Printable View
Δεν αντέχω άλλο πονάω η ψυχή μου πονάει δεν μπορώ άλλο τι να κάνω? Δεν έχω κανέναν είμαι μόνη μου σε αυτό το δωμάτιο και κοιτάω τους τοίχους δεν αντέχω άλλο..Θέλω να είμαι σαν τους άλλους να μην με νοιάζει τίποτα να έχω την μαμά μου να έχω ωραία ζωή..Δεν αντέχω άλλο
Δεν θρηνησες τον χαμο της μαμας σου οταν την εχασες; λυπαμαι πολυ για το οτι την εχασες κ για τον τροπο
Έκλαψα πολύ όμως πάντα κρυφά..αλλά νόμιζα ότι όλοι έτσι κάνουν..ντρεπόμουν τον μπαμπά μου δεν ήθελα να με δει έτσι..όμως εδώ και τρία χρόνια η ζωή μου δεν μπαίνει σε μια τάξη..δεν μπορώ να την αλλάξω τα παρατάω κατευθείαν..μου λείπει η μαμά μου τόσο πολύ και δεν μπορώ να βρω κανέναν που θα αναπληρώσει το κενό της κάποιον που να μου δίνει δύναμη. Δεν έχω φίλους γιατί θέλουν να είμαι συνέχεια χαρούμενη και όταν δεν είμαι δεν είναι κανείς εκεί..Δεν έχω σχέση γιατί δεν ξέρω το γιατί..Δεν έχω τίποτα στην ζωή μου..Δεν αντέχω αλλο
Δεν ειναι παραλογο να αισθανεσαι ετσι. Τι μπορεις να κανεις ομως για αυτο που αισθανεσαι ?
Να σταματησεις να το πνιγεις και να το σπρωχνεις βαθια μεσα σου για να μην στεναχωρησεις κανεναν αλλον. Να μιλησεις για αυτο που βιωνεις, νιωθεις, σκεφτεσαι, σε ποναει.
Θα γινω γραφικη αλλά αν δεν στραφεις σε καλο ψυχοθεραπευτη, εχω ακουσει ανθρωπους να ξεπερνανε τον μεγαλο πονο του πενθους με την βοηθεια ενος πνευματικου.
Καποιοι ειναι χρονια κοντα στην θρησκευτικη γραμμη και πραγματι νιωθουν καλυτερα.
Πενθεις. Οποιος δηποτε δεν το εχει βιωσει ειναι αδυνατον να το καταλαβει. Να σου πω εδω οτι και ανθρωποι που το εχουν βιωσει δεν το περνανε ολοι με τον ιδιο τροπο.
Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να δεις πως θα βοηθησεις εσενα. Δεν ειναι ντροπη, δεν ειναι ενδειξη αδυναμιας, δεν ειναι ενα προσθετο θεμα που θα δημιουργησεις. Ειναι ενα χερακι στην πορεια του αβασταχτου πονου της απωλειας.
Δεν παιζει ρολο ποσος καιρος περασε. Παιζει ρολο μονο με σωστο συμμαχο να διανυσεις αυτη την διαδρομη.
Μακαρι να βρεθει ενας σωστος φιλος, ενας αντρας να καταλαβει αλλά οταν εχουμε τεραστια αναγκη για κατι τετοιο συνηθως δεν εμφανιζεται.
Ελπιζω να βρεις την δυναμη και το κουραγιο να αναζητησεις βοηθεια. Πραγματικα το ελπιζω.
Και μην ξεχνας σε παρακαλω οτι ηδη εχεις δειξει δυναμη και πυγμη. Δεν εισαι απο μεταλλο. Ο πονος οσο μενει μεσα μας γινεται τοξικος.
Υποτιθεται υπαρχουν και βιβλια για το πενθος, δεν ξερω αν αυτο θα σε βοηθησει.
Η απωλεια της μητερας ειναι πολυ τραγικο για καπποιον προσπαθησε να μιλησεις με τον πατερα σου γι αυτο η ακομα και σε ψυχολογο θα σε βοηθησει
Λέω κάθε φορά ότι θα πάω σε ψυχολόγο αλλά μόλις ηρεμώ δεν πάω. .και δεν πιστεύω ότι πενθω γιατί συνήθως μου περνάει η στεναχώρια και η κρίση μόλις κοιμηθώ...δεν ξέρω είμαι γενικά πολύ μπερδεμενη
Εγω λεω να πας. Πες ακριβως αυτο. Νιωθω εντονη θλιψη, μετα μου περναει, μετα μου ξανα εμφανιζεται.
Εχεις υπ οψιν σου που να απευθυνθεις ?
Σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας σκέφτομαι...
Μάτια μου δυστυχώς πρέπει να το πολεμήσεις και αυτο.Τι σου λέω τώρα.Φοβαμαι.Δεν θελω να σκεφτώ πως θα ειναι αυτο το φεελ.Μα ολα γίνονται οπως ειναι να γίνουν τυχαία και μη αυτη είναι η ζωή μας.Ολοι μας θα το νιώσουμε άλλοι ποιο γρήγορα και άλλοι ποιο αργα.Η ψυχούλα μας ειναι κατι παραπάνω απο αυτο που βλέπεις και αντιλαμβανεσε.Quote:
Originally Posted by Ptde
Ο δρόμος θανε ζόρικος αλλα πίστεψε με πως θα μείνει μια γλυκιά και τρυφερή ανάμνηση.Θα ανακάμψεις και εσυ και ολοι γύρο σου.
Ειναι αλήθεια πως ο χρονος γιατρεύει τις πληγες.Πιστεψε σε αυτο κοριτσακι!!!