Βοήθεια για ψυχικό πρόβλημα

Καλησπέρα σε όλους,
Είμαι νέος στο φόρουμ και μου πέρασε λίγος καιρός μέχρι να μάθω να το δουλεύω.Προτού πει κάποιος το κλασσικό ''ο γιατρός θα ξέρει καλύτερα,κλείσε ραντεβού'' έχω ήδη κλείσει ραντεβού με μια ψυχολόγο για να συζητήσω το πρόβλημά μου.Αυτό που χρειάζομαι από εσάς είναι να μοιραστούμε κοινές ανησυχίες,προβληματισμούς ίσως και να βρούμε ομοιότητες πάνω στην ψυχολογία μας.Για να μην τα πολυλογώ,ήμουν γενικά ένας χαρακτήρας αγχώδης από πάντα.Ασχολιόμουν πολύ με την υγεία μου και το παραμικρό σημάδι με ξεσήκωνε για το χειρότερο.Όταν πέρασα φοιτητής(είμαι 20 χρονών στο τρίτο έτος του Οικονομικού) το πρόβλημα αυτό το ξεπέρασα,γνώρισα άλλα άτομα,ανέπτυξα φιλίες ενώ γνώρισα και ένα πολύ καλό κορίτσι με το οποίο είμαστε μαζί.Ωστόσο,από πέρυσι τα Χριστούγεννα που είχα ένα σοβαρό πρόβλημα στύσης ξεκίνησαν όλα μου τα προβλήματα.Για αρκετό καιρό με τυραννούσαν ιδεοληψίες και φόβοι ομοφυλοφιλίας(ενώ ποτέ μέχρι τότε δεν με αποσχολούσε ούτε ήμουν ή είμαι γκει),ιδεοληψίες και φοβίες μήπως αναπτύξω κάποια ψυχική ασθένεια,ανέπτυξα κρίσεις πανικού ενώ το άγχος μου συχνά μου προκαλούσε αϋπνίες δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο στην ψυχοσύνθεση μου.Η αλήθεια είναι οτι για αρκετό καιρό το είχα περιορίσει και μάλιστα έκανα και 3 συνεδρείες με μια ψυχολόγο η οποία μου έδωσε ώθηση και με βοήθησε αρκετά στο πρόβλημα μου...τώρα καταλαβαίνω οτι απλώς εξαγόρασα περισσότερο χρόνο.Την τελευταία περίοδο έχει αρχίσει να με παίρνει από κάτω πάλι,να πέφτω ψυχολογικά,να νυστάζω πολύ,να νιώθω κόπωση,να υπάρχει ένας συνεχής φόβος οτι πάσχω κατάθλιψη(το ίντερνετ και τα διάφορα που διαβάζω ίσως μου προκαλούν μια ιδέα οτι έχω ότι διαβάζω),έχω αυξημένο άγχος ενώ αρχίζω να νιώθω απαισιόδοξος για το μέλλον και φοβάμαι τα χειρότερα.Υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που να έχει παρόμοιες εμπειρίες ή να περνάει κάτι ανάλογο;Επίσης έχω και κάποιες ερωτήσεις να μοιραστώ μαζί σας:
Μπορεί η υποχονδρίαση εκτός από σωματικές ασθένειες να εμφανίζει και χαρακτηριστικά ψυχικής ασθένειας;Θέλω να πω,κάποιος που φοβάται για την υγεία του και του πονάει το κεφάλι και ψάχνει για καρκίνου κλπ αμέσως τα συμπτώματα λόγω άγχους αυξάνονται και νομίζει οτι πάσχει και αυτός από αυτό.Αν σε μια παρόμοια περίπτωση κάποιος νιώθει αδιαθεσία και ψάξει για κατάθλιψη και διπολική διαταραχή είναι εφικτό λόγω άγχους να βιώνει τα ανάλογα συμπτώματα που συνοδεύουν αυτές τις ασθένειες?
Με την κοπέλα μου ενώ στην αρχή ήμουν οκ μετά από καιρό άρχισα σιγά σιγά να ζητάω το χώρο μου ενώ αρκετά λάθη που έκανα στη διαχείριση της σχέσης μου με οδήγησαν πολλές φορές σε αδιέξοδο το οποίο το κατέπνιγα και συνέχιζα....μήπως όλο αυτό προέρχεται και από αυτό το κατεπνιγμένο ''βάρος''?
Μια μεγάλη φοβία που έχω είναι οτι διάβασα πως το άγχος αλλοιώνει τον εγκέφαλο.Υπάρχει περίπτωση να μου προκληθεί κάποια μόνιμη βλάβη και να καταλήξω χειρότερα?
Αυτά προς το παρόν..... :)

3 εξηγισεις υπαρχουν η αυτοικανοποιησαι συναιχεια κ γι αυτο δε λειτουργει μετα η το σκεφτεσαι εκεινη την ωρα οτι δε θα λειτουργησει κατι που ειναι μεγα λαθος η απλα χρειαζεσε καπια με πολυ καλυτερο σωμα.
αν αυτο που γραφεις περι γκει ισχυει αυτο σημαινει οτι αν σκεφτεις 2 γυναικες να κανουν σεξ σα φαντασιωση θα επρεπε να λειτουργει αν αυτο δε συμβενει δε νομιζω να σαι γκει...

Μήπως μπορείς να το εξηγήσεις λίγο καλύτερα αυτό για τις δυο γυναίκες?Οσο για την αυτοϊκανοποίηση,όντως το κάνω πολλές φορές και η αλήθεια είναι οτι λόγω των ψυχολογικών αυτών προβλημάτων έχω περιορίσει τις σεξουαλικές επαφές με την κοπελα μου.Βέβαια και η κοπέλα μου περνάει κάποια φάση και δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη.Το θέμα είναι οτι γενικά δεν έχω πολλή αυτοπεποίθηση και επηρρεάζομαι πολύ από την κοινή γνώμη του ''πρέπει να έχουμε πολλές γκόμενες κλπ''....

ε αμα το κανεις πολες φορες χειροκινιτα πως περιμενεις μετα να λειτουργησει? α καταλαβα θα το κανει κ αυτη χειροκινητα.
δε φταινε τα ψυχολογικα αυτο που λεω φταιει...

Quote:

---

Originally Posted by Δημήτρης001

Μια μεγάλη φοβία που έχω είναι οτι διάβασα πως το άγχος αλλοιώνει τον εγκέφαλο.Υπάρχει περίπτωση να μου προκληθεί κάποια μόνιμη βλάβη και να καταλήξω χειρότερα?

---

Γειά Δημήτρη. Μην πανικοβάλεσαι από όλα αυτά που σου συμβαίνουν. Πρώτα απ' όλα να σου πω ότι εγώ προσωπικά τα βλέπω φυσιλολογικά. Με το φυσιολογικά εννοώ ότι είναι αποτελέσματα καταστάσεων που τα δημιουργούν. Έτσι όπως τα έχω -εγώ τουλάχιστον- στο μυαλό μου, ζούμε σε μια τόσο παρανοϊκή κοινωνία που κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα καταλήξει με προβλήματα αν δεν προσέξει εξαιρετικά πολύ. Στην ουσία πολύ λίγοι άνθρωποι γλυτώνουν, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Δώσε στον εαυτό σου τη δυνατότητα να ανακαλύψεις μόνος σου τις αιτίες.

Το μυαλό δεν παθαίνει κάτι λειτουργικό. Αυτό μην το φοβάσαι. Παθαίνει όμως κάτι που είναι σημαντικό, αλλά δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Μένοντας στα προβλήματα το μυαλό μας "μικραίνει", έχει μικρότερη δυνατότητα να δει τις αλλήθειες και όλο το πράγμα με τη μία, και όχι κατακερματισμένο. Το μυαλό τα βλέπει κατακερματισμένα, π.χ. το πρόβλημα στύσης, τις θρησκευτικές ιδεοληψίες, την ιδεοληψία της ομοφιλοφυλίας, φόβοι για αρρώστεια, κλπ.

Και τα προβλήματα κούρασης, νύστας, κλπ, είναι αποτελέσματα, που όμως βοηθούνε στο να "πέσεις κάτω" για να μπορέσεις να οπισθοχωρήσεις, και έτσι να βρεις την ηρεμία να κατανοήσεις γενικότερα.

Μπορώ επίσης με σιγουριά να σου πω, ότι αν κάποιος δεν προσέξει πολύ, είναι εύκολο να αποκτήσει προβλήματα από το "μικρό" μυαλό των άλλων ανθρώπων που μας επηρεάζουν. Αυτό δες το με όλη του τη σημασία. Σε αυτό οφείλονται όλα σου τα προβλήματα.

Ξέρω ότι δεν σε βοηθάω πολύ, αλλά αυτό που μπορώ να σου πω είναι πρόσεξε πώς η συμπεριφορά και οι σκέψεις των άλλων σε επηρεάζουν. Πάλι όχι κατακερματισμένα, αλλά βλέποντας όλο το δάσος μαζί, και όχι το κάθε δένδρο χωριστά. Απ' ότι βλέπεις απέφυγα να αναφερθώ σε κάθε δυσκολία σου ξεχωριστά. Άλλωστε θα ήταν πολύ δύσκολο μέσα από κείμενο, και δεν έχω αυτή τη διάθεση.