Δεν μπορώ να απολαύσω τίποτα,ουτέ να χαρώ...!!!

Καλησπέρα, είμαι νέο μέλος και θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να μοιραστώ μαζί σας την δική μου περίπτωση ή μάλλον τον δικό μου μικρό γολγοθά.. Ειμαι 21 ετών και σπουδάζω. Όλα ξεκινήσαν πριν 8 χρόνια όταν έχασα τον παππού μου αναπάντεχα από καρδιά, του οποίου είχα και τρομερή αδυναμία, σπίτι όλοι αντί να συμπεριφερθούν όπως έπρεπε σε ενα παιδί 14 χρονών τότε, μου απαγορεύσαν να βγαινω γιατί είχα πένθος και γενικά όλη μέρα τρέχαμε κοιμητήρια μνημόσηνα, και δεν είχαν άλλη κουβέντα εκτός από τον θάνατο, με όλο αυτό έμμεςα ππερίμεναν τον επόμενο που θα πεθαινε.. Με όσα έλεγαν και όσαν έκαναν πραγματικά ένιωθα πως είμαι η επόμενη που θα πεθανω.. Πόση θανατίλα να αντέξω; Και ναι λοιπόν, ξεκινάνε οι ιψδ, οτι και αν εκανα στη ζωή μου πίσω μου μια φωνή μου έλεγε θα πεθάνεις...Αυτό είναι το τελευταίο σου....(κινητό παππούτσια ρούχα μαλλιά(βαφή) οτι λοιπον και αν εκανα που μου εδινε χαρα, και γενικα καθε κινηση στη ζωη μου πισω κρυβόνταν μια τέτοια ανεπυθήμητη σκέψη που τα μαύριζε όλα.. Τελικά περσι όπου ήμουν στα όρια τρέλλας βρήκα μια ψυχολόγο, και κάναμε μαζι θεραπεία,χωρίς φάρμακα, οι σκέψεις επι οποιας κινησης μου στο καθημερινο κομματι χαθηκαν.. Ομως καραδοκουν καθε φορα που γινεται κατι που με γεμιζει χαρα, και με διαλύουν..οτι π.χ τιποτα δεν θα προλαβω να ζησω οτι ειναι ολα θεμα χρονου να πεθανω κτλ.... Σας ετυχε κατι παρομοιο; Ριχνω το αποκλειστικο φτεξιμο στην οικογενεια μου επειδη αυτη ευθυνεται για αυτη την κατασταση.... Νομιζω δεν θα ξεπεραστεί ποτέ τελικα.. Υποφέρω... Πόλύ.. Δεν μπορω να χαρώ το παραμικρό στη ζωή μου!!!!!!

Κατι παρομοιο ειχα και εγω...
Σκεφτομουν ειτε οτι θα πεθανει καποιος που αγαπω ξαφνικα και αναπαντεχα ειτε πως μετα απο καθε χαρα θα φαω μια ηττα. Για χρονια νομιζα πως ειναι κατι που ελεγχω, δεν ειναι τοσο τραγικο ελεγα δε μπορει και αλλοι θα εχουν τετοιες σκεψεις.

Κατοπιν ετων... απαξ και μιλησα σε ειδικο καταλαβα πως οχι δεν ηταν και τοσο νορμαλ ολα αυτα.
Προσωπικα απευθυνθηκα για παθολογικο αγχος, στην πορεια ανεκυψαν και αλλα.

Αν μπορω να το εξηγησω με εναν απλο τροπο υποψιαζομαι πως ξεκιναει απο εναν εαυτο ευαισθητο στον κινδυνο, δημιουργικο στον τομεα καταστροφολογια, με κλιση στο αρνητικη σεναριο και ανασφαλη.

Το περιβαλλον ειναι το περιβαλλον. Αλλοι ανθρωποι εχουν παραπονο πως τους μεγαλωσαν σαν χρυσοψαρα και ξαφνικα εφαγαν χαστουκια. Αλλοι οτι τους μιλουσαν συνεχως για τα προβληματα της ζωης και οχι τις χαρες.

Το περιβαλλον δεν αλλαζει. Το μονο που αλλαζει ειναι ο τροπος που εσυ, εγω, ο οποιοςδηποτε θα το αντιμετωπιζει.

Ακριβώς.. Εσύ πλεον το έχεις ξεπεράσει εντελώς; Ή σε περιόδους που δεν εισαι καλά εμφανίζονται καποια συμπτώματα σκέψεις κτλ;

Εγω με ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη πλεον εχω μειωσει υπερβολικα την καταστροφολογια και την αυτο ενοχικοτητα αυτο τιμωρητικοτητα.

Και εγω ετσι ειμαι,!καθε που παω να χαρω κατι εχω τυψεις κ σκεφτομαι οτι θα συμβει κατι κακο!πρεπει να βασανισω πολυ τον εαυτο μ πριν για να "ξορκισω" το κακο κ να μπορω να τα χαρω ολα οπως πρεπει.παντα καραδοκουν αρνητικες σκεψεις αλλιως που θα με κανουν κομματια

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Εγω με ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη πλεον εχω μειωσει υπερβολικα την καταστροφολογια και την αυτο ενοχικοτητα αυτο τιμωρητικοτητα.

---

Τι θεραπεια??εγω παιρνω 5λαντοζ και μισο λιθιο προς το παρον .με το λιθιο αγνωστο γτ αρχισα να νιωθω καλα ενω με τα λαντοζ τα παιρνω τοσο καιρο δν βλεπω αμεση διαφορα..:/

Ιωαννα με αντικαταθλιπτικο και εγω... φλουοξετινη. Θα φανει. Εχω επικεντρωθει πολυ περισσοτερο στην ψυχοθεραπεια γιατι κατοπιν ετων και κουρασης ειπα πως θα με βαλω σε μια σειρα. Καθε μερα πρεπει να προσπαθω να μην αφηνομαι σε αρνητικες σκεψεις, καθε μερα. Χωρις αγωγη δεν ειμαι ετοιμη να αντιμετωπισω δυσμενη γεγονοτα που βιωνω.

Το δοκιμασα παλαιοτερα και εφαγα μεγαλη ηττα.

Και εγω δν μπορω καθε μερα παλευω με αρνητικες σκεψεις.τι ειναι αυτο το πραγμα ρε παιδια??

Ειναι απλά τραγικό δεν γίνεται να εξουσιάζουν την ζωή μας ρε παιδιά αυτες οι καταραμένες σκέψεις.. έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε και εμεις ήρεμα.. χωρίς αυτες τις αρνητικές σκέψεις.. αχ θεε μου.. εσεις το έχετε πάθει από κάποια γεγονότα που σας έχουν σημαδέψει? ή δεν έχετε αντιληφθεί ακριβώς πως και από που προήλθε?

Γινεται δε γινεται, μαλλον οι σκεψεις αυτες καλλιεργουνται για να καλυψουν καποιον αλλον μεγαλυτερο και βαθυτερο πονο που μας εχει σημαδεψει. Σηκωνει πολλη δουλεια και προσπαθεια για να μπει το μυαλο σε σειρα και να αντεξεις τον πονο που στα προκαλεσε.
Ειναι μονοδρομος η παλη.

Ναι φυσικά.. Έχεις απόλυτο δίκαιο .. Αυτό που με έχει απογοητεύσει πιο πολύ είναι πως με την ψυχολόγο που κάμω τώρα συνεδρίες, μου έχει πει ξεκάθαρα πως οι σκέψεις δεν υπάρχει τρόπος να εξαφανιστούν εντελώς και για πάντα... Κι πως σε όλη μου την ζωή θα έρχονται, ειδικά σε περιόδους πίεσης και άγχους .. Τώρα αν έχει δίκαιο ή όχι δεν ξέρω..

Το πρώτο πραγμα που πρέπει να κατανοήσεις (σε βαθμό να το χωνέψεις) ειναι πως οι σκέψεις με τις οποίες σε φορτώσανε υπάρχουν μοναχά στο κεφαλι σου και πουθενα αλλού και αφορούν αποκλειστικά το παρελθόν. Πιστεύω πως διαπιστώνεις καθημερινά μια διάσταση ανάμεσα στο πως αντικρίζεις τους άλλους και πως τους συμπεριφέρεσαι με το πως σου συμπεριφέρονται αυτοί, ως εαν να μην εκπέμπεται στην ίδια συχνότητα. Αυτο ειναι αποδειξη πόσο σε έχει μολύνει ο διαστρεβλωμένος τρόπος σκέψης. Κατευθυνε τη σκεψη σου σε στοχους, σε καλές στιγμες της ζωης σου, στο μελλον, βαλε πολλή κοινωνικοποίηση και χόμπις/δραστηριότητες, επικεντρώθου στα μαθηματα, όλα αυτα μαζί σε συνεχή βάση θα συμβαλουν σταδιακα στο να ξεφυγεις απο το διαστρεβλωμενο τροπο σκεψης.

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση σου Γιάννη, όντως αυτά που λές έχουν μέγαλη βάση, όσα μου είπες τα έχω ακούσει και από την ψυχολόγο μου..Μπορώ να πω πως οι σκέψεις έχουν μειωθεί αρκετά.. από την μια καταλαμβαίνω απόλυτα πως είναι όλα στο μυαλό μου... !!! και βασικά ευτυχώς έχουν γίνει αρκετά γεγονότα που μου απόδειξαν πως όλα είναι στο μυαλό μου. Για παράδειγμα πριν 2 χρόνια αγόρασα ένα κινητό που το ήθελα τόσο μα τόσο πολυ και από την χαρά μου που μάζεψα τα χρήματα και το αγόρασα μόλις το πήρα στα χέρια μου ήρθε αμέσως η σκέψης ''αυτό είναι το τελεύταιο κινητό της ζωής μου, δεν θα πάρω άλλο επειδή δεν θα προλάβω..'' και κατά τύχη το κινητό αυτό μια μέρα χωρίς κανένα απολύτως λόγο έκλεισε και δεν ξανα άνοιξε και όταν το πήρα για να μου το φτίαξουν ο τεχνικός απλά μου είπε:''το κινητό σου έχει πεθάνει'' δεν φτιάχνεται.. Μπορεί να φαίνεται τόσο αστείο και ανόητο αλλά δυστηχώς ναι χάρηκα πολύ, επειδή πέθανε εκεινό και όχι εγώ.. παρανοικό το μόνο σίγουρο.. αλλά τέτοια έχω συνεχώς όταν καταφέρω κάτι που λαχταρώ καιρό αμέσως έρχονται οι πιο απαίσιες σκέψεις όπως έδωσα και το πιο πάνω παράδειγμα και τα καταστρέφουν όλα.. Βέβαια προσπαθώ όσο μπορώ να τις εξοντώσω, εφόσον πρέπει να αποδείξω στο εαυτό μου πως όλα είναι στο δικό μου μολυσμένο μυαλό.. και στη πραγματικότητα δεν συμβαίνει καμία σκέψη απ' αυτές μου κάνω.. !!!

Τις σκέψεις αυτες θα τις εξοντωσεις όταν τετοια βηματα (όπως αυτο με την αγορα κινητού) τα κανεις συνεχεια, όταν δλδ σου έρχεται η επιθυμία να κάνεις ή να αποκτησεις κάτι. Μεσα απο αυτη τη διακδικασία αποκτας περισσότερη θετική σκέψη η οποία θα εδραιώνει μεσα σου όσο περισσότερα τετοαι κανεις οσο περναει ο καιρός.