ΣΧΕΣΗ/ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ/ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ/ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Καλημέρα! Καλό μήνα σε όλους με υγεία ψυχική και σωματική ! :)
Έχω πολύ καιρό να μπω στο forum και να επικοινωνήσω. Κομμάτι σημαντικό για εμένα, που λίγο μου είχε λείψει.
Το προηγούμενο χρονικό διάστημα , βίωσα δύο μορφές απώλειας. Έναν θάνατο κι έναν χωρισμό. Το καλοκαίρι έχασα τον παππού μου , από καρκίνο. Είναι η πρώτη απώλεια θανάτου , που βιώνω στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Πράγμα , έτσι κι αλλιώς δύσκολο και πρωτόγνωρο για κάποιον στη θέση μου. Μετά από κάποιους μήνες , χώρισα και με τον φίλο μου. Είχαμε σχέση , 2 χρόνια. Η απόφαση για τον χωρισμό ήρθε από εμένα. Μετά από μήνες προσπάθειας να αλλάξει κάτι στην σχέση μας και στον τρόπο που "δουλεύει" αυτή , απλά κουράστηκα. Και λέω απλά , γιατί ένιωσα στο πετσί μου αυτό που λέμε "τα παρατάω"..
Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενα θέματα που έχουμε συζητήσει , πάσχω κυρίως από ΙΨΔ , κατάθλιψη , κρίσεις πανικού και ψυχωσικά επεισόδια. Τα ζητήματα μου , αυτά , θεώρησα , τίμιο να τα πω στον φίλο μου , από την αρχή κιόλας της σχέσης μας. Το μόνο πού ζήτησα , ήταν την εχεμύθεια του. Η πόλη οπού ζούμε ,είναι μικρή και η κοινωνία εδώ , δεν είναι έτοιμη να ακούσει για αυτά που μου συμβαίνουν , αλλά περιορίζεται στο να βάλει την ταμπέλα της "τρελής" και τέλος.
Ο λόγος πού χώρισα με τον φίλο μου , ήταν η μαμά του και γενικά η οικογένεια του. Η μητέρα του , ήταν ιδιαίτερα παρεμβατική στην ζωή του Μανόλη (έτσι τον λένε) , κι έτσι και στην σχέση μας. Μου ασκούσε πάντοτε έντονη κριτική. Τύπου "είσαι πολύ αδύνατη" , "όλη την ώρα φέρνεις γλυκά στο σπίτι" , με ειρωνευόταν για την σχέση πού έχω με την εκκλησία. Πηγαίνω συχνά από επιλογή κι αυτή με θεωρούσε "θεούσα" κτλ. Το αποκορύφωμα για να γυρίσουν τα μυαλά μου ήρθε το καλοκαίρι. Την ημέρα που πέθανε ο παππούς μου , πήγα στο σπίτι του Μανόλη να του ζητήσω να έρθει μαζί μου (οι φίλες μου ήταν εκτός πόλης) γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσα να πάω στην κηδεία του παππού μου.Η ψυχολόγος μου θεώρησε πώς αν ήθελα να πάω θα έπρεπε να με συνοδεύσει κάποιος που ξέρει, για τα ψυχολογικά μου ,αφού οι γονείς δεν θα μπορούσαν να ασχολούνται μαζί μου εκείνη την ημέρα. Όταν πήγα σπίτι του λοιπόν και του το ανακοίνωσα η μητέρα του απάντησε " τι πέθανε " "τώρα βρήκε" "που θα πας" "δεν θα πας" "με τι λεφτά θα πας" ... κι άλλα τέτοια. Επειδή ταλαιπωρούμαι από ψυχώσεις νόμιζα ότι είναι στο μυαλό μου, αλλά ο Μανόλης μου τα επιβεβαίωσε. Από τότε απλά δεν ήθελα να την ξαναδώ. Κράτησα όλες τις αποστάσεις. Δεν την ξαναείδα από τότε μέχρι και σήμερα που μιλάμε. Στο Μανόλη είπα την αλήθεια μου και του είπα , να κάνει ότι θεωρεί καλύτερο πρώτα για τον εαυτό του κι έπειτα για την οικογένεια του . Εκείνος αντίθετα , ότι συζητούσαμε μέσα στην σχέση μας , αλλά και τα προβλήματα υγείας μου τα έλεγε όλα αυτά τα 2 χρόνια στην οικογένεια του . Μαμά , μπαμπά. θείες , θείους, αδέρφια κτλ. Πράγμα που με θύμωσε. Επίσης πολλά από αυτά που έλεγαν οι συγγενείς μου για μένα , και ήταν ΑΛΗΘΕΙΑ, μου έλεγε πώς είναι στο μυαλό μου , επειδή έχω ψυχώσεις. Ευτυχώς μεσολάβησαν οι γονείς και η ψυχολόγος μου και κατάλαβαν ότι δεν ήταν κάτι στο μυαλό ου. Απλά ο Μανόλης ήθελε να θολώσει τα νερά για να βρίσκεται και μαζί μου και με την οικογένεια του. Όλο το καλοκαίρι έτσι έφυγε, κι ο ίδιος αντί να προσπαθεί έλεγε χαζοψέματα για να κρατάει τις ισορροπίες. Εγώ μήνα με τον μήνα το έχανα. Κουράστηκα να ακούω "θα αλλάξουν τα πράγματα" .. Τον Σεπτέμβριο έπεσα σε ψυχωσικό επεισόδιο όλο τον μήνα.Όταν συνήλθα , έπρεπε πάλι να δουλέψω από την αρχή για την σταθερότητα της υγείας μου. Του είπα αδιαπραγμάτευτα "Χωρίζουμε". Δεν άφησα, περιθώρια επανασύνδεσης και ζήτησα να κόψουμε κάθε επικοινωνία. Αυτό θεώρησα τίμιο , κι αυτό έκανα. Τα Χριστούγεννα 3 μήνες μετά τον χωρισμό μου , ξεκίνησα κάτι νέο με κάποιον άλλον. Δέχτηκα λεκτική βία από τον αδερφό του , αλλά και ότι είμαι σκάρτη και λοιπά. Δεν τον απάτησα ποτέ. Μετά τον χωρισμό μου , δεν του άφησα περιθώρια να ελπίζει. Προσπαθώ να μην δίνω δικαιώματα με την ζωή μου. Να μην έρχομαι σε επαφή με φίλους του και γενικά το περιβάλλον του. Φοβάμαι όμως ακόμη , τα σχόλια που μπορεί να γίνονται για μένα. Κι ενώ πιστεύω ότι και το πάλεψα αλλά και δεν του φέρθηκα άτιμα , ώρες ώρες αμφιβάλλω με την ηθική μου... Το μόνο σίγουρο είναι, ότι όσο περνά ο καιρός τόσο καλύτερα νιώθω πού έφυγα από μια τέτοια σχέση. Δεν έχω αναμνήσεις με τον ίδιο τον Μανόλη , όσες με την οικογένειά του. Παρακαλώ πείτε μου την γνώμη σας, πρέπει να φοβάμαι? Είμαι ανήθικη? Δεν παρεξηγώ ότι κι αν μου πείτε. Ευχαριστώ τόσο πολύ!
Επίσης θα ήθελα , να μου μιλήσετε σχετικά με τον ρατσισμό . Πρώτη φορά βίωσα ρατσισμό . Με αντιμετώπιζαν ως τρελή και φοβόντουσαν για τον αν ο Μανόλης θα έπρεπε να είναι μαζί μου. Επίσης ο αδερφός του , με χαρακτήρισε ευθέως ως διαταραγμένη με την κακή έννοια και προβληματική. Ο Μανόλης δεν πήρε ποτέ θέση για όσα μου είπαν . Οι γονείς μου από την άλλη στεναχωριούνταν ή θύμωναν. Τους κράτησα όμως μακρυά , για να μην επηρεάζονται από αυτά που έλεγαν οι συγγενείς του Μανόλη για μένα. Να σημειώσω τέλος πώς κι εγώ κι ο Μανόλης είμαστε 24 χρονών.

Χριστινα μου εγω νομίζω δεν εχεις κανέναν απολύτως λογο να αμφιβάλλεις ουτε για την ηθική σου ουτε για τις αποφάσεις σου, ουτε να ακούς τον αδερφό του η τη κυρα Κατίνα η τον οποιονδήποτε. Απο όσα περιγράφεις μου φαινεται πως τα χειρίστηκες ολα άψογα και πως εχεις ενα δυναμισμό μεσα σου. Μην αφήνεις να σε ρίχνουν ψυχολογικά ανθρωποι που δεν έχουν θέση στη ζωη σου, γιατι όσοι έχουν θέση στη ζωη σου καταλαβαίνουν, και όσοι δεν έχουν και δε θέλουν να καταλαβουν φευγουν με συνοπτικές διαδικασίες, οπως πολυ σωστά φροντισες να γινει με τον πρώην σου. Οσο για τη ταμπέλα της τρελής που βιάζονται να σου βάλουν, δυστυχως η πλειοψηφία του κόσμου δεν ειναι ενημερωμένη και ευαισθητοποιημένη σε θέματα ψυχολογικών πληγών, καταλαβαίνει μονο τις σωματικές. Και οτι δεν καταλαβαίνουμε το φοβόμαστε, το δαιμονοποιουμε, το τσουβαλιαζουμε, το αποφεύγουμε. Μη σου πω καταφεύγουν στο bullying (τον εκφοβισμό και τη ψυχολογική κακοποιηση), το εχω δει και αυτο. Και οι δικοί του ωραίοι παντως, απο τη μια δεν ηξεραν αν ηθελαν να εισαι μαζι του επειδη "εισαι τρελη" και τους ξινιζε και απο την αλλη μολις τον χώρισες εσυ βγήκες και "ανήθικη και κακια;" :) Δεν βλέπεις την ειρωνια; Εσυ τα εχεις 400 αυτοι ειναι τρελοι αν το πάμε ετσι. Παρε τα πάνω σου. Θα μπορούσα να δικαιολογησω ως ενα σημείο να εκμυστηρευτεί ο φίλος σου σε ενα εμπιστο συγγενικό του πρόσωπο το προβλημα σου, και αυτο επειδή ισως δεν ήξερε κι εκείνος να το χειριστεί και καμια φορα και οι άνθρωποι που έχουν στη ζωη τους και αγαπουν άτομο με ψυχολογικές ευαισθησίες χρειάζονται στήριξη. Αλλα ως εκει. Δεν ηταν σωστό να επιτρέψει να βγάζει συμπεράσματα ολο του το σοι για εσένα και τη σχέση σας ουτε να εκμεταλλευτεί τα ψυχωσικα σου επισοδεια για να σου λεει ότι ασχημα σχόλια της οικογένειας του ηταν ιδέα σου. Αυτο ειναι χοντραδα αν ισχύει. Οποτε πολυ σωστά έπραξες, ένιωθες ασχημα σε μια σχέση με μια κατάσταση και έφυγες απο αυτην. Το σημαντικό ειναι να σέβεσαι ιαι να φροντίζεις εσυ τον εαυτο σου, στρεψου σε ανθρώπους που σε αγαπούν και σε καταλαβαίνουν (τους δικούς σου και καποιους φίλους πιο πολυ αλλά και τη νέα σου σχέση) και ασε τους αλλους, ειναι περιττοί. Μην επιβαρύνεις τη ζωη σου με περιττά προβλήματα που προκύπτουν απο περιττούς σε αυτήν ανθρώπους :)

Συγνωμη βρε Χριστινακι αλλά δε φτανει που του εξηγηθηκες σπαθι και εδειξες θαρρος για κατι που σε βασανιζει, δεν φτανει που εκεινος το χε θεμα συζητησης με ολη την οικογενεια λες και και ολοι οι υπολοιποι τα ειχαν μαζι σου και οχι εκεινος, θα αφησεις τον εαυτο σου να νιωσει ασχημα, που χωρισες, κατερρευσες, ξανα σηκωθηκες, προχωρας ???

Σε παρακαλω...

και ντροπη και αισχος και μη πω τιποτα χειροτερο για τους αδαεις ανθρωπους που εκμεταλευονται μια ψυχικη νοσο ως δικαιολογια για να νιωσουν εκεινοι καλυτεροι, πιο φοβεροι, πιο εξυπνοι και δε συμμαζευεται.
Προχωρα κοριτσι μου, προχωρα, ευχομαι με την νεα σου σχεση να ειναι ενας ανθρωπος που να εχει συνειδηση Θαρρος αξιοπρεπεια και να σου φερθει οπως σου αξιζει.

*** Αν σου αξιζε ο πρωην ... δεν θα επετρεπε σε κανεναν να εχει Λογο για το ποια εισαι, ουτε θα επετρεπε να σχολιαστεις με βαση μια ευαλωτη πλευρα σου.
Να το εχεις υπ οψιν σου... για την συνεχεια. Αν βλεπεις τετοια... να φευγεις.

οπως τα περιγραφεις εδω χριστινα, οχι μονο εχεις απολυτο δικιο, αλλα αναλογιζομαι το κακο που σου εχει κανει αυτος ο ανθρωπος και μονο που αναρωτιεσαι γι αυτο..
μια χαρα ξεκαθαρισες την θεση σου και τα αισθηματα σου και προχωρησες. ΚΥΡΙΑ με ολα κεφαλαια.

το ΤΕΡΜΑ ΑΝΗΘΙΚΟ, ειναι αυτο που εκανε εκεινος, που ενω ηξερε τα προβληματα που εχεις, επαιζε με το μυαλο σου και σε εκανε να αμφιβαλλεις για την πραγματικοτητα, ενω τελικα αποδειχτηκε..
αυτο, πραγματικα δεν παλευεται..

με θυμωνει ο τροπος που εκμεταλλευονται καποιοι ανθρωπους με ψυχικο προβλημα, γιατι περι εκμεταλλευσης προκειται.
επειδη παραδεχτηκες μια διαγνωση, μπηκες αυτοματα στην θεση αυτου που πρεπει να αποδεικνυει οτι δνε ειναι ελεφαντας, καθε στιγμη και μαλιστα σε ενα σωρο ανθρωπους που ποτε δεν επελεξες (αναφερομαι και στο οτι ο πρωην σου διεδωσε το προβλημα σου, χωρις την αδεια σου)

ειναι ενα ματσο βιολες να τους πεις. και του πρωην και του αδερφου και του σογιου του. μην κλονιζεσαι, εχεις ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
πες του πρωην οτι δεν προβλεπεται απο την θεραπεια σου να ανεχεσαι τον καθε παπαρα επειδη εχεις μια ασθενεια.
ΕΚΕΙΝΟΣ να κοιταξει γιατι δεν καταφερνει να εχει μια σχεση ουτε με ασθενη , ουτε με υγιη και κατανταει να εξαπατα, να προδιδει, να εκβιαζει και να παρακαλαει.

Χριστίνα, μόνο και μόνο το γεγονός οτι έλεγε με λεπτομέρειες πράγματα για την υγεία σου και την σζέση σας στους δικούς του σημαίνει οτι είναι άνθρωπος ανασφαλής, ανώριμος και ευθυνόφοβος. Πίστεψέ με, δεν θα ήθελες να ζήσεις την συνέχεια σε επίπεδο σοβαρότερης δέσμευσης ή γάμου. Θα είχες συνέχεια προβλήματα καθώς για το καθετί θα γνωμοδοτούσε η μαμά του, ο αδελφός του, η θειά του, τα ξαδέλφια του... πάντως όχι εσύ ή εκείνος. Αν ήθελε να υποστηρίξει την σχέση σας και σε αγαπούσε πραγματικά θα άκουγε εσένα και θα συζήταγε τα προβλήματά αας μαζί σου, να βρείτε από κοινού μια λύση. Πώς ανεχόταν να σε κατηγορούν και να σου κολλάνε ταμπέλες οι δικοί του; Άντρας ήταν αυτός, με παντελόνια;

Χριστίνα γι αυτό που περνάς θεραπεία μπορεί να υπάρχει ... για τους καθώς πρέπει τάχα μου ! αδαής όπως ειπώθηκε θεραπεία δεν υπάρχει ... αυτοί ζουν για το φαίνεσθαι όχι για το είναι ..

θεραπεία δεν υπάρχει γιατί ζουν για να κρίνουν .. και μόνο δεν ενημερώνονται δεν ψάχνονται δεν μαθαίνουν ..ότι καταλάβει το στραβό τους το κεφάλι

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις κατευθύνσεις που μου δώσατε , σύμφωνα, ο καθένας, με την οπτική πού έχει. Δεν ξέρω πώς να σας επισημάνω τον καθένα ξεχωριστά και προσωπικά για να σας πω "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ". Πέρασα μία πολλή δύσκολή εβδομάδα, αμφιταλλαντευόμενη μεταξύ του τί κάνω καλά ή όχι , ηθικά ή όχι , αν καταστρέφω ανθρώπους γύρω μου και είμαι κακιά. Αν πληγώνω τους γύρω μου . Τα ζητήματα , σχετικά με τον ρατσισμό για τους ψυχικά ασθενείς όπως είμαι εγώ και οι ταμπέλες , στάθηκαν κάμποση ώρα στο μυαλό μου. Με "σπρώξατε" λίγο πιο κει από αυτές τις άσχημες σκέψεις , με βάλατε σε άλλες πιο ουσιαστικές για εμένα.
Τα όσα αναφέρω στο πρώτο μου μήνυμα , προσπάθησα να σας τα μεταφέρω όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα για να έχετε την σωστή διάσταση της κατάστασης αλλά και να βοηθηθώ. Ευχαριστώ τόσο πολύ και πάλι , παιδιά!!