντα αλλά θεωρούμε τον εαυτο μας αδύναμο, ανίκανο να τα καταφέρει. Θεωρουμε δλδ τον εαυτο μας κατωτερο των πραγματικών μας δυνατοτήτων. Κι αρα μενουμε αδρανεις, σε απραξία. Οι ευκαιριες τότε χανονται. Κανουμε πραγματα κατωτερα των δυνατοτητων μας, τα οποια μας κάνουν δυστυχείς.
Το χάλι αυτό, το ανακαλύπτουμε εκ των υστερων, ίσως χρόνια μετα, όταν αρχίζουμε να βρισκουμε τα πόδια μας, όταν δλδ συνειδητοποιούμε με μια καλή αυτογνωσία τις δυνατότητες μας, τις οποιες ειχαμε και τοτε αλλά δεν αξιοποιήσαμε. Για να γινει όμως αυτο πρεπει δειλά δειλά να αρχίσουμε τις πραξεις, ήτοι να δοκιμάζουμε να κανουμε αυτα για τα οποια μας θεωρουσαμε ανικανους, ίσως και καποιες καλες κουβεντες απ τον περιγυρο μας ενθαρρυντικές βοηθανε. Σημασία έχει να βρεις μεσα σου τις δυναμεις να κανεις αυτα που οι πεποιθησεις σου σε απέτρεπαν /φοβιζαν.
Δυστυχως ολα αυτα τα ανακαλύπτουμε συνηθως εκ των υστερων. Φροντισε να μην σου συμβει.

---

Δυστυχώς μου έχει συμβεί γι αυτό και σε ρώτησα.
Το γιατί ψάχνω αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει κάπου.Θεωρείς ξεκινάει από την παιδική ηλικία και κάποια πράγματα του τότε εμφανίστηκαν μετά από χρόνια?Και γιατί δεν σε επηρέασαν τότε και βγήκαν αρκετά χρόνια μετά?Είναι κάποια τέτοια ερωτήματα που μπλέκουν λίγο την κατάσταση.

καλησπέρα φιλε μου!! το πρόβλημα που σε τυρρανα ακούγετε σαν ένα ειδος ψυχολογικης παθησης, σαν ένα ειδος ψυχωσης.Θα σου προτεινα να απευθυνθείς σε καποιον ειδικο, ειτε ψυχολογο ειτε ψυχιατρο! κατά την γνωμη μου καλητερο θα ηταν να πας σε καποιον ψυχιατρο - ψυχοθεραπευτή διοτις ισως εχεις αναγκη καποιας μικρης φαρμακευτικης αγωγης, κι ενας απλος ψυχοθεραπευτης δε θα μπορει να σε βοηθησειι αφου δε νομιμοποιητε να συνταγογραφει ,και υπαρχουν αρκετοι εκει εξω ψυχιατροι -ψυχοθεραπευτες.
Από την άλλη πλευρα φιλε μου μπορεις να πας κι στον οικο του Θεου, δε ξερω τα πιστευω σου κι αν εισαι χριστιανος, η αν εισαι κουμουνιστης, η αθεος η ότι κι αν εισαι! αν λοιπον πιστευεις αρκετα να ξερεις ότι η πιστη βοηθει παρα πολύ σε τετοια θεματα! είναι οντως πολύ μεγαλο το καλο που μπορει να βρει καποιος σαν πλησιασει τον θεο! με την συμφονια όμως ότι πηστευει πραγματικα! η πιστη μπορει να θεραπευσει κι την πιο ανιατη αρρωστια!!
Τελος , σου ευχομαι ότι καλητερο, το ότι εχεις τυψεις τα βραδυα, το ότι σε ενοχλεί η κακη εντυποση που μπορει να εχεις περασει στο παρελθον στους τρυγυρο σου, όλα αυτά φωτογραφιζουν μια προσωπικοτητα οπου εχει φυλοτιμο!! έναν ανθρωπο οπου εχει ηθος! διοτις μονο τα "παχυδερμα"( στην ψυχη εννοω -μεταφορικη εννοια- ), δεν τους ενδιαφερει τυποτα κι κοιμοντε μια χαρα το βραδυ σαν εχουν πρωτα ενοχλησει καποιον συνανθρωπο τους! κι εσυ αφου εχεις τυψεις αξίζεις!!