Φαυλος κυκλος?ή μηπως οχι?
Καλησπερα ξανα μετα απο πολυ καιρο..Ειλικρινα δε ξερω απο που να ξεκινησω και απο που να τελειωσω..Μεχρι και πριν 2 εβδομαδες ολα κυλουσαν ηρεμα..ειχα ηρεμησει λιγο..ολα ειχα την εντυπωση πως αρχιζαν να πηγαινουν καλα..δεν ημουν πλεον τοσο αγχωμενη και τα σωματικα συμπτωματα του αγχους με ειχαν αφησει στην ησυχια μου...αρχισα και χαιρομουν..αρχιζα και ενιωθα καλα...πιστευα οτι ολα αρχιζαν και τελειωναν..για 3 μηνες ημουν καλα και αυτο με εκανε να νιωθω πολυ ωραια..ολα αυτα οπως προειπα κρατησαν μεχρι και πριν 2 βδομαδες...απο τη στιγμη που μπηκε ο απριλιος δε νιωθω καθολου καλα..ολα με πνιγουν..αρχικα,στο φροντιστηριο δεν εχουν σταματησει να μας αγχωνουν..ο καθηγητης μας πιεζει.."δεν θα τα καταφερετε αν συνεχισετε,θα μεινετε στις εξετασεις στα αγγλικα και τζαμπα τα λεφτα κτλ"..προσπαθωντας να αποφυγω ολη αυτην την μουρμουρα το τελευταιο 2μηνο εχω κανει απουσιες..αλλα και παλι τα πραγματα γινονται χειροτερα..με το που παω καθε φορα μου κανει ανακριση γιατι δεν ηρθες στο προηγουμενο μαθημα κτλ και απαντω πως απλα δεν ενιωθα καλα και μου κανει "αν συνεχισεις ετσι δεν θα το παρεις"..ολο αυτο το πραγμα με σκοτωνει..κανονικα θα επρεπε να μας ενθαρρυνει και οχι να μας μειωνει με αυτον τον τροπο...εντωμεταξυ μας βαζει παρα πολλα μαθηματα για το σπιτι και λογω του σχολειου πολλες φορες δεν μπορω να τα κανω..και παλι τα ιδια..παραπονιεται...λες και το κανουμε επιτηδες..εχω ξεκαθαρισει το προβλημα μου στον ιδιο και αυτο που ακουσα ηταν το εξης "ελα μωρε σιγα το αγχος"..επιπλεον,νιωθω οτι πεφτουν οι επιδοσεις μου στο σχολειο..ολοι μου λενε πως λεω βλακειες και οτι τα παω πολυ καλα αλλα νιωθω αχρηστη..δεν καταλαβαινω τιποτα απο φυσικη και γεωμετρια και νιωθω οτι απλα θα πατωσω..ερχονται εξετασεις και φοβαμαι παρα πολυ...τι θα γραψω σε αυτα τα δυο μαθηματα?...το χειροτερο ειναι η κατευθυνση που θα παρω θα εχει και φυσικη μεσα..και απλα βρισκομαι σε μια απογνωση..πραγματικα δε ξερω που θα βρω το κουραγιο να διαβασω για τις εξετασεις,νιωθω τρομερα εξουθενωμενη...ερχεται το πασχα και αντι να χαιρομαι που επιτελους δε θα εχω σχολειο για 2 βδομαδες νιωθω απλα απαισια..δε ξερω τι με περιμενει...επισης,φοβαμαι πολυ για το καλοκαιρι...μην ειναι οπως το περσινο...δε θα το αντεξω..προσπαθω με καθε πιθανο τροπο να ξεχαστω,ακουω οτιδηποτε υπαρχει απο μουσικη,βλεπω τιποτα αστειο στο youtube,αλλα ξεχναω περιστασιακα..μετα ολα μου ξαναρχονται στο μυαλο και με πλακωνουν..προσπαθω να βγαινω εξω αλλα δε με βοηθαει ειλικρινα καθολου..βγηκα τη προηγουμενη κυριακη και αντι να γινω καλυτερα εγινα χειροτερα..εβαλα τα κλαματα και ξυπνησα την επομενη μερα με πρισμενα ματια,αλλα αναγκαστικα επρεπε να παω σχολειο...βγηκα και τη παρασκευη που μας περασε παλι δεν ενιωσα καλα..προσποιουμαι οτι ειμαι καλα αλλα στην πραγματικοτητα νιωθω απαισια..μονο ο πατερας μου με καταλαβε την προηγουμενη κυριακη,του ειπα τι συμβαινει και μου κανει "κανε λιγη υπομονη και ολα τελειωνουν¨" επιπροσθετα,τα σωματικα συμπτωματα εχουν επιστρεψει ακαθεκτα,το στομαχι μου ειναι κομπος,εχω ατονια στα χερια μου και νιωθω ενα βαρος..το χειροτερο απο ολα ειναι οτι εχω αρχιζει και γινομαι χαιρεφοβικη..(φοβαμαι οτι αμα αρχιζω και χαιρομαι για κατι,θα συμβει κατι ασχημο που θα μου παρει ολη αυτη τη χαρα που εχω)...τελος παντων,δεν ηρθα εδω για νταντεμα οπως οι περισσοτεροι θα πιστευετε,απλα θελω να μου λυθει καποτε η απορια..ολα αυτα ειναι φαυλος κυκλος??ή μηπως καποτε ολο αυτο τελειωνει..?
