Καλησπέρα σας,με αφορμη μια κατασταση που εζησα προσφατα,προβληματιστηκα πολυ,ακομα μια φορα,με τη συμπεριφορα μερικων ανθρωπων.
Θα ηθελα τη γνωμη σας,μιας και εχω μπερδευτει.
Με προσεγγισε ενας τυπος 32 ετων,ο οποιος ειναι αρκετα γοητευτικος και συμπαθητικος,αρχισε να μου μιλα στο φειςμπουκ και να ερχεται εκει που δουλευα,κλπ.Ολα οκ εως εδω.Τη προηγουμενη εβδομαδα λοιπον μου ζητησε να ερθει να με βρει,σε περιπτωση που ημουν εξω,να περασει και καλα να πει ενα γεια,εγω ομως επειδη βγηκα πριν κανενα μηνα απο μια δυσκολη σχεση,και δε νιωθω οτι ακομα εχω βρει τις ισορροπιες μου & παραλληλα ενιωσα πως με αυτο το τυπον δεν εχουμε πολλα κοινα,μιας και μου εδινε παντα την εντυπωση οτι ασχολειται με τα γυμναστηρια,σε επειδικτικο επιπεδο κλπ,για καποιο λογο το απεφυγα.
Ο τυπος λοιπον αρχισε τις μπαρουφες,οτι δεν εννοουσε το να ερθει,το ειπε για να με τεσταρει,οτι απλα με συμπαθει και ηθελε να βγουμε σαν ανθρωποι κλπ,ενω ειχε λυσσαξει να περασει να με δει.Εγινα εξαλλη καθως ενιωσα οτι ο τυπος προσπαθουσε να το μαζεψει,υποτιμωντας τη νοημοσυνη μου.Του ειπα πως δε θελω κατι μετα απο αυτη τη συμπεριφορα,μιας και το μονο που ζητησα ηταν λιγος χρονος και δε τον ειχα,και οχι απλα δε τον ειχα,αλλα λουστηκα και μια πολυ πληγωμενη εγωιστικη συμπεριφορα.
Ξαναρθε στη δουλεια μου,του εστειλα μυνημα,οτι ενταξει οτι εγινε εγινε,εκτιμω το οτι ηρθε απο εκει,κλπ και ηταν ειρωνικος και απομακρος.Μαλιστα μου δηλωσε πως δε θελει κατι απο εμενα,και οτι θελει να παραμεινουμε γνωστοι & οτι δεν ειμαι αυτο που θελει(ενιωσα πως ηθελε απλα να μου ανταποδωσει την απορριψη).αλλα παραλληλα μου ζητησε να βγουμε για καφε,επιμενοντας παλι,εγω ομως δε μπορεσα να παω,γιατι ειχα δουλεια,τεσπα το αφησαμε στο οτι θα παμε καποια στιγμη.Με βλεπει το Σαββαρτο το βραδυ εξω τυχαια,με χαιρεταει σα χαμενος,και φευγοντας απτο μαγαζι,ηθελε ωπωσδηποτε να με καληνυχτισει,και με εψαχνε με το βλεμμα να με βρει,του στελνω λοιπον την επομενη μερα,οτι ειμαι συμφωνη αν θελει να παμε για ενα καφε να τα πουμε απο κοντα,ο ιδιος ανταπορκιθηκε στο να παμε,και το αφησαμε ανοιχτο,απο τοτε εχει χαθει τελειως.
Και αναρωτιεμαι αν με εβλεπε φιλικα,γιατι να μη μου ξαναμιλησει εστω φιλικα?γιατι σταματησε να ερχεται στη δουλεια μου και γενικα να εχει χαθει?ολο αυτο δεν ειναι ανασφαλεια τεραστια βουτηγμενη στον εγωισμο?γιατι να ειναι ετσι καποιοι ανθρωποι;γιατι να προσπαθουν να πληγωσουν τον αλλο;στη τελικη δεν απερριψα κανεναν,απλα δε μου ζητησε εξαρχης να παμε για καφε,απλα μου ζητησε να ερθει να με δει εξω.και μου φανηκε πολυ περιεργο και αμηχανο.Γιατι στη συνεχεια οολος αυτος ο πολεμος;