Ολα οσα επιθυμουμε διακαως και δεν γινονται(ενα ποιημα)
Αγαπητοι συμφορουμιτες παρακατω παραθετω ενα ποιημα που υπονοει για αυτα που θελουμε και δεν μπορουμε να κανουμε....
Κοιταξα τον ουρανο θελω τοσο να σε βρω
ειδα εναν αετο που πετουσε στο βουνο
χαμηλα στην γη πατω δωσε μου φτερα
να πεταξω εκει ψηλα να μπορεσω να σε δω
επιασε βαρυς χιονιας κι ολα ασπρα εχουν ντυθει
μεσ το χιονι προσπαθω να κρυφτω να μη με βρεις
ενα δεντρο ξεχωριζει με ολοφρεσκο καρπο
μα το χερι σαν απλωνω τρωω μαυρο κεραυνο
ομορφια εσυ που φεγγεις ολα τ αστρα εχουν σβηστει
και στα ποδια μου μαζευω την σεληνη σιωπηλη
δεν μπορω να συγκριθω με τον ηλιο τον λαμπρο
ουτε ακομη να τον δω διχως ευθυς να τυφλωθω
κοιταζα το πελαγος μια σειρηνα γελαστη
ειναι εκει να προκαλει οποιος θες να παραβγει
Μην ρωτας λοιπον που παω αν θ αγγιξω τον αετο
αν θα παω στην γοργονα στο κολυμπι να της βγω
μοναχα να περπατω στο δυσπροσιτο βουνο
κι απο περα να κοιταω και να λεω παρακαλω
...
