Originally Posted by
fighter
θελω να ζητησω συγνωμη για οσους εχω κουρασει τις δυο τελευταιες μερες με τις αναρτησεις μου.Περναω πολυ δυσκολα.Οπως ανεφερα και στη πρωτη χθεσινη μου αναρτηση εχω ιδεοψυχαναγκαστικη περιπου 20 χρονια και σημερα ειμαι 27 στα 28.Εχω παλεψει πολυ κι εχω περασει απο αρκετες ιδεοληψιες οπως ειπα και χθες αλλα τωρα νοιωθω πολυ αδυναμος.Τα τελευταια χρονια πιστευα συνεχεια οτι θα προβλεψω το θανατο μου.Ελεγα για παραδειγμα <<θα πεθανω την Παρασκευη>> ,μου ερχοταν ξαφνικα σαν σκεψη στο μυαλο και μεχρι να περασει η Παρασκευη και η καθε Παρασκευη ειχα πολυ αγχος και νομιζα οτι πλησιαζε το τελος μου.Αυτο εχει συμβει πολλες φορες στην ζωη μου.Γενικα ειχα ενα αγχος οτι ο Θεος η καποια ανωτερη δυναμη με εχει φτιαξει ετσι ωστε να προβλεψω το θανατο μου.Αυτο τους τελευταιους μηνες πηρε την χειροτερη μορφη του.Τον περασμενο Δεκεμβριο που ηρθε ξαφνικα οπως εβλεπα τηλεοραση οτι θα πεθανω τον Αυγουστο του 2016.Τρομαξα πολυ κι ενιωσα πρωτη φορα σαν κατι να εσπασε μεσα μου .Απο τοτε το σκεφτομαι συνεχεια και οσο πλησιαζει ο Αυγουστος ολο και περισσοτερο.Υπαρχει κατι που με πειθει οτι αυτη τη φορα δεν θα πεσω εξω,μια βεβαιοτητα που με τρομαζει.Τοσο δυνατα και πειστικα δεν μου ειχε ξαναερθει ποτε.Δεν θελω να πεθανω και ελπιζω να ειναι αλλη μια μορφη του προβληματος μου ολο αυτο.Θελω πολυ να ακουσω αν εχετε περασει κατι τετοιο και γενικα την γνωμη σας.Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ και καλο κουραγιο στον αγωνα του καθενος