Originally Posted by
arabella
γατε καλησπερα..Υποφερω απο διαταραχη αγχους με κρισεις πανικου και αποπροσωποποιηση,δεν εχω τρελαθει ομως πολλες φορες νιωθω ετσι.νιωθω διαφορετικη απο τους υπολοιπους,αναρωτιεμαι για τα παντα ακομα και για την ιδια μου την υπαρξηη οποια μου φαινεται τοσο ξενη.Ολα βασικα μου φαινονται ξενα,γονεις φιλοι το περιβαλλον γενικα.Να ξερεις οτι ειναι κατι που εμεις προκαλουμε στον εαυτο μας με το αγχος και την στεναχωρια.Επειδη γενικα ειμαι κατα των φαρμακων(πιστευω οτι σκεπαζουν το προβλημα) αποφασισα να ξεκινησω γνωσιακη θεραπεια η οποια νομιζω σιγα σιγα θα δωσει αποτελεσματα.ο ψυχοθεραπευτης μου μου λεει συνεχως οτι ειναι ενας λαθος μηχανισμος αμυνας του εγκεφαλου θα κανει τον κυκλο του και θα φυγει.Απλα αυτη τη στιγμη εχεις ενα πολυ κουρασμενο μυαλο το οποιο φωναζει για μια ξεκουραση..Δωσε λοιπον λιγο χρονο στο σωμα σου και θα θεραπευτεις..Η απαντηση ειναι μεσα μας απλα θελει υπομονη.Μην κλεινεσε μεσα στο σπιτι λες και εισαι αρρωστος.Δεν συμβαινει τιποτα κακο με σενα και ουτε θα τρελαθεις,προσπαθησε να βαλεις ενα προγραμμα,να απασχολεις το μυαλο σου με κατι.Θα φυγει να εισαι σιγουρος.Ξερω ποσο αδυναμος μπορει να αισθανεσαι τωρα περναω κ εγω αυτες τις φασεις αυτη την περιοδο αλλα ξερω τι ακριβως το προκαλεσε.Ειμαι συνεχως στον κοσμο μου και αναρωτιεμαι για τα παντα,γιατι μιλαω γτ κουναω τα χερια μου και τετοια ακυρα.Επισης οταν ανατρεχω στις αναμνησεις μου νιωθω οτι δεν ειμαι εγω αυτη που τα εζησε,νιωθω σαν καποιος αλλος να τα εκανε.Ξεχναω παρα πολυ κ γενικως ειμαι παρα πολυ χαμενη.Μην ανησυχεις λοιπον για τιποτα,προσπαθησε να επικεντρωθεις στην καθημερινοτητα σου και ολα θα γινουν οπως πριν. ;)