Αγχος .. 18 χρονων ετσι ξαφνικα.... Και η εξελιξη του

Λοιπον ειμαι 18 χρονων ... Ας αρχισω .. κατα καποιο τροπο ολα αρχισαν οταν τελιωσα τις πανελληνιες ... Οταν δηλαδη σταματησα να κανω τις δουλειες μου ... Οι οποιες ηταν γ κλασικα.. σχολειο το πρωι ... Λιγο διαβασμα και το απογευμα προπονηση μπασκετ .. το οποιο το λατρευω .. και γ το οποιο εχω κανει αμετρητες θυσιες μεχρι τωρα .. γενικοτερα ειμαι τυπος που του αρεσει μονο η γυμναστικη ... Δλδ δεν μου αρεσει καθλου να πινω να καπνιζω ... Το εχω ενοχες ... Γτ εχω ονειρα γ επαγγελματιας ... Μολις τελιωσα τις πανελληνιες .. περασα σε μια καλη σχολη ... Γενικοτερα δεν ειμαι κ ατομο πολυ κοινωνικο .. σε κανονικα επιπεδα ... Ειχα και 3 σχεσεις με κοπελες την τελευταια χρονια δλδ στην τριτη λυκειου .. καλα ηταν αλλα κατα καποιο τροπο με επιασε λιγο αγχος μια φορα μεσα στο γηπεδο ... Και με μπηκε η ιδεα μετα .. οτι εχω κατι ... Αγχωδης διαταραχη νομιζα ... Και μετα το πιστεψα γ τα καλα .. χωρις να εχω κατι .. αλλα πιστεψα εντελως στην ιδεα ... Και απο τοτε που εμφανιζονται και συμπτωματα απο τον φοβο μου .. γτ φοβομουν οταν εβγαινα εξω π
Οτι θα δουν τις αντιδρασεις μου ... Και απο τοτε εχω αυτο εδω και 7 μηνες ... Και φοβαμαι και αγχονομαι γ το παραμικρο επειδη πιστεψααα στην ιδεα οτι εχω κατι ... Ακομα και το ονειρο μου εχω προσωρινα παρατησει το μπασκετ γτ φοβαμαι μεσα στο γηπεδο μην μ πιασει το αγχος ... Με εχει καταβαλει τοσο πολυ .. που ακομα και στα ματια καποιον φοβαμαι να κοιταξω .. και αλλαζω αμεσως αλλου το βλεμμα αντιδραω δλδ ασυνειδητα απο τον φοβο μου ... Και αυτο γινεται γτ ολη μερα ασχολουμαι μονο με αυτο και με τπτ αλλο πλεον μια και εχω δωσει παρα πολυ σημασια ... Γτ με ενοχλει ... Το λαθος ηταν που το πιστεψα και μετα ασχοληθηκα ... Γτ μετα αγχονομουν επειδη πιστεψα ... Και μια συζητηση δλδ με δυσκολια ... Βγαινω εξω και βαζω στοχο τα αυτονοητα αν ειναι δυνατον .... Δεν με αναγνωριζω πλεον .. μεχρι πριν 6 μηνες συνεχεια προγραμματιζα .. εκανα τις δουλειες μου διασκεδαζα και σκεφτομουν καθολου ετσι ... Και τωρα πιστεψα σε αυτο και εχω τα παρακατω συμπτωματα καθε μερα : ελλειψη προσοχης λογω φοβου και συγκεντρωσης επισης λογω φοβου φωτοευεσθησια .. καινουργιο συμπτωμα .. προστεθηκε ... Θλιψη εννοειται ... Με εχει καταβαλει ο φοβος .. θελω τοσο να παω ν προπονηθω να διασκεδασω και φοβαμαι ... Προσφατα πηγα για ποκερ σε ενα σπιτι γνωστων φιλων απο το δημοτικο και με επιασε και κοιτουσα μονο τα χαρτια μου φοβομουν ν κοιταξω τους φιλους μου στα ματια .. διαχυτο αγχος .. εχει παρει πλεον μορφη γενικοτερη .. για καθημερινες δραστηριοτητες ... Ξεχασα να πω και ταχυκαρδια ... Θυμαμαι χαρακτηριστικα πως ενιωθα την καρδια οταν ανοιξε η πορτα του φιλου μου ... Τι να κανω ρε παιδια πως πιστεψα σε κατι τετοιο .. ? Αντι να ασχολουμαι με τις δουλειες μου και την διασκεδαση μου τα εχω παρει ολα απο φοβο ... Επειδη φοβαμαι τα συμπτωματα και και την ολη κατασταση ... Τι ν κανω πως να σταματησω να πιστευω αυτο .. και να μην ξαναασχοληθω ... Και ν μην εχω στο μυαλο μου τπτ τετοιο ?...

Ολοι οι γιατροι σχεδον λενε το ιδιο "Βγες εξω και συνεχισε να κανεις αυτα που εκανες πριν νιωσεις οπως ενιωσες"

Δε σου λεω πηγαινε σε ψυχιατρο. Πηγαινε σε εναν ψυχολογο ομως ναι.
Εισαι εσωστρεφης, φιλοδοξος, εργατικος. Κοπιαζεις για τους στοχους σου.

Δεν ειναι κακο να βρεις εναν ειδικο να μιλας για ολα αυτα που σε ριχνουν, σε βουλιαζουν, σε ανησυχουν, σε παιδευουν.
Δεν ξερω πολλους ανθρωπους που να το ξεπερασαν μονοι τους. Ετσι απλα. Να το ξεπερασαν παροδικα με μια σχεση, με πιωματα, με ταξιδια, με λαλακιουλες ναι. Και μετα ξανα στο σημειο Μηδεν.

Καλη δυναμη παλικαρι μου. Με εναν καλο εμψυχωτικο ψυχολογο coach θα ξανα μπεις στο παιχνιδι :)

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ολοι οι γιατροι σχεδον λενε το ιδιο "Βγες εξω και συνεχισε να κανεις αυτα που εκανες πριν νιωσεις οπως ενιωσες"

Δε σου λεω πηγαινε σε ψυχιατρο. Πηγαινε σε εναν ψυχολογο ομως ναι.
Εισαι εσωστρεφης, φιλοδοξος, εργατικος. Κοπιαζεις για τους στοχους σου.

Δεν ειναι κακο να βρεις εναν ειδικο να μιλας για ολα αυτα που σε ριχνουν, σε βουλιαζουν, σε ανησυχουν, σε παιδευουν.
Δεν ξερω πολλους ανθρωπους που να το ξεπερασαν μονοι τους. Ετσι απλα. Να το ξεπερασαν παροδικα με μια σχεση, με πιωματα, με ταξιδια, με λαλακιουλες ναι. Και μετα ξανα στο σημειο Μηδεν.

Καλη δυναμη παλικαρι μου. Με εναν καλο εμψυχωτικο ψυχολογο coach θα ξανα μπεις στο παιχνιδι :)

---

. Δηλαδη εσυ μου προτεινεις να παω σε ψυχολογο ? Ευχαριστω γ. Την ενθαρρυνση πρωτα απο ολα ... Δλδ ετσι οπως το περιεγραψα .. την ολη κατασταση ..πιστευεις δεν μπορω να το διαχειριστω ? Το θεμα ειναι οτι το κυριαρχο συναισθημα ειναι ο φοβος ... Φοβος σε καταστασεις τι οποιες θεωρω και θεωρουσα δεδομενες ... Οπως το να κοιταω τον αλλο στα ματια κ ν προσεχω τι λεει ... Αλλα αφου φοβαμαι μ πιανει το ενα συμπτωμα κι μετα ερχονται ολα ... Και το μυαλο μετα μενει εκει παραλυτο.... Στο φοβο γ αυτο λεω εχω ελλειψη συγκεντρωσης ... Απο το φοβο δεν υπαρχει ροη σκεψεων δεν σκευτεσαι δεν επεξεργαζεσαι τα εξωτερικα ερεθισματα .. μενεις προσκολημενος σε αυτο που σε αγχωνει και σε φοβιζει ... Δλδ πως θα ξεκινησω ξανα μπασκετ ... Γ αυτο λεω μεσα σε 6 μηνες με εχει καταβαλει ο φοβος και δν μ αναγνωριζω πλεον .... Πριν απο 6 μηνες .. επαιξα βασικος playmaker στους αγωνες και στις προπονησεις ...με πολυ κοσμο στις κερκιδες και τα θεματα που με απασχολουσαν ηταν να παιξω καλα να σκοραρω πολλους ποντους να κερδισουμε ... Αυτα και μεσα σε 6 μηνες αρχισα να φοβαμαι τον εαυτο μου στο πως θα αντιδραω ... Και ο φοβος με κατεβαλε δεν φοβαμαι μηπως με κριτικαρει καποιος ασχημα ... Φοβαμαι τον εαυτο μου μηπως με πιασουν τα συμπτωματα .. και ολα αυτα μεσα σε 6 μηνες απο το πουθενα ... Γ αυτο και σταματησα να προγραμματιζω πλεον να κανονιζω ... Απο το φοβο ... Εντωμεταξυ εγω ειμουν αυτος που τα κοροιδευε ολα αυτα ... Λεγοντας " τι παει να πει δεν μπορεις να κοιταξεις τον αλλο στα ματια γκαβος εισαι " η " τι παει να πει δεν μπορεις να προσεξεις και να συγκεντρωθεις χαζος εισαι " αλλα τοτε σκευτομουν ορθολογικα και δεν μπηκα στην διαδικασια να πιστεψω οτι εχω κατι ... Αλλα να που το επαθα και τωρα τα καταλαβαινω ολα ... Παρολα αυτα παρα την δυσφορια που νιωθω οταν βγενω εξω με παρεα η οταν παω γ καφε ... Κανονιζω βολτες και τα σχετικα σχεδον καθημερινα ... Γτ ξερω πως δεν πρεπει να αποφευγεις αυτο που φοβασαι ... Αλλα εγω φοβαμαι τον εαυτο μου ... Δεν μπορω να το αποφυγω ... ...

Quote:

---

Originally Posted by Sotirishatzi

. Δηλαδη εσυ μου προτεινεις να παω σε ψυχολογο ? ... Αλλα εγω φοβαμαι τον εαυτο μου ... Δεν μπορω να το αποφυγω ... ...

---

Ποια ειναι τα μειον στο να κανεις μια επισκεψη ? Δεν ειμαι ο εαυτος σου, ουτε εμπειρογνωμων για να ξερω αν θα το διαχειριστεις.
Ξερω μονο οτι βασανιζεσαι και υποφερεις. Ξερω πως ειναι να νιωθεις οτι Φοβασαι τον εαυτο σου. Ξερω οτι αν δεν αντιμετωπιστει μαζευονται πολλα.
Μπορει να προκειται για ενα μικρο "βραχυκυκλωμα" του μυαλου σου απεναντι στον φοβο της κριτικης. Να ειναι κατι μικρουτσικο που ομως να σε κανει μπαχαλο.

Εαν δεις οτι με φιλαρακια, συζητησεις, κτλ ξανα βγεις μπροστα τοτε οκ.
Δεν ξερω ομως γιατι πρεπει να το περασεις μονος. Αυτη η φιλοσοφια του ο,τι " Δεν τρεχει κατι ο Ανθρωπος εχει τεραστιες δυναμεις, μην εισαι φυγοπονος" δε λεω... εχει την αληθεια του αλλά καμια φορά μας ανοιγει λακο.

Αν αποφασισεις να πας, λαβε μια γνωμη καποιου οικειου σου. Οχι στην τυχη... και σου τυχει κανας περιεργος και ξενερωσεις περισσοτερο.

*Δεν ξερω γιατι μας εχουν πεισει οτι πρεπει να απευθυνομαστε σε ειδικο μονον οταν δεν υπαρχει αλλη λυση. Υπαρχει μια ιδεολογια εν μερει δικαιολογημενη γτ κυκλοφορουν και ανευθυνοι οπως υπαρχουν και οι λογικες σκεψεις του τυπου 1. "Θα παω σε αυτον να μου πει για εμενα ? " 2. "Ξερει ο Χ,Ψ ποιο ειναι το καλο μου " ?

Μα οταν βλεπεις οτι η ζωη σου γινεται ανυποφορη και επιμενουν καποια βασανα - σκεψεις- ανησυχιες , τι θα χασεις αν ρωτησεις "Τι θα γινει με αυτα" ?

Αυτη ειναι η δικη μου Φιλοσοφια.

Ελπιζω να σου απαντησει καποιος/α που τα ξεπερασε με ιδιες δυναμεις.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ποια ειναι τα μειον στο να κανεις μια επισκεψη ? Δεν ειμαι ο εαυτος σου, ουτε εμπειρογνωμων για να ξερω αν θα το διαχειριστεις.
Ξερω μονο οτι βασανιζεσαι και υποφερεις. Ξερω πως ειναι να νιωθεις οτι Φοβασαι τον εαυτο σου. Ξερω οτι αν δεν αντιμετωπιστει μαζευονται πολλα.
Μπορει να προκειται για ενα μικρο "βραχυκυκλωμα" του μυαλου σου απεναντι στον φοβο της κριτικης. Να ειναι κατι μικρουτσικο που ομως να σε κανει μπαχαλο.

Εαν δεις οτι με φιλαρακια, συζητησεις, κτλ ξανα βγεις μπροστα τοτε οκ.
Δεν ξερω ομως γιατι πρεπει να το περασεις μονος. Αυτη η φιλοσοφια του ο,τι " Δεν τρεχει κατι ο Ανθρωπος εχει τεραστιες δυναμεις, μην εισαι φυγοπονος" δε λεω... εχει την αληθεια του αλλά καμια φορά μας ανοιγει λακο.

Αν αποφασισεις να πας, λαβε μια γνωμη καποιου οικειου σου. Οχι στην τυχη... και σου τυχει κανας περιεργος και ξενερωσεις περισσοτερο.

*Δεν ξερω γιατι μας εχουν πεισει οτι πρεπει να απευθυνομαστε σε ειδικο μονον οταν δεν υπαρχει αλλη λυση. Υπαρχει μια ιδεολογια εν μερει δικαιολογημενη γτ κυκλοφορουν και ανευθυνοι οπως υπαρχουν και οι λογικες σκεψεις του τυπου 1. "Θα παω σε αυτον να μου πει για εμενα ? " 2. "Ξερει ο Χ,Ψ ποιο ειναι το καλο μου " ?

Μα οταν βλεπεις οτι η ζωη σου γινεται ανυποφορη και επιμενουν καποια βασανα - σκεψεις- ανησυχιες , τι θα χασεις αν ρωτησεις "Τι θα γινει με αυτα" ?

Αυτη ειναι η δικη μου Φιλοσοφια.

Ελπιζω να σου απαντησει καποιος/α που τα ξεπερασε με ιδιες δυναμεις.

---

Η αληθεια ειναι οτι οντως ειναι ανυποφορη η ζωη μου μεχρι στιγμης και οτι ειμαι ανησυχος ολη την ωρα ακομα και στο σπιτι μονος μου δεν μπορω να ηρεμησω ... Σιγουρα γ να αντιμετωπιστει αυτη η κατασταση πρεπει να αλλαξεις τροπο σκεψης και να μην βαζεις ανησυχες σκεψεις στο μυαλο ... Γτ η πηγη του αγχους ειναι οι ιδεες μου ... Οταν σταματησω να σκευτομαι με αυτον τον τροπο και ξαναρχισω να σκευτομαι τις δουλειες μου οπως πριν τοτε ο φοβος κ το αγχος σιγουρα θα ελατωθουν.. αυτη την περιοδο δεν εχω και καθολου υποχρεωσεις απο οτι καταλαβες ετσι ωστε αυτα που με απασχολουν να ειναι ηλιθια θεματα τετοιου τυπου. .. το θεμα επιαης ειναι οτι εγω βλεπω φως μεσα στο τουνελ ... Βλπω οτι ειμαι πολυ κοντα στη συνηδητοποιηση .. και πλεον μπορω να θυμηθω τον εαυτο μου οπως ειμουν με θυμαμαι πως σκευτομουν τι εκανα πως αντιδρουσα οταν δεν μ ταλαιπωρουσε τπτ ...πιστευω οτι ειμαι πολυ κοντα ... Και θελω να το παλεψω λιγο μονος μου ακομα αν βλπω οτι δεν το ελεγχω θα παω σε εναν ειδικο γτ παροτι ειμαι 18 χρονων δεν ειμαι απο αυτους που φοβουνται ν πανε σε ειδικο .. ο ειδικος θα σε βοηθησει ουτε ντροπη ειναι ... Οπως πας στο γιατρο ετσι πας και στο ψυχολογο ... Δεν εχω τετοια κολληματα .... Πιθανοτατα ειναι μια απορρυθμιση ...

Quote:

---

Originally Posted by Sotirishatzi

αυτα που με απασχολουν να ειναι ηλιθια θεματα τετοιου τυπου. .. το θεμα επιαης ειναι οτι εγω βλεπω φως μεσα στο τουνελ ... Βλπω οτι ειμαι πολυ κοντα στη συνηδητοποιηση .. και πλεον μπορω να θυμηθω τον εαυτο μου οπως ειμουν με θυμαμαι πως σκευτομουν τι εκανα πως αντιδρουσα οταν δεν μ ταλαιπωρουσε τπτ ...πιστευω οτι ειμαι πολυ κοντα ... Και θελω να το παλεψω λιγο μονος μου ακομα αν βλπω οτι δεν το ελεγχω θα παω σε εναν ειδικο γτ παροτι ειμαι 18 χρονων δεν ειμαι απο αυτους που φοβουνται ν πανε σε ειδικο .. ο ειδικος θα σε βοηθησει ουτε ντροπη ειναι ... Οπως πας στο γιατρο ετσι πας και στο ψυχολογο ... Δεν εχω τετοια κολληματα .... Πιθανοτατα ειναι μια απορρυθμιση ...

---

Δεν βρισκω τον λογο να δινεις ταμπελα στις ανησυχιες σου. Απο τη στιγμη που τις εχεις αξιζουν να επεξεργαστουν και αν γινεται να απαντηθουν στην ζωη σου.
Χαιρομαι που νιωθεις κοντα στο να επανελθεις εκει που επιθυμεις να βρεθεις.
Απορρυθμιση ειναι... και ειναι ορος πιο επιεικης σε σχεση με αλλους που ριχνουν και την αυτο εκτιμηση!!!
Ελπιζω στο επομενο ποστ σου, οποτε και αν ειναι αυτο να νιωθεις καλυτερα. :):):)

ετσι οπως ηρθε μπορει να φυγει... θα σου λεγα να μην το παλεψεις μονος σου και κυριως μη φοβασαι <3 και να το καταλαβει καποιος οτι εχεις αγχος καποια στιγμη, τι εγινε?? εσυ πως θα αντιδρουσες αν εβλεπες καποιον αγχωμενο? δε νομιζω να σκεφτοσουν κατι αρνητικο! ανθρωποι ειμαστε και περναμε τις φασεις μας. Ψαξτο ομως με καποιον που να ξερει απο αυτα, για να μη σου γινει "συνηθεια" το αγχος.

Φίλε μου είμαι 27 και θυμάμαι την πρώτη μέρα που με έπιασαν τα άγχη και όλα άρχισαν να στραβώνουν απο και και πέρα.
Ήμουν 18 χρονών περπατούσα στον δρόμο 8 η ώρα το πρωί μετά απο ξενύχτι και ξαφνικά άρχισαν όλα να ακούγονται παράξενα αυτοκίνητα, κόρνες και όλοι οι ήχοι άρχισαν να με τρομάζουν, αγχώθηκα τρόμαξα πήγα κοιμήθηκα και απο εκείνη την μέρα μέχρι τα 25 μου ήμουν χάλια απο αγοραφοβίες, άγχη φοβίες στρες ζαλάδες κρίσεις πανικού, έχω λιποθυμήσει και 3-4 φορές μέχρι που έμαθα ότι όλα αυτά είναι στο μυαλό μου και άρχισα σιγά σιγά να μην τα δίνω τοσο σημασία.
Αλλά αυτό που με έκανε πολύ καλύτερα ήταν η αυτοπεποίθηση που ήρθε όταν κατάφερα να κάνω κάτι με την ζωή μου και πέτυχα έναν μεγάλο στόχο που είχα βάλει. Το μόνο σίγουρο είναι οτι πρέπει να τα αντιμετωπίσεις, απλά να το αποδεχθείς και να μην δίνεις σημασία

Quote:

---

Originally Posted by alexgr

Φίλε μου είμαι 27 και θυμάμαι την πρώτη μέρα που με έπιασαν τα άγχη και όλα άρχισαν να στραβώνουν απο και και πέρα.
Ήμουν 18 χρονών περπατούσα στον δρόμο 8 η ώρα το πρωί μετά απο ξενύχτι και ξαφνικά άρχισαν όλα να ακούγονται παράξενα αυτοκίνητα, κόρνες και όλοι οι ήχοι άρχισαν να με τρομάζουν, αγχώθηκα τρόμαξα πήγα κοιμήθηκα και απο εκείνη την μέρα μέχρι τα 25 μου ήμουν χάλια απο αγοραφοβίες, άγχη φοβίες στρες ζαλάδες κρίσεις πανικού, έχω λιποθυμήσει και 3-4 φορές μέχρι που έμαθα ότι όλα αυτά είναι στο μυαλό μου και άρχισα σιγά σιγά να μην τα δίνω τοσο σημασία.
Αλλά αυτό που με έκανε πολύ καλύτερα ήταν η αυτοπεποίθηση που ήρθε όταν κατάφερα να κάνω κάτι με την ζωή μου και πέτυχα έναν μεγάλο στόχο που είχα βάλει. Το μόνο σίγουρο είναι οτι πρέπει να τα αντιμετωπίσεις, απλά να το αποδεχθείς και να μην δίνεις σημασία

---

Ρε φιλέ αγχωνομαι πολύ χώρις λογο και πλεον σκέφτομαι μονο αυτό και δεν μπορω να συγκεντρώθω εύκολα ουτε να προσεξω κάπου είμαι συνεχώς ανήσυχος ...
Με αποτέλεσμα ν μην ευχαριστιεμαι τίποτα ... Σε αυτό εχεις πολύ δίκιο ξέρω οτι όλα είναι στο μυαλό και με την αυτοπεποίθηση εχεις δίκιο μερικες μέρες κατα κάποιο τροπο ενιωθα πολύ αυτοπεποίθηση και είχα τον έλεγχο του εαυτού δλδ .. Τον έλεγχο των σκέψεων μου .. Και των συναισθημάτων μου και ένιωθα οτι το άγχος εξαφανίστηκε .. Κάθε φορά που νιώθω αυτοπεποίθηση το άγχος εξαφανίζεται ... Απλως όλο αυτό με το άγχος με έχει ρίξει πολύ με την αυτοπεποίθηση μου ... Μονο με ρίχνει .. Γτ οπουδήποτε και ν είμαι νιώθω άγχος .. Ακόμα και στο σπίτι μου είμαι δεν βρίσκω την ηρεμία μου το μυαλό μου δεν ξεκολαει απο αυτή την κατασταση και ενίοτε με πιάνει και ο φόβος ... Όταν είμαι σπίτι μόνος μου σαν ψυχική αναταραχή θα το έλεγα αυτό που περναω γτ .. Θέλω μια μέρα να βγω να κάνω τις υποχρεώσεις μου με ηρεμία. ... Να μην ξανανιωσω άγχος ... Πως να το ξεπεράσω στην δικιά σου περιπτωση ... Αυτό που θέλω είναι να μου πως το συνηδητοποιεις .. Και πως απομακρύνεται ο φοβος... Εγώ ξέρω οτι είναι παγίδα του μυαλού μου ... Απλα τα συμπτώματα δλδ η ελλειψη συγκέντρωσης η ελλειψη προσοχής το ρουφιγμα της ενεργειας η ευερεθιστότητα αυτά με ταλαιπωρούν οπουδήποτε και να πάω οτι κ ν κάνω ... Και στο σπίτι όταν είμαι ως ψυχική αναταραχή δλδη δν βρίσκω ηρεμία ... Φοβάμαι το άγχος ... Και λόγω αυτου δεν μπορω ν κάνω τπτ με συγκεντρωση και με έχει ρίξει πολύ ψυχολογικά .. Εσύ τι έκανες ;

Quote:

---

Originally Posted by yanat

ετσι οπως ηρθε μπορει να φυγει... θα σου λεγα να μην το παλεψεις μονος σου και κυριως μη φοβασαι <3 και να το καταλαβει καποιος οτι εχεις αγχος καποια στιγμη, τι εγινε?? εσυ πως θα αντιδρουσες αν εβλεπες καποιον αγχωμενο? δε νομιζω να σκεφτοσουν κατι αρνητικο! ανθρωποι ειμαστε και περναμε τις φασεις μας. Ψαξτο ομως με καποιον που να ξερει απο αυτα, για να μη σου γινει "συνηθεια" το αγχος.

---

Δεν με ενοχλεί το ν καταλάβει κάποιος αν εχω άγχος η όχι .. Φοβάμαι το άγχος και το άγχος με πιάνει όταν φοβάμαι .. Νιώθω ευερεθιστότητα .. Ελλειψη συγκέντρωσης έλειψη προσοχής φωτοευεσθησια λίγο ...οπουδήποτε κ ν πάω συνήθως με κοσμο με πιάνει πιο πολύ ... Αλλά κ στο σπίτι μόνος μου νιώθω μια ψυχική αναταραχή ...δεν βρίσκω την ηρεμία μου και την ροή σκέψεων μου .. Έχω ξεχάσει ποτε ηταν η τελευταια φορά που ήμουν ήρεμος ... Πολύ γλυκό συναίσθημα ... Πως θα συνηδητοποιησω οτι όλα είναι στο μυαλό το γνωρίζω οτι όλα είναι στο μυαλό ξέρω οτι έπεσα σε παγίδα του μυαλού ... Αλλά δν ξέρω πως θα βγω .. Και με φοβίζει η όλη καταστάση και το άγχος και επειδή με φοβίζει παντα με επισκεπτεται .. Θα προτιμούσα να ήμουν σε κελί με λιοντάρια παρα να βιωνω άγχος χωρίς λογο .. Και επίσης όλο αυτό με έχει ρίξει πολύ ψυχολογικά .... Και η αυτοπεποίθηση μου έχει πεσει .. Είναι φοβερό να έχεις τα συμπτώματα που προανεφερα σχεδόν σε όλη την μέρα... Πως θα καταλάβω οτι όλα είναι ενα ψέμα ... Και θα ηρεμησω ;