Πανικός, φόβοι

Έχω γίνει μέλος στο φόρουμ εδώ και 3χρόνια...Έχω γράψει και παλιότερα...Πέρασα δύσκολες καταστάσεις,προσπάθησα να τις διαχειριστώ μόνη,δεν τα κατάφερα δυστυχώς και μετά από σωματοποίηση άγχους,κρίσεις πανικού και κατάθλιψη αποφάσισα να ακολουθησω ψυχοθεραπεία και αγωγή με χάπια..Όλα πήγαιναν καλύτερα στην ζωή μου.Τον τελευταίο χρόνο αποφασίσαμε να συζήσουμε με τον φίλο μου-είμαστε 5χρόνια μαζί-,σταδιακά άρχισαν να μειώνονται τα χάπια,χωρίς φυσικά να αποβάλλω εντελώς το άγχος για τα καθημερινά θέματα επιβίωσης-οικονομικό κυρίως γτ δεν έχω σταθερή εργασία.Αλλά το πάλευα...
Στις 22 Δεκεμβρίου έπειτα από καθυστέρηση λίγων ημερών διαπιστώνω πως είμαι έγκυος...Δεν προσπαθούσαμε για μπεμπάκι,έτυχε....Πανικοβαλ� �ομαι,εγώ και ο φίλος μου,πως θα τα βγάλουμε πέρα;Πως θα το διαχειριστώ εγώ η ίδια μιας και μόλις έβγαινα από αγχώδη διαταταχή και κατάθλιψη;Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα έκτρωση,το είδα πιο ψυχρά...Ας βοηθήσουν επιτέλους και οι δικοί μας...Αλλά δεν το πήραν καθολου καλά....Ο πατέρας μου μίλησε ψυχρά για έκτρωση,η μητέρα του που κάνει κουμάντο στην οικογένεια άρχισε το κήρυγμα και έβγαλε τρομερή κακία απέναντι σε εμένα κ την κατάσταση...Παράλληλα χάνω και μια δουλειά που είχα....Για να μην τα πολυλογώ η εγκυμοσύνη δεν εξελίχθηκε σωστά...Απέβαλλά την προηγούμενη εβδομάδα...
Έχω απομείνει μόνη με τις τύψεις μου...Με τα όρια που ακόμα δεν έχω μάθει να βάζω στους γύρω μου...Με το ότι δν το έψαξα λιγάκι παραπάνω με το μωράκι,γτ ενώ είχα ξεκινήσει αντιβίωση για αποβολή έκλεισα ραντεβου με τον γιατρό για υπέρηχο και το μωράκι είχε αναπτυχθεί και άκουσα καρδούλα...Παράλληλα έχουν αρχίσει οι πόνοι ξανά...Πόνοι στην καρδιά,πόνοι στο κεφάλι,πονοι σε όλο μ το σώμα....Κρίσεις πανικού,δύσπνοιες,ούτε 10μέτρα δεν μπορώ να περπατήσω...Φοβάμαι να πάω στο νοσοκομείο γιατι κάτι θεωρώ πως θα μου βρουν κάτι στην καρδιά...ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΞΑΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ...ΕΙΜΑΙ ΧΑΜΕΝΗ,ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ,ΠΡΟΔΩΜΕΝΗ ,ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ,ΑΡΡΩΣΤΗ όλα μαζί....
Τι να κάνω;Πως θα περάσουν όλα χωρίς χάπια;

κανε επεξεργασια στο μηνυμα σου και ΞΕΚΟΛΛΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
πρεπει να υπαρχουν κενα μεταξυ λεξεων για να μην κοβεται το κειμενο.
ΟΙ ΤΕΛΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΑ.
:D

Quote:

---

Originally Posted by μοιρα

Έχω γίνει μέλος στο φόρουμ εδώ και 3χρόνια... Έχω γράψει και παλιότερα... Πέρασα δύσκολες καταστάσεις, προσπάθησα να τις διαχειριστώ μόνη, δεν τα κατάφερα δυστυχώς και μετά από σωματοποίηση άγχους, κρίσεις πανικού και κατάθλιψη αποφάσισα να ακολουθησω ψυχοθεραπεία και αγωγή με χάπια.. Όλα πήγαιναν καλύτερα στην ζωή μου. Τον τελευταίο χρόνο αποφασίσαμε να συζήσουμε με τον φίλο μου - είμαστε 5χρόνια μαζί- ,σταδιακά άρχισαν να μειώνονται τα χάπια, χωρίς φυσικά να αποβάλλω εντελώς το άγχος για τα καθημερινά θέματα επιβίωσης - οικονομικό κυρίως γτ δεν έχω σταθερή εργασία. Αλλά το πάλευα...
Στις 22 Δεκεμβρίου έπειτα από καθυστέρηση λίγων ημερών διαπιστώνω πως είμαι έγκυος... Δεν προσπαθούσαμε για μπεμπάκι,έτυχε.... Πανικοβαλλομαι,εγώ και ο φίλος μου, πως θα τα βγάλουμε πέρα; Πως θα το διαχειριστώ εγώ η ίδια μιας και μόλις έβγαινα από αγχώδη διαταταχή και κατάθλιψη; Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα έκτρωση, το είδα πιο ψυχρά... Ας βοηθήσουν επιτέλους και οι δικοί μας... Αλλά δεν το πήραν καθολου καλά.... Ο πατέρας μου μίλησε ψυχρά για έκτρωση, η μητέρα του που κάνει κουμάντο στην οικογένεια άρχισε το κήρυγμα και έβγαλε τρομερή κακία απέναντι σε εμένα κ την κατάσταση... Παράλληλα χάνω και μια δουλειά που είχα.... Για να μην τα πολυλογώ η εγκυμοσύνη δεν εξελίχθηκε σωστά... Απέβαλλά την προηγούμενη εβδομάδα...
Έχω απομείνει μόνη με τις τύψεις μου... Με τα όρια που ακόμα δεν έχω μάθει να βάζω στους γύρω μου... Με το ότι δν το έψαξα λιγάκι παραπάνω με το μωράκι, γτ ενώ είχα ξεκινήσει αντιβίωση για αποβολή έκλεισα ραντεβου με τον γιατρό για υπέρηχο και το μωράκι είχε αναπτυχθεί και άκουσα καρδούλα... Παράλληλα έχουν αρχίσει οι πόνοι ξανά... Πόνοι στην καρδιά, πόνοι στο κεφάλι, πονοι σε όλο μ το σώμα.... Κρίσεις πανικού, δύσπνοιες, ούτε 10μέτρα δεν μπορώ να περπατήσω... Φοβάμαι να πάω στο νοσοκομείο γιατι κάτι θεωρώ πως θα μου βρουν κάτι στην καρδιά... ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΞΑΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ... ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ... ΕΙΜΑΙ ΧΑΜΕΝΗ, ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ, ΠΡΟΔΩΜΕΝΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ, ΑΡΡΩΣΤΗ όλα μαζί....
Τι να κάνω; Πως θα περάσουν όλα χωρίς χάπια;

---

Μοιρα μου λυπάμαι για όλο αυτό που πέρασες. Δυστυχώς δεν είναι καθόλου εύκολο και είναι λογικό να μην αισθάνεσαι καλά και να θες το χρόνο σου να επανέλθεις. Εφόσον οι γονείς σας εμπλέκονται τόσο πολύ στην οικογένειά σας και τους έχετε τόσο πολύ ανάγκη ίσως είναι καλύτερα το επόμενο διάστημα να προσπαθήσετε να απεμπλακείτε λίγο από αυτούς. Δηλαδή να μην έχουν τόσο μεγάλο λόγο στο τι θα κάνετε. Αυτό όμως θα το καταφέρετε μόνο αν δεν στηρίζεστε σε αυτούς. Καλό είναι όταν θα έρθει η ώρα για το παιδάκι να στηρίζεστε στα δικά σας πόδια οικονομικά. Σημασία έχει να είστε και οι δυο καλά και υγειείς ώστε να έρθει ένα παιδάκι όταν θα είστε πιο έτοιμοι. Στον ψυχίατρο που σε παρακολουθεί του έχεις πει τι έχει συμβεί και ότι έχεις πιο έντονα συμπτώματα τελευταία; Ίσως να πρέπει να σου αυξήσει τις δόσεις των φαρμάκων σου για κάποιο διάστημα ώστε να το ξεπεράσεις.

δε φτανει καπιος να θελει να βοηθησει πρεπει να μπορει κ ολας.
αλλα δεν ειναι ευκολο να κατσικωθεις σε καπιον που ισως θα μπορουσε να καταλαβει περισσοτερα οσο λιγοτερα καταλαβαινει καπιος τοσο θα εισαι κατσικωμενος διπλα του..
μαλον χαπια κ εγκυμοσυνη δεν τεριαζουν..
μαλον για αυτο πανικοβαλοσαστε κ οι δυο για το πως θα τα βγαλετε περα ισως χρειαζεσε μια τριτη οπτικη γωνια για να σκεφτεις πραγματα που ισως σου διεφευγαν πιο πριν..
δε γινεται με ενα μυαλο 24 ωρες να τα βρεις ολα με δυο καλυτερα με τρια ακομα καλυτερα κ με τεσσερα πιος σε πιανει....