χώρισα κ εγω...

Την Κυριακή μου ζήτησε να χωρίσουμε μετά απο 2 χρόνια σχέσης. Δύο μέρες μετά δεν ξερω εαν εχω συνειδητοποιήσει το τέλος ή εαν ελπίζω ακόμα.
Ειχαμε προβλήματα και ειδικα τον τελευταίο καιρό είχαμε αποξενωθει, κάτι οι δουλείες κάτι η δική μου ψυχρότητα κ αδιαφορία τον εξάντλησαν. Εγώ γιατι φερόμουν έτσι? Καλό το ερώτημα κ θέλει πολύ ψάξιμο... Θεωρώ ότι είχα εφησυχαστεί μέσα σ αυτή την κατάσταση, θεωρώ οτι ποτε δεν τον πήρα σοβαρά όταν μου έκρουε τα κουδουνακια κινδύνου, θεωρώ οτι πάντα πίστευα οτι όταν θα ερθει μια κριση θα την αντιμετωπίσουμε κ θα μπορέσουμε να την προσπεράσουμε. Ίσως το δικό του φταίξιμο να είναι ότι μου πρόσφερε τα πάντα, με αποτέλεσμα να βουλιάξω στη σιγουριά... Εγω είχα συμπεριφορά πολύ εγωιστική και γινόταν πάντα το δικό μου... κι αυτός μαζευε μάζευε και έκανε το μπαμ. Δεν μου αφησε καμια πόρτα ανοιχτή, καμία ελπιδα, θελει να μεινει μόνος, θέλει να το σεβαστώ, θέλει την ηρεμία του πια, αφού ούτε αυτο δεν του πρόσφερα τον τελευταίο καιρό. Με τέτοιο χαστούκι αρχίζω κ εγω να συνειδητοποιώ τα πράγματα, να βλέπω πως έχασα έναν άνθρωπο που εχουμε πάρα πολλα κοινά, έναν σπάνιο κ πολύ ιδιαιτερο άνθρωπο, ότι καλύτερο υπήρξε στη ζωή μου. Δεν έχω κάνει καμια προσπάθεια να επικοινωνήσω μαζί του, είναι καλύτερα να σεβαστώ την επιθυμία του. Απλά δεν ξέρω εαν πρέπει να τον διεκδικήσω -αλλάζοντας βεβαια τη συμπεριφορά μου- ή εαν πρέπει να αφησω τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους... Τώρα βλέπω ξεκάθαρα πόσο μάταιες και ανούσιες είναι οι προταιρεότητες που βάζουμε στη ζωη μας εις βάρος μιας σχέσης. Είμαι ακόμα σε κατάσταση σοκ με όλα τα συμπτώματα.... Θέλω να μην ελπίζω... Θέλω να μην σκέφτομαι τι να κάνω... Θέλω να σταματήσω το χρόνο -αφου δεν μπορω να τον γυρίσω πίσω-
Έχασα το θησαυρό μου...

Δεν ξέρω πραγματικά τι να σου γράψω...Το σοκ και ο πόνος σου με αποστομώνουν. Νιώθω κι εγώ κολλημένη σ\' αυτό το σταμάτημα χρόνου που περιγράφεις. Θα θελα να σου στείλω μια μεγάλη αγκαλιά...

Φίλη r81 (φαντάζομαι και παίρνω ωσ δεδομένο ότι το 81 είναι η χρονιά που γεννήθηκες γιαυτό δε σε ρωτάω πόσο χρονών είσαι)
2 θέματα είναι καλό να λάβεις υπόψιν σου
Το πρώτο έχει σχέση με τον χρόνο αντίδρασης. Το πολύ νωρίς αντιδρώ-διεκδικώ όπως και το πολύ αργά δεν θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος, διαφορετικός μεν σε κάθε περίπτωση αλλά υπάρχει, ο οποίος δείχνει ότι πραγματικά έχεις μία \"σωστή\" αντίδραση.
Το πολύ νωρίς δείχνει ότι δεν έχεις καθίσει να σκεφτείς μέσα σου, να λάβεις αποφάσεις, να μετρήσεις τι πραγματικά θέλεις. Το πολύ νωρίς δείχνει μία αντίδραση άμυνας (σε έχασα, σε θέλω πίσω) και τίποτα παραπάνω όσον αφορά τα προβλήματα και την επίλυσή τους.
Το πολύ αργά από την άλλη δείχνει έλλειψη πραγματικής διάθεσης. Ελλειψη πραγματικών συναισθημάτων. Ελλειψη πραγματικής ανάγκης.
Βεβαίως δεν μπορώ να σου πώ ποιά είναι η σωστή στιγμή αντίδρασης για σένα και για τον \"θησαυρό σου\". Αυτό εσύ το ξέρεις και αν αποφασίσεις να ενεργήσεις φρόντισε να δώσεις με κάποιον τρόπο και μία εξήγηση για το χρόνο που περίμενες.

Το δεύτερο που θέλω να σου πώ έχει να κάνει με την αξιοποίηση του χρόνου που έχεις στα χέρια σου (αν το αποφασίσεις φυσικά) μέχρι να αντιδράσεις.
Μπορείς να τον διαθέσεις μοιρολατρικά ή ενεργητικά.
Μπορείς να διαπιστώσεις τα προβλήματα που είχατε ή να προσπαθήσεις να βρείς και να εφαρμόσεις (τουλάχιστον στον ευατό σου γιατί προς το παρών ζευγάρι δεν είστε) λύσεις ώστε να μην επανέλθουν (τουλάχιστον με την ίδια δριμύτητα)
Μπορείς να αναπολείς τις χαρούμενες στιγμές ή να ανανεωθείς ώστε να τις ξανανιώσετε μαζί.
Μπορείς να λες στον ευατό σου ότι θα αλλάξεις ή μπορείς να συνιδητοποιήσεις πραγματικά σε τι ακριβώς θα αλλάξεις και σε τι πρέπει να φροντίσεις με τον τρόπο σου να αλλάξεις στον σύντροφό σου ώστε να συμβιώσετε αργότερα αρμονικά
Μπορείς να κατηγορείς τον ευατό σου για όλα ή μπορείς να δεις κατάματα την πραγματικότητα ότι σε ένα πρόβλημα συνήθως και οι δύο κάνουν λάθη είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλον, είτε με τις ενέργειες είτε με τις παραλείψεις τους

Καλημέρα

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, είμαι σε διαδικασία που τα σκέφτομαι όλα αυτα και επεξεργάζομαι τα δεδομένα. Δεν ξέρω εαν οι ανθρωποί μπορουν να αλλάξουν (για εμενα μιλαω τώρα), όμως δεν φταίει σε τίποτα η άλλη πλευρα να γίνει το \"πειραματοζωό\" μου ξανα. Είναι χρόνος για σκέψη και περισυλλογή...

Mη ξεχνάς μόνο ότι και \"η άλλη πλευρά\" έχει βούληση δική της. Το μόνο που ορίζεις είναι ο ευατός σου.

Εγώ θα σου΄πω απλά ότι υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, δηλ. να τα βάζεις με τον εαυτό σου σε υπερβολικό βαθμό, ισως να μη φταις εσύ που χωρίσατε - και σίγουρα δεν φταις μόνο εσυ-. Δεν ξέρω λεπτομέρειες για την σχέση σας, αλλά εκ πείρας θα σου πω ότι έκανα συχνά το λάθος να ρίχνω τα βάρη στον εαυτό μου, ενώ αργότερα καταλάβαινα ότι δεν ήταν τόσο καταλυτικά και ότι αν ο άλλος ήταν αληθινά δίπλα μου, θα καταλάβαινε. Για να μην σου πω ότι αν κάποιος σ΄έχει καταλάβει σαν ψυχή, δεν μπορείς να τον δεις σαν πειραματόζωο. Εσύ βέβαια ξέρεις καλύτερα τί συνέβη, όμως όπως και να χει, μην αυτομαστιγώνεσαι γιατί σε μία σχέση υπάρχουν δύο.

Δεν αυτομαστιγώνομαι, απλά ξέρω οτι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης αναλογεί σε εμένα.

πως το είπες, το μεγαλύτερο μερίδιο, ίσως, αλλά όχι όλο. Δυστυχώς ο χρόνος δε γυρνά πίσω και θα σου πω αυτό που λένε κάποιοι και σε μένα και με εκνευρίζει, αλλά είναι η αλήθεια. Το ζήτημα είναι να καταλάβεις τα λάθη σου και να μην τα επαναλάβεις στο μέλλον, είτε με αυτόν είτε με κάποιον άλλο. Εγώ καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να το δεις έτσι, όμως, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται, αν σε καταλάβει και σε αγαπάει θα γυρίσει, αν όχι τότε δεν ήταν να γίνει. Εσύ αν θες και νιώσεις έτοιμη κάνε την κίνησή σου, μη σκέφτεσαι μόνο να σεβαστείς την δική του απόφαση, εάν δεν μπορείς να την αντέξεις.