Εντονα ψυχοσωματικα συμπτωματα
Καλησπερα σε ολους.Ειμαι ο Αγγελος 27 χρονων.Πριν απο 2.5 χρονια ξεκινησαν τα εντονα ψυχοσωματικα συμτωματα μετα απο χωρισμο που και αυτος ηρθε μετα απο παθολογικη ζηλεια και εντονη χρηση αλκοολ.Δεν αντεχα τις σκεψεις μου του τυπου (που ειναι-τι κανει-με ποιον να μιλαει)...και γενικα συνεχως φανταζομουν εναν τριτο στη σχεση μας ενω δεν υπηρξε ποτε κανενας.Απο το πρωι που θα ξυπνουσα μεχρι το βραδυ σκεφτομουν σεναρια αν με απατα.Οποιος αντρας ηταν κοντα της για μενα ηταν απειλη.Αυτα τα 2.5 χρονια εχω περασει μουδιασματα-εμβοες εντονες-ζαλαδες-κρισεις πανικου-αγοραφοβια-καταθλιψη-ασταθεια-αγχωδη διαταραχη.Εκεινη η κοπελα αποφασισε να με εκδικηθει.Πριν απο ενα μηνα εκει που ειχα βαλει λιγο τη ζωη μου σε ενα καλο δρομο ειχα καποιες κρισεις πανικου αλλα τις αντιμετωπιζα, μετα απο ολα αυτα που ειχαν προηγηθει δεν ηταν τιποτα οι κρισεις.Μου εστειλε μυνημα να ευχηθει στα γενεθλια μου.Εγω πιστεψα οτι ηθελε να γυρισει πισω και οτι με ειχε συγχωρεσει για αυτην την ζηλεια που της εκανα τοτε.Απο τοτε που χωρισαμε επισης δεν εχω ξαναπιει αλκοολ και η θεραπεια μου ειναι 1 entact 10mg και ενα seroquel 25mg και μαζι με τον ψυχιατρο καταφερα να μην εχω εκεινη την καταστροφικη ζηλεια.Εφοσον πια ειμαι και καθαρος απο το αλκοολ σκεφτομαι τα παντα διαφορετικα.Μεσα σε αυτον τον μηνα της επιστροφης...εκεινη μου περιεγραφε την ζωη της και με χτυπαγε στην ζηλεια μου συνεχεια.Καταλαβε ομως οτι εχω αλλαξει.Δεν ημουν ο ιδιος.Ομως αυτη μου ελεγε αν αντεχεις να το παμε σιγα σιγα για να πειστει οτι εχω αλλαξει.Με τις μερες εγω αρχισα να εχω αποπρωσοποποιηση.Περιμενα με μεγαλη αγωνια ποτε θα μου πει το Ναι και την περιμενα να γυρισει.Μια μερα της ειπα οτι δεν αντεχω αυτη την κατασταση ουτε λεπτο παραπανω.Ετσι εφυγα πρωτος απο αυτο γιατι θα το συνεχιζε κι αλλο..Εγω μεσα σε ολο αυτο που εζησα τωρα που προσπαθω να συνελθω ξανα.Αλλα αυτο που με τρομαξε παραπανω ειναι η δυσπνοια που δεν την ειχα και να νιωθω οτι δεν μου φτανει ο αερας ολη την ημερα.Επισης εχω συνεχεια φοβο οτι κατι θα παθω απο την υγεια μου και με το ζορι βγαινω εξω.Βασικα επειδη τα εχω περασει παλι ξερω τι ειναι και μπορω να τα αποβαλω με τις δραστηριοτητες.Ομως συνεχεια σκεφτομαι οτι θελω να ειμαι σε ενα νοσοκομειο διπλα.Να ειμαι κοντα σε γιατρο.Εκανα πολλες εξετασεις αυτα τα 2.5 χρονια συνεχεια και δεν εχουν δειξει κατι παθολογικο.Ολα ειναι πολυ καλα.Αλλα νιωθω ενα ρακος.Ειμαι επιχειρηματιας και ωραιο παιδι.Αλλα πως γινεται να τραβαω ολα αυτα τα παθη...να ειμαι στο σπιτι 15 μερες με δυσπνοια...να μου μιλανε οι ανθρωποι μου η οικογενεια μου να μου λενε δεν εχεις κατι κ θα περασει και εγω να νιωθω χαλια να μην μπορω να παρω τα ποδια μου...και ο ψυχιατρος με βοηθαει πολυ και ολοι με εχουν στηριξει...αλλα αυτη η δυσπνοια με αναστατωνει πολυ και νομιζω οτι εχω κατι...συν τα συπτωματα του αγχους...μια σκεψη εχω στο μυαλο απο το πρωι μεχρι το βραδυ και γιαυτο δεν πολυ βγαινω και απο το σπιτι...να παω στα επειγοντα εκει θα νιωσω ασφαλεια και οτι τιποτα κακο δεν θα παθω μια αγωνια διχως τελος.Δεν ξερω τι να κανω και απο που να το πιασω.