Printable View
Καλημερα συμφορουμιτες!!!!σας εχει τυχει η απαθεια?δλδ.πραγματα που αγαπουσατε και τα κανατε με ευχαριστιση,να τα κανετε πλεον χωρις να σας ενδιαφερει το αποτελεσμα?η αρκετα πραγματα που σας ενδιεφεραν,πλεον να μην σας νοιαζουν πια?πως το αντιμετωπισατε?τι αλλαξατε?
Απειρες φορες, σε απειρες φασεις της ζωης μου, καθε φορα με χειροτερη ενταση. Ειμαι σε αγωγη με αντικαταθλιπτικα. Χρονια τωρα. Επειδη δεν ανηκω στην ελαφρια με πιανουν και ετσι οι ουσιες στον εγκεφαλο μου δρουν και με κανουν να ξανα κοιτω με νεα οπτικη οτι μ αρεσε πριν την υποτροπη.
Ναι μου εχει τυχει κι εμενα, αρκετες φορες. Εγω δεν επαιρνα ποτε αγωγη και δεν εχω καμια καλυτερη ιδεα απο το να μη πιεζομαι και να το αφηνω να κανει το κυκλο του...απλα συνεχιζω κανονικα τη ζωη μου και καποια στιγμη φευγει...ισως ομως δεν ειναι η καλυτερη συμβουλη γιατι μπορει να παρερμηνευθει ως παραιτηση...αν αφηνες αυτα που σε ευχαριστουσαν παλια και δοκιμαζες κατι λιγο διαφορετικο για ενα διαστημα; Αν αλλαζες λιγο εικονες; Μιλαω για μικρες αλλαγες στη ρουτινα σου εστω...και παραλληλα τσεκαρεις που και που και πως τα πας με οτι σε ευχαριστουσε παλιοτερα.
φευγει και ξαναρχεται ομως,ετσι δεν ειναι?εχεις δικιο ισως να χρειαζομαι να αλλαξω εικονες,ειναι τρελα να κανεις τα ιδια και τα ιδια επι χρονια!η ζωη μας πρεπει να ανανεωνεται συνεχως!Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ακριβως...μια μικρη ανανεωση σε οτιδηποτε θα ηταν θετικη. Επισης παιζει πολυ ρολο και το να εισαι απασχολημενος, ειτε προκειται για δουλεια ειτε για χομπυ ειτε οτιδηποτε. Εγω οταν εχω πολυ ελευθερο χρονο ειναι που μου τη βιδωνει, τοτε ειναι που αφηνουμε τη σκεψη μας να τρεχει και μας πιανουν τα υπαρξιακα και η απαθεια και ολα αυτα...καλα δεν λεω να τα καταπιεζουμε κι ολας, αυτα καλο ειναι να τα αφηνουμε να μας βγαινουν νομιζω αν μας βγαινουν...απλα νομιζω οσο περισσοτερο "δρας" στη ζωη σου τοσο λιγοτερο πηγαινουν το μυαλο και η ψυχη σε αυτα.Quote:
Originally Posted by manosthess
Κλασικο συμπτωμα σκατθλιψης η απαθεια .............. την δεχεσαι , και ληγει το θεμα ..............εχω κι εγω πολυ ελευθερο χρονο ,αλλα δεν αφηνω το μυαλο μου να πλαναται οπου αυτο θελει , απλα πληττω ......
Οταν δεν επιμενει σαν αισθημα και κανεις μεταβατικες αλλαγες, δοκιμαζεις νεα πραγματα, βλεπεις οτι εισαι οκ δεν ειναι φυσικα η λυση να τρεξεις στον γιατρο. Εχω γνωστη που περναει πχ ελαφριες καταθλιψουλες αλλά με υγιεις μεθοδους παντα τις ξεπερναει, λιγο απο εδω λιγο απο εκει. Περαν του οτι εχει βασεις ως προσωπικοτητα γερες και δεν πληγωνεται ανεπανορθωτα -- κυνηγαει και χαρουμενες 'στιγμες-- εχει δηλαδη μια φυσιολογικη καλη αμυνα απεναντι στην κακουχια ή στις αναποδιες συν λιγο τυχη, συν λιγο απο δεν " σκεφτομαι, δεν αναλυω ".
Θαυμαζω που μπορει και τα κανει ολα αυτα ενω εγω εχω εντελως αλλα βιωματα. Για αυτο και ενας σωστος επαγγελματιας αν δει εναν ανθρωπο "καπως" εξεταζει ιστορικο, αν υπαρχει σαφη αιτιο, σαφη συμπτωμα και αν ειναι στο οριο πχ. να το παλεψει χωρις ή με.
Εγω απαντησα ως γνωσια θεραπευομενη σε αγωγη, σε βαθμο που οταν τα ξεκινησα δεν ειχα καμια αλλη λυση. Ειχα δοκιμασει αθληση, χομπυ, υγιεινο τροπο ζωης αλλά τελικά λογω και προδιαθεσης δυστυχως ξεκινησα τα σκευασματα. Χωρις ψυχοθεραπεια. Χωρις χρονο για ενδοσκοπηση περι θεματος.
το δεχεσαι,δεν το αφηνεις να σε παρει απο κατω!μπορει ολη την μερα να κανεις δουλειες και το βραδυ που θα πεσεις για υπνο δεν θα σε αφηνουν να κοιμηθεις οι σκεψειςQuote:
Originally Posted by Macgyver