Μια περίεργη ιστορία (;)

Καλησπέρα! Θα'θελα και γω να μοιραστώ την ιστορία μου και να ακούσω τις απόψεις σας.

Η σχέση μου με τη Χ ξεκίνησε το 2012. Ήμουν σε μια φάση περίεργη, είχα περάσει θάνατο γονιού, είχα βγεί πρόσφατα από 3χρονη σχέση και 'ξεσπούσα' σε περιστασιακές σχέσεις. Μέσα μου όμως έψαχνα εκείνη που θα με έκανε να καταταλάξω στη ζωή μου. Τότε, εμφανίστηκε και η Χ. Τη γνώρισα σε μια συγγενική συνάθροιση. Την πλάκα μου την έπαθα την πρώτη φορά που βγήκαμε. Νόμιζα πως δεν τις φτιάχνανε πλέον έτσι. Από κει και πέρα, η χημεία ήταν έντονη. Με το που τα φτιάξαμε, παράτησα αμέσως όλες τις υπόλοιπες. Το 'honeymoon phase' που ακολούθησε ήταν αλλιώτικο. Τα κοινά σημεία αμέτρητα. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δεθήκαμε. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί και η οικογένειά μου τη δέχτηκε αμέσως.

Το δεύτερο χρόνο, η Χ μου είπε πως ήθελε να κάνει παιδιά μαζί μου. Της είπα πως δε θέλω να κάνω παιδιά ποτέ και τότε δε μου μίλησε για μέρες. Μετά επέστρεψε λέγοντάς μου πως είναι μεγάλο βάρος να αντέξει να μη γίνει μητέρα αλλά θέλει να μείνει μαζί μου. Δεν το συζητήσαμε ποτέ ξανά. Στην πορεία εγω προέβαλα πάνω της όλες τις ανασφάλειες που είχα, την έκανα να κλαίει συνέχεια, κλόνισα την υγεία της αλλά πάντα αυτή επέστρεφε πίσω. Ήμουν απλά ανώριμος.

Κάποια στιγμή παρουσίασε ενα γυναικολογικό θέμα με αποτέλεσμα να τρομάξει πολύ. Για μερικούς μήνες, μέχρι να μάθει τα αποτελέσματα, ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και γω δεν της στάθηκα καθόλου. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει μια μέρα σπίτι μου με τα πράγματά μου και να μου πει να μην ξαναεπικοινωνήσω μαζί της. Τον επόμενο μήνα με έπαιρνε αμέτρητα τηλέφωνα, μηνύματα, γράμματα που δε διάβασα ποτέ και εμφανίστηκε στο σπίτι μου και την έδιωξα κάνοντάς τη ρεζίλι μπροστά σε όλους.
Έτσι, το πήρε απόφαση, με έσβησε από παντού και είπε στους φίλους πως θα σεβαστεί την απόφασή μου και να με αφήσει ήσυχο.

Μετά, εγώ έκανα ότι ήταν δυνατό για να μη με ξαναενοχλήσει. Χάθηκα τελείως από τη ζωή της. Μια κοινή μας γνωστή μου είπε αργότερα πως δεν περίμενε πως θα τη χώριζα και οτι για ένα χρόνο πέρασε πολύ δύσκολα γιατί μαζί μου ήθελε να φτιάξει οικογένεια.

Σίγουρα φταίξαμε και οι δύο και σαφώς της έδωσα την εντύπωση πως δεν ήθελα να προχωρήσω τη ζωή μου μαζί της. Κάθισα λοιπόν ένα χρόνο τελείως μόνος, να βρώ τον εαυτό μου γιατί είχα καταλάβει με τη συμπεριφορά μου πως διώχνω τα άτομα που με αγαπάνε. Μου πήρε χρόνο να ηρεμήσω και η ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί της πάλι ήρθε εντελώς φυσιολογικά. Λογάριασα όμως χωρίς το ξενοδόχο. Η συνέχεια στο pt2.

Εσυ για ποιο λογο συμπεριφερθηκες μ αθτον τον τροπο?ποσο χρονων εισαι?

Εσυ την αγαπησες καθολου την κοπελα ? η απλα ενθουσιαστηκες στην αρχη και μετα οταν ειδες οτι σοβαρευουν τα πραγματα καπου δειλλιασες . Προς Θεου δεν προσπαθω να σε κρινω . Το οτι παραδεχεσαι τα λαθη σου ειναι προς τιμην σου σαφως . Δεν μπορω να ξερω τι παιχτικε και απο την πλευρα της κοπελας . Ομως για πιο λογο σπου ηρθε ετσι απλα να επικοινωνησεις μαζι της ? το κανεις επειδη σου ελειψε στα αληθεια ή νοιωθεις τυψεις σκεπτομενος οτι ησουν στις περισσοτερες περιπτωσεις απων απο τις δικες της αναγκες ?

δεν ξερω αν υπαρχει κατι "περιεργο" στην συνεχεια, αλλα μεχρι εδω δεν βλεπω κατι περιεργο.
να περιμενουμε το πτ2, λες?
ποια ειναι η απορια σου? το γιατι σε διωχνει ενω μονος σου λες οτι δεν φεροσουν καλα και δεν της σταθηκες στην αρρωστια της?
προφανως ηρεμησε και κοιταξε πιο ψυχραιμα, οτι δεν της κανεις.
αν προκυπτει κατι συνταρακτικο στην συνεχεια της ιστοριας, μας το λες.