δεν ξέρω ποια είμαι

Δεν ξέρω ποια είμαι, μερικές φορές εύχομαι να μου έλεγε κάποιος «είσαι αυτό» και να το πίστευα και όλα θα ήταν καλά. Ο εαυτός μου μου φαίνεται ξένος. Σκέφτομαι συχνά πώς θα ήταν να ήμουν κάποιος άλλος και πιστεύω πως τότε θα ήμουν καλά. Όταν συναναστρέφομαι ανθρώπους νιώθω ότι τους καταλαβαίνω περισσότερο από ότι καταλαβαίνω τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω αυτό που βγαίνει αυθόρμητα από μέσα μου, να είμαι αληθινή, και νιώθω πως κάτι με καταπιέζει, κάτι με εμποδίζει να βγάλω τον πραγματικό μου εαυτό. Με τρομάζει η ιδέα ότι είμαι ένα ξεχωριστό ον που δεν υπάρχει όμοιο του και που κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει πλήρως. Με τρομάζει το γεγονός ότι δεν μπορώ να ξέρω ποια είμαι. Με τρομάζει ο ίδιος μου ο εαυτός. Θέλω κάποιον να με καταλάβει, θέλω να επικοινωνήσω αληθινά, θέλω να ηρεμήσω. Νιώθω πως όλο αυτό υπήρχε από τότε που γεννήθηκα και ξαφνικά τώρα βγήκε στην επιφάνεια γιατί δεν αντέχω άλλο. Είναι σαν η ζωή μου να κυλά μηχανικά και εγώ να μην έχω βούληση και να την παρακολουθώ απλώς. Μερικές φορές παρατηρώ τον εαυτό μου όπως θα με παρατηρούσε κάποιος άλλος, λες και τον βλέπω από την σκοπιά κάποιου άλλου.

Quote:

---

Originally Posted by lepetit

Δεν ξέρω ποια είμαι, μερικές φορές εύχομαι να μου έλεγε κάποιος «είσαι αυτό» και να το πίστευα και όλα θα ήταν καλά. Ο εαυτός μου μου φαίνεται ξένος. Σκέφτομαι συχνά πώς θα ήταν να ήμουν κάποιος άλλος και πιστεύω πως τότε θα ήμουν καλά. Όταν συναναστρέφομαι ανθρώπους νιώθω ότι τους καταλαβαίνω περισσότερο από ότι καταλαβαίνω τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω αυτό που βγαίνει αυθόρμητα από μέσα μου, να είμαι αληθινή, και νιώθω πως κάτι με καταπιέζει, κάτι με εμποδίζει να βγάλω τον πραγματικό μου εαυτό. Με τρομάζει η ιδέα ότι είμαι ένα ξεχωριστό ον που δεν υπάρχει όμοιο του και που κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει πλήρως. Με τρομάζει το γεγονός ότι δεν μπορώ να ξέρω ποια είμαι. Με τρομάζει ο ίδιος μου ο εαυτός. Θέλω κάποιον να με καταλάβει, θέλω να επικοινωνήσω αληθινά, θέλω να ηρεμήσω. Νιώθω πως όλο αυτό υπήρχε από τότε που γεννήθηκα και ξαφνικά τώρα βγήκε στην επιφάνεια γιατί δεν αντέχω άλλο. Είναι σαν η ζωή μου να κυλά μηχανικά και εγώ να μην έχω βούληση και να την παρακολουθώ απλώς. Μερικές φορές παρατηρώ τον εαυτό μου όπως θα με παρατηρούσε κάποιος άλλος, λες και τον βλέπω από την σκοπιά κάποιου άλλου.

---

Εχεις αναρωτηθει ποτε τη σ καταπιεζει και σ εμποδιζει για να βγαλεις τον πραγματικο ευατο σ?
Γενικα πως χαρακτηριζεις τον εαυτο σ ?χαρουμενο?δυστυχισμενο?εσ� �στρεφη?
Αυτα τα αισθηματα τα εχεις χρονια?
Σε ειδικο εχεις μιλησει ποτε?
Γραψε λιγα περισσοτερα εαν θες βοηθεια απο τα μελη, δεν λες πολλά για να καταλαβουμε

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

Εχεις αναρωτηθει ποτε τη σ καταπιεζει και σ εμποδιζει για να βγαλεις τον πραγματικο ευατο σ?
Γενικα πως χαρακτηριζεις τον εαυτο σ ?χαρουμενο?δυστυχισμενο?εσ� �στρεφη?
Αυτα τα αισθηματα τα εχεις χρονια?
Σε ειδικο εχεις μιλησει ποτε?
Γραψε λιγα περισσοτερα εαν θες βοηθεια απο τα μελη, δεν λες πολλά για να καταλαβουμε

---

Δεν ξέρω τι με καταπιέζει, ίσως είναι η γνώμη των άλλων και η άσχημη κριτική. Τους τελευταίους μήνες θα με χαρακτήριζα δυστυχισμένη. Πάντα ήμουν εσωστρεφής και πάντα είχα αυτά τα συναισθήματα αλλά όχι τόσο έντονα και δεν με επηρέαζαν ψυχολογικά παρά μόνο τον τελευταίο καιρό. Σε ειδικό δεν έχω μιλήσει κυρίως γιατί δεν έχω την οικονομική δυνατότητα και στην επαρχία δεν βρίσκεις δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι, πρέπει συνεχώς να κάνω κάτι για να αποφύγω τις σκέψεις μου και έχω γίνει πολύ ευαίσθητη, πάντα ήμουν αλλά όχι και έτσι

Quote:

---

Originally Posted by lepetit

Δεν ξέρω τι με καταπιέζει, ίσως είναι η γνώμη των άλλων και η άσχημη κριτική. Τους τελευταίους μήνες θα με χαρακτήριζα δυστυχισμένη. Πάντα ήμουν εσωστρεφής και πάντα είχα αυτά τα συναισθήματα αλλά όχι τόσο έντονα και δεν με επηρέαζαν ψυχολογικά παρά μόνο τον τελευταίο καιρό. Σε ειδικό δεν έχω μιλήσει κυρίως γιατί δεν έχω την οικονομική δυνατότητα και στην επαρχία δεν βρίσκεις δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι, πρέπει συνεχώς να κάνω κάτι για να αποφύγω τις σκέψεις μου και έχω γίνει πολύ ευαίσθητη, πάντα ήμουν αλλά όχι και έτσι

---

Εχεις ακουσει αλλου να σ μιλανε ασχημα η να σ κριτικαρουνε? ποιοι ειναι αυτοι που σ κριτικαρουν ασχημα και τι λενε?
Γιατι εισαι τους τελευταιους μηνες δυστυχισμενη ?επειδη νομιζεις οτι σ κριτικαρουν η απλα δεν σ γεμιζει κατι?
Ηλικια ποσο εισαι?φίλους εχεις?αγορι?εχεις καποιον να σ βοηθησει?σχολη?ασχολιες?
Μην ντρεπεσαι ξεκαθαρισε τις σκεψεις σ γι αυτο ειναι το φορουμ για να βγαζουμε ολα απο μεσα μας και να τα λεμε.
Τι σκεψεις ειναι αυτες που εχεις και θες να τις αποφευγεις ?κακες, καλες?εχουν σχεση με σενα η ακυρες?
Κανεις κατι για να δουλευει το μυαλο σ ?η απλα επικεντρωνεσαι στις σκεψεις σ?

Mήπως κρίνεις τον εαυτό σου εσύ η ίδια και αποφεύγεις να σε δεις?

Quote:

---

Originally Posted by lepetit

Δεν ξέρω ποια είμαι, μερικές φορές εύχομαι να μου έλεγε κάποιος «είσαι αυτό» και να το πίστευα και όλα θα ήταν καλά. Ο εαυτός μου μου φαίνεται ξένος. Σκέφτομαι συχνά πώς θα ήταν να ήμουν κάποιος άλλος και πιστεύω πως τότε θα ήμουν καλά. Όταν συναναστρέφομαι ανθρώπους νιώθω ότι τους καταλαβαίνω περισσότερο από ότι καταλαβαίνω τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω αυτό που βγαίνει αυθόρμητα από μέσα μου, να είμαι αληθινή, και νιώθω πως κάτι με καταπιέζει, κάτι με εμποδίζει να βγάλω τον πραγματικό μου εαυτό. Με τρομάζει η ιδέα ότι είμαι ένα ξεχωριστό ον που δεν υπάρχει όμοιο του και που κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει πλήρως. Με τρομάζει το γεγονός ότι δεν μπορώ να ξέρω ποια είμαι. Με τρομάζει ο ίδιος μου ο εαυτός. Θέλω κάποιον να με καταλάβει, θέλω να επικοινωνήσω αληθινά, θέλω να ηρεμήσω. Νιώθω πως όλο αυτό υπήρχε από τότε που γεννήθηκα και ξαφνικά τώρα βγήκε στην επιφάνεια γιατί δεν αντέχω άλλο. Είναι σαν η ζωή μου να κυλά μηχανικά και εγώ να μην έχω βούληση και να την παρακολουθώ απλώς. Μερικές φορές παρατηρώ τον εαυτό μου όπως θα με παρατηρούσε κάποιος άλλος, λες και τον βλέπω από την σκοπιά κάποιου άλλου.

---

Μμμμ, κατι μου θυμιζει αυτο απο το παρελθον μου, ειδα μια σχετικη καλυτερη οπτικη μεσω ψυχοθεραπειας. Κατα τα άλλα
πρωτον ναι εισαι διαφορετικη, ουδεις ιδιος, δευτερον εχεις δικαιωμα να αλλαζεις γνωμες, αποφασεις, επιθυμιες, τριτον εαν οι γυρω σου φαινονται ικανοποιημενοι αλλά εσυ δεν το νιωθεις απλά ισως εισαι τυπος που αναζητά το κάτι επιπλεον. Ναι ναι... για τους αλλους ειναι κουφο και ανεξηγητο. Δε καταλαβα ομως ? Τι να γινει ? Εχεις άλλο νου. Πως να το κανουμε και αυτο δεν σημαινει μη υγιης νους !!! Ισα Ισα ισως να μην σε καλυπτει η γκαμα των ερεθισματων σου.

Χαμογέλα... θα την βρεις την ακρη. Δεν σου λεω πως θα ειναι ευκολη η πορεια... αλλά με ισχυρη θεληση και σωστους συμμαχους κατι γινεται !!!

Όχι συνήθως δεν με κριτικάρουν εγώ φοβάμαι οτι θα με κρίνουν άσχημα και είμαι πολύ σκληρή με τον εαυτό μου. Είμαι δυστυχισμένη επειδή δεν κάνω τίποτα στη ζωή μου επαγγελματικά και νιώθω ότι έχω χάσει την "ταυτότητα" μου. Είμαι 24 δεν έχω πολλούς φίλους, έχω αγόρι αλλά δεν νομίζω ότι με καταλαβαίνει πραγματικά, ίσως όμως κάνω εγώ λάθος γιατί τα υπεραναλύω όλα... Κάνω όλο άσχημες σκέψεις για να τις αποφύγω όλο κάνω κάτι, δηλαδή ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν ή κάνω δουλειές του σπιτιού και αν κάτσω λίγο με τον εαυτό μου να σκεφτώ (κάτι που το έκανα παλιά και μου άρεσε) απογοητεύομαι και κάνω άσχημες σκέψεις. Σκέφτομαι συνέχεια ποιο είναι το νόημα της ζωής, το ότι θα πεθάνω κάποια στιγμή και κάτι τέτοια που μάλλον δεν υπάρχει λόγος να τα σκέφτεται κανείς αφού δεν θα βρίσκει απαντήσεις.

Μια χαρά είσαι απλά είναι η εξέλιξη της ηλικίας ο άνθρωπος προχωράει και εξελίσσεται όσο μεγαλώνει και εγώ έχω τέτοιες απορίες φιλοσοφικές υπαρξιακές γιατί πεθαίνουμε ας πούμε γιατί το σώμα είναι φθαρτο άνοιξε ένα θέμα να τα συζητήσουμε άμα σε απασχολούν

Quote:

---

Originally Posted by lepetit

Όχι συνήθως δεν με κριτικάρουν εγώ φοβάμαι οτι θα με κρίνουν άσχημα και είμαι πολύ σκληρή με τον εαυτό μου. Είμαι δυστυχισμένη επειδή δεν κάνω τίποτα στη ζωή μου επαγγελματικά και νιώθω ότι έχω χάσει την "ταυτότητα" μου. Είμαι 24 δεν έχω πολλούς φίλους, έχω αγόρι αλλά δεν νομίζω ότι με καταλαβαίνει πραγματικά, ίσως όμως κάνω εγώ λάθος γιατί τα υπεραναλύω όλα... Κάνω όλο άσχημες σκέψεις για να τις αποφύγω όλο κάνω κάτι, δηλαδή ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν ή κάνω δουλειές του σπιτιού και αν κάτσω λίγο με τον εαυτό μου να σκεφτώ (κάτι που το έκανα παλιά και μου άρεσε) απογοητεύομαι και κάνω άσχημες σκέψεις. Σκέφτομαι συνέχεια ποιο είναι το νόημα της ζωής, το ότι θα πεθάνω κάποια στιγμή και κάτι τέτοια που μάλλον δεν υπάρχει λόγος να τα σκέφτεται κανείς αφού δεν θα βρίσκει απαντήσεις.

---

Αυτο το οτι θα σ κριτικαρουν πηγαζει απο την χαμηλη αυτοεκτιμηση, δΕν χρειαζεται να εισαι σκλήρη, κανενας δεν σ κρινει , να το θυμασαι αυτο απλά νομιζεις..
Εντάξει νεα εισαι ακομα θα κανεις και επαγγελματικα μμην βιάζεσαι, Εισαι δυστυχισμενη μονο γι αυτο οτι δεν δουλευεις ,η υπάρχουν και αλλα πραγματα που σε ενοχλουν και εισαι ετσι?
Ειναι καλο οτι εχεις ασχολιες και περνας τον χρονο σου καλα.Για μενα προσπαθησε να βρεις και ενα χομπυ, οπως τρεξιμο ,ζωγραφικη η κατι αλλο που να σ αρεσει ,να γεμιζεις τον χρονο σ.
Προσπαθησε αυτο με τις σκεψεις οταν σου ερχεται να το κοντραρεις,η να προσπαθεις να το βγαζεις απο το κεφαλι σ.
Σου εχουν κολησει τωρα και τα σκεφτεσαι συνεχεια αυτα? η σπαμωδικα?

kai gw exw to idio provlima. den kserw pos fenome kai pios eimai. sto kathrefti kai sti kamera mareso kai me ikanopio alla otan den me vlepo xanome. enas filos mou edikse ena video, auto edw
https://www.youtube.com/watch?v=O1wDihZNQyQ
kai mou leei den iksera oti tragoudas toso wraia. tou leo ti dld egw miazo me auton? mou leei vasika eisai pio omorfos alla xazos..

ti na po de ftaio egw..

Οι σκέψεις μου έρχονται που και που, δεν τα σκέφτομαι συνέχεια αλλά οι σκέψεις είναι σχεδόν πάντα οι ίδιες… Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαι εγώ και όχι κάποιος άλλος και κάτι τέτοια κουφά.. Δεν εννοώ κάποιος καλύτερος αλλά κάποιος άλλος. Νιώθω διαφορετική και ξεχωριστή ενώ τίποτα δεν με κάνει να διαφέρω από τους άλλους. Μερικές φορές πιστεύω ότι μπορώ να νιώσω τους άλλους και να ταυτιστώ μαζί τους και να χάνω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό. Ίσως το γεγονός ότι πιστεύω ότι νιώθω και καταλαβαίνω τους άλλους σε μεγάλο βαθμό ενώ κανείς δεν καταλαβαίνει εμένα με κάνει να μην ξέρω τελικά ποια είμαι εγώ. Μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου αλλά επειδή ξέρω ότι αλλιώς βλέπω τον εαυτό μου εγώ και αλλιώς οι άλλοι δεν ξέρω στην τελική τι είναι αντικειμενικά σωστό. Μακάρι να είναι απλά η εξέλιξη της ηλικίας αλλά αυτές τις σκέψεις τις έχω από παλιά απλά τώρα έχουν ενταθεί επειδή δεν απασχολώ το μυαλό μου με υποχρεώσεις και έχω τον χρόνο να σκεφτώ. Πιστεύω πως αν υπήρχε κάποιος που να έμοιαζε με μένα( εννοώ πάντα στον τρόπο σκέψης και χαρακτήρα) δεν θα αισθανόμουν τόσο ξένη στον εαυτό μου και στην κοινωνία γενικότερα. Αλλά δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να μπορώ να μιλήσω για αυτά και να με καταλάβει και νιώθω πολύ μόνη και ξένη και δεν μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου

Quote:

---

Originally Posted by lepetit

Οι σκέψεις μου έρχονται που και που, δεν τα σκέφτομαι συνέχεια αλλά οι σκέψεις είναι σχεδόν πάντα οι ίδιες… Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαι εγώ και όχι κάποιος άλλος και κάτι τέτοια κουφά.. Δεν εννοώ κάποιος καλύτερος αλλά κάποιος άλλος. Νιώθω διαφορετική και ξεχωριστή ενώ τίποτα δεν με κάνει να διαφέρω από τους άλλους. Μερικές φορές πιστεύω ότι μπορώ να νιώσω τους άλλους και να ταυτιστώ μαζί τους και να χάνω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό. Ίσως το γεγονός ότι πιστεύω ότι νιώθω και καταλαβαίνω τους άλλους σε μεγάλο βαθμό ενώ κανείς δεν καταλαβαίνει εμένα με κάνει να μην ξέρω τελικά ποια είμαι εγώ. Μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου αλλά επειδή ξέρω ότι αλλιώς βλέπω τον εαυτό μου εγώ και αλλιώς οι άλλοι δεν ξέρω στην τελική τι είναι αντικειμενικά σωστό. Μακάρι να είναι απλά η εξέλιξη της ηλικίας αλλά αυτές τις σκέψεις τις έχω από παλιά απλά τώρα έχουν ενταθεί επειδή δεν απασχολώ το μυαλό μου με υποχρεώσεις και έχω τον χρόνο να σκεφτώ. Πιστεύω πως αν υπήρχε κάποιος που να έμοιαζε με μένα( εννοώ πάντα στον τρόπο σκέψης και χαρακτήρα) δεν θα αισθανόμουν τόσο ξένη στον εαυτό μου και στην κοινωνία γενικότερα. Αλλά δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να μπορώ να μιλήσω για αυτά και να με καταλάβει και νιώθω πολύ μόνη και ξένη και δεν μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου

---

Πωπω χαθηκα και εγώ με αυτα που εγραψες :p .Γιατι τοση υπεραναλυση κανεις?Ειμαστε μοναδικοι ολοι μας ,δεν μοιαζουμε με κανεναν αλλον>
Και σενα θα υπαρχουν ανθρωποι που σ καταλαβαινουν ,δεν θα καταλαβαινεις μονο εσυ τους αλουσ.
Γιατι δεν μιλάς γι αυτο που νιώθεις στο αγορι σ?Ισως σ καταλάβει και σ βοηθησει.
Κανενας δεν ξερεις τι ειναι αντικειμενικα σωστο ,ολοι εχουν διαφορετικα στανταρ.Δεν καταλαβαινω γτ σ βαζει σ σκεψεις αυτο.
Ειναι καλο τουλάχιστον που για αρχη μιλησες στο φορουμ.Θα μπορουσες ισως να μιλησεις και στον φυλο σ ,ισως σ καταλαβαινε και προσπαθουσε να σ βοηθησει...
Μου ερχονται και μενα κατι τετοιες σχεψεις ωρες ωρες και ειναι επειδη δεν απασχολω το μυαλο μ συνεχεια.Θελει να τις καταπολεμας και να κανεις πραγματα να σ φυγουνε.
Ισως να ειναι η εξελιξη τις ηλικιας και εχεις ολα αυτα.Μου μοιαζουν με ερωτηματα,ισως επειδη μεγαλωνεις και ψαχνεις καποιες απαντησεις.
Οταν λες δεν μπορεις να αποδεχτεις τον εαυτο σ και τις σκέψεις σ τι ενοεις?

Quote:

---

Originally Posted by lepetit

Όχι συνήθως δεν με κριτικάρουν εγώ φοβάμαι οτι θα με κρίνουν άσχημα και είμαι πολύ σκληρή με τον εαυτό μου. Είμαι δυστυχισμένη επειδή δεν κάνω τίποτα στη ζωή μου επαγγελματικά και νιώθω ότι έχω χάσει την "ταυτότητα" μου. Είμαι 24 δεν έχω πολλούς φίλους, έχω αγόρι αλλά δεν νομίζω ότι με καταλαβαίνει πραγματικά, ίσως όμως κάνω εγώ λάθος γιατί τα υπεραναλύω όλα... Κάνω όλο άσχημες σκέψεις για να τις αποφύγω όλο κάνω κάτι, δηλαδή ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν ή κάνω δουλειές του σπιτιού και αν κάτσω λίγο με τον εαυτό μου να σκεφτώ (κάτι που το έκανα παλιά και μου άρεσε) απογοητεύομαι και κάνω άσχημες σκέψεις. Σκέφτομαι συνέχεια ποιο είναι το νόημα της ζωής, το ότι θα πεθάνω κάποια στιγμή και κάτι τέτοια που μάλλον δεν υπάρχει λόγος να τα σκέφτεται κανείς αφού δεν θα βρίσκει απαντήσεις.

---

Οταν τελειωνουν οι σπουδες, οταν το κεφαλαιο εργασία ή επαγγελμα παιρνει διαφορους τιτλους, παρτ-ταιμ, ξεπατωμα, και εαν, ενσημα, χωρις ενσημα, μηνιατικο, παγια εξοδα, μπλα μπλα.... ειναι ο κοσμος την ευθυνης.
Δεν εισαι ο ιδιος ανθρωπος που ησουν προ χρονων, αυτο το "χασιμο" ειναι τρομακτικο, ψιλο απελπιστικο αντε να το πω ελαφρια.


Υπαρχει ενδεχομενο να δεχθεις στηριξη να κανεις μια επισκεψη σε εναν-μια ψυχοθεραπευτη ? Να αποκτησεις νεους ρυθμους, σιγα σιγα απο την αρχη μεν αλλά χωρις απελπισια.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Οταν τελειωνουν οι σπουδες, οταν το κεφαλαιο εργασία ή επαγγελμα παιρνει διαφορους τιτλους, παρτ-ταιμ, ξεπατωμα, και εαν, ενσημα, χωρις ενσημα, μηνιατικο, παγια εξοδα, μπλα μπλα.... ειναι ο κοσμος την ευθυνης.
Δεν εισαι ο ιδιος ανθρωπος που ησουν προ χρονων, αυτο το "χασιμο" ειναι τρομακτικο, ψιλο απελπιστικο αντε να το πω ελαφρια.


Υπαρχει ενδεχομενο να δεχθεις στηριξη να κανεις μια επισκεψη σε εναν-μια ψυχοθεραπευτη ? Να αποκτησεις νεους ρυθμους, σιγα σιγα απο την αρχη μεν αλλά χωρις απελπισια.

---

ναι αυτό είναι που μου συμβαίνει, νιώθω ότι έχει αλλάξει κάτι στη ζωή μου και ότι μόνο εγώ πρέπει να στηρίξω τον εαυτό μου και επειδή δεν έχω δουλειά με τρομάζει το ότι δεν στέκομαι στα πόδια μου. Έτσι νιώθω ότι δεν είμαι κάτι, θέλω να πω πριν ήμουν φοιτήτρια, μαθήτρια, παιδί, και τώρα είμαι μια ακόμα άνεργη...Νομίζω το ότι δεν έχω δουλειά με κάνει να μην ξέρω ποια είμαι γιατί δεν έχω μια ιδιότητα στην κοινωνία. Ίσως από αυτό πηγάζει η ανασφάλεια που νιώθω. Σκέφτομαι συχνά το μέλλον και τι θα γίνει αν οι γονείς μου δεν μπορούν να με στηρίξουν...συγγνώμη που γράφω λίγο ασυνάρτητα και άσχετα μεταξύ τους πράγματα και εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει..ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας :)

Ναι, ειναι καπως η προσγειωση ειδικα εαν εχεις εφεση ανθρωπου να συναισθανεται και να σκεφτεται υπερ αναλυτικα.
Μια χαρα νοημα μου βγαζουν εμενα προσωπικα. Εαν δεν βασανιζεσαι απο καποιο παθολογικο αγχος το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να βαλεις ενα προγραμμα σαν της σχολης, ποτε ξυπνας, ποιες δραστηριοτητες γουσταρεις να κανεις για εσενα ή για αλλους, εαν μπορεις να κανεις κατι που να σου δινει ψυχικη αναταση δλδ χαρα φυσικα στελνε βιογραφικα και απο την δικη μου πικρη εμπειρια θα σου πω " μην αφησεις τον χρονο να γινει δυναστης"
να ξυπνας και να κοιμασαι με τη σκεψη "τι θα κανω" ?????


Θα μου πεις... ωραια τα λες εσυ... ναι ... επειδη τα περασα και απλα χαθηκα εντελως φυσικα επαιζαν και αλλοι λογοι / παραγοντες σου προτεινω, ρουτινα, παρτ ταιμ δουλιτσα αν γινεται για αρχη, αν εισαι σε πολη κανα δωρεαν ραντεβου κψυ.