αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές...
Καλησπερα σας , με λενε γιαννη , ειμαι 17 ετων... Παρακολουθω το φορουμ αρκετο καιρο αλλα δεν ειχα μπει σε θεση να γραψω,αλλα δεν αντεχω αλλο, βασανιζω το μυαλο μου ετσι , πρεπει καπου να τα πω... Το Ιουλιο(2015) που μας περασε ερωτευτικα μια κοπελα , δεν ειχα ξανανιωσει ετσι ποτε για καποιον ανθρωπο αν και ειχα πολλες σχεσεις προτητερα... το προβλημα ειναι οτι ενω η ολη κατασταση κινουταν θετικα, μιλουσαμε ωρες ατελιωτες και βραδια ολοκληρα, μετα απο τρεις εβδομαδες η συμπεριφορα της αλλαξε μεσα σε ενα πρωι... Τοτε μου ανακοινωσε οτι πρεπει να σταματησουμε αυτο που εχουμε για να μην πληγωθω στο μελλον.. (τωρα που το ξανασκεφτομαι βλεπω ποσο γελοια δικαιολογια ηταν)... Μετα απο αυτο διαλυθηκα κυριολεκτικα, ψυχολογικα δεν ειχα ξανανιωσει τοσο ασχημα ποτε ,σωματικα αδυνατησα παρα πολυ ετραγα σπανια , επισης απο χαζομαρα μου επινα και μεθουσα σχεδον καθε βραδυ ,αρχισα να καπνιζω, ειχα παρει την κατηφορα ουσιαστικα.. Κουτσα στραβα περασε το καλοκαρι με πολυ πονο και ξεκινησε το σχολειο.Με τις μερες η ψυχολογια μου ανεβηκε ,σταματησα το τσιγαρο και το αλκολ , ουσιαστικα βρηκα τον εαυτο μου παλι.Ομολογω πως δεν περασε ουτε μια μερα απο τοτε που να μην τι σκεφτω εστω και για μια στιγμη..Ο καιρος περνουσε ,αλλες μερες ημουν καλα αλλες ειμουν χαλια με τις ξενερες μου.Τον τελευτεο καιρο ,πιο συγκεκριμενα τους τελευτεους δυο μηνες ο καλητερος μου φιλος , ο ανθρωπος στον οποιο στηριζομουνα στα δυσκολα και στα ευκολα (οπως και αυτος σε εμενα) με εδιωξε απο διπλα του με μια γελια δικαιολογια... μετα απο αυτο η ψυχολογια μου επεσε απιστευτα παλι.. Δεν το δειχνω στους αλλους τα κραταω μεσα μου ολα αυτα. Το προβλημα ειναι οτι τον τελευτεο καιρο αντιμετωπιζα προβληματα οικογενιακα και σαν να μην εφτανε αυτο αρχισα να ξανασκεφτομαι αυτη την κοπελα και να ξαναμπενω σε αυτη τη κατασταση που ημουν το καλοκαιρι... πραγματικα μισω τον εαυτο μου οταν τραβαω ολο αυτο..
Αργοτερα εμαθα οτι αυτη ξαναγυρησε στον πρωιν της (με το οποιο ξαναχωρησανε :P ),εκει καταλαβα τι δουλεμα ειχα φαει ολο αυτο το καιρο απο αυτην.. Σε μια δυσκολη στιγμη με παρατησε και ο φιλος και εμεινα μονος μου να τα αντιμετωπισω ολα αλλα δεν το βαζω κατω....
Θελω να πιστευω οτι θα μου βγει σε καλο ολο αυτο!!!!!!
Εδω και ενα μηνα περιπου προσπαθω να γεμησω την ζωη μου, προσεχω τον εαυτο μου περισσοτερο, εχω πεσει με τα μουτρα στα βαρη στο γυμναστιριο να δυναμωσω το σωμα μου και μεσα απο αυτο τo εγω μου !!!
Συμπερασμα : Ολοι στη αρχη φαινονται καλοι αλλα στα δυσκολα βλεπουμε το πραγματικο τους προσωπο.. Δεν αξιζει να δινουμε αγαπη σε κανεναν...
ΑΓΑΠΕΣ ΣΚΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΕΣ ΟΧΙΕΣ....
Ευχαρηστωω πολυ που διαβασατε την ιστορια μου και ξοδεψατε λιγο χρονο για εμενα!!!