Φόβος για την συνεχή πρόοδο
Καλησπέρα σε όλους. Αυτό είναι το πρώτο μου post και το κάνω μετά απο πολύ σκέψη και αυτοκριτική. Το θέμα αυτού του thread αφορά την αποφυγή κάποιων ατόμων να βελτιώνονται συνεχώς, σε διάφορους τομείς (κοινωνικό,επαγγελματικό κλπ), με τον φόβο οτι τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους θα τους εξουθενώσουν περισσότερο.
Συγκεκριμένα είμαι απο αυτά τα άτομα και το πρόβλημα αρχίζει να γίνεται κάτι περισσότερο απο ενοχλητικό. Κάνωντας εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μου και μετά απο πάρα πολύ καιρό παρατήρησης των αντιδράσεων μου σε καταστάσεις πίεσης και άγχους έχω καταλάβει το εξής:
Όταν αρχίζω και καταφέρνω αρκετά στη ζωη μου και φτάνω σε ένα σημείο "καμπής" έχω την τάση να τα χαλάω όλα. Δεν ξέρω τους ακριβείς λόγους που αυτό συμβαίνει και κάθε φορά νιώθω σαν να πεθαίνω μέσα μου και να ξανα αρχίζω. Είναι κάτι σαν βαθιά εσωτερική επιθυμία, εως αντίδραση του ίδιου μου του νου. Ειλικρινά αυτό το γεγονός έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στη ζωή μου σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε επαγγελματικό, καθώς στο πρώτο ενω έχω σταθερά μία σχέση νιώθω οτι πρέπει να χαλάσω αυτό που έχω γιατί έχω την ανάγκη να το δω να πεθαίνει. Μετά πολύ πιθανόν να το λησμονήσω και να το επαναζητήσω, κάτι που είναι πολύ κουραστικό και για μένα και για την σύντροφό μου.
Θα ήθελα κάποια γνώμη σχετικά με το τι μπορεί να συμβαίνει κι ένα άτομο που συνεχώς έχει την τάση να βελτιώνεται, αντιδρά τόσο αυτοκαταστροφικά. Πως μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να κατακτήσει την σταθερότητα και να κυριαρχήσει σε αυτές τις καταστροφικές αντιδράσεις;
