Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (Μέρος 'Α)
Στην παρούσα ανάρτηση επεξηγούνται οι ψευδαισθήσεις των θεραπευομένων είτε αυτές επιβάλλονται είτε καλλιεργούνται. Οι τίτλοι των επιμέρους ενοτήτων τοποθετήθηκαν εντός εισαγωγικών επειδή περιέχουν μια ή περισσότερες ψευδαισθήσεις.
1. "Θεραπευτής άξιος εμπιστοσύνης".
Προαπαιτείται η εμπιστοσύνη, με τον πιο δριμύ πόνο του θεραπευόμενου [δηλ. ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ], προκειμένου να λάβει βοήθεια, ή/και εκμετάλλευση παρότι έρχεται σε αντίθεση με τα ένστικτα του καθώς, αφ' ενός, οι ανάγκες του υπερσκελίζουν τα ένστικτα αυτοπροστασίας του και αφ' ετέρου, δεν έχει τρόπο να ψυχανεμιστεί αν ο θεραπευτής είναι ή όχι συμφεροντολόγος. Η εναλλακτική, θα ήταν να παραμείνει χωρίς βοήθεια επειδή δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Είναι λυπηρό, αλλά η κυνική αυτή σκέψη, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Για τη μεγαλύτερη μερίδα των θεραπευομένων, αυτή η απόλυτη εμπιστοσύνη θα είναι ένα από τα πρώτα πράγματα τα οποία θα προδόσει ο θεραπευτής τους.
Η απόλυτη εμπιστοσύνη στον θεραπευτή, είναι πράξη που οδηγείται από ανάγκη για βοήθεια και την ελπίδα ότι η επιλογή να εμπιστευτεί είναι σωστή. Δυστυχώς η ελπίδα να είναι σωστή αυτή η επιλογή, αποτελεί ψευδαίσθηση επειδή ο θεραπευόμενος εξαναγκάστηκε να εκχωρήσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του σε έναν άγνωστο αμφιβόλου ηθικής. Για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει ανάγκη βοήθειας, είναι αδύνατο να ξεκινήσει την εξάσκηση κρίσης από την πρώτη απόφαση του, επειδή η συγκεκριμένη συνδέεται με την ανώτερη ανάγκη να δεχθεί βοήθεια ή όχι. Η ανάγκη είναι προιόν της ζωής τους θεραπευόμενου. Η δε ελπίδα από κάπου πηγάζει και αυτή.
2. "Θεσμικό πλαίσιο".
Η απόφαση να εμπιστευτεί ΑΠΟΛΥΤΑ κάποιον - για τον οποίο ακόμα και αν δεν είχε προβλήματα ο θεραπευόμενος θα ήταν αδύνατο να γνωρίζει το ήθος του - προκειμένου να βοηθηθεί, βασίζεται στην ψευδαίσθηση ύπαρξης θεσμικού πλαισίου το οποίο εξασφαλίζει θεραπευτές μη-αμφισβητούμενης ηθικής.
Ελπίδα ότι ο θεραπευτής αυτός θα ΘΕΛΕΙ να τον βοηθήσει.
Ελπίδα ότι ο θεραπευτής ΜΠΟΡΕΙ να τον βοηθήσει.
Ελπίδα ότι ο θεραπευτής και ο τρόπος λειτουργίας του ελέγχεται και ότι αν ο σύλλογος και τα ελεγκτικά όργανα δεν λειτουργούν τέλεια, η νομοθεσία, ο όρκος, η δεοντολογία και η ηθική του ψυχολόγου θα προστάτευαν τον θεραπευόμενο.
Άλλωστε, γιατί πληρώνονται φόροι για να τη συντήρηση όλων αυτών [ελεγκτικά σώματα, υπουργεία, νομοθέτες κλπ]; Δεν μπορεί να είναι μόνο για φιγούρα; Έτσι δεν είναι...;
Ή μήπως είναι; Μήπως υπάρχουν μόνο για τη συντήρηση της ψευδαίσθησης αναμενόμενων υποδομών;
Όλα αυτά μοιάζουν αυτονόητα σε μια "δυτικού τύπου κοινωνία". Την κοινωνία την οποία βλέπουμε μέσα από το γυαλί της τηλεόρασης, σκηνοθετημένη και καταγεγραμμένη με κάθε λεπτομέρεια. Όλα μοιάζουν "λογικά" και "αναμενόμενα". Όχι όμως για την Ελληνική πραγματικότητα. Επί της ουσίας, τίποτα από τα παραπάνω δεν υπάρχει και αν υπάρχει είτε δεν λειτουργεί σωστά, είτε δεν λειτουργεί καθόλου. Εσκεμμένα. Εκτός και αν κάποιος αποδείξει ότι οι διοικούντες, οι οποίοι δημιούργησαν και συντηρούν όλα αυτά, αμέλησαν να ελέγξουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν, ενώ δεν αμέλησαν την αρχική υλοποίηση και τη διαιώνιση τους.
3. "Ηθικός επαγγελματίας"
Οι αμοιβές φθείρουν το ήθος του θεραπευτή και συγκεκριμένα την επιθυμία να βοηθήσει κάποιον πέρα από τον εαυτό του. Απο τη στιγμή που ο θεραπευτής ιεραρχήσει τον εαυτό του πάνω από τον θεραπευόμενο παύει ως θεραπευτής και αρχίζει τη σταδιοδρομία του ως παράσιτο.
Το ότι οι θεραπευτές υπόκεινται στην κοινή φοροεπιδρομή που διέπει και τους υπόλοιπους ανθρώπους τους δεσμεύει στη φθορά της πιο πάνω ηθικής και την ιεράρχιση των αμοιβών τους σε προτεραιότητα των αναγκών των θεραπευομένων. Οι "νομοθέτες" θα σου μιλήσουν για ισότητα και ισονομία - χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς εννοούν και οι ίδιοι - προκειμένου να έχουν το άλλωθι της μη-εξαίρεσης μιας ευαίσθητης και απαραίτητης κοινωνικής ομάδας.
4. "Βελτίωση και σανίδα σωτηρίας".
Η ΑΠΟΛΥΤΗ εμπιστοσύνη στον θεραπευτή, ανταμοίβεται πρόσκαιρα αφού ο θεραπευόμενος βρίσκει κάπου να πει τον πόνο του. Η θετική αυτή νότα στη ζωή του - εν συγκρίσει με την προηγούμενη αδυναμία έκφρασης του - παρεξηγείται ως πρόοδος και παγιώνει την ψευδαίσθηση ότι "καλώς εμπιστευτηκε απόλυτα τον θεραπευτή", λόγω πρόσκαιρης εξαρτημένης βελτίωσης. Στο σημείο αυτό, έχει προσπεράσει την κριτική σκέψη την οποία θα έπρεπε να έχει για τον θεραπευτή, σχηματίζοντας μια εικόνα "σανίδας σωτηρίας" και χτίζοντας ελπίδες σε ένα δόμημα με ανεπαρκή αν όχι ανύπαρκτα θεμέλια.
5. "Οικογενειακό μέλος".
Ο ανήθικος εκ των θεραπευτών, θα αναπαράγει συγκαταβατικούς/συμπαθητικούς ήχους, γνέφοντας το κεφάλι σε συμφωνία με όσα εξιστορεί ο θεραπευόμενος καλλιεργώντας την εντύπωση ότι συμπάσχει με τον θεραπευόμενο, γνωρίζοντας ότι ο συνειρμός του θεραπευόμενου θα είναι ο εξής:
[συγκαταβατικοί/συμπαθητικοί ήχοι] => [με πονάει σαν οικογενειακό μέλος] => [καλώς τον εμπιστεύομαι ΣΑΝ "οικογενειακό μέλος"]
Αυτό, βεβαίως, αποτελεί πλάνη και αποτρέπει την άσκηση κρίσης και κριτικής εκ' μέρους του θεραπευόμενου, ενώ παράλληλα παγιώνει την μεταξύ τους εξάρτηση αφού "δίνει του διψασμένου νερό να πιεί". Ποιός κατατρεγμένος δεν νιώθει την ανάγκη να τον κατανοήσουν και να τον συναισθανθούν;
6. "Ισότητα θεραπευτή-θεραπευόμενου".
Για τους θεραπευόμενους που υφίστανται τέτοιου είδους πρακτικές, με τον καιρό θα αντικατασταθεί στην αντίληψη τους η υφιστάμενη ανισότητα ΙΣΧΥΡΟΥ-ΑΣΘΕΝΟΥΣ μέλους με αυτή της "ισότιμης σχέσης"... όχι όμως στην πραγματικότητα όπου η σχέση θα παραμείνει ως έχει, με τον θεραπευόμενο να εξαρτάται από τον θεραπευτή.
7. "Θεραπευτής άξιος σεβασμού"
Όπως αναφέραμε, ο θεραπευόμενος περιμένει - λόγω τηλεοπτικής εμπειρίας - να βρει θεραπευτή ηθικής που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Προκειμένου ο θραπευόμενος να μην αμφισβητήσει την ηθική υπόσταση του θεραπευτή και κυρίως για να μην αναρωτηθεί αν ο άνθρωπος απέναντι του έχει τις ίδιες ή λιγότερες ηθικές αξίες από τον ίδιο, οι θεραπευτές καλλιεργούν την ψευδαίσθηση του επαγγελματία, με την άψογη εμφάνιση ο οποίος είναι άξιος σεβασμού, ο οποίος δεν έχει προβλήματα [πως να εμπιστευτεί κάποιον που δεν μπορεί να λύσει τα δικά του προβλήματα;], που είναι απόλυτα ήρεμος, κρύβοντας με μεγάλη επιμέλεια τον συμβιβασμό ή και παντελή έλλειψη ηθικών αξιών. Ανεξάρτητα των προβλημάτων, δύο πράγματα χωρίζουν τον θεραπευτή από τον θεραπευόμενο. Η γνώση και η ηθική. Αν ο θεραπευόμενος αποδειχθεί ηθικότερος του θεραπευτή, πόση σημασία στη μεταξύ τους διάκριση έχουν οι επιπλέον γνώσεις του δεύτερου;
8. "Ο θεραπευτής ο οποίος ΘΕΛΕΙ και ΜΠΟΡΕΙ".
Τι σκέψεις προκαλεί μια ταπετσαρία παπύρων;
"Επαγγελματίας";
"Ικανότητα";
"Δεν μπορεί αυτοί που του έδωσαν όλα αυτά τα πτυχία να κάνουν λάθος";
Όποιες σκέψεις και αν προκαλεί, κανένα χαρτί δεν εξασφαλίζει το αν ο θεραπευτής ΘΕΛΕΙ να βοηθήσει. Ούτε και εξασφαλίζεται ο θεραπευόμενος αν ο άλλος είναι καλός στην πλαστογράφηση πτυχίων και πιστοποιητικών. Ακόμα και αν το χαρτομάνι είναι γνήσιο και αποκτήθηκε επάξια, δεν σημαίνει ότι ΜΠΟΡΕΙ να βοηθήσει επειδή το "ΜΠΟΡΕΙ" εξαρτάται από το "ΘΕΛΕΙ" (χρησιμεύει κάπου ο γιατρός ο οποίος ΜΠΟΡΕΙ μεν, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ δε να βοηθήσει;). Το χαρτομάνι είναι άλλο ένα κομμάτι της καλοσυντηρούμενης βιτρίνας που αποσκοπεί στο να πείσει τον θεραπευόμενο ότι ο άνθρωπος απέναντι του αξίζει της εμπιστοσύνης του.
9. "Προτεραιότητα των αναγκών του θεραπευόμενου σε σχέση με τον θεραπευτή".
Ίσως ιεραρχούνται ορθά οι προτεραιότητες για περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει ο κίνδυνος απώλειας ανθρώπινης ζωής (τονίζω ΙΣΩΣ). Για τις υπόλοιπες περιπτώσεις όμως το πιθανότερο είναι η αντιστροφή αυτών με τις ανάγκες/επιθυμίες του θεραπευτή να έρχονται πολύ πριν από αυτές του θεραπευόμενου.
10. "Ενεργή καθοδήγηση".
Όποια προβλήματα επιτρέπεται να επιλύονται μέσα στο γραφείο του θεραπευτή, το πιθανότερο είναι, ότι είναι το προιόν τυχαίας σκέψης και όχι καθοδηγούμενης σκέψης για την οποία πληρώνει ο θεραπευόμενος. Περίπου σαν να του ζητηθεί [του θεραπευόμενου] να βρεί μια μπάλα μέσα σε ένα τελείως σκοτεινό δωμάτιο. Θα κυκλοφορεί μέσα στο δωμάτιο μέχρι να πέσει πάνω στη μπάλα και να την μαζέψει [προιόν τυχαίας μετακίνησης]. Η καθοδηγούμενη σκέψη - για την οποία πληρώνει - είναι κάποιος ο οποίος ΒΛΕΠΕΙ που είναι η μπάλα, να προσφέρει τα εφόδια προκειμένου να τη δεί και ο θεραπευόμενος, ώστε χωρίς να κόβει βόλτες 5 μήνες να πάει κοντά στη μπάλα και να τη μαζέψει. Αυτό βέβαια έχει σχέση με το αν εκείνος ο κάποιος ΘΕΛΕΙ να βοηθήσει ή όχι.
Τα παραπάνω ισχύουν για έναν θεραπευτή ο οποίος απλά δεν θέλει να βοηθήσει με ενεργό τρόπο. Τι γίνεται όμως όταν ο θεραπευτής λειτουργεί ενεργά ως τροχοπέδη στην πρόοδο του θεραπευόμενου; Τι γίνεται όταν οι κατευθύνσεις τις οποίες προτείνει ή στις οποίες στρέφει την ψυχοθεραπεία είναι διαφορετικές από τις βέλτιστες, ή ακόμα χειρότερα, εκ διαμέτρου αντίθετες με την κατεύθυνση στην οποία έπρεπε να δουλεύει ο θεραπευόμενος δημιουργώντας επιπλέον προβλήματα και εμπόδια; Απ τη στιγμή που ο θεραπευτής θα βάλει τον εαυτό του πάνω από τον θεραπευόμενο, στερείται οφέλιμων επιλογών για εκείνον. Από αυτό το σημείο και μετά, όσα πει ή κάνει θα είναι με γνώμωνα το προσωπικό του συμφέρον και θα εξαναγκαστεί να πει ψέματα, μισές αλήθειες και να αποκρύψει πράγματα τα οποία έχει ανάγκη ο θεραπευόμενος να ακούσει προκειμένου να προοδεύσει.
Ακόμα και αν τον ανακαλύψουν και ερωτηθεί ο θεραπευτής για αυτά (μιλάω από προσωπική εμπειρία) το πιο πιθανόν είναι να πει "έκανα λάθος", "και εγώ άνθρωπος είμαι" κλπ - μην περιμένει ο θεραπευόμενος, να απολογηθεί ή να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη. Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο γιατί αφ' ενός αλλαζει την μεταξύ τους σχέση [ΙΣΧΥΡΟΥ-ΑΣΘΕΝΗ] και αφ' ετέρου, προυποθέτει σθένος και υπευθυνότητα, χαρακτηριστικά τα οποία πρέπει να διέπουν μόνο τον θεραπευόμενο και ποτέ τον θεραπευτή, υπογραμμίζοντας "τα δύο μέτρα, δυό σταθμά" μιας στρεβλής διαδικασίας. Το δράμα εντοπίζεται στο ότι για αυτού του είδους τις πρακτικές πληρώνει κανείς όχι μόνο με χρήματα, αλλά και με χρόνο, κόπο, και ψυχικό πόνο.
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (Μέρος 'Γ)
Εάν κρίνετε ότι το παρόν άρθρο είναι χρήσιμο παρακαλώ βοηθήστε στη διάδοση του με οποιοδήποτε τρόπο (e-mail, εκτύπωση, ηλεκτρονικό αρχείο). Συνιστώ την αντιγραφή της ανάρτησης στον Η/Υ σας προκειμένου να έχετε πρόσβαση στα γραφόμενα ανεξάρτητα από την διαθεσιμότητα αυτών στον συγκεκριμένο ιστότοπο. Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές θέσεις/απόψεις/τοποθετήσεις και μόνο.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΥΝΟΛΟΥ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ
1. ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ 2
(μετά από σύμπτυξη, βρίσκεται στη 14η σελίδα του νήματος ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ)
(URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...9%CE%9D/page14)
2. ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ
(URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...9D%CE%A9%CE%9D)
3. ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ
(URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...A4%CE%A9%CE%9D)
4. ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ
(URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...A5%CE%A4%CE%97)
5. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ
(URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...F%82-%CE%91%29)
