φιλοι

καλημερα σε ολους
αναρωτιεμαι σημερα απο την ωρα που ξυπνησα για τους φιλους που ειχα..που ειναι ολοι αυτοι?πριν 10 μηνες ειχα αναφερει πανω κατω για το τι βλεπω και τι ακουω σε μια πολυ καλη φιλη και μου ειχε πει "μ@λ@κα αν δεν ησουν εσυ αυτη που μου τα ειπες θα εφευγα σφαιρα".μια αλλη πολυ καλη φιλη μου ειχε πει οτι η αδερφη της ειχε καταθλιψη και με ρωταγε αν ηξερα τροπους να τη βοηθησει..και οι 2 απο τοτε εξαφανιστηκαν.δε ξερω αν μιλησαν μεταξυ τους μιας και ειναι πολυ καλες φιλες μεταξυ τους και φρικαραν παντως απο τοτε δε μου εχουν ξαναμιλησει..συναντηθηκαε με τη 2η σε ενα γαμο κοινης φιλη μας και μου ειπε η 2η οτι ηταν πολυ πιεσμενη περιοδος και γι αυτο δε συναντηθηκαμε.

και αναρωτιεμαι τοσο κακο ηταν που ανοιχτηκα στην 1η? με φοβηθηκε?ειναι τοσο ασχημο αυτο που εχω και δεν αξιζω μια παρεα?
ειχα κατι τοσο κακο που δεν αξιζα την παρεα τους?και δε μιλαω για πολλα πραγματα.. εναν καφε αραια και που 1-2 ωριτσες να λεμε τα νεα μας οπως παλιοτερα.ετσι 1-2 ωριτσες το μηνα ή το 2μηνο..και ξερω οτι βγαινουν και οι 2 τους..καθε λιγο ποσταρουν φωτογραφριες στο facebook με τις εξοδους τους με αλλα παιδια..οι παρεες που εχω πλεον ειναι απο τα ατομα των ομαδων αυτοβοηθειας.και παραδεχομαι οτι ειναι πολυ αξιολογες παρεες αυτες μιας και ειναι μαζι μου και στα ζορικα και στα ωραια.ειμαι περηφανη για αυτα τα παιδια αλλα τους βλεπω 1 φορα στον 1.5 μηνα.απλα θα ηθελα μια παρειτσα κι εδω στην πολη μου ετσι να βγαινω που και που για εναν καφε εδω.. μια στο τοσο..

εσεις εχετε φιλους?ζηταω μηπως πολλα?

σκεφτηκα τωρα μετα απο 1 χρονο σχεδον πως ισως δεν επρεπε να ανοιξω το στομα μου...αλλα τι νοημα εχει μια καλη φιλια αν δε μπορεις να ανοιχτεις για τα θεματα που μπορει να σε αππασχολουν?
εσεις εχετε χασει φιλιες μετα αφοτου μιλησατε ανοιχτα για καποιο ψυχολογικης φυσης προβλημα?

και να συμπληρωσω ποτε μα ποτε δεν σπαταλησα την ωρα μου μαζι τους..αντε στις 1-2 ωρες που ημαστν τοτε για καφ αντε να αναφερθηκα 5-10λεπτ το πολυ σ αυτα τ θεματα που με απασολουσαν

Quote:

---

Originally Posted by boo

καλημερα σε ολους
αναρωτιεμαι σημερα απο την ωρα που ξυπνησα για τους φιλους που ειχα..που ειναι ολοι αυτοι?πριν 10 μηνες ειχα αναφερει πανω κατω για το τι βλεπω και τι ακουω σε μια πολυ καλη φιλη και μου ειχε πει "μ@λ@κα αν δεν ησουν εσυ αυτη που μου τα ειπες θα εφευγα σφαιρα".μια αλλη πολυ καλη φιλη μου ειχε πει οτι η αδερφη της ειχε καταθλιψη και με ρωταγε αν ηξερα τροπους να τη βοηθησει..και οι 2 απο τοτε εξαφανιστηκαν.δε ξερω αν μιλησαν μεταξυ τους μιας και ειναι πολυ καλες φιλες μεταξυ τους και φρικαραν παντως απο τοτε δε μου εχουν ξαναμιλησει..συναντηθηκαε με τη 2η σε ενα γαμο κοινης φιλη μας και μου ειπε η 2η οτι ηταν πολυ πιεσμενη περιοδος και γι αυτο δε συναντηθηκαμε.

και αναρωτιεμαι τοσο κακο ηταν που ανοιχτηκα στην 1η? με φοβηθηκε?ειναι τοσο ασχημο αυτο που εχω και δεν αξιζω μια παρεα?
ειχα κατι τοσο κακο που δεν αξιζα την παρεα τους?και δε μιλαω για πολλα πραγματα.. εναν καφε αραια και που 1-2 ωριτσες να λεμε τα νεα μας οπως παλιοτερα.ετσι 1-2 ωριτσες το μηνα ή το 2μηνο..και ξερω οτι βγαινουν και οι 2 τους..καθε λιγο ποσταρουν φωτογραφριες στο facebook με τις εξοδους τους με αλλα παιδια..οι παρεες που εχω πλεον ειναι απο τα ατομα των ομαδων αυτοβοηθειας.και παραδεχομαι οτι ειναι πολυ αξιολογες παρεες αυτες μιας και ειναι μαζι μου και στα ζορικα και στα ωραια.ειμαι περηφανη για αυτα τα παιδια αλλα τους βλεπω 1 φορα στον 1.5 μηνα.απλα θα ηθελα μια παρειτσα κι εδω στην πολη μου ετσι να βγαινω που και που για εναν καφε εδω.. μια στο τοσο..

εσεις εχετε φιλους?ζηταω μηπως πολλα?

σκεφτηκα τωρα μετα απο 1 χρονο σχεδον πως ισως δεν επρεπε να ανοιξω το στομα μου...αλλα τι νοημα εχει μια καλη φιλια αν δε μπορεις να ανοιχτεις για τα θεματα που μπορει να σε αππασχολουν?
εσεις εχετε χασει φιλιες μετα αφοτου μιλησατε ανοιχτα για καποιο ψυχολογικης φυσης προβλημα?

και να συμπληρωσω ποτε μα ποτε δεν σπαταλησα την ωρα μου μαζι τους..αντε στις 1-2 ωρες που ημαστν τοτε για καφ αντε να αναφερθηκα 5-10λεπτ το πολυ σ αυτα τ θεματα που με απασολουσαν

---

Δεν είναι καλή φιλία, απλά κάνεις παρέα και περνάς καλά... νομίζω ότι ανοίγεσαι σε αυτούς που θα δείξουν κατανόηση.. Γενικά υπάρχει ρατσισμός στο αν έχεις μια διαταραχή, μια δυσκολία, μια ασθένεια, το οτιδήποτε...... ο κόσμος γενικά απορρίπτει ότι δεν καταλαβαίνει και ότι τον φέρνει σε δύσκολη θέση....Δεν μπορούν να διαχειριστούν την δική σου δυσκολία, δεν θέλουν να την αντιμετωπίσουν...εγώ κάτι τέτοιο έχω καταλάβει.....Ίσως εσύ πίστευες ότι θα έδειχναν κατανόηση και εκείνες φρίκαραν....

boo μου το ίδιο πράγμα συζητούσα με κάτι παιδιά το πρωί... με ρώτησαν αν εκδηλώνω την πάθηση μου ή την φυλάω ως επτασφράγιστο μυστικό και τι συνεπάγεται αυτό στις φιλίες....

Λοιπόν άκουσε με να σου πω boo μου δυστυχώς στην Ελλάδα επειδή οι περισσότεροι είναι ανενημέρωτοι, αν αναφέρεις την πάθηση σου τότε κατά πάσα πιθανότητα θα σε απορρίψουν και θα απομακρυνθούν από σένα. Εγώ προσωπικά λέω ότι είμαι διπολικός όταν οι τριγύρω μου πίνουν μπάφους και με ρωτάνε γιατί δεν πίνω. Και τους λέω δεν πίνω παιδιά γιατί είμαι διπολικός και μου τα σκάει άσχημα, με χαλάει και μου προκαλεί κατάθλιψη. Και μετά γίνεται θέμα συζήτησης τι είναι η διπολική διαταραχή πράγμα που καταντάει λίγο κουραστικό για εμένα γιατί αποτελώ το επίκεντρο συζήτησης και πρέπει να εξηγήσω τι νιώθω και τα σχετικά.

Θα σου πω όμως και κάτι ακόμα που δεν το έχω πει στο φόρουμ. Επειδή μου λείπει η υπομανία πολλές φορές την προκαλώ μόνος μου κάνοντας χρήση κόκας και ecstasy. Αυτό το ανέφερα σε μία ομάδα αυτοβοήθειας και ένιωσα μέσα μου πως οι περισσότεροι ξενέρωσαν, επειδή αποφάσισα να τους πω την αλήθεια σε σημείο που ίσως κάποιοι δεν θα ήθελαν να βρεθώ πάλι σε συνάντηση μαζί τους και φυσικά θα τους κάνω την χάρη, δεν θα πάω ξανά... Όταν λοιπόν δεν σε καταλαβαίνουν άτομα που έχουν την ίδια πάθηση με σένα, πως θα σε καταλάβουν οι φίλοι που είναι άσχετοι με την πάθηση σου; Ναι οι φίλοι θα παρεξηγήσουν τον όρο είμαι διπολικός, θα παρεξηγήσουν τον όρο είμαι σχιζοφρενής, εδώ φαντάσου πως ακούω φωνές (ναι ακόμα ακούω φωνές) και δεν το έχω πει ακόμη ούτε στους δικούς μου. Δεν είναι τυχαίο που αποφάσισα να πάω σε γιατρό ανοιχτόμυαλο και είμαι αποφασισμένος να κάνω ότι μου πει κατά γράμμα. Το κάνω γιατί νιώθω άβολα ακούγοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ πως είμαι ένας άχρηστος, ένας κοκάκιας, ένα άτομο που δεν αξίζει να ζει... Νομίζω πως στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν είναι ακόμα έτοιμοι οι γύρω μας να αποδεχθούν πως έχουμε τα θεματάκια μας και αν είναι να διατηρηθεί μία φιλία, ο Θεός να την κάνει φιλία γιατί ο φίλος δεν σε πουλάει ποτέ ότι και αν έχεις, δεν πρέπει να λες πως έχεις πρόβλημα και τι πρόβλημα έχεις. Αν πεις το πρόβλημα σου τότε κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να προετοιμαστείς να χάσεις το άτομο που θα του εκμυστηρευτείς το πρόβλημα σου...

Quote:

---

Originally Posted by boo

σκεφτηκα τωρα μετα απο 1 χρονο σχεδον πως ισως δεν επρεπε να ανοιξω το στομα μου...αλλα τι νοημα εχει μια καλη φιλια αν δε μπορεις να ανοιχτεις για τα θεματα που μπορει να σε αππασχολουν?
εσεις εχετε χασει φιλιες μετα αφοτου μιλησατε ανοιχτα για καποιο ψυχολογικης φυσης προβλημα?

---

Αχ βρε Μπου μου, πονεμενο θεμα. Η αληθεια ειναι οτι οι ανθρωποι φοβουνται καποιες αληθειες, καποιες δυσκολιες, κατι που τους ειναι αγνωστο και συνηθως φευγουν. Ενας / Μια πραγματικος / η φιλος /η δε λακιζει ομως.
Ενδιαφερεται, δειχνει κατανοηση, ενημερωνεται και μπορει ακομα και σε ραντεβου με γιατρο να σε παει.

Αν τα εν λογω κοριτσια δεν θελουν να ενδιαφερθουν, εκεινες χανουν την δικη σου παρεα, ευφυια και οτι αλλο εισαι.
Θα βρεθουν ανθρωποι να σε αγαπουν για αυτο που εισαι. Απλα δεν εμφανιζονται ευκολα.

Εγω με την ταλαιπωρια απο την ψυχολογια καταλαβα αρκετα ποιοι ηταν διπλα μου, σε τι τους εξυπηρετουσα, ποσο εν μερει κρυφο χαμογελουσαν που με ειδαν να πεφτω. Άρα εγω δεν ειχα δει οτι ηταν " μη φιλοι ". Εθελοτυφλουσα επιμενοντας σε θετικα στοιχεια και στην πρωτη μπορα φανηκε το μεγαλειο του "δε μπορω να σε κουμανταρω" που λεμε...

Δε πειραζει, ας ξεκαθαριζει το τοπιο να πηγαινουμε παρακατω. Ισως αν κανεις νεες γνωριμιες να νιωσεις πιο αναλαφρη αλλά ο κοσμος δεν ειναι αρκετα ενημερωμενος για την ψυχικη υγεια. Και ας βγαινουν στα καναλια και καλα να κανουν οτι οκ οι Ελληνες να μην ειναι ρατσιστες. Ειναι στο διαφορετικο ρατσιστες. Οποιος στο σπιτι του δεν εχει ζησει το ζητημα ταμπου διαφορετικοτητας το κουβαλαει μεσα του το κομπλεξ.

Άλλο ο άλλος να ειναι γνωστης και αλλο να ειναι ασχετος. Δεν ειναι θεμα μορφωσης, ειναι θεμα θελησης μπου μου. Μακαρι να εβρισκες και απο εδω μεσα φιλες.

εμενα ολοι οι φιλοι μου που εχω από παλια το ξερουν ολοι ότι είμαι ''σχιζοφρενης''.. και κανες δεν εχει πρόβλημα.. πολλοι εχουν και παιδια... και ποτε δεν υπηρξε θεμα.. κανα δυο μου ειπαν να κανω και μπειμπισιττιγκ!!! τα καταφερα μια χαρα με τα ανηψια...

τωρα στις νεες παρεες που κανω σπανια το λεω εκτος αν ανοιχτούμε με τον αλλον/η

σχεση δεν επιχειρησα ακομα να κανω.. αν και αυτό που με ριχνει εμενα δεν είναι τοσο η ''ασθενεια'' αλλα το ότι παιρνω αναπηρικη συνταξη και δεν δουλευω... οποτε συνηθως κρυβω την αληθεια εδώ...
πχ.. στην ερωτηση τι δουλεια κανεις... λεω παντα ααα εδώ και 4 χρονια καθομαι.. εχω καποια εισοδηματα από άλλες πηγες και ζω... αντε να κατσεις να εξηγήσεις στο υποψηφιο ταιρι γιατι παιρνεις αναπηρικη συνταξη...

Καλησπέρα κι από μένα :) Εγώ είχα γράψει εξίσου εδώ ότι δεν έχω φίλους αυτό το διάστημα, οπότε σε καταλαβαίνω σε αυτόν τον τομέα. Θα πω όμως το εξής απο την δικιά μου εμπειρία. Ότι οι άνθρωποι δε χρειάζεται να ακούσουν για ψυχικά θέματα για να φύγουν, φεύγουν για οποιονδήποτε λόγο όπως για παράδειγμα γιατί δεν είμασταν ποτέ αυτό που τελικά ήθελαν και κάποια στιγμή μέσα από τη στήριξή μας και την παρέα μας βρήκαν τη δύναμη να κυνηγήσουν αυτό που όντως θέλαν και δεν είμασταν εμείς. Αυτό συμβαίνει τόσο στον ερωτικό όσο και στον φιλικό τομέα, πονάει πολύ και κυρίως μας αφήνει με μια αίσθηση αιώνιας απορίας του γιατί συνέβη και του τι κάναμε. Πολλές φορές δεν κάναμε τίποτα, απλά δεν είμασταν αυτό που ήθελε ο άλλος ποτέ. Οπότε δεν υπάρχει λόγος αυτομαστιγώματος. Το να ψάξουμε να δούμε αν φταίξαμε σε κάτι, αν είμασταν σωστοί, αν κάναμε λάθη ως ένα βαθμό αξίζει γιατί μας βοηθάει να βελτιωθούμε και να ετοιμαστούμε καλύτερα για νέες σχέσεις. Το αυτομαστίγωμα όμως δεν έχει κανένα νόημα ειδικά για άτομα που θα έφευγαν έτσι κ αλλιώς είτε τους λέγαμε για το ψυχικό μας θέμα είτε απλά είχαμε ανάγκη για έναν καφέ μαζί τους την ώρα και τη μέρα που αυτοί δεν ήθελαν ούτε να μας ακούν. Κι αυτό γιατί απλά δε τους κάναμε για τους χ-ψ λόγους. Καλύτερα λοιπόν να φεύγουν αυτά τα άτομα όσο πιο νωρίς γίνεται. Αν πονάει? ναι πονάει.. αν νιώθουμε μόνοι? ναι νιώθουμε πάρα πολύ αλλά μακροπρόθεσμα είναι πολύ καλύτερο από το να τους έχουμε δίπλα και να μας ρουφάνε όλα τα αποθέματα ενέργειας και όχι μόνο που έχουμε μέσα μας για να ανέβουν αυτοί και να λύσουν τα δικά τους. Μια σωστή σχέση δε πάει έτσι, είναι ηθελημένα κι απ'τις δύο πλευρές 50-50. Και να θυμάσαι δεν έχει να κάνει με το ψυχικό μας θέμα, κάποιες φορές μπορεί να είναι η αφορμή άλλες όντως μπορεί να τους ξίνησε αλλά τις περισσότερες θα μας άφηναν είτε το είχαμε είτε όχι. Από την άλλη πρέπει να επιλέγουμε όσο πιο προσεχτικά γίνεται σε ποιον θα το εμπιστευτούμε όχι από την άποψη να μη φοβηθεί αλλά επειδή αποτελεί κάτι δικό μας, ένα σημαντικό κομμάτι μας και πρέπει να είμαστε όσο πιο σίγουροι γίνεται ότι το αναποθέτουμε σωστά σε κάποιον και ότι θα του δώσει την κατάλληλη σημασία. Αλλιώς απλά άντε γεια... δύσκολο αλλά και απλό συνάμα.. Όπως και εμείς δίνουμε την κατάλληλη σημασία σε κάτι που μας εμπιστεύεται τιμητικά κάποιος. Γιατί η εμπιστοσύνη είναι τιμή. :)

Quote:

---

Originally Posted by boo

καλημερα σε ολους
αναρωτιεμαι σημερα απο την ωρα που ξυπνησα για τους φιλους που ειχα..που ειναι ολοι αυτοι?πριν 10 μηνες ειχα αναφερει πανω κατω για το τι βλεπω και τι ακουω σε μια πολυ καλη φιλη και μου ειχε πει "μ@λ@κα αν δεν ησουν εσυ αυτη που μου τα ειπες θα εφευγα σφαιρα".μια αλλη πολυ καλη φιλη μου ειχε πει οτι η αδερφη της ειχε καταθλιψη και με ρωταγε αν ηξερα τροπους να τη βοηθησει..και οι 2 απο τοτε εξαφανιστηκαν.δε ξερω αν μιλησαν μεταξυ τους μιας και ειναι πολυ καλες φιλες μεταξυ τους και φρικαραν παντως απο τοτε δε μου εχουν ξαναμιλησει..συναντηθηκαε με τη 2η σε ενα γαμο κοινης φιλη μας και μου ειπε η 2η οτι ηταν πολυ πιεσμενη περιοδος και γι αυτο δε συναντηθηκαμε.

και αναρωτιεμαι τοσο κακο ηταν που ανοιχτηκα στην 1η? με φοβηθηκε?ειναι τοσο ασχημο αυτο που εχω και δεν αξιζω μια παρεα?
ειχα κατι τοσο κακο που δεν αξιζα την παρεα τους?και δε μιλαω για πολλα πραγματα.. εναν καφε αραια και που 1-2 ωριτσες να λεμε τα νεα μας οπως παλιοτερα.ετσι 1-2 ωριτσες το μηνα ή το 2μηνο..και ξερω οτι βγαινουν και οι 2 τους..καθε λιγο ποσταρουν φωτογραφριες στο facebook με τις εξοδους τους με αλλα παιδια..οι παρεες που εχω πλεον ειναι απο τα ατομα των ομαδων αυτοβοηθειας.και παραδεχομαι οτι ειναι πολυ αξιολογες παρεες αυτες μιας και ειναι μαζι μου και στα ζορικα και στα ωραια.ειμαι περηφανη για αυτα τα παιδια αλλα τους βλεπω 1 φορα στον 1.5 μηνα.απλα θα ηθελα μια παρειτσα κι εδω στην πολη μου ετσι να βγαινω που και που για εναν καφε εδω.. μια στο τοσο..

εσεις εχετε φιλους?ζηταω μηπως πολλα?

σκεφτηκα τωρα μετα απο 1 χρονο σχεδον πως ισως δεν επρεπε να ανοιξω το στομα μου...αλλα τι νοημα εχει μια καλη φιλια αν δε μπορεις να ανοιχτεις για τα θεματα που μπορει να σε αππασχολουν?
εσεις εχετε χασει φιλιες μετα αφοτου μιλησατε ανοιχτα για καποιο ψυχολογικης φυσης προβλημα?

και να συμπληρωσω ποτε μα ποτε δεν σπαταλησα την ωρα μου μαζι τους..αντε στις 1-2 ωρες που ημαστν τοτε για καφ αντε να αναφερθηκα 5-10λεπτ το πολυ σ αυτα τ θεματα που με απασολουσαν

---

Για έμενα δεν έπρεπε να το πεισ ,στην Ελλάδα βρισκόμαστε και είμαστε πολύ πίσω σ τετοια θέματα.
Αυτες τισ φίλες τισ είχες χρόνια?

Quote:

---

Originally Posted by cube

Δεν είναι καλή φιλία, απλά κάνεις παρέα και περνάς καλά... νομίζω ότι ανοίγεσαι σε αυτούς που θα δείξουν κατανόηση.. Γενικά υπάρχει ρατσισμός στο αν έχεις μια διαταραχή, μια δυσκολία, μια ασθένεια, το οτιδήποτε...... ο κόσμος γενικά απορρίπτει ότι δεν καταλαβαίνει και ότι τον φέρνει σε δύσκολη θέση....Δεν μπορούν να διαχειριστούν την δική σου δυσκολία, δεν θέλουν να την αντιμετωπίσουν...εγώ κάτι τέτοιο έχω καταλάβει.....Ίσως εσύ πίστευες ότι θα έδειχναν κατανόηση και εκείνες φρίκαραν....

---

πιστευα οτι θα το παιρνουσαν στο ντουκου αντε να μου καναν και καμια ερωτηση επι του θεματος για να καταλαβουν τι παιζει.αλλα στην κουβεντα για οποιοδηποτε θεμα και να ηθελαν να ανοιξουν, περι δουλειας τους, περι γκομενικων κλπ ημουν παντα εκει, τουλαχιστον οταν μου ανοιγαν τετοιες κουβεντες..

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

boo μου το ίδιο πράγμα συζητούσα με κάτι παιδιά το πρωί... με ρώτησαν αν εκδηλώνω την πάθηση μου ή την φυλάω ως επτασφράγιστο μυστικό και τι συνεπάγεται αυτό στις φιλίες....

Λοιπόν άκουσε με να σου πω boo μου δυστυχώς στην Ελλάδα επειδή οι περισσότεροι είναι ανενημέρωτοι, αν αναφέρεις την πάθηση σου τότε κατά πάσα πιθανότητα θα σε απορρίψουν και θα απομακρυνθούν από σένα. Εγώ προσωπικά λέω ότι είμαι διπολικός όταν οι τριγύρω μου πίνουν μπάφους και με ρωτάνε γιατί δεν πίνω. Και τους λέω δεν πίνω παιδιά γιατί είμαι διπολικός και μου τα σκάει άσχημα, με χαλάει και μου προκαλεί κατάθλιψη. Και μετά γίνεται θέμα συζήτησης τι είναι η διπολική διαταραχή πράγμα που καταντάει λίγο κουραστικό για εμένα γιατί αποτελώ το επίκεντρο συζήτησης και πρέπει να εξηγήσω τι νιώθω και τα σχετικά.

Θα σου πω όμως και κάτι ακόμα που δεν το έχω πει στο φόρουμ. Επειδή μου λείπει η υπομανία πολλές φορές την προκαλώ μόνος μου κάνοντας χρήση κόκας και ecstasy. Αυτό το ανέφερα σε μία ομάδα αυτοβοήθειας και ένιωσα μέσα μου πως οι περισσότεροι ξενέρωσαν, επειδή αποφάσισα να τους πω την αλήθεια σε σημείο που ίσως κάποιοι δεν θα ήθελαν να βρεθώ πάλι σε συνάντηση μαζί τους και φυσικά θα τους κάνω την χάρη, δεν θα πάω ξανά... Όταν λοιπόν δεν σε καταλαβαίνουν άτομα που έχουν την ίδια πάθηση με σένα, πως θα σε καταλάβουν οι φίλοι που είναι άσχετοι με την πάθηση σου; Ναι οι φίλοι θα παρεξηγήσουν τον όρο είμαι διπολικός, θα παρεξηγήσουν τον όρο είμαι σχιζοφρενής, εδώ φαντάσου πως ακούω φωνές (ναι ακόμα ακούω φωνές) και δεν το έχω πει ακόμη ούτε στους δικούς μου. Δεν είναι τυχαίο που αποφάσισα να πάω σε γιατρό ανοιχτόμυαλο και είμαι αποφασισμένος να κάνω ότι μου πει κατά γράμμα. Το κάνω γιατί νιώθω άβολα ακούγοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ πως είμαι ένας άχρηστος, ένας κοκάκιας, ένα άτομο που δεν αξίζει να ζει... Νομίζω πως στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν είναι ακόμα έτοιμοι οι γύρω μας να αποδεχθούν πως έχουμε τα θεματάκια μας και αν είναι να διατηρηθεί μία φιλία, ο Θεός να την κάνει φιλία γιατί ο φίλος δεν σε πουλάει ποτέ ότι και αν έχεις, δεν πρέπει να λες πως έχεις πρόβλημα και τι πρόβλημα έχεις. Αν πεις το πρόβλημα σου τότε κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να προετοιμαστείς να χάσεις το άτομο που θα του εκμυστηρευτείς το πρόβλημα σου...

---

γιατι δεν πρεπει να το λεω τουλαχιστον αν με ρωτησει ενας τετοιος φιλος..? δε δαγκωνω..το αντιθετο μαλιστα..γινομαι χαλι να με πατησεις..
ποιος σου λεει οτι αχρηστος. κοκακιας κι οτι δεν αξιζεις?
κι εγω δεν εχω πει τιποτα στους δικους μου αυτη τη φορα γιατι την προηγουμενη φορα που τους το ειπα ηθελα να με πανε να με διαβασει ο παπας..ΕΕΕΛΕΟΣ

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Αχ βρε Μπου μου, πονεμενο θεμα. Η αληθεια ειναι οτι οι ανθρωποι φοβουνται καποιες αληθειες, καποιες δυσκολιες, κατι που τους ειναι αγνωστο και συνηθως φευγουν. Ενας / Μια πραγματικος / η φιλος /η δε λακιζει ομως.
Ενδιαφερεται, δειχνει κατανοηση, ενημερωνεται και μπορει ακομα και σε ραντεβου με γιατρο να σε παει.

Αν τα εν λογω κοριτσια δεν θελουν να ενδιαφερθουν, εκεινες χανουν την δικη σου παρεα, ευφυια και οτι αλλο εισαι.
Θα βρεθουν ανθρωποι να σε αγαπουν για αυτο που εισαι. Απλα δεν εμφανιζονται ευκολα.

Εγω με την ταλαιπωρια απο την ψυχολογια καταλαβα αρκετα ποιοι ηταν διπλα μου, σε τι τους εξυπηρετουσα, ποσο εν μερει κρυφο χαμογελουσαν που με ειδαν να πεφτω. Άρα εγω δεν ειχα δει οτι ηταν " μη φιλοι ". Εθελοτυφλουσα επιμενοντας σε θετικα στοιχεια και στην πρωτη μπορα φανηκε το μεγαλειο του "δε μπορω να σε κουμανταρω" που λεμε...

Δε πειραζει, ας ξεκαθαριζει το τοπιο να πηγαινουμε παρακατω. Ισως αν κανεις νεες γνωριμιες να νιωσεις πιο αναλαφρη αλλά ο κοσμος δεν ειναι αρκετα ενημερωμενος για την ψυχικη υγεια. Και ας βγαινουν στα καναλια και καλα να κανουν οτι οκ οι Ελληνες να μην ειναι ρατσιστες. Ειναι στο διαφορετικο ρατσιστες. Οποιος στο σπιτι του δεν εχει ζησει το ζητημα ταμπου διαφορετικοτητας το κουβαλαει μεσα του το κομπλεξ.

Άλλο ο άλλος να ειναι γνωστης και αλλο να ειναι ασχετος. Δεν ειναι θεμα μορφωσης, ειναι θεμα θελησης μπου μου. Μακαρι να εβρισκες και απο εδω μεσα φιλες.

---

δε ζητησα να εδιαφερθουν για μενα τοσο πολυ ωστε να ψαχνουν να δουν τι εχω.απλα εκανα το λαθος την τελευταια φορα που μιλησα με την 1η κοπελα στην ερωτηση πως εισαι τωρα της απαντησα οτι ακουω φωνες και οτι βλεπω ανθρωπακια.μολις ειχα βγει απο τη 2η νοσηλεια μου..
δε ζητησα τιποτα μα τιποτα παραπανω απλα να ειμαι ειλικρινης σε μια ερωτηση του τι κανεις οπως κι εγω ενδιαφερομουν να δω τι κανει η κοπελα αυτη και την ρωταγα το ιδιο.
το οτι δεν υπαρχει ενημερωση παρα μονο ταμπου αυτο εχω αρχισει να το νιωθω στο πετσι μου..τοσο απο την οικογενεια, οσο και στους φιλους, ή στους αγνωστους ακομη.
νομιζουν οτι η σχιζοφρενεια και η διπολικη ειναι να εισαι τρελος, κατωτερος απο τους αλλους, ο δολοφονος με το πριονι και δε ξερω κι εγω τι αλλο..
δεν ειναι ο κσμος μου αυτος..

Quote:

---

Originally Posted by noumac

εμενα ολοι οι φιλοι μου που εχω από παλια το ξερουν ολοι ότι είμαι ''σχιζοφρενης''.. και κανες δεν εχει πρόβλημα.. πολλοι εχουν και παιδια... και ποτε δεν υπηρξε θεμα.. κανα δυο μου ειπαν να κανω και μπειμπισιττιγκ!!! τα καταφερα μια χαρα με τα ανηψια...

τωρα στις νεες παρεες που κανω σπανια το λεω εκτος αν ανοιχτούμε με τον αλλον/η

σχεση δεν επιχειρησα ακομα να κανω.. αν και αυτό που με ριχνει εμενα δεν είναι τοσο η ''ασθενεια'' αλλα το ότι παιρνω αναπηρικη συνταξη και δεν δουλευω... οποτε συνηθως κρυβω την αληθεια εδώ...
πχ.. στην ερωτηση τι δουλεια κανεις... λεω παντα ααα εδώ και 4 χρονια καθομαι.. εχω καποια εισοδηματα από άλλες πηγες και ζω... αντε να κατσεις να εξηγήσεις στο υποψηφιο ταιρι γιατι παιρνεις αναπηρικη συνταξη...

---

μια χαρα σε βρισκω.αφου σε καταλαβαινουν και οι γυρω σου και σε εμπιστευονται νομιζω νιωθεις και ακομα πιο δυνατος.
οσο για τις σχεσεις δε ξερω..εχω παραιτηθει τα τελευταια 3 χρονια που αρχισα τα φαρμακα..δεν ειχα και δεν εχω ορεξη για τιποτα ερωτικο.αν κανεις μια αρκετα σοβαρη σχεση τοτε ισως να νιθεις κι συ οκ να της πεις τι τρεχει..

Quote:

---

Originally Posted by treasure_octopus

Καλησπέρα κι από μένα :) Εγώ είχα γράψει εξίσου εδώ ότι δεν έχω φίλους αυτό το διάστημα, οπότε σε καταλαβαίνω σε αυτόν τον τομέα. Θα πω όμως το εξής απο την δικιά μου εμπειρία. Ότι οι άνθρωποι δε χρειάζεται να ακούσουν για ψυχικά θέματα για να φύγουν, φεύγουν για οποιονδήποτε λόγο όπως για παράδειγμα γιατί δεν είμασταν ποτέ αυτό που τελικά ήθελαν και κάποια στιγμή μέσα από τη στήριξή μας και την παρέα μας βρήκαν τη δύναμη να κυνηγήσουν αυτό που όντως θέλαν και δεν είμασταν εμείς. Αυτό συμβαίνει τόσο στον ερωτικό όσο και στον φιλικό τομέα, πονάει πολύ και κυρίως μας αφήνει με μια αίσθηση αιώνιας απορίας του γιατί συνέβη και του τι κάναμε. Πολλές φορές δεν κάναμε τίποτα, απλά δεν είμασταν αυτό που ήθελε ο άλλος ποτέ. Οπότε δεν υπάρχει λόγος αυτομαστιγώματος. Το να ψάξουμε να δούμε αν φταίξαμε σε κάτι, αν είμασταν σωστοί, αν κάναμε λάθη ως ένα βαθμό αξίζει γιατί μας βοηθάει να βελτιωθούμε και να ετοιμαστούμε καλύτερα για νέες σχέσεις. Το αυτομαστίγωμα όμως δεν έχει κανένα νόημα ειδικά για άτομα που θα έφευγαν έτσι κ αλλιώς είτε τους λέγαμε για το ψυχικό μας θέμα είτε απλά είχαμε ανάγκη για έναν καφέ μαζί τους την ώρα και τη μέρα που αυτοί δεν ήθελαν ούτε να μας ακούν. Κι αυτό γιατί απλά δε τους κάναμε για τους χ-ψ λόγους. Καλύτερα λοιπόν να φεύγουν αυτά τα άτομα όσο πιο νωρίς γίνεται. Αν πονάει? ναι πονάει.. αν νιώθουμε μόνοι? ναι νιώθουμε πάρα πολύ αλλά μακροπρόθεσμα είναι πολύ καλύτερο από το να τους έχουμε δίπλα και να μας ρουφάνε όλα τα αποθέματα ενέργειας και όχι μόνο που έχουμε μέσα μας για να ανέβουν αυτοί και να λύσουν τα δικά τους. Μια σωστή σχέση δε πάει έτσι, είναι ηθελημένα κι απ'τις δύο πλευρές 50-50. Και να θυμάσαι δεν έχει να κάνει με το ψυχικό μας θέμα, κάποιες φορές μπορεί να είναι η αφορμή άλλες όντως μπορεί να τους ξίνησε αλλά τις περισσότερες θα μας άφηναν είτε το είχαμε είτε όχι. Από την άλλη πρέπει να επιλέγουμε όσο πιο προσεχτικά γίνεται σε ποιον θα το εμπιστευτούμε όχι από την άποψη να μη φοβηθεί αλλά επειδή αποτελεί κάτι δικό μας, ένα σημαντικό κομμάτι μας και πρέπει να είμαστε όσο πιο σίγουροι γίνεται ότι το αναποθέτουμε σωστά σε κάποιον και ότι θα του δώσει την κατάλληλη σημασία. Αλλιώς απλά άντε γεια... δύσκολο αλλά και απλό συνάμα.. Όπως και εμείς δίνουμε την κατάλληλη σημασία σε κάτι που μας εμπιστεύεται τιμητικά κάποιος. Γιατί η εμπιστοσύνη είναι τιμή. :)

---

μα εκει που βγαιναμε για καφεδακια πουυ και πουυ ερχεται ενα μεσημερι της πεταω την φαση μου και απο τοτε με ειχαν στο περιμενε και περιμενε καθε μερα για μια εβδμαδα ωσπου κι εγω σταματησα να τους στελνω οπως κι αυτες μετα..δεν προεκυψε τιποτα αλλο απο οσο θυμαμαι.
σε αλλα κι αλλα που της ειχα πι δεν εδειξε προβλημα κανενα.μετα απο αυτο ομως εξαφανιστηκαν και οι 2.
επισης σκεφτομαι οτι εγω το ειπα στη 1η για την παθηση.και οι 2 τους κανουν πολυ καλη παρεα μεταξυ τους.μετα απο αυτο που ειπα εξαφανιστηκε και η 2η.ιαως η 1η το μαρτυρησε και στην 2η αλλιως δε καταλαβαινω τι αλλο μπορει να παιχτηκε και να εξαφανιστηκαν και 2 μαζι

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

Για έμενα δεν έπρεπε να το πεισ ,στην Ελλάδα βρισκόμαστε και είμαστε πολύ πίσω σ τετοια θέματα.
Αυτες τισ φίλες τισ είχες χρόνια?

---

εχεις δικιο δεν επρεπε να το πω αλλα απο την αλλη με επνιγε καθε φορα που με ρωτουσαν τι κανω να πεταω ενα καλα που απο πισω του εκρυβε τα 1000 μυρια.ειπα να ειμαι κι εγω ο εαυτος μου.
τις ηξερα 15 χρονια

Quote:

---

Originally Posted by boo

εχεις δικιο δεν επρεπε να το πω αλλα απο την αλλη με επνιγε καθε φορα που με ρωτουσαν τι κανω να πεταω ενα καλα που απο πισω του εκρυβε τα 1000 μυρια.ειπα να ειμαι κι εγω ο εαυτος μου.
τις ηξερα 15 χρονια

---

τις ήξερες πολύ καιρό η αλήθεια είναι
Πόσο καιρο έχεισ να τους μιλήσεις?και κάθε πότε έβγαινες μαζί τους?

ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ.