Long Distance Relationship
Καλημερα σε ολους..
Εδω και εναμιση χρονο εχω σχεση απο αποσταση(Ελλαδα-Αγγλια).Ειμαστε και οι 2 φοιτητες. Παρα τις δυσκολιες ομως τα βγαζουμε περα και καταφερνουμε να βρισκομαστε αρκετα συχνα(περιπου καθε εναμιση μηνα).Υπαρχει αληθεια παρα πολυ μεγαλη αγαπη. Πριν λιγους μηνες το αγορι μου εστειλε τα χαρτια του στην Αμερικη οπου τον δεχτηκαν και θα φυγει τελη αυγουστου(και θα ερθει παλι για διακοπες μετα απο 9μηνες(!)). Αυτο σημαινει 9 μηνες μακρια ο ενας απο τον αλλον(εκτος αν παω να τον επισκεφτω εγω πχ τα χριστουγεννα-αν και τα λεφτα ειναι παρα πολλα), με την διαφορα ωρας να μας τσακιζει την επικοινωνια. Κανεις απο τους 2 μας δεν θελει να χωρισει αλλα απο την αλλη δεν θα αντεξει 9 μηνες αναμονης. Φοβαμαι παρα πολυ να τον χασω γιατι εχουμε περασει παρα πολλα πραγματα μαζι. Ομως απο την αλλη σκεφτομαι μην χασω την ζωη μου περιμένοντας και μετα χτυπαω το κεφαλι μου στον τοιχο... Ειμαι φοιτητρια και θελω να χαρω αυτα τα χρονια.. αλλα η αγαπη μου για εκεινον ειναι πραγματικα τεραστια.. Με πιανει θληψη οποτε το σκεφτομαι και δεν μπορω να συνελθω.. δεν αντεχω να χασω ενα τοσο σημαντικο ατομο απο την ζωη μου ετσι. Δεν ξερω τι να κανω, αληθεια. Τι με συμβουλευετε?