καλησπερα ! εχω ενα θεμα το οποιο με εχει μπερδεψει και δημιουργηθηκε χωρις ιδιαιτερο λογο...με εκανε να αναθεωρησω επιλογες για τις οποιες ημουν σιγουρη . και ενω τα εχω ολα πολυ ξεκαθαρα στο κεφαλι μου κανω πολλες σκεψεις ...εχω σχεση χρονο και πανω μια σχεση απο αποσταση συν κατω απο πολυ πολυ δυσκολες συνθηκες και εχω κανει οτι περναει απο το χερι μου για να σταθει οπως και ο συντροφος μου ! παρ ολα αυτα ειχαμε καποια μικροθεματα στα οποια επελεξα να μη δωσω αξια ακριβως επειδη τα θεωρησα "μικρα" .εν πασει περιπτωση προσφατα βρεθηκα σε μια παρεα οπου γνωρισα ενα παιδι το οποιο ενδιαφερθηκε για μενα γνωριζοντας οτι εχω σχεση και παρ ολα αυτα ενιωσε την αναγκη να μου το εξωτερικευσει απλα για να φυγει το βαρος απο πανω του .τιποτα λιγοτερο τιποτα περισσοτερο . ανα διαστηματα με επαιρνε ενα τηλεφωνο να δει πως ειμαι κ γενικως κρατησε μια α' επαφη μιλωντας για θεματα γενικου περιεχομενου οπως θα μιλαγες με ενα φιλο . ειχα βεβαια ξεκαθαρισει τη θεση μου παρ ολα αυτα ειχαμε απιστευτη επικοινωνια κατι που το ενιωσα και εγω σε σημειο που δεν μπορεις να αγνοησεις το γεγονος οτι με καποιον τελειως ξενο μπορεις να πεις τα παντα και να σε καταλαβει .
για να μην γενικολογησω περισσοτερο πριν λιγες μερες εγινε ενα σκηνικο στο οποιο χωρις λογο και αιτια βρεθηκα να τσακωνομαι με τν συντροφο μου απο μια τελειως απλη συζητηση σε θεμα που δν αφορα εμας. κ τσακωθηκαμε γιατι εκεινος αρχισε να 3εσπαει επανω μου ακριβως χωρις να εχω κανει κατι απλα λεγοντας του την γνωμη μου . τον αφησα να ηρεμησει και περιμενα απο εκεινον να κανει την κινηση να με παρει τηλεφωνο η να μου στειλει καθως παντα οταν κατι γινεται ακομα και αν εχω δικιο βρισκομαι να κανω την πρωτη κινηση . ετσι τν επομενη φορα π μιλησαμε μ μιλησε με νευρα για χωρισμο και τα σχετικα . αυτο που με προβληματισε ειναι οτι δεν υπηρχε ουσιαστικος λογος για να γινει ενα τοσο μεγαλο θεμα απο το τιποτα. το θεμα ειναι οτι το να σκεφτεις και ακομα χειροτερα να φτασεις σε σημειο να χρησιμοποιησεις τη λεξη χωρισμο για μενα ειναι μεγαλη υποθεση και δεν θεωρω οτι ειναι κατι που το λες απλα πανω σε νευρα για να παιξεις με τη ψυχολογια του αλλου .επιπλεον πως γινεται πριν λιγες μερες να λες στον αλλον οτι θελεις να συνεχισετε σε κατι πιο επισημο και υστερα να το αναιρεις χωρις ιδιαιτερο λογο?πως μπορω να κανω σχεδια με καποιον που αναπασα στιγμη ξερω οτι μπορει να αλλαζει γνωμη ? δεν ειμαστε 18 χρονων πλεον για τετοιες ανωριμοτητες. με στεναχωρησε και με νευριασε η ολη συμπεριφορα. βρεθηκα να το συζηταω με το παιδι αυτο και πιστευω οτι μου μιλησε αντικειμενικα και μου ειπε πραγματα τα οποια με εκαναν να συνειδητοποιησω πολλα , καθως κ ο ιδιος ειχε βρεθει σε παρομοια κατασταση . θεωρω οτι ηταν αντικειμενικα αυτα που μου ειπε ασχετα απ τ γεγονος οτι μοιραστηκε τα συναισθηματα του γ μενα γιατι θ μπορουσε καποιος να πει οτι τα εβρισκε ολα αρνητικα για αυτο ακριβως τον λογο αλλα δεν ειναι ετσι γιατι οσο τ συζητησαμε με εβρισκε και εμενα λαθος σε καποια πραγματα που ηδη γνωριζα δεν πηρε δλδ το μερος κανενος δν εκρινε τιποτα .
εχω παγωσει τα παντα και ενω εχω πολλες υποχρεωσεις αυτο το καιρο που βασικα ειναι προτεραιοτητες δεν μπορω να αφιερωσω χρονο να σκεφτομαι τι θα γινει και πως κ ειδικα οταν ο αλλος δεν καθεται να συζητησει ...δεν ξερω τι να κανω εχω κανει πολυ υπομονη και απλα πνιγομαι ...
