που καταφέρνουν να ξεπερνανε αποτυχιες, να μην τα παρατανε ευκολα και να προχωρανε....
εγω έπεσα στη παγιδα κ παλεύω να το ξεπεράσω!
Γιατί ν νιωθω τοσο αδύναμη??ανημπορη να σηκωθω...
Printable View
που καταφέρνουν να ξεπερνανε αποτυχιες, να μην τα παρατανε ευκολα και να προχωρανε....
εγω έπεσα στη παγιδα κ παλεύω να το ξεπεράσω!
Γιατί ν νιωθω τοσο αδύναμη??ανημπορη να σηκωθω...
Τι ακριβώς συνέβη?Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
αχ δεν θα ηθελα να μιλησω δημόσια...παντως θεματα στη σχολη μου και ύστερα κ με τις φιλιες μου..
Στείλε πμ αν θες.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
Αγαπητη νεραιδα σιγουρα μιλησαμε κ παλαιοτερα,ομολογω δεν θυμαμαι ακριβως τι σου συνεβει,οι πτωσεις ειναι μεσα στο προγραμμα κ οι στιγμες αδυναμιας επισης,ειμαι σιγουρη οτι θα καταφερεις να σηκωθεις να κανεις αρκετα,μην βουλιαζεις μεσα στην αδρανεια οσο συντομοτερο σηκωθεια θα νιωθεις κ καλυτερα,δεν ειναι οι αλλοι καλυτεροι απο σενα μπορεις κ εσυ
ο γλυκιά μου μυσπ!! σ ευχαριστω! ετσι ειναι...αλλα το θέμα ειναι κατα ποσο το εφαρμοζει κανεις στη πραξη!
εσυ τι κανεις? πως πας? στειλε πμ αν δεν θες εδω να τα πουμε!
Αγαπητη Νεραιδα σου κανω αντιγραψη επικκοληση την τωρινη μου δημιοσιευση για να δεις τι μου συνεβει ημουν εκτοσ φορουμ για αρκετο καιρο
Καλησπερα σας κ παλι μετα απο καιρο,σταματησα να μπαινω στο φορουμ δεν γνωριζω κ εγω τον λογο ισως ειμαι αδικαιολογητη,στην ζωη μου εχουν συμβει σημεια κ τερατα ολο αυτο το διαστημα,ενα απο τα ευχαριαστα ειναι οτι εκανα κ αλλες καλες φιλες με τις οποιες τα πηγαινουμε πολυ καλα επισης με την καταθλιψη τα πηγαινω καλυτερα κ εκοψα τα φαρμακα με εντολη γιατρου,το παρα πολυ δυσαρεστο ειναι οτι χωρισαμε μαζι με το αγορι μου οπου ειμασταν μαζι 6 χρονια κ ελπιζα σε μια οικογενεια κ παιδι μαζι του,μου φεροταν παρα πολυ ασκημα εδω κ μηνες μου φωναζε με εκανε να κλαιω κ με κατηγορουσε για το παραμικρο μου ελεγε επιπλεον οτι δεν θελει να αφησει την μητερα του για να ειναι μαζι μου σε ενα σπιτι καταφερα να μπω στο προφιλ του στο φεισ κ ειδα οτι με απατουσε κ με αλλες για παρα πολυ καιρο,ειμαι συντετριμενη κ παλι καλα που ειναι διαρκως κοντα μου μια φιλη μου κ μενα στηριζει ομως νιωθω πραγματικα κουρελι,δεν νομιζω να ειμαι ετοιμη να μπω σε μια νεα σοβαρη σχεση παροτι επιθυμω οσο τιποτα στην ζωη μου οικογενεια κ παιδι μου ειναι αφορητοι κ οι δικοι μου εφοσον δεν με καταλαβαινουν αρκετα δεν γνωριζω που παταω κ που βρισκομαι νιωθω αδεια κ οτι εκτος τις φιλες μου δεν εχω κανενα αλλον δεν γνωριζω ποτε θα καταφερω να ειμαι παλι ο εαυτος μου μια γνωμη σας θα ειναι καλοδεχουμενη ευχαριστω εκ των προτερων για ολα
αγαπητη μου μυσπ, ειναι πολύ πολύ φυσιολογικά αυτα τα συναισθήματα που νιώθεις να ξέρεις. Πόσο μάλλον μετα απο τόσο μεγαλο χρονικό διάστημα...
Πάρε το χρόνο σου μέχρι το τραύμα να επουλωθεί..σιγά σιγά θα συνέλθεις! Όπως όλοι και θα προχωρήσεις! Μαλιστα θα βρεις εναν πολυ΄καλυτερο!
Εφόσον λες οτι δεν σου φερόταν καλά ποιο το νόημα να συνεχίσεις ν εισαι με εναν ανθρωπο και να κανεις και οικογενεια;
Συνεχισε να μιλας με την φίλη σου και ΜΕ ΟΠΟΙΟΥΣ σε καταλαβαινουν , κάνε πραγματα όσο μπορεις χωρίς πίεση και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Εδώ έκοψες τα φάρμακα, νιώθεις καλυτερα απο την καταθλιψη. Δεν το συζητάω καν, θα σου πανε ολα καλα. Κανε κουράγιο μόνο! Προσεχε μν πεφτεις μόνο στις παγίδες να σκέφτεσαι τα θετικα συνεχεια, να σκέφτεσαι τα αρνητικα της σχέσης για να προχωρησεις!!