ειμαι ενα τιποτα

Ειμαι ενα τιποτα.η χειροτερη ολων.πραγματικα νιωθω σαν να με μισω κ θελω να με κατστρεψω.απο που να πρωτοξεκινησω;ελπιδα καμια.παλιοτερα ισως ειχα τωρα ομως οχι.εφτασα 27 πια.ο,τι παλευα τοσα χρονια δεν με οδηγησε πουθενα και δεν εχω δυναμεις πια.ολα μου φαινονται αδεια κενα χωρις κανενα απολυτως νοημα.στηριγματα πουθεενα.μια μανα εχω μονο η οποια υποφερει κ αυτη απο καταθλιψη,εναν αδερφο με σχιζοφρενεια,εναν πατερα αλκοολικο και στην κοσμαρα του.κ γω εδω.στο απολυτο μηδεν.η ζωη προχωραει και εγω δεν μπορω να ακολουθησω.εμπλεξα μ εναν τοξικομανη πανω στη φαση που ειμαι γτ εδω που τα λεμε δεν νομιζω οτι αξιζω και κατι καλυτερο μεσα σ ολα αυτα.ποιος θα γυρισει να κοιταξει ενα αβουλο καταθλιπτικο ον;κανεις,μονο καποιος που μεσα στην μαστουρα του μισοκαμμενος δεν θα καταλαβαινει κ πολλα.ειμαι μια απολυτα κατεστραμμενη κ αν δεν εχω αποχαζεψει ακομα οφειλεται στο γεγονος οτι υπαρχει η μαμα μου που με συγκρατει λιγο.αλλιως θα ειχα αποχαυνωθει εντελως.αλλα ξερω οτι εκεινη δεν ειναι το μελλον μου δεν μπορει να με στηριζει γιατι εχει και κεινη τα δικα της.πηγα και σε γιατρο ο οποιος ενω του ελεγα τον πονο μου με ειρωνευτηκε αυταρεσκα μου ειπε οτι ειμαι αρρωση και να αρχισω αντικαταθλιπτικα.κ ερωτω τα αντικαταθλιπτικα θα μου αντικαταστησουν την ζωη που δεν εχω η τα χρονια που εχασα;η θα ειμαι ηρεμη κ νηφαλια μες την απραξια μου;θα τα βρω δηλαδη με τον χαπακωμενο μου εαυτο; τα χαπια θα μου φερουν πισω τα χρονια που εχασα;η θα μου αλλαξουν την αποψη που εχω για τον εαυτο μου;αφου πραγματικα νιωθω ανικανη ενα αβουλο τιποτα πως γινεται να αλλαξει αυτο;δεν μπορω

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Ειμαι ενα τιποτα.η χειροτερη ολων.πραγματικα νιωθω σαν να με μισω κ θελω να με κατστρεψω.απο που να πρωτοξεκινησω;ελπιδα καμια.παλιοτερα ισως ειχα τωρα ομως οχι.εφτασα 27 πια.ο,τι παλευα τοσα χρονια δεν με οδηγησε πουθενα και δεν εχω δυναμεις πια.ολα μου φαινονται αδεια κενα χωρις κανενα απολυτως νοημα.στηριγματα πουθεενα.μια μανα εχω μονο η οποια υποφερει κ αυτη απο καταθλιψη,εναν αδερφο με σχιζοφρενεια,εναν πατερα αλκοολικο και στην κοσμαρα του.κ γω εδω.στο απολυτο μηδεν.η ζωη προχωραει και εγω δεν μπορω να ακολουθησω.εμπλεξα μ εναν τοξικομανη πανω στη φαση που ειμαι γτ εδω που τα λεμε δεν νομιζω οτι αξιζω και κατι καλυτερο μεσα σ ολα αυτα.ποιος θα γυρισει να κοιταξει ενα αβουλο καταθλιπτικο ον;κανεις,μονο καποιος που μεσα στην μαστουρα του μισοκαμμενος δεν θα καταλαβαινει κ πολλα.ειμαι μια απολυτα κατεστραμμενη κ αν δεν εχω αποχαζεψει ακομα οφειλεται στο γεγονος οτι υπαρχει η μαμα μου που με συγκρατει λιγο.αλλιως θα ειχα αποχαυνωθει εντελως.αλλα ξερω οτι εκεινη δεν ειναι το μελλον μου δεν μπορει να με στηριζει γιατι εχει και κεινη τα δικα της.πηγα και σε γιατρο ο οποιος ενω του ελεγα τον πονο μου με ειρωνευτηκε αυταρεσκα μου ειπε οτι ειμαι αρρωση και να αρχισω αντικαταθλιπτικα.κ ερωτω τα αντικαταθλιπτικα θα μου αντικαταστησουν την ζωη που δεν εχω η τα χρονια που εχασα;η θα ειμαι ηρεμη κ νηφαλια μες την απραξια μου;θα τα βρω δηλαδη με τον χαπακωμενο μου εαυτο; τα χαπια θα μου φερουν πισω τα χρονια που εχασα;η θα μου αλλαξουν την αποψη που εχω για τον εαυτο μου;αφου πραγματικα νιωθω ανικανη ενα αβουλο τιποτα πως γινεται να αλλαξει αυτο;δεν μπορω

---

Γεια σ μελινα.
Για αρχη γτ τα βαζεις τοσο πολυ με τον εαυτο σ και τον μειωνεις συνεχεια?Φυσικα και δεν εισαι ενα τιποτα και αξιζεις πολλα παραπανω απο αυτο που νομιζεις.Αυτο οφειλεται στο οτι δεν εχεις νιώσει αγαπη μαλλον και μειωνεις ετσι τον εαυτο σ.Εχεις σκεφτει να αφεθεις ποτε και να μιλησεις για τα προβληματα σ σε καποιον?Φιλους εχεις?
Εχεισ δυσκολο οικογενειακο περιβαλλον με πολυ πιεση ,πολλοι στην θεση σ δεν θα αντεχαν.Τον τοξικομανη τη τον θες?ΚΑι εγω ειχα περασει καταθλιψη και ξερω ποσο δυσκολο ειναι να αποδεκτεις την ολη κατασταση και να προχωρησεις.Ας εισαι και αβουλο καταθλιπτικο ον ,υπαρχουν ατομα που μας αγαπανε γι αυτο που ειμαστε καλη η κακη ,δεν χρειαζεται να εισαι τελειος για να σ αγαπησουν
27 εισαι δεν σε πηραν τα χρονια μη ανυσηχεις.Με την καταθλιψη παλευεις τοσα χρονια?
Ο γιατρος οντως ηταν μαλακας αν σ ειρωνευτηκε ,εχεις την οικονομικη ανεση να πας σ εναν γιατρο που ν κανει και ψυχοθεραπεια ?αν ναι τοτε θα σ βοηθησει πολύ.
ΓΤ λες οτι εχασες χρονια τι εγινε>?λογω καταθλιψης και αγχους?
Η αποψη που εχεις για τον εαυτο σ ειναι πολυ λανθασμενη,εγω βλεπω εναν ευαισθητο ανθρωπο με πολλα προβληματα δεν βλεπω καποιον κατεστραμενο..
ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΟΝΟ ΑΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙς,
Πηγαινε σ αλλον γιατρο η κανε την αγωγη που σ λεει θα σ βοηθησει ,στο λεω εκ πειρας

Καλημερα κ θενκς για την απαντηση σου.τοσο καιρο παλευα με αγχος κ καταθλιπτικη διαθεση.γυρω στα 7 χρονια φαντασου.ωστοσο μπορουσα να ειμαι λειτουργικη μεν, στασιμη δε.εδω και τρεις μηνες η κατασταση εχει ξεφυγει.νιωθω μια πληρη ισοπεδωση μεσα μου,κινητρων ελπιδων των παντων.νιωθω σαν νεκρη.με μισω νομιζω γιατι ξερω πως δεν θα τα καταφερω.δεν εχω υποστηρικτικο περιβαλλον ο,τι κανω πρεπει να το κανω μονη μου.αλλα βλεπω οτι δεν μπορω εχω χασει τον εαυτο μου πραγματικα το εννοω αυτο εχω χασει το κουραγιο μου.και πριν προσπαθουσα αλλα το μονο που καταφερα ειναι να αυτοκοροιδευομαι κ να περναω την ωρα μου.τιποτα παραπανω.καμια εξελιξη.καταντησα εδω χαμενη.με τον τοξικομανη εμπλεξα σπασμωδικα γιατι μου εδειχνε πολυ ενδιαφερον που ισως το ειχα αναγκη.αλλα ουτε με αυτον ενιωθα τιποτα λιγο ξεχνιομουν μονο.κανενας φυσιολογικος δεν θα με ηθελε γιατι εχω καταντησει μια χαζεμενη.τωρα θελω να ξεμπλεξω μαζι του γιατι μου ασκεο μεγαλη πιεση και στην κατασταση που ειμαι δεν μπορω.σιχαινομαι κ ακομα περισσοτερο τον εαυτο μου που εμπλεξα μαζι του.θα ηθελα πολυ να προσπαθησω παλι να τα αλλαξω ολα αλλα βλεπω οτι δεν μου εχεο μεινει κανενα κομματι του εαυτου μου.τρομαζω καο φοβαμαι

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλημερα κ θενκς για την απαντηση σου.τοσο καιρο παλευα με αγχος κ καταθλιπτικη διαθεση.γυρω στα 7 χρονια φαντασου.ωστοσο μπορουσα να ειμαι λειτουργικη μεν, στασιμη δε.εδω και τρεις μηνες η κατασταση εχει ξεφυγει.νιωθω μια πληρη ισοπεδωση μεσα μου,κινητρων ελπιδων των παντων.νιωθω σαν νεκρη.με μισω νομιζω γιατι ξερω πως δεν θα τα καταφερω.δεν εχω υποστηρικτικο περιβαλλον ο,τι κανω πρεπει να το κανω μονη μου.αλλα βλεπω οτι δεν μπορω εχω χασει τον εαυτο μου πραγματικα το εννοω αυτο εχω χασει το κουραγιο μου.και πριν προσπαθουσα αλλα το μονο που καταφερα ειναι να αυτοκοροιδευομαι κ να περναω την ωρα μου.τιποτα παραπανω.καμια εξελιξη.καταντησα εδω χαμενη.με τον τοξικομανη εμπλεξα σπασμωδικα γιατι μου εδειχνε πολυ ενδιαφερον που ισως το ειχα αναγκη.αλλα ουτε με αυτον ενιωθα τιποτα λιγο ξεχνιομουν μονο.κανενας φυσιολογικος δεν θα με ηθελε γιατι εχω καταντησει μια χαζεμενη.τωρα θελω να ξεμπλεξω μαζι του γιατι μου ασκεο μεγαλη πιεση και στην κατασταση που ειμαι δεν μπορω.σιχαινομαι κ ακομα περισσοτερο τον εαυτο μου που εμπλεξα μαζι του.θα ηθελα πολυ να προσπαθησω παλι να τα αλλαξω ολα αλλα βλεπω οτι δεν μου εχεο μεινει κανενα κομματι του εαυτου μου.τρομαζω καο φοβαμαι

---

καλησπερα. εχεις πολλα χρονια καταθλιπτικη διαθεση ,παλια δεν ειχες ξαναπαει σε ψυολογο/ιατρο να σε βοηθησει με το αγχοσ και την διαθεση η μονο τωρα εκανες την κινηση να πας??
Αναλυσε λιγο περισσοτερο γτ εισαι τωρα τους τελευταιους 3 μηνες ετσι????
Εχω περασει απο καταθλιψη και καταλαβαινω τη περνας με την καταθλιψη και ολα αυτα που γινονται στο σπιτι σ.Καταλαβαινω και το κενο που νιώθεις ειναι ατιμη αρρωστια η καταθλιψη δεν σ γεμιζει τιποτα ενα απεραντο κενο
Παλια πως ησουν λειτουργικη και τωρα οχι?γτ τι αλλαξε?
Εχεις τελειωσα καποια σχολη ?ασχολεισαι με κατι?
Ειχες αναγκη τ ενδιαφερον του και εμπλεξες αλλα τι τον θες τον τοξικομανη βρε κοπελια να σ μπλεξει και πουθενα να εχεις αλλα?
Δεν εισαι χαζεμενη και πολλοι φυσιολογικοι θα σ ηθελαν μην βαζεις ταμπελα ητημενου πανω σου, δεν ειναι ετσι τα πραγματα,αλλα απο οτι εχω καταλαβει εισαι απαισιοδοξος ανθρωπος απο την φυση σ,αυτο μπορεις να το αλλαξεις με εναν ειδικο που θα σ βοηθησει να λυσης τα ζητηματα σου.
Μην τρομαζεις και μην φοβασαι πρεπει να σηκωθεις και να προσπαθησεις ,μην σε παιρνει τοσο απο κάτω ,κοίτα λιγο θετικα τα πραγματα,εισαι νεα ακομα και μπορεις να κανεις οτι θελεις

Καταρχάς άμα πάρεις φάρμακα θα έχεις καλή διάθεση και θα σαι ήρεμη τίποτα παραπάνω μετά από καιρό ίσως βρεις τη ζωντάνια σου ξανά αλλά με τέτοιο περιβάλλον μην περιμένεις θαύματα τώρα να σου πω και μια αλήθεια κανένας φυσιολογικός δε θα σε κοιτάξει με αυτό το ιστορικό οικογένειας αυτοί μετράνε πόσα έχεις και τι δίνεις κι όχι συναισθήματα κανόνισε να πάρεις φάρμακα και να δικτυώθεις με τους ψυχικά ασθενείς αυτοί μπορεί να σε προσέξουν και μπορεί να βρεις κάποιον να σε αγαπήσει από αυτούς τώρα για λεφτά και τέτοια άμα θες να κοιτάξεις αλλού άμα ψάχνεις αγάπη πάντως υπάρχουν καλά παιδιά που θα σε στηρίξουν

Nick γεια σου και παλι.παλιοτερα ημουν λειτουργικη γιατι δεν ειχα απογοητευτει.πιστευα οτι μπορουσα να ειμαι μερος αυτης της ζωης και να χαραξω την δικη μου πορεια.τελειωσα με τις σπουδες μου βρηκα δουλεια εκανα τις προσπαθειες μου.αλλα απογοητευτηκα πολυ απο φιλιες και σχεσεις μου και ολα αυτα με εριξαν παρα πολυ.ειναι και το εριβαλλον μου το οικογενειακο ααρρωστο και καπου κλαταρα.απο τη μια δηλαδη ειχα να προσπαθω για τη ζωη εχοντας τα δικα μου θεματα(παλευα με αγχος και κρισεις πανικου) και απο την αλλην ειχα ολα αυτα τα θεματα στο σπιτι.κ εκει γυρω απο τα χριστουγεννα και μετα ολο αυτο μου εγινε πολυ εντονο.ενιωσα εντελως μονη μου οι φιλοι μου καανε τις ζωες του στο σπιτι η ολη καταθλιψη.και λεω δεν μπορω αλλο.τα παραταω ολα.κ ετσι εγινε μετα απο λιγες μερες παραιτηθηκα απο την δουλεια μου που εβρισκα ενα καταφυγιο εκει κ ας ηταν πιεστικη στη συνεχεια γνωρισα τον τοξικομανη που ειπα ο οποιος μου ασκουσε μεγαλη πιεση κ αυτος.αλλα κ εκεινος ακομη καλυτερος ειναι απο μενα τουλαχιστον προσπαθει να ξεκοψει εχει κινητρα εγω ουτε αυτο δεν κανω δεν προσπαθω τιποτα πλεον.αν μπορουσα θα ειχα βαλει τελος αλλα ειμαι κωλωστρα.
Elis δεν ακουγεται και πολυ αισιοδοξο συτο που μου λες αλλα τουλαχιστον ειναι ρεαλιστικο. :(

Ότι λέω το χω κάνει δεν τα βγάζω από το μυαλό μου αυτά που σου λέω γίνονται απλά είναι λύσεις εναλλακτικές δηλαδή άμα ψάχνεις λεφτά στους ψυχικά ασθενείς να βρεις ένα ευαίσθητο παιδί με ίσως τα βασικά από ανέσεις υπάρχουνε και μαλακές υπάρχουν όλα τα είδη απλά με μειωμένη ενέργεια δηλαδή εκεί που θα θες άμα βρεις ένα φυσιολογικό να σε βγάλει έξω και να πάτε σε δύο τρία μαγαζιά ο άλλος θα πάτε απλά για καφέ αντε και κανένα μπουζούκι ή κλαμπ που και που εκτός άμα πετύχεις κανένα διπολικο σε υπόμανία και γυρίσετε όλο τον κόσμο δηλαδή εν ολίγοις μεγάλες απαιτήσεις μην έχεις τώρα τα άλλα όλα είναι κανονικά και επικοινωνιακά δε φτουράμε και πολύ αλλά κι εσύ για να έχεις κατάθλιψη μάλλον έτσι είσαι απλά μην απελπίζεσαι γιατί οι άντρες είμαστε εύκολοι και σε γνωριμία και για σχέση το θέμα είναι να βρεις αυτόν που θες και μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου οι άντρες δεν έχουν απαιτήσεις μόνο άμα παντρευτείς μετράνε αυτά που σου είπα αν θες να μην παντρευτείς όλη η ζωή είναι μπροστά σου να κάνεις ότι γουστάρεις

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Nick γεια σου και παλι.παλιοτερα ημουν λειτουργικη γιατι δεν ειχα απογοητευτει.πιστευα οτι μπορουσα να ειμαι μερος αυτης της ζωης και να χαραξω την δικη μου πορεια.τελειωσα με τις σπουδες μου βρηκα δουλεια εκανα τις προσπαθειες μου.αλλα απογοητευτηκα πολυ απο φιλιες και σχεσεις μου και ολα αυτα με εριξαν παρα πολυ.ειναι και το εριβαλλον μου το οικογενειακο ααρρωστο και καπου κλαταρα.απο τη μια δηλαδη ειχα να προσπαθω για τη ζωη εχοντας τα δικα μου θεματα(παλευα με αγχος και κρισεις πανικου) και απο την αλλην ειχα ολα αυτα τα θεματα στο σπιτι.κ εκει γυρω απο τα χριστουγεννα και μετα ολο αυτο μου εγινε πολυ εντονο.ενιωσα εντελως μονη μου οι φιλοι μου καανε τις ζωες του στο σπιτι η ολη καταθλιψη.και λεω δεν μπορω αλλο.τα παραταω ολα.κ ετσι εγινε μετα απο λιγες μερες παραιτηθηκα απο την δουλεια μου που εβρισκα ενα καταφυγιο εκει κ ας ηταν πιεστικη στη συνεχεια γνωρισα τον τοξικομανη που ειπα ο οποιος μου ασκουσε μεγαλη πιεση κ αυτος.αλλα κ εκεινος ακομη καλυτερος ειναι απο μενα τουλαχιστον προσπαθει να ξεκοψει εχει κινητρα εγω ουτε αυτο δεν κανω δεν προσπαθω τιποτα πλεον.αν μπορουσα θα ειχα βαλει τελος αλλα ειμαι κωλωστρα.
Elis δεν ακουγεται και πολυ αισιοδοξο συτο που μου λες αλλα τουλαχιστον ειναι ρεαλιστικο. :(

---

γεια σ μελινα
Και τώρα εισαι μερος αυτης της ζωης και θα χαραξεις την πορεια σ μην αγχωνεσαι ,μιλάς σαν εισαι καμια γρια :p:p πολύ νεα εισαι ακομα.
Οταν λες απογοητευκες γιατι? επαθες ερωτικη απογοητευση, δεν σε γεμιζαν οι σχεσεις σ??τους φιλους σ τους εχεις ακομα απλα δεν βγαίνεται,η δεν μιλάς?
Το οτι το οικογενειακο σ περιβαλλον δεν ειναι καλο ,αυτο σιγουρα σ δυσκολευει και σε φορωνει με νεα πιεση.
Το αγχος και οι κρισεις πανικου ειχα και εγώ ,αλλα προσπαθησα μαζι με εναν ψυχιατρο και μου φυγαν, ημουνα και εγω σε μια παραπλευρη κατασταση οπως εσυ,αλλα δεν παραιτηθηκα,προσπαθησα και μου φυγανε ολα,Θελει προσπαθεια και αισιοδοξια,απλα τωρα νιώθεις αδυναμη και σ φαινονται ολα βουνο, θα δεις ομως που θα τα περασεις τελειως και θα φυγουνε.
Ενιωσες μονη επειδη δεν ειχες καποιον ανθρωπο να μιλησεται ??δεν εβγαινες καθολου?
Ακουσε με κανενας δεν ειναι καλυτερος απο σενα.μην μειωνεις τον εαυτο σ.Πρεπει να εχεις θετικη σκεψη ,εχεις ηδη τελειωση σπουδες ,ελπιζω πανω σε αυτο που σου αρεσε?
Αυτο που λες ειναι λαθος γτ να βαλεις τελος στην ζωη σ?Εχει παρα πολυ δρομο ακομα,απλά πρεπει να καταπολεμησεις την καταθλιψη .
ΑΣχολιες εχεις?χομπυ?Εγω περασα την καταθλιψη με χαπια και με κολυμβητηριο και κανα δυο ασχολιες,μετα ερωτευτηκα και μου εφυγε τελειως.μην τα παρατας
Σε γιατρο θα ξαναπας?

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Ειμαι ενα τιποτα.η χειροτερη ολων.πραγματικα νιωθω σαν να με μισω κ θελω να με κατστρεψω.απο που να πρωτοξεκινησω;ελπιδα καμια.παλιοτερα ισως ειχα τωρα ομως οχι.εφτασα 27 πια.ο,τι παλευα τοσα χρονια δεν με οδηγησε πουθενα και δεν εχω δυναμεις πια.ολα μου φαινονται αδεια κενα χωρις κανενα απολυτως νοημα.στηριγματα πουθεενα.μια μανα εχω μονο η οποια υποφερει κ αυτη απο καταθλιψη,εναν αδερφο με σχιζοφρενεια,εναν πατερα αλκοολικο και στην κοσμαρα του.κ γω εδω.στο απολυτο μηδεν.η ζωη προχωραει και εγω δεν μπορω να ακολουθησω.εμπλεξα μ εναν τοξικομανη πανω στη φαση που ειμαι γτ εδω που τα λεμε δεν νομιζω οτι αξιζω και κατι καλυτερο μεσα σ ολα αυτα.ποιος θα γυρισει να κοιταξει ενα αβουλο καταθλιπτικο ον;κανεις,μονο καποιος που μεσα στην μαστουρα του μισοκαμμενος δεν θα καταλαβαινει κ πολλα.ειμαι μια απολυτα κατεστραμμενη κ αν δεν εχω αποχαζεψει ακομα οφειλεται στο γεγονος οτι υπαρχει η μαμα μου που με συγκρατει λιγο.αλλιως θα ειχα αποχαυνωθει εντελως.αλλα ξερω οτι εκεινη δεν ειναι το μελλον μου δεν μπορει να με στηριζει γιατι εχει και κεινη τα δικα της.πηγα και σε γιατρο ο οποιος ενω του ελεγα τον πονο μου με ειρωνευτηκε αυταρεσκα μου ειπε οτι ειμαι αρρωση και να αρχισω αντικαταθλιπτικα.κ ερωτω τα αντικαταθλιπτικα θα μου αντικαταστησουν την ζωη που δεν εχω η τα χρονια που εχασα;η θα ειμαι ηρεμη κ νηφαλια μες την απραξια μου;θα τα βρω δηλαδη με τον χαπακωμενο μου εαυτο; τα χαπια θα μου φερουν πισω τα χρονια που εχασα;η θα μου αλλαξουν την αποψη που εχω για τον εαυτο μου;αφου πραγματικα νιωθω ανικανη ενα αβουλο τιποτα πως γινεται να αλλαξει αυτο;δεν μπορω

---

σε καταλαβαινω απολυτα ξερω πως νιωθεις!ειναι δυσκολο δυστυχως γιανμερικους οταν η ζωη τους εχει δωσει ολες τις αναποδες συγκυριες να ανταπεξελθουν να το διαχειριστουν και να βγουν νικητες!...θα παρει καιρο ετσι ενιωθα κ εγω πρεπει να φανεις δυνατη και να αναλαβεις τγν κατασταση να ξεφυγεις απο ολο αυτο!σκεψου οτι τιποτα δν κραταει γ παντα.καποια στιγμη θα σ περασει.κανε ενα βημα ο,τι μπορεις να σκεφτεις για να το ξεπερασεις!αρχικα θα σ ελεγα βρες συντροφο.κ μην τ λες υπαρχουν πολλλοι π θα σ ηθελαν δν ειναι ολα ροδινα οπως στα εργα .δν χρειαζεταινα κανεις δεσμο με καποιον μες την τρελη χαρα.εχεις προβλημα αλλα αυτο δν ειναι κακο στην παρουσα φαση θες καποιον ηπιων τονων κ πανω απο ολα ανθρωπο να σ στηριξει.υπαρχουν τετοιοι...απλα ειναι λιγοι.οι περισσοτεροιπ βλεπεις εξω ειναι ολοιοι χαρουμενοι υποτιθεται.δεν πειραζει που δν εχεις περιβαλλον να σ υποστηριξει προσπαθησε να γινεις μονη σ οηρωας τ ευατου σου!πολλοιανθρωποι τα καταφεραν κ πετυχαν κ ηταν ςυτυχιαμςνοι.ειναι μεγαλοκεφαλαιο καταρχην αλλαξε σταση!βρες καποιον οπωσδηποτε να περνας την ωρα σ.κ μην τα σκεφτεσαι ολα οπως ειναι στο κεφαλι σ .μην θελεις να εισααι τελεια για να μπορεσει να σ αγαπησει καποιοςξεκινα οπως εισαι σιγουρα καποιος θα νοιαστει..πολλες κοπελες περασαν το ιδιο πηγαινε κοντρα κ σπασε τα στερεοτυπα(ποιος θα αγαπησει ενα αβουλο πλασμα)δωσε στον ευατο σ την χαρα να νιωθει οτι τον αγαπουν κ ας εισαι αβουλοπλασμα τπτδν μπορει ν σ στερησει την ευτυχια .ο,τι κ αν εισαι!

Ξέρεις πόσοι εκεί έξω θέλουν ένα άβουλο πλάσμα πολλοί λίγοι είναι αυτοί που θέλουν τη γυναίκα δυναμική και μαχητική εγώ ας πούμε Θέλω τη γυναίκα σκληρή δε με νοιάζει αν έχει πρόβλημα γιατί ξέρω πως αν είναι σκληρή το οποιοδήποτε πρόβλημα γίνεται μικρό αν είναι μαλθακη όλα τα προβλήματα γίνονται βουνό

Καλησπερα παιδια και σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον σας...
Nick ειχα πολλες ερωτικες απογοητευσεις βασικα σχεσεις που δεν κρατουσαν.δεν ξερω αν ευθυνομαι εγω η οι αλλοι σ αυτο αλλα το οτι δεν μπορουσα να στεριωσω καπου μ εκανε να πιστευω οτι εχω προβλημα.απο φιλιες κλπ ειχα δυο κολλητες με τις οποιεσ μεγαλωσαμε μαζι αλλα οταν εφυγα για σπουδες σε αλλη πολη η σχεση μας αλλαξε.απομακρυνθηκαμε πολυ γτ εκεινες ηρθαν πιο κοντα μεταξυ τους και πλεον συντηρουμε οτι εχει απομεινει απο αυτη τη φιλια.παρεες απο κει κ επειτα ειχα κανει καμποσες αλλα εφτασα σ ενα σημειο φετος που ο καθενας βρηκε το δρομο του κ γω εμεινα χαμενη.μου στοιχισε πολυ αυτο.τωρα αν με ρωτας εχω επικοινωνια με καποια ατομα και κανα καφε που κ που αλλα ως εκει.κανεις δεν ξερει τη φαση που περναω εκτος απο εναν ξαδερφο μου ο οποιος ειχε παθει στο παρελθον κατι αντιστοιχο και καταλαβαινει.αλλα κ εκεινος εχει ευθραστη ψυχολογια και δεν μπορεο να με βοηθησει.ασχολιες τωρα αυτο που κανω ειναι να πηγαονω γυμναστηριο η να περπαταω αλλα κ αυτα με δυσκολια τα κανω και τα κανω μονο κ μονο για να μην απομωνωθω και μου σαλεψει εντελως.εχω βλεπεις κ τον αδερφο μου σε μια τετοια κατασταση και παντα αυτο ηταν φοβος για μενα μην παθω κατι αντιστοιχο.
Joanna ευχαριστω πολυ για το κουραγιο που μου δινεις αλλα το βασικο ειναι αυτη η ματαιοτητα που με διακρινει.δεν ξερω αν το εχεις νιωσει αλλα ειναι ανυποφορο το συναισθημα να μην σε γεμιζει τιποτα να μην νιωθεις μερος του κοσμου.δλδ και οσες φορες βγαινω και μιλαω με ατομα της ηλικιας μου νιωθω σαν να μην ειμαι το πολυ στη μια ωρα θελω να φυγω γιατι νιωθω ανυποφορα.η σχεση δεν ξερω αν θα με βοηθησει γιατι δεν νομιζω να μπορεσω να την υποστηριξω.ειλικρινα νιωθω χαζεμενη σαν να μην επικοινωνω.
Elis σιγουρα αλλα το βασικο ειναι οτι τωρα δεν μπορω να υποστηριξω ουτε αυτο δεν επικοινωνω καλα.αλλα αμα ηταν ετσι κ θελανε αβουλο ον τοσΑ χρονια θα ειχα στεριωσει καπου

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλησπερα παιδια και σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον σας...
Nick ειχα πολλες ερωτικες απογοητευσεις βασικα σχεσεις που δεν κρατουσαν.δεν ξερω αν ευθυνομαι εγω η οι αλλοι σ αυτο αλλα το οτι δεν μπορουσα να στεριωσω καπου μ εκανε να πιστευω οτι εχω προβλημα.απο φιλιες κλπ ειχα δυο κολλητες με τις οποιεσ μεγαλωσαμε μαζι αλλα οταν εφυγα για σπουδες σε αλλη πολη η σχεση μας αλλαξε.απομακρυνθηκαμε πολυ γτ εκεινες ηρθαν πιο κοντα μεταξυ τους και πλεον συντηρουμε οτι εχει απομεινει απο αυτη τη φιλια.παρεες απο κει κ επειτα ειχα κανει καμποσες αλλα εφτασα σ ενα σημειο φετος που ο καθενας βρηκε το δρομο του κ γω εμεινα χαμενη.μου στοιχισε πολυ αυτο.τωρα αν με ρωτας εχω επικοινωνια με καποια ατομα και κανα καφε που κ που αλλα ως εκει.κανεις δεν ξερει τη φαση που περναω εκτος απο εναν ξαδερφο μου ο οποιος ειχε παθει στο παρελθον κατι αντιστοιχο και καταλαβαινει.αλλα κ εκεινος εχει ευθραστη ψυχολογια και δεν μπορεο να με βοηθησει.ασχολιες τωρα αυτο που κανω ειναι να πηγαονω γυμναστηριο η να περπαταω αλλα κ αυτα με δυσκολια τα κανω και τα κανω μονο κ μονο για να μην απομωνωθω και μου σαλεψει εντελως.εχω βλεπεις κ τον αδερφο μου σε μια τετοια κατασταση και παντα αυτο ηταν φοβος για μενα μην παθω κατι αντιστοιχο.
Joanna ευχαριστω πολυ για το κουραγιο που μου δινεις αλλα το βασικο ειναι αυτη η ματαιοτητα που με διακρινει.δεν ξερω αν το εχεις νιωσει αλλα ειναι ανυποφορο το συναισθημα να μην σε γεμιζει τιποτα να μην νιωθεις μερος του κοσμου.δλδ και οσες φορες βγαινω και μιλαω με ατομα της ηλικιας μου νιωθω σαν να μην ειμαι το πολυ στη μια ωρα θελω να φυγω γιατι νιωθω ανυποφορα.η σχεση δεν ξερω αν θα με βοηθησει γιατι δεν νομιζω να μπορεσω να την υποστηριξω.ειλικρινα νιωθω χαζεμενη σαν να μην επικοινωνω.
Elis σιγουρα αλλα το βασικο ειναι οτι τωρα δεν μπορω να υποστηριξω ουτε αυτο δεν επικοινωνω καλα.αλλα αμα ηταν ετσι κ θελανε αβουλο ον τοσΑ χρονια θα ειχα στεριωσει καπου

---

Ενταξει Δεν πρεπει να νιώθεις ασχημα που δεν κρατησε καμια σχεση ,εσυ τους χωριζες οι αυτοι?ο καθε ανθρωπος στην ζωη τ ειναι νομος οτι ταιριαζει με πολυ λιγους ανθρωπους.Αυτο να τ θυμασαι.Δεν εχεις κανενα προβλημα ,αλλωστε αμα βρισκουν ολοι καποιον να ταιριαζουν απο αυτη την ηλικια ολη παντρεμενοι θα ητανσ μικροτερες ηλικιες.
Ναι και να ελεγες τι περνας σ φιλους πολοι λιγοι θα καταλαβαιναν ,ειναι καλο που γραφεις τις ανυσυχιες εστω σε ενα φορουμ.Και πρεπει να τα βγαζεις εξω αυτα π νιωθεις.
Σου στοιχισε δλδ οτι εμεινες μονη επειδη ο καθενας τραβηξε τον δρομο τ?Ειναι λογικο και εγω οταν δεν εχω να βγω εξω ,σκαω και στεναχωριεμαι ,γτ οσο μεγαλωνουμε αλλαζουν και οι προτεραιοτητες των φιλων μας ,οπως και μας.
Ακουσε με αυτα πρεπει να τα κανεις και καλα κανεις που πας,μην απομωνοθεις γτ θα εισαι χειροτερα ,εγω ξερεις τι θα σ προτεινα?εαν σ αρεσει βεβαια και εχεις και την οικονομικη δυνατοτητα ,να πας να γραφτεις σε εναν χορο ,οποιον χορο σου αρεσει.Και παρε που κ που και κανα τηλ τους φιλους για κανα καφε η ποτακι.
Δεν θα παθεις κατι αντοιστιχο με τον αδερφο σ μην φοβασαι .Ψυχωση εχει οα δερφος σ?
Εγω προσωπικα βλέπω οτι δεν τα παρατας και αυτο ειναι καλό,πολους ανθρωπους ξερω που ειχαν αντιστοιχα προβληματα με το δικο σ και τα ξεπερασαν.Μην μασας και προσπαθησε να βοηθησεις τον εαυτο σ

agaph k xara thes tpt allo

Μακαρι να το ξεπερασω γιατι ειναι ο,τι χειροτερο μου εχει συμβει.ναι μου στοιχισε παρα πολυ που εμεινα σχεδον μονη μου.ειμαι ατομο που οταν δεν εχει επαφες το μυαλο μου κολλαει.ηταν ενα διαστημα που ημουν ολη την ωρα δουλεια σπιτι δουλεια σπιτι αντε κ κανα καφε μια φορα την βδομαδα.απο την μια ειχα την πιεση στη δουλεια απο την αλλη στο σπιτι και διεξοδος πουθενα.πιστευω το γεγονος οτι ενιωσα τοσο μονη μου ηταν ο βασικοτερος λογος που επεσα τοσο πολυ.αλλα απο αλλου ξεκινησε η κατασταση και αλλου εφτασε.δηλαδη τωρα εχει ξεφυγει.το παλευω γιατι θα χαθω περισσοτερο.αλλα τωρα μ εχει πιασει αντικοινωνικοτητα.σαν να νιωθω οτι δεν ειμαι μερος αυτου του κοσμου.οταν βρισκομαι με φιλους κλπ σπανια δηλαδη ειναι σαν να ξυπναω και να νιωθω ενοχες για την κατασταση μου και γινομαι χειροτερα.αυτο δεν μπορω να το διαχειριστω.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Μακαρι να το ξεπερασω γιατι ειναι ο,τι χειροτερο μου εχει συμβει.ναι μου στοιχισε παρα πολυ που εμεινα σχεδον μονη μου.ειμαι ατομο που οταν δεν εχει επαφες το μυαλο μου κολλαει.ηταν ενα διαστημα που ημουν ολη την ωρα δουλεια σπιτι δουλεια σπιτι αντε κ κανα καφε μια φορα την βδομαδα.απο την μια ειχα την πιεση στη δουλεια απο την αλλη στο σπιτι και διεξοδος πουθενα.πιστευω το γεγονος οτι ενιωσα τοσο μονη μου ηταν ο βασικοτερος λογος που επεσα τοσο πολυ.αλλα απο αλλου ξεκινησε η κατασταση και αλλου εφτασε.δηλαδη τωρα εχει ξεφυγει.το παλευω γιατι θα χαθω περισσοτερο.αλλα τωρα μ εχει πιασει αντικοινωνικοτητα.σαν να νιωθω οτι δεν ειμαι μερος αυτου του κοσμου.οταν βρισκομαι με φιλους κλπ σπανια δηλαδη ειναι σαν να ξυπναω και να νιωθω ενοχες για την κατασταση μου και γινομαι χειροτερα.αυτο δεν μπορω να το διαχειριστω.

---

Θα το ξεπερασεις μελινα,αρκει να εχεις θετικες σκεψεις,προσπαθησε για οτι κακο σκεφτεσαι να το μετατρεπεις σε θετικο.Εγω απο οσα εχω καταλαβει μεχρι στιγμης για σενα βλέπω εναν καλο και ευαισθητο ανθρωπο ,ισως ναμην σ βοηθαει ομως οτι εισαι πολυ ευαισθητη.
Κανενας ανθρωπος δεν μπορει να λτιτουργησει χωρις επαφες ,πιστεψε με ,δεν αντεχεται και εγω τα ιδια.
Τουλάχιστον προσπαθησε να βρεις διεξοδο και σ αλλα πραγματα οπως χομπυ η να αρχισεις κατι καινουργιο ,οπως κανενα χορο εαν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα η κατι αλλο αν δεν σ αρεσει ο χορος.
Ναι αυτο ηταν το χειροτερο οταν νιώθεις μονος πεφτεις ψυχολογικα.Τωρα βγαινεις καθολου?
Για καμια δουλεια να πας να δεις σκεφτεσαι?
Οταν λες σε επιασε αντικινωνικοτητα τι ενοεις?δεν θες να μιλας σ ανθρωπους?
Μια χαρα μερος αυτου του κοσμου εισαι ,ξερω πως ειναι η καταθλιψη αλλα δεν ξερω ακριβως πως να στο εξηγησω για να γινεις καλυτερα.Και δεν χρειαζεται να νιωθεις ενοχες για την κατασταση σ?ολοι οι ανθρωποι περναμε δυσκολα ,αλλα ολοι προσπαθουνε ομως.Ακομα και οι φιλοι σ θα εχουν προβληματα αλλα μπορει να μην θελουν να τα μοιραστουνε.
ΑΥΤΟ που θελω να σ πω ειναι ότι ,απο αυριο πες φτάνει ως εδώ,Αρχισε να λειτουργεις θετικα να ασχολεισαι με πραγματα που σ αρεσουν κανε την αγωγη σ και πες θα πολεμησω να μου φυγει αυτο που εχω.και θα δεις θα νιώσεις καλυτερα