ΛΟΓΙΚΗ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ?

πολες φορες εχω κολησει σε αυτο ακριβως το σταυροδρομι..

ποιος θα πρεπει να ειναι ο δρομος που θα πρεπει να ακολουθεις στη ζωη σου?

να σκεφτεσαι σε ενα σχεδον τοιχο μιας ψυχρης λογικης που αποσκοπει να σε κανει να ξεγλιστρισεις απο ολα τα εμποδια αλλα στο τελος να αισθανεσαι οτι πετυχες ΧΑΝΟΝΤΑΣ τα συναισθηματα σου?

η να σκεφτεσαι οτι βρισκεσαι σε μια θαλασσα απο συναισθηματα που οσο περναει η ωρα φαινεται να βρισκεσαι ολο κ πιο κολημενος μεσα σε αυτα κ να αισθανεσαι οτι τελικα απετυχες αλλα ΚΕΡΔΙΣΕΣ τα συναισθηματα σου?

τελικα τι μετραει στη ζωη

να θυσιασεις τα συναισθηματα για να κερδισεις με τη λογικη?

η να θυσιασεις τη λογικη για να κερδισεις τα αισθηματα σου πιανοντας πατο?

αν η λογικη ηταν τοιχος κ τα αισθηματα νερο αυτο θα λεγοταν πισινα...

Εγω εχω μαθει ενα οποιος δεν θελει να πληγωνετε ακουει την λογικη .....τεσπα ομως εγω ειμαι κατα 80% λογικη και 20% συναισθημα πχ σε μια.ςχεση εαν μπει η λογικη εχειβκαταρευσει τελειως ....μερικα πραγματα πρεπει να τα ζεις και ας σε πληγωνουν

Ο Φρόυντ έχει πει ότι σε ζητήματα καρδιάς ακολουθούμε το συναίσθημα...
Κατα την προσωπική μου άποψη, πρέπει να ακούμε και την λογική και την καρδιά μας εξίσου ώστε να υπάρχει μια ισορροπία... Αναλόγως το θέμα βέβαια

Χρυση τομη μεταξυ των δυο .............................

αναλογα τι στοχους εχεις και τι θες να πετυχεις.παντος δεν γινετε και τα δυο αμα θες να πετυχεις κατι.καποιο τομεα απο τους δυο πρεπει να αφησεις πισω κατα την αποψη μου

την ισορροπία

Συμφωνώ με macgyver...

Συναισθημα χωρις λογικη , ειναι σαν αμαξα με αλογα , χωρις αμαξά ..................

Η αληθεια κρυβεται στην μεση κατα την γνωμη μου

Περισσότερο η λογική πρέπει να υπερέχει. Η λογική μας κάνει δίκαιους, αξιόπιστους, σεβαστικούς και υπεύθυνους. Οι άνθρωποι που είναι πολύ συναισθηματικοί είναι συνήθως ανερμάτιστοι, ρηχοί, παρορμητικοί, εγωπαθείς, που στην πρώτη δυσκολία τα παρατάνε και τρέχουν να σώσουν το τομάρι τους.

Το ιδανικό νομιζω είναι η λογική να παρέχει την δομή και τα μεσα για να καταλήγουμε με επιτυχία εκει που μας οδηγεί το συναίσθημα. Το ένα χωρις το αλλο δεν ειναι αρκετό. Χωρια που είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι τα συναισθηματα κυριαρχουν καμια φορά περισσότερο από οσο νομίζουμε, ακομα και σε περιπτωσεις που ασπαζομαστε πιστα μονάχα τη λογική. Βασικα ιδιαίτερα τοτε, εκει μας οδηγεί το συναίσθημα του φόβου. Που και αυτο έχει τη χρησιμοτητα του, μας προστατεύει. Αλλα και πάλι, πρεπει να κρίνουμε λογικά ποτε μας προστατεύει και ποτε μας περιορίζει. Οποτε ολα είναι κύκλος και ειναι ανόητο να πιστεύουμε οτι μπορουμε να λειτουργήσουμε μονο με το ένα η μονο με το άλλο. Πρεπει να αφουγκραζόμαστε και να καλλιεργούμε και τα δυο.

δεν απαντουσα γιατι ηθελα να δω τι θα πουν οι περισσοτεροι οστοσο εγω πιστευω οτι ο σωστος δρομος ειναι ο δευτερος δηλαδη αυτος με τα συναισθηματα αλλα ο λαθος δρομος που ειναι ο πρωτος θα σε οδηγισει στο να επικρατησεις περισσοτερο στα ματια του κοσμου..
αλλα αν συνδυασεις κ τα δυο μαζι αυτο σημαινει οτι εχεις διχαστει στα δυο ακρα αρα αντι να προχωρας ως διχασμενη προσωπικοτητα αν υπηρχε λιγη κατανοηση κ λιγος συμβιβασμος θα μπορουσες να προχωρισεις κ με το συναισθημα αλλα κοιτωντας συνεχεια κ τον αλλο δρομο εστω κ αν δεν εισαι σ αυτον κ πολυ...

οσο υπαρχουν ανθρωποι εγω δε πιστευω οτι θα υπαρξει ισσοροπια αναμεσα στα δυο αν υπηρχε ισσοροπια αναμεσα στα δυο θα συμπεριφεροσουν ως θεος.
αρα απο καπου θα αρχιζει να μπαζει το πραγμα.

αν κ πιστευω οτι η αποτυχια σε αυτη τη ζωη θα σε οδηγισει σε επιτυχια στην επομενη ζωη οταν αποτυχαινεις σε ενα πραγμα μπορει να πετυχεις ταυτοχρονα σε ενα αλλο...
δηλαδη
ενα πραγμα φαινετε
ΣΩΣΤΟ γιατι ειναι ΛΑΘΟς για να καταληξει σε ΣΩΣΤΟ
αφοι οι ανθρωποι ειναι αυτο που δε φαινουνται οτι ειναι.
τωρα αν πει κανεις οτι αυτο ειναι εξοφρενικα μπερδεμενο μπορει κ να ειναι πολυ περισσοτερο κ απ οτι φαινετε

Περισσοτερο λογικη και σε καποια θεματα συναισθημα, καποιο λογο εχει που υπαρχει και το συναισθημα.