Κακιζω τη μαμα μου :(

Νιωθω τυψεις και μονο που το γραφω. Αλλα ειναι η αληθεια.

Εχω πολλα αρνητικα συναισθηματα προς τη μητερα μου. Εχουμε μια "καλη" σχεση τωρα, το μονο ευκολο αφου ειμαι σχεδον 30 χρονων και δεν την εχω αναγκη. Αλλα οταν σκεφτομαι πως συμπεριφεροταν οταν την ειχα οντως αναγκη (στην παιδικη και εφηβικη ηλικια) στενοχωριεμαι, τοσο που μου βγαινει θυμος. Αν και δεν ηταν ΚΑΚΙΑ μαζι μου, με ειχε αφησει στην τυχη μου. Στο δημοτικο δε θυμαμαι ποτε να μου δινει σημασια, να μου μιλαει. Δε μου εδωσε ΠΟΤΕ μια συμβουλη για το οτιδηποτε :/ Ποτε. Επειδη ειχα αναγκη απο λιγη στοργη προσπαθουσα να ειμαι υποδειγμα παιδιου. Να φανταστειτε διαβαζα τα μαθηματα της Δευτερας απο την Παρασκευη, και δεν ειχα ακουσει ΠΟΤΕ εναν καλο λογο. Δωρο σε γενεθλια η χριστουγεννα δεν ειχα δει ποτε. Μου εκοβε τα μαλλια αγοριστικα και στραβα με το ψαλιδι της κουζινας γιατι βαριοταν να μου τα χτενιζει. Στο δημοτικο ειχα ψειρες για μηνες, ο δασκαλος ειχε φρικαρει γιατι φαινοντουσαν να περπατανε μεσα στα μαλλια μου απο μακρια : (( ο απολυτος εξευτελισμος. Τελικα ειδα κι αποειδα και τις ξεφορτωθηκα μονη μου γιατι η μανα μου πολυ απλα δεν ειχε προσεξει τιποτα (και το προσεξε ο ξενος ανθρωπος!!!). Καποια αλλη στιγμη στο γυμνασιο εβηχα για δυο μηνες και ο δασκαλος που μου εκανε ιδιαιτερο ειχε ανησυχησει και μου ελεγε "ισως πρεπει να πας στο γιατρο", ενω η μανα μου παλι περα βρεχει. Τελικα επρεπε να παρω κορτιζονη. Καποια αλλη στιγμη με ειχε πιασει ενας απιστευτος πονος στην κοιλια και ΣΦΑΔΑΖΑ. Η μανα μου εκει, ελεγε "να περιμενουμε, μπορει να μην ειναι τιποτα". Δεν εμαθα τελικα τι ηταν γιατι δε με πηγε ποτε στο νοσοκομειο. Οταν ο παππους μου ξαφνικα τυφλωθηκε απο το ενα ματι τον ειχε αφησει χωρις οραση για ΜΕΡΕΣ!! Και δε σκοπευε να κανει κατι γι'αυτο. Θα τον αφηνε τυφλο. Τον λυπηθηκα τοσο που πεταξα με δικη μου πρωτοβουλια απο εκει που σπουδαζα για να τον παρω να κανει εγχειριση.

Θα μου πειτε που ειναι ο πατερας μου σε ολα αυτα... Δυστυχως πεθανε οταν ημουν μικρη. Ηταν πολυ καλος απεναντι μου, και ενω δουλευε παρα πολλες ωρες και ειχε πολυ αγχος εβρισκε χρονο μεσα στη μερα εστω και μιση ωρα να περασουμε λιγο χρονο μαζι. Ενιωθα οτι ο μπαμπας μου οντως με αγαπουσε ανιδιοτελως και με ηθελε στη ζωη του. Δυστυχως δεν προλαβα να απορροφησω ολα αυτα τα θετικα. Προσπαθω να τα θυμαμαι ολα αυτα τα καλα, και μου λειπει τοσο, μα τοσο πολυ...

Τελοσπαντων. Δεν ξερω γιατι τα γραφω ολα αυτα. Ισως για να μου πειτε μια γνωμη σχετικα με το τι να κανω, πως να χειριστω το ολο θεμα γιατι με φθειρει.
Ευχαριστω πολυ.

σε καταλαβαινω..και γω πριν λιγες μερες εφαγα φλασια με το παρελθον μου... δεν ξερω να σου πω πως να το χειριστεις... καποια πραγματα τακτοποιουντε μεσα μας αυτοματα..μεχρι τοτε κανε οπως νιωθεις ..χωρις να ψαχνεις να βρεις το νοημα πισω απο όλα αυτα..αν σουρθει να της μιλησεις ή να την σκυλοβρισεις ή οτι αλλο αισθανθεις .
θα το προσπερασεις το σημειο αυτο, στον χρονο του..μην αγχωνεσαι..ζηστο οπως το νιωθεις

τα περισσoτερα παιδια που ειχαν τετοιες περιπτωσεις δεν θελουν να κοιταξουν στα ματια τους γονεις τους. τωρα εσυ δεν εχεις τυψεις, εχεις απογοητευτη επειδη μεγαλωσες χωρις μητερα ενω την ειχες διπλα σου και εβλεπες τα παιδια γυρω σου να εχουν σωστους γονεις στα δικα σου ματια.. απο μικρη το σκεφτεσαι αυτο το θεμα που σου εγινε συνηθεια και μονιμη σκεψη.. κανε ενα βημα μπροστα και προσπαθησε να την ξεχασεις αν θες εγω αυτο θα εφτιαχνα στην θεση σου. Οταν καποιος ανθρωπος με εχει γραμμενο στα παλια του παππουτσια, τον ξεχναω σαν να μην υπαρχει.Εσυ ομως την αγαπας ετσι?

δεν θελω να δικαιολογησω την μητερα σου, γιατι αφενος ειναι αδικαιολογητη, αφετερου ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ, ησουν μικρο παιδι κι επρεπε να σε αφησει καπου να σε φροντισουν αν ειχε προβληματα.
αλλα ισως αρρωστησε με τον θανατο του πατερα σου και τα εκανε ολα αυτα. για ψυχικη ασθενεια μιλαω.
ειχε την ιδια συμπεριφορα και πριν πεθανει ο πατερας?

δεν δικαιολογειται ετσι κι αλλιως, επρεπε στις στιγμες που ειχε επαφη με το περιβαλλον να φροντισει να σε δωσει καπου η να εχει καποιον ακομα να σε φροντιζει, αλλα ισως ηταν αρρωστη.

για να σου πω μια γνωμη θα πρεπει πρωτα να καταλαβω που κολαει τι αλλιως θα το προσπερασω μεχρι να κατσει σε καπιο η μπιλια.
επειδη ετυχε να ηξερα καπιον που εβηχε 2 μηνες μου ελεγε οτι εφταιγε οτι επινε γαλα τωρα δε ξερω αν ισχυει η οχι απλα το μεταφερω επινες γαλα τοτε? απλως ρωταω.
επισης πως σχετιζονται ολα αυτα τα βιωματα σου με το σημερα? μηπως το παρελθον σου σε εσπρωξε να καταληξεις στο συμπερασμα οτι θα πρεπει να σαι σε αποσταση με τους αλλους για να μην δεις μετα οτι αδιαφωρουν σα τη μανα σου? ενας φιλοσοφος (νομιζω φιλοσοφος το πε εκτος αν κανω λαθος) οτι ο μονος τροπος να ξεπερασεις κατι ειναι να κανεις οτι φοβασαι αλλα αυτο δε σημαινει οτι πρεπει να πλησιασεις προδοτες για να σκεφτεις μετα α ειχα δικιο που ειμαι σε αποσταση υπαρχουν κ ατομα που εχουν τα αντιθετα χαρακτηριστικα απο τη μανα σου..
οσο παραδινεσαι στα βιωματα σου να φευγεις απο τους ανθρωπους τοσο πιο χαλια θα πηγαινεις.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

για να σου πω μια γνωμη θα πρεπει πρωτα να καταλαβω που κολαει τι αλλιως θα το προσπερασω μεχρι να κατσει σε καπιο η μπιλια.
επειδη ετυχε να ηξερα καπιον που εβηχε 2 μηνες μου ελεγε οτι εφταιγε οτι επινε γαλα τωρα δε ξερω αν ισχυει η οχι απλα το μεταφερω επινες γαλα τοτε? απλως ρωταω.
επισης πως σχετιζονται ολα αυτα τα βιωματα σου με το σημερα? μηπως το παρελθον σου σε εσπρωξε να καταληξεις στο συμπερασμα οτι θα πρεπει να σαι σε αποσταση με τους αλλους για να μην δεις μετα οτι αδιαφωρουν σα τη μανα σου? ενας φιλοσοφος (νομιζω φιλοσοφος το πε εκτος αν κανω λαθος) οτι ο μονος τροπος να ξεπερασεις κατι ειναι να κανεις οτι φοβασαι αλλα αυτο δε σημαινει οτι πρεπει να πλησιασεις προδοτες για να σκεφτεις μετα α ειχα δικιο που ειμαι σε αποσταση υπαρχουν κ ατομα που εχουν τα αντιθετα χαρακτηριστικα απο τη μανα σου..
οσο παραδινεσαι στα βιωματα σου να φευγεις απο τους ανθρωπους τοσο πιο χαλια θα πηγαινεις.

---

Βρε παιδι μου τι ρωτας την κοπελλα αν επινε γαλα?εδω σου λεει η αλλη δεν νοιαζοταν για την υγεια του παιδιου της!ειναι οντως περιεργο το ποσες κορες μεταξυ αυτων και εμου που η σχεση τους με την μανα τους ειναι σκατα.καποτε μου ειχε πει μια ψυχολογος οτι τσ παραμυθια με τις κακες μητριες δεν ελεγαν την αληθεια πχ η χιονατη που η μητρια της της εδωσε το θανατηφορο μηλο δεν ηταν στ αληθεια η μητρια της αλλα η μητερα της!!

παντως ηξερα κ καπιον (..) που το ειχε παθει αυτο που λες κ να σου πω τι μου ειπε απλα στο μεταφερω χωρις να λεω τι ισχυει κ τι οχι..
καπια στιγμη ειχε φαει λιαστη ντοματα κ ψωμι κ σε συνδιασμο με το κρυο ξαφνικα τον επιασε ενας δυνατος πονος στη κοιλια κ τηλεφονουσε η μανα του στο νοσοκομειο για πληροφορειες.. εγω πιστευω απλα οτι τον πειραξε το κρυο σε συνδιασμο με αυτο που ειχε φαει
δικη μου εκτιμηση ειναι αυτη απλα στο λεω ετσι πληροφοριακα οχι για κανενα αλλο λογο.
μηπως αυτο που λεω κολαει καπου? ιδεα δεν εχω απλα ρωτω...

ναι τη ρωταω γιατι εγω μπορω να συνενοηθω με ενα τροπο κ προσπαθω να δω αν βγαινει σε αυτη τη περιπτωση η οχι τα γεγονοτα για μενα εχουν σημασια το πως ακριβως εγιναν.

το υπολυπο δε μου λεει τιποτα αν δε το συσχετησω με κατι.

Οχι παιδια εγω πιστευω οτι τι μανα σου μην την κατηγορεισ εχασε τον αντρα τησ δεν ξερεισ πωσ το βιωσε κι αν πεθανε κι εκεινη ψυχολογικα αν αδειασε μεσα τησ απο ολη τη ζωη που ειχε μην την κατηγορεισ

Μου χει τυχει εμενα βηχω ενα μηνα σερι ολη μερα κ πηγα στο γιατρο κ μου πε το στομαχι

ειμουν σιγουρος οτι εισουν υποδειγμα παιδιου αλλα η μανα σου δεν ειναι καλα δε μπορω να καταλαβω τι ακριβως εχει αλλα αυτο που λεει η ρεμ φαινεται να ισχυει οτι δε καταλαβαινει τι κανει καλυτερα λοιπον να μιλας παρα να τη βγαζεις σιωπιλη κ θυμωμενη.

Τους γονεις μας , δυστυχως δεν τους διαλεγουμε .................μερικοι ανθρωποι , δεν κανουν για γονεις ........το να κοιτας πισω ειναι ασκοπο , κοιτα μονο μπροστα , δεν εχει να σου διδαξει κατι αυτη η ιστορια................................η το ξεχνας το θεμα , η συνεχιζεις να φθειρεσαι ..............απο μακρια , κι αγαπημενοι , χωρις πολλα πολλα , δεν της οφειλεις τιποτα , δεν σου οφειλει τιποτα , εγω θα τοπαιρνα ως εξης , δεν ειναι ουτε η χειροτερη μανα , ουτε η καλυτερη .................................

να σου πω τωρα καταλαβα καλυτερα γιατι συμπεριφερεσαι ετσι γιατι στην αρχη δε μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως γινεται αλλα εχω πειστει οτι μονο ενας τροπος υπαρχει για να μπορεσεις να πεις περισσοτερα θα πρεπει να σου λεει καπιος μια παρομια ιστορια με τη δικη σου κ συ να ακολουθεις αυτο το σκεπτικο αφου μετα απο ολο αυτο το μπερδεμα κ μα μανα που ειναι σχεδον ακατανοητο γιατι συμπεριφερεται ετσι (για μενα τουλαχιστον η για την ωρα) δε νομιζω οτι μπορεις να κατανοησεις καλυτερα το τι σου συμβαινει αφου το γραφεις κ συ η ιδια οτι δε ξερεις τι ακριβως γινεται ομως πιστευω οτι μπορεις να μιλησεις γι αυτο ακομα κ αν δε καταλαβαινεις κ εντελως πως γινεται αυτο αλλα αν δυσκολευσαι να πλησιασεις τους ανθρωπος αυτο πρεπει να το κανεις γαργαρα για θα πρεπει να εχει καπιος τουλαχιστον μια ιδεα για το τι εγινε για να ειναι σε θεση να καταλαβει τι συνεβει αφου το μπερδεμα ειναι ανελειτο αφου δε προκειται για μια απλη υποθεση αλλα παρολο που ολο αυτο φαινεται δυσκολο ενα φως στον οριζοντα το βλεπω να σου πω αφου καταλαβα καπως καλυτερα τι εγινε γιατι πριν δεν εφτανε το μυαλο μου ως εκει... ομολογω οστοσο οτι δυσκολευομαι να καταλαβω πως βρεθηκες σε αυτη τη θεση εσυ φαινεται καπως απιστευτο το ολο σκηνικο.

Αγαπητη, εχω ανοιξει θεμα μεσα στο οποιο γραφω λιστα παραπονων προς την δικη μου, της τα εχω πει και κατα προσωπο αλλά τι συμπεραινω μερα με την μερα.
Α. Το παιδι σχεδον "παντα" θα θελει κατι καλυτερο απο αυτο που ειχε.
Β. Ο γονεας "αργει παρα πολυ" και ειναι και καλη τυχη εαν καταλαβει οτι του ξεφυγαν σημαντικα γεγονοτα και εκανε λαθη στην αναπτυξη του παιδιου του.

Οι τυψεις δεν βοηθανε, υπαρχουν μεν αλλά δεν χρειαζεται να μεγαλοποιουνται ( εχω υπερ ταλανιστει απο δαυτες για αυτο και το λεω ).
Στον κοσμο η μητερα μας ειναι μια, μπορει να μας εδωσε τα στοιχειωδη για να μεγαλωσουμε αλλά να μην εδωσε συναισθηματα, Οσο ζει ομως ενας ανθρωπος υπαρχει εν δυναμει η ελπιδα και η ευκαιρια να παλεψουμε να βελτιωσουμε τη σχεση μας μαζι του. Εν προκειμενω την σχεση με την μητερα.
Σου ευχομαι να εχεις την ευκαιρια να ξανα συνδεθεις μαζι της με ειλικρινεια, αγαπη, υπομονη και επιμονη. Δεν ειναι ουτοπικο σεναριο.
Ως ενηλικη γυναικα ομως θα συνδεθεις, ως το παιδι-κορη ειναι σχετικα ανεφικτο.

Η μάνα σου είναι το λιγότερη βλαμμένη.Χέστηκες που την κακίζεις.Σου έχει κάνει τόσο μεγάλη ψυχολογική ζημιά που δε θα έπρεπε καν να νοιάζεσαι αν ζει ή πέθανε