Φιλιες μετά τα 30

Καλησπέρα.
Με προβλημάτισε τον τελευταίο καιρό κατά πόσο εύκολο είναι να κάνεις νέες φιλιες όσο μεγαλώνεις και δη μετά τα 30 όπου υποτίθεται ο κοινωνικός σου κύκλος είναι περιορισμένος και έχει κλείσει ίσως.

Εγώ πχ εΊμια από επαρχία αλλά δουλεύω Αθήνα τα τελευταία χρόνια, και ανα εξαιρέσεις 1,2 άτομα από τη δουλειά και από το πανεπιστήμιο δεν έχω κανει άλλους φίλους. Είναι η Αθήνα έτσι η εγώ? Η έχω μεγαλωσει και δυσκολεύομαι να ανοιχτω πια?

Προσπαθώ να κάνω δραστηριότητες όπως ς γυμναστήριο κλπ αλλά η αλήθεια είναι πως δε το πολύ προσπαθώ.
Ίσως είμαι περίεργος κι εγώ. Δε ξέρω.

Οντως , οι καλυτερες φιλιες δημιουργουνται σε μικρη ηλικια , αλλα αυτο δεν αποκλειει καθολου το να δημιουργησεις νεες , μετα τα 30 , ειμαι 54 , και ακομη δημιουργω φιλιες , αλλα οι παλιες φιλιες , ειναι σταθερες αξιες .....διαχρονικες ....................συνεχιζω να γυμναζομαι ομως , αρχισα 26 ετων την γυμναστικη ..............μαλλον περνας μια φαση .....

Καπως ετσι νιωθω και γω.. Ειμαι 32 και για διαφορους λογους εχω χασει παιδικους -σχολικους φιλους.. Και ειναι πλεον πολυ δυσκολο να βρω αντιστοιχους φιλους να κολλαμε σε πολλα πραγματα , δραστηριοτητες...
Δεν ξερω αν ειμαστε περιεργοι, τουλαχιστον δεν εισαι μονος ...

Quote:

---

Originally Posted by Saizo

Καπως ετσι νιωθω και γω.. Ειμαι 32 και για διαφορους λογους εχω χασει παιδικους -σχολικους φιλους.. Και ειναι πλεον πολυ δυσκολο να βρω αντιστοιχους φιλους να κολλαμε σε πολλα πραγματα , δραστηριοτητες...
Δεν ξερω αν ειμαστε περιεργοι, τουλαχιστον δεν εισαι μονος ...

---

Δυστυχώς έτσι είναι όπως τα λες.

Στην εποχή των εφήμερων σχέσεων και των υλικών αγαθών που κατακλύζουν τις δήθεν ανάγκες μας, στην εποχή που το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η αλλαγή, στην εποχή που το ανήθικο είναι ο κανόνας και επιβραβεύεται μάλιστα με σχέσεις συμφέροντος, στην εποχή που η ζωή πολλών έχει καταλήξει να είναι ένα απέραντο καρναβάλι....ένα χάρτινο τσίρκο έτοιμο να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή, στην εποχή των σέλφι και των μασκαρεμένων ανθρώπων, στην εποχή που τα πρότυπα των ανθρώπων έχουν πλέον ξεφτίσει...ερχόμαστε να αναζητήσουμε αληθινές ανθρώπινες σχέσεις.

Δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα στις φιλίες. Αν οι άνθρωποι έδιναν αυτό το κομμάτι του εαυτού τους, το φιλέτο, που δίνουν στις ερωτικές τους σχέσεις τότε θα καταλάβαιναν πόσα λίγα δίνουν στους φίλους και πόσες πολλές προσδοκίες έχουν από αυτούς. Αν οι φίλοι έρχονταν πρώτοι στις ανθρώπινες σχέσεις, μετά ίσως από την οικογένεια, τότε πάλι θα καταλαβαίναμε ότι δεν χρειαζόμαστε πολλούς φίλους αλλά έστω και έναν για να είμαστε ευτυχισμένοι. Οι άνθρωποι δεν επενδύουν όμως με την ίδια σοβαρότητα στις φιλικές σχέσεις όπως κάνουν στις πιο προσωπικές τους σχέσεις ή ακόμα και στις επαγγελματικές τους σχέσεις. Συνεπώς το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν αυτοί που βάζουν τους φίλους σε δεύτερη μοίρα. Οι φίλοι θα έπρεπε να είναι προέκταση της προσωπικότητας μας. Έχουν καταντήσει να είναι η πατερίτσα για να μας βοηθήσουν μόνο όταν εμεις τους χρειαζόμαστε και τους έχουμε ανάγκη.

Φιλία μπορεί να δημιουργηθεί στα 30, στα 50, στα 70 και στα 90. Θέληση να υπάρχει και να είμαστε ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες...όλα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένουμε !!!

Προσωπικα εχω να κανω την εξης διατυπωση. Ολοι μιλαμε για εποχη αποξενωσης , ενω αλλες εποχες ηταν διαφορετικα. Το θεμα ειναι οτι ο καθενας μπορει να ξερει πως περασε τα 80 χρονια της ζωης του και εδω γραφουν πολυ μικροτερες ηλικιες. Περα απο αυτο δεν γνωριζει. Γνωριζει για τις παλιες εποχες μονο μεσω βιβλιων ,ταινιων (ωραιοποιημενων καταστασεων) κλπ. και ιστορικων γεγονοτων. Γνωριζει επισης απο τα λογια των ηλικιωμενων που λογω ηλικιας ισως , εχουν αρχισει και νοιωθουν την μοναξια και θυμουνται την εποχη που ηταν νεοι και περνουσαν φινα.

Εαν λαβουμε υποψιν μεσαιωνες , δευτερο παγκοσμιο πολεμο , ολοκαυτωματα και η λιστα δεν εχει τελος θα ελεγα οτι εχουμε προοδευσει σαν κοινωνια. Οχι παντου και ναι υπαρχουν ακομα απιστευτες φρικαλεοτητες που γινονται , που αν προσθεσεις και την δραματοποιηση απο τα ΜΜΕ καθως και την παγκοσμια προβολη των πιο στυγνων απο αυτα , τοτε πολλες φορες νομιζεις οτι ολα ειναι μαυρα.

Προσωπικα δεν θα ηθελα να ζω στο "θεοποιημενο" παρελθον που οι ανθρωποι ηταν πιο "κοντα" μεταξυ τους , γιατι πολυ αμφιβαλλω οτι κατι τετοιο γινοταν ... αποψη μου παντα και μπορει να λαθευω εξισου.

Εχει πιστευω να κανει με την προσωπικοτητα του καθενος ποσους φιλους εχει/θα κανει. Με το χαρακτηρα. Αν θα κανουμε τον αλλο να μας δει θετικα. Απο κει ξεκιναει.

κηπ κανεισ λαθοσ οντωσ ειμασταν πιο κοντα αλλα ηταν αλλεσ οι εποχεσ ολοι ειχαν χρηματα ολοι ειχαν δουλειεσ με λεφτα γνωριμιεσ τα παντα δεν ειχε λογο κανισ να εχει μουτρα σχολειο ηταν λιγο αγρια τα πραγματα σε μερικα μολισ τελειωνεσ δουλεια σιγουρα με φραγκακια ικανα γι τεσσερισ πεντε ποταρεσ και ξαφνικα μπαινουμ ευρωπαικη ενωση και γινεται ενα μπαμ με τισ τιμεσ και γινεται ενα μπαμ με τισ δουλειεσ και γινεται ενα μπαμ με τα καναλια και τισ τηλεορασεισ και τα δημοσια εργα και γαμηθηκε ο διασ ε μετα φυσικο ειναι κι η απομωνοση φυσικα ολα