Πώς βγαίνει κανείς από το βάθος της λακούβας;

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Ειλικρινά πνίγομαι. Πήρα χαρτί από ψυχίατρο για να μου διακόψουν το προηγούμενο εξάμηνο, το ίδιο θα κάνω και τώρα. Πάει άλλος ένας χρόνος. Έχει γίνει κάτι και έτσι ανησύχησαν για τα καλά οι γονείς μου και με έστειλαν σήμερα στην ίδια ψυχίατρο που μου έγραψε το χαρτί/δικαιολογητικό. Η μάνα μου λέει υποψιαζόταν πως έχω κατάθλιψη αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή με έλεγε τεμπέλα, πως τους φορτώνω κι' εγώ, πως δεν αντέχουν άλλο κλπ.

Πήγα αναγκαστικά στην ψυχίατρο λοιπόν. Της είπα με λίγα λόγια όλα τα συμπτώματα, πώς νιώθω κλπ και μέσα σε 10 λεπτά έβγαλε και την διάγνωση. "Κλινική κατάθλιψη με ψυχωσικά στοιχεία (παραληρητικές ιδέες)". Η λύση; Αντικαταθλιπτικό παρεούλα με ένα ελαφρύ αντιψυχωσικό για να μου καθαρίσει τις σκέψεις και να αποκτήσω ενέργεια! Η ίδια είναι και ψυχοθεραπεύτρια, αν ακολουθήσω μόνο ψυχοθεραπεία λέει θα μου πάρει πάνω από 6 μήνες με το ρίσκο να γίνω βουλιμική, να με μισήσω ακόμη περισσότερο και να κάνω κακό στον εαυτό μου. Πως σ' αυτό το σημείο που βρίσκομαι (στο βάθος μιας λακούβας) η λύση είναι τα φάρμακα για 3 μήνες τουλάχιστον. Της ξεκαθάρισα πως δεν πρόκειται να τα πάρω, επέμενα, της είπα τις ανησυχίες μου γι' αυτά και επέμενε μέχρι το τέλος. Έφυγα μέσα σε μισή ώρα με την συνταγή στο χέρι ακούγοντας την από πίσω να συνεχίζει να επιμένει και να μου προτείνει να τα πάρω για το καλό μου. Και απλά δεν θέλω να ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί ούτε καν για ψυχοθεραπεία αφού δεν είναι ούτε διατεθειμένη όπως την είδα αλλά ουύτε εγώ (με αυτά που έχω στην άκρη), ούτε και οι γονείς μου έχουμε την οικονομική δυνατότητα για 6 μήνες να σκάω 70ευρα για 45 λεπτά δουλειά.

Έχω πάει ήδη 5 φορές κρυφά σε κλινική ψυχολόγο/ψυχοθεραπεύτρια στο πανεπιστήμιο -δωρεάν- και από την 4η συνεδρία άρχισε δειλά δειλά να με αντιμετωπίζει σαν καταθλιπτική οπότε κατάλαβα πως δεν έχει εμπειρία μιας και είναι μικρή... Θα συνεχίζω να πηγαίνω αφού δεν έχω κάτι να χάσω αλλά έχω απελπιστεί πραγματικά. Η ίδια η ψυχολόγος μου είχε πει πως δεν μπορούμε να προχωρήσουμε γιατί τα επίπεδα ενέργειάς μου είναι πολύ χαμηλά και μόνο με αντικαταθλιπτικά θα μπορεί να γίνει κάποια δουλειά... Της έλεγα τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου και είχα δίκαιο σχεδόν σε ΟΛΑ! Αυτή φοβόταν να βγάλει διάγνωση γιατί δεν ήταν σίγουρη και απλά μου μίλαγε με πιο λάιτ λεξούλες, για να μην φρικάρω μάλλον...

Από την μια ήθελα να επιβεβαιώθω, να ξέρω ότι δεν είμαι τρελή, πως ΟΝΤΩΣ δεν φταίω εγώ που δεν μπορώ να διαβάσω, που σέρνομαι όλη μέρα, που θέλω να πεθάνω, που νιώθω τόσο άχρηστη. Απ' την άλλη ήρθα τώρα σ' αυτό το σημείο που ξέρω τι ακριβώς έχω και νιώθω τόσο αβοήθητη! Οι γονείς μου ακόμη και τώρα συνεχίζουν να μην με καταλαβαίνουν. Ο καθένας λέει τα δικά του, μου μιλάνε σαν να έχω ένα απλό άγχος ή θλίψη και θα μου περάσει με τον καιρό με λίγη προσπάθεια αλλά όσο μιλάνε και είναι τόσο απόλυτοι με κάνουν απλά να θέλω να κλειστώ στο δωμάτιο και να μην ξαναβγω... Θα με στείλει σε συμβουλευτικό ψυχολόγο λέει, θα μου δώσουν συμβουλές, θα της ακολουθήσω και όλα θα είναι καλά. Τα ακούω, μου δημιουργούνται τόσα νεύρα που κανείς δεν καταλαβαίνει και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα και απλά απομονώνομαι για να μην τους ακούω άλλο. Τουλάχιστον πριν έλεγα, εντάξει δεν ξέρουν τι φρίκη περνάω αλλά η αλήθεια είναι πως αν δεν το περνάει κάποιος δεν θα σε καταλάβει ποτέ, τουλάχιστον όμως να μην μιλάνε μα την παναγία... :(

Δεν ξέρω τι θα κάνω με την ζωή μου, νιώθω πως είμαι στο πιο κρίσιμο σημείο και δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι. Απ' την άλλη είμαι τόσο βυθισμένη που δεν μπορώ να με βοηθήσω. Αλήθεια μου είναι αδύνατον και δεν είναι δικαιολογία. Την σχολή την παράτησα προς το παρόν. Μου βρήκε η ξαδερφη μια μαθήτρια για να της κάνω μαθήματα και νιώθω άχρηστη, πως ακόμη και τα πιο απλά δεν θα τα καταλαβαίνω εγώ για να της τα εξηγάω (ενώ ήμουν πάντα άριστη και έχω ξανακάνει μαθήματα σε μια κοπέλα με επιτυχία) γιατί δεν συγκεντρώνομαι και νιώθω πως απλά θα γίνω ρεζίλι. Παρόλα αυτά δέχτηκα για να μην με κρίνουν πως δεν το θέλω, πως είμαι στον κόσμο μου κλπ.

Είχε κανείς αυτή την διάγνωση και του πρότειναν τα φάρμακα; Τι θα κάνω εφόσον δεν θέλω να τα πάρω; -Που και να' θέλα δηλαδή, ούτε οι δικοί μου συμφωνούν και έχουμε σοβαρούς λόγους-. Ειλικρινά νιώθω τελείως αβοήθητη και γρια, σαν να είμαι στα τελευταία μου και δεν έχω διάθεση/όρεξη και κουράγιο για τίποτα...

Η καταθλιψη κουκλα κανει κυκλο σε τρια σε πεντε σε δεκα σε ενα χρονο δε ξερεισ ποτε θα περασει αυτα ενοειτε αφου κανεισ δραστηριοτητεσ χωρισ φαρμακα αλλιωσ φαρμακα γουαι νοτ μαι ντιαρ γουερ ιζ δε προμπλεμ

Δεν πίνω αντιψυχωσικό ρε Έλις που να χτυπιούνται όλοι κάτω... Ακόμη κι' αν είναι ελαφριάς μορφής. Προτιμώ να κάθομαι να βασανίζομαι με τις σκέψεις, να προσπαθώ μάταια να τις διώξω αλλά αντιψυχωσικό δεν πίνω... Έχω φοβία με τα φάρμακα, έχω ακούσει και έχω ζήσει πολλά. Δεν θέλω με τίποτα να καταφύγω εκεί. Και ακριβώς επειδή έχουμε ζήσει πολλά σαν οικογένεια, πες ότι εγώ δεχόμουν, οι δικοί μου είναι ακόμη πιο εναντίον από μένα. Άσε που φοβάμαι τους ψυχίατρους, θα εξαρτώμαι από εκείνην πότε και αν θα μου τα κόψει. Τέτοιο ρίσκο δεν παίρνω, προτιμώ να πάρω όλα τα υπόλοιπα, προτιμώ ακόμα και να πεθάνω (μην γελάσεις) αλλά φάρμακα ΔΕΝ θα πάρω...

Δεν είμαι σίγουρη αν κάνει τον κύκλο της... Πολύ φοβάμαι πως αν δεν αντιμετωπιστεί τα πράγματα χειροτερεύουν όσο περνάει ο καιρός και το έχω δει να συμβαίνει, πρώτα από τον εαυτό μου. Μακάρι, ειλικρινά μακάρι να μπορούσα να σηκώσω για να κάνω δραστηριότητες. Θα με ποτίσουν με βιταμίνες προς το παρόν και βλέπουμε. Δεν ελπίζω σε τίποτα όμως.

:(:(:(
Αντι-ψυχωσικο και εμενα θα μου κακοφαινοταν να μου εδιναν αλλά αν το χρειαζομουν θα το επαιρνα, δινεται και σε βαρια καταθλιψη, το χω ψαξει !!!

"Άσε που φοβάμαι τους ψυχίατρους, θα εξαρτώμαι από εκείνην πότε και αν θα μου τα κόψει."

Δεν θα εξαρτηθεις απο εκεινην ή απο εκεινον. Οι ψυχιατροι κλεινουν 1 φορα το μηνα ραντεβου, δεν ειναι σε φαση συχνη ετσι ωστε να παιρνουν πολλα λεφτα. Συνεδρια καθε εβδομαδα ας πουμε. Οχι.

Moonlight... αν ξεκινησεις τωρα μπορει με θεραπεια 6 μηνων να ξεμπερδεψεις ΜΙΑ και ΚΑΛΗ.
Αν το αφησεις κι αλλο... πολυ πιθανον οι ιδεοληψιες να εγκατασταθουν και να νιωθεις πιο κολαση απο κολαση.

Δεν πειραζει για την σχολη. Εκει ειναι. Δεν φευγει.
Εσυ ... ποσο πιθανολογεις να αντεξεις με αυτες τις ιδεες ?

Οι ιδεοληψίες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με τις παραληρητικές ιδέες ε; Δεν ξέρω ρε Σισι μου, ειλικρινά... Από την μια προσπαθώ να μην το σκέφτομαι καν γιατί η ψυχολόγος μου είπε πως όσο προσπαθώ να τις ελέγχω και να τις διώχνω γίνομαι χειρότερα αλλά από την άλλη δεν γίνεται να μην το κάνω και κάθε φορά που το επιχειρώ εξαντλούμαι, δεν το αντέχω όλο αυτό... Είχα από μικρή ηλικία όπως σου είπα τέτοιες ιδέες αλλά όχι σε έντονο βαθμό. Η ψυχίατρος μου είπε πως προκαλούνται από μελαγχολία (επειδή ξεκίνησαν πριν να βυθιστώ τελείως) και είναι σύμπτωμα κατάθλιψης (μάλλον βαριάς για να φανταστώ...) :(

Γι' αυτό δεν ξέρω αν θα ξεμπερδέψω δεδομένου ότι είχα πιο λάιτ μορφής από παλιά και δεδομένου ότι πάντα ήμουν μελαγχολική με επεισόδια κατάθλιψης...

Ακόμη και να με έπειθαν όλα αυτά όμως, ούτε οι δικοί μου το δέχονται.

"Ακόμη και να με έπειθαν όλα αυτά όμως, ούτε οι δικοί μου το δέχονται."

Εισαι ενηλικη και θα αποφασισεις για την δικη σου Υγεια. Να διαχωρισουν το ενα γεγονος με το αλλο. Ξερεις τι εννοω.
Η καταθλιψη ειναι μεγααααααλη φαρα. Εκδηλωνεται με παρα πολλους τροπους.
Κατ εμε, κανε θεραπεια. Δεν τα θες το ξερω. Ξεκινα, πες της οτι θελεις να την παιρνεις τηλεφωνο για οτιδηποτε σε ανησυχει σωματικα.

Δε θελω να βυθιστεις κι αλλο. Δεν σταματα αυτο το μοτερακι. Δεν σταματα. Δεν το κανεις επιτηδες, δεν μπορεις να το ελεγξεις. Εχει μπει στον αυτοματο κατα καποιο τροπο μια λειτουργια και δουλευει ασταματητα.
Απο αυτα που διαβασα, ηταν ειλικρινης, επεξηγηματικη και πιστευω πως θελει να σε βοηθησει.

Μια υπερβαση καλεισαι να κανεις. Να πεις, δεχομαι αυτη την μορφη βοηθειας, την δοκιμαζω. Συνεχιζω τις συνεδριες τις δωρεαν. Ειμαι διαφορετικη. Δεν θα παθω οτι επαθε ακριβως ο. Σε παρακαλω. Οπως εχεις σταθει αντρακι σπαθι για ολους. Μην σε αφησεις.

Επι του πρακτικου εχεις την συνταγη, ελπιζω να εχει καποιος ασφαλεια να τα παρεις πιο φθηνα. Οι πρωτες μερες ειναι καπως αλλιως. Αν κατι σε ανησυχει θα την παιρνεις τηλεφωνο. Δεν νομιζω οτι επεσες σε καφρο γιατρο.

Λοιπόν, μιας και εγώ όταν ήμουν φοιτητής σε κάποιο σημείο η κατάθλιψη είχε φτάσει στο ναδίρ, ένιωθα όπως και εσύ. Θέμα με την κατάθλιψη είχα απο πολύ μικρός και έχω καταλήξει στο οτι μάλλον είναι ενδογενής η κατάθλιψη μου. Είχα διαγνωσθεί με βαριά κατάθλιψη χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα, παρόλα αυτά, μαζί με το SSRI για μερικούς μήνες έπαιρνα και αντιψυχωσικό σε μικρή δόση (zyprexa), δεν είχα καμιά παρενέργεια εκτός απο κάποιες ζαλάδες τις πρώτες μέρες. Ούτε βούβαλος έγινα παρολο που έτρωγα όλη μέρα πίτσες και πιτόγυρα στις εξεταστικές (που χρόνος να μαγειρέψεις οταν έχεις να διαβάσεις 4568979 μαθήματα) :P
Πρέπει να έχουν περάσει 2-3 χρόνια νομίζω με φάρμακα, πρόσφατα έκανα μαγνητική εγκεφάλου, αιματολογικές, υπέρηχους, καρδιογράφημα και άλλα πολλά, ΟΛΑ είναι στην ΠΕΝΑ.

Βάλτα κάτω και δες πια είναι τα υπέρ και τα κατά.. τουλάχιστον δοκίμασε τη θεραπεία για μερικούς μήνες και βλέπεις. Θα ήθελα πολύ να σου περιγράψω πως ένιωσα οταν ξαναβρήκα τον εαυτό μου και ένα λειτουργικό μυαλό.. Τελοσπάντων, χωρίς να θέλω να σε αγχώσω περισσότερο.. η κατάσταση σου θα χειροτερεύει με τον καιρό αν μείνεις σε στασιμότητα, στανταράκι... παθών και μαθών!
Επίσης δεν θα εξαρτηθείς απο κανέναν ψυχίατρο, μπορείς άνετα να του πεις -δεν έχω την οικονομική ευχέρεια, γράψε μου φάρμακα για 4-5 μήνες και ξανα κλείνουμε ραντεβού τότε. Μπορείς ακόμα και να πας σε κάποιον παθολόγο με 5 ευρώ να σου τα γράψει αυτός (αν δεις οτι απλά πας για άρμεγμα στον ψυχίατρο).

Υ.Γ: μην εξαρτάσαι απο τους γονείς σου, είσαι αρκετά μεγάλη για να πάρεις δικές σου αποφάσεις (γενικά το λέω και οχι μονο για τα φάρμακα)... Οι δικοί μου μια ζωή με έκραζαν οτι για όλα φταίει η τεμπελιά μου. Μέχρι που πήρα τα ηνία μόνος μου και τους απέδειξα το αντίθετο και μάλιστα ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ και κατορθώματα. Αυτά... κάνε ότι νομίζεις αλλα ποτέ μην είσαι απόλυτη για τίποτα.

Είμαι μπερδεμένη ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα κάνω. Δεν μπορώ να αποφασίσω κάτι τόσο σημαντικό αυτή την στιγμή. Είμαι όντως απόλυτη γι' αυτό το θέμα αλλά πρέπει να σκεφτώ σοβαρά και την υγεία μου. Οι δικοί μου έχουν επηρρεαστεί πολύ από τον αδερφό -όπως κι' εγώ- και ακόμη κι' αν έπαιρνα την ευθύνη και τους έλεγα ότι αποφάσισα να ακολουθήσω την θεραπεία, δεν θα με άφηναν. Βασικά είναι εύκολο να λέμε πως έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας αλλά τα χρήματα δεν μου φτάνουν για 3 μήνες θεραπεία, οπότε είμαι οικονομικά εξαρτημένη από αυτούς και έχουν τον τελευταίο λόγο. Η μάνα μου επιπλέον δεν μπορεί να δεχτεί πως έχω κάτι σοβαρό, εδώ τόσα χρόνια με τον αδερφό και δεν δέχεται τίποτα, μιλάει λες και είναι τελειωμένη ψυχίατρος με εμπειρία χρόνων ξέρω γω. Προφανώς και δεν περνάει όμως όλο αυτό το λούκι. Ο αδερφός έπαθε έτσι, η ξαδέρφη το ίδιο, ο τάδε έπαθε αυτό κλπ, που δεν αμφιβάλλω καθόλου αλλά η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν θα ένιωθα τόσο μπερδεμένη αν ήξερα πως η ψυχίατρος κάνει λάθος. Δυστυχώς πριν ακούσω την επίσημη διάγνωση, αυτά φοβόμουν και από πριν...

Τώρα αυτό με το αντιψυχωσικό με αγρίεψε αλλά βλέπω πώς είμαι και θέλω να ησυχάσω, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ από αυτές τις σκέψεις. Οι άλλοι δεν ξέρουν τι περνάς και όντως όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα χειροτερεύουν. Σκέφτηκα να πάρω βιταμίνες, να ξεκινήσω γυμναστική, να δίνω σημασία στα μαθήματα που θα κάνω στην μικρή, ίσως έτσι αποκτήσω ενέργεια αλλά οι σκέψεις δεν θα φύγουν, ούτε είμαι σίγουρη αν μπορώ να τα τηρήσω όλα αυτά. Είμαι σε αδιέδοξο και απλά το εκφράζω γιατί δεν αντέχω άλλο.

Πάνο ειλικρινά καταλαβαίνω τι λες, πώς ένιωθες όταν το ξεπέρασες. Έχω βιώσει τι θα πει "υγιής νοοτροπία", φουλ ενεργητικότητα/λειτουργικότητα και ένταση ΚΑΙ των καλών συναισθημάτων. Πόσο μάλλον όταν καταφέρνεις να ξεπερνάς κάτι τέτοιο... Χαίρομαι ειλικρινά για σένα και σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου την εμπειρία σου. Με βοηθάς να σκεφτώ καθαρά και την άλλη πλευρά μιας και το έχεις περάσει, μόνη μου αμφιβάλλω αν θα σκεφτόμουν πως υπάρχει και κάτι θετικό σε όλο αυτό...

Έχω σκεφτεί μέχρι και να κλείσω ραντεβού σε ψυχίατρο σε άλλη πόλη για να πάρω μια δεύτερη γνώμη αλλά θα προσπαθήσω όσο γίνεται να αποφύγω τα φάρμακα. Αν δεν βγαίνει με άλλους τρόπους, η συνταγή φυλάγεται για παν ενδεχόμενο. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας παιδιά.

Να'σαι καλά, είσαι πολύ γλυκιά! Χαίρομαι και εγώ για σένα γιατί έχεις θέληση, είναι μια πολύ βασική και σημαντική αρχή.
Καλά θα κάνεις να δεις και άλλον γιατρό. Ειδικά σε αυτό το θέμα πρέπει πάντα να παίρνεις και μια δεύτερη γνώμη! Εγω έκανα το λάθος και εμπιστεύτηκα τον πρώτο -κυριολεκτικά- τρελογιατρό.. με φόρτωσε με κάτι βάρβαρα αντιψυχωσικά (με τεράστιες δόσεις) και είδα τον αδόξαστο, μέχρι που τα έκοψα και βρήκα έναν πολύ καλό!
Παρεπιπτώντος οι συνταγές έχουν ημερομηνία λήξεως (καλύτερα αγόρασετα πριν λήξει), εγώ για αυτά που παίρνω τώρα πληρώνω μόνο 4 ευρώ το μήνα..
Μακάρι να σου πάνε όλα καλά, σου εύχομαι τα καλύτερα και είμαι σίγουρος ότι θα γίνουν όλα οπως τα θες πραγματικά. Καλό σου βράδυ!

Κατάλαβα... :(

Ευτυχώς που μου το είπες. 4 ευρώ ε; Εγώ κοίταξα μόνο την τιμή του αντιψυχωσικού γιατί διάβαζα στο φόρουμ πως είναι πανάκριβο... Ε και φρίκαρα! Θα δω τι θα κάνω :(

Σ' ευχαριστώωω. Να' σαι καλά.
Καλό ξημέρωμα...

Ο τρελος δεν λεει ποτε οτι ειναι τρελος..δεν το αντιλαμβανεται!Η καταθλιψη δεν ειναι τρελα..προσπαθησε καταρχην να καταλαβεις αυτο που σου συμβαινει διχως ταμπελες.

moonlight ξυπνια και συ??? οσο για τα φαρμακα δε ξερω πως αντεχεις να μη τα παρεις...εγω ξυπνησα και θελω να κατεβασω μια κουτα...κουραγιο!!κανε το καλυτερο για τον εαυτο σου!

Μα δεν είπα πως είμαι τρελή... Η μάνα μου από την άλλη ίσως το πιστεύει, πού είσαι ρε μνημόνιο να της το πεις κι' εσύ μπας και σε πιστέψει;

Quote:

---

Originally Posted by fleur*

moonlight ξυπνια και συ??? οσο για τα φαρμακα δε ξερω πως αντεχεις να μη τα παρεις...εγω ξυπνησα και θελω να κατεβασω μια κουτα...κουραγιο!!κανε το καλυτερο για τον εαυτο σου!

---

Χαχα..συνήθως τέτοιες ώρες είμαι ξύπνια. Εγώ επειδή είμαι προκατελειμμένη δεν αντέχω στην σκέψη να τα πάρω! :ρ Απ' την άλλη και έτσι, χάλια είμαι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εσύ πήγες σε ψυχίατρο τελικά; Σου έγραψε αντικαταθλιπτικά;

εγω τωρα ξυπνησα ..το πρωι εχω ραντεβου με ψυχολογο και καπακι ψυχιατρο...θα κοιμαμαι ορθια το βλεπω...