Ψύχωση και Οικογένεια

Γεια σας!

Θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους εσάς που στην οικογένειά σας υπάρχει άτομο με ψύχωση και να ρωτήσω το εξής: Κατά πόσο άλλαξαν οι ισορροπίες στην οικογένειά σας; Πάψατε πλέον να ζείτε ευτυχισμένες στιγμές και κυρίως, όλη η προσοχή της οικογένειάς σας στρέφεται πλέον αποκλειστικά στο άτομο που πάσχει από ψύχωση;

Προσωπικά, αισθάνομαι σχεδόν αόρατη για τους γονείς μου. Εντάξει, μπορεί να είμαι είμαι 15 χρονών, αλλά η υπερβολική σιγουριά τους ότι εγώ είμαι δυνατή και θα τα καταφέρω μόνη μου σε όλα έχει γίνει πλέον ανυπόφορη. Όλοι έχουμε ανάγκη το ενδιαφέρον και τη στήριξη.

Ειχες ανοιξει ακομη ενα θεμα με τιτλο Ψυχωση και Θυμος αλλα χαθηκες αποτομα.

Σε καθε οικογενεια που νοσει ενα μελος ειτε ειναι ελαφρυ θεωρητικα ειτε βαρυ αλλάζουν οι ισορροπιες.

Δεν ειναι τυχαιο οτι προτεινουν να ενημερωνονται ολα τα μελη για την εκαστοτε παθηση.

Θα εισαι αορατη γιατι αυτη τη στιγμη υπαρχει ενα ορατο χαοτικο ζητημα, στην προκειμενη η αδελφη σου.

Κανε κατι για τον εαυτο σου, μην περιμενεις να λαβεις προσοχη, στηριξη, φροντιδα απο ηδη πανικοβλημενους γονεις.

Φιλικα, CC

Παλεύω να βρω κι εγώ τις ισορροπίες μου, λυπάμαι που χάθηκα αλλά ώρες ώρες αισθάνομαι ότι δεν πάω κι εγώ καλά και πως πρέπει να επισκεφτώ κι εγώ ψυχίατρο. Παλεύω με τους ιδεοψυχαναγκασμούς μου και τις κρίσεις πανικού χρόνια τώρα, χωρίς φαρμακευτική αγωγή, οι οποίοι επιστρέφουν κάθε φορά που έχω άγχος και τώρα έχω πολύ...όπως επίσης και πολύ θυμό, πολύ θυμό και αναρωτιέμαι πως θα ξεσπάσει όλο αυτό.

Αν δεν θες να μπεις στην διαδικασια αγωγης, οπως δηποτε ψυχοθεραπευτικη υποστηριξη.
Εφοσον βασανιζεσαι ηδη απο ψυχικα ζητηματα, μην σε αφηνεις και μην επιτρεπεις επειδη "καποιος πρεπει να ειναι ο δυνατος" να σε αδειαζεις ξανα και ξανα και ξανα... πιστεψε με ... η καταθλιψη σκαει αποτομα και ολοκληρωτικα...

Δεν ηθελα να σε βαλω σε θεση να απολογηθεις επειδη σε "εχασα", απλα ειναι μεγαλο το πακετο και ηλπιζα πως θα ειχα νεα σου.

Φιλικη συμβουλη, δεν ειναι αναγκη να πας στον ιδιο ψυχιατρο... δεν πολυ βοηθαει ενας ψυχιατρος για ολους.

Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να λάβω φαρμακευτική αγωγή. Αυτός είναι κι ο λόγος που πάντα το "αμελώ". Ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια, έστω συμβουλευτικά παρέμβαση από ψυχίατρο, όμως οι υποχρεώσεις μέσα στην ημέρα απλώς με κάνουν και το "ξεχνώ". Οι κρίσεις πανικού βέβαια με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Προσπαθώ να αυθυποβάλλω τον εαυτό μου και να λέω ότι όλα θα πάνε καλά, όπως τόσα χρόνια.

Σ' ευχαριστώ πάντως constantly curious. Μπορεί να μη σε γνωρίζω, αλλά οι συμβουλές σου πάντα με ανακουφίζουν. Σ' ευχαριστώ.

Ελπίδα... μεταφραση του ψευδωνυμου, που μου αρεσει by the way ! Δεν ειναι ενδειξη αδυναμιας η αποδοχη συμβουλευτικης υποστηριξης. Καποτε ειχα πεισθει οτι τα βγαζω "ολα" περα μονη, μεχρι που με εβγαλα νοκ αουτ.

Ελπιζω οταν ξανα μπεις να εχεις καλα νεα δικα σου, ολοδικα σου :):):)

Η αδερφή σου χρειάζεται στήριξη και κάποιον που να την ακούει και να συμμερίζεται τον πόνο της.
Οι δυνατές οικογένειες στις κρίσεις φαίνονται και αν παρακαμφθούν οι εγωισμοί και η επίρριψη ευθυνών όταν θα βγείτε από το τούνελ θα είναι η σχέση σας πιο δυνατή.
Αν έχεις προβλήματα συζήτα το με κάποιον.Αν πιστεύεις πως φορτώνεις κ άλλα προβλήματα στην οικογένεια σου κάνε λίγο υπομονή.
Τα άτομα που έχουν αναλάβει την φροντίδα ενός πάσχοντα με ψυχολογική πάθηση πρέπει να καταλάβουν πως έχουν και αυτά ανάγκες και θα πρέπει να μη ξεχνάνε κ τον εαυτό τους.
Το φορτίο είναι βαρύ,η αβεβαιότητα μεγάλη,ψάχνεις για ευθύνες,ψάχνεις το γιατί σε μας,ψάχνεις ένα στήριγμα κ φοβάσαι να το πεις προς τα έξω λόγω του στίγματος.
Η ελπίδα όμως είναι ζωντανή και αν αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του κάποια στιγμή θα λάμψει.
Καλή δύναμη!!!