Εύρεση καλού ψυχιάτρου - ψυχαναλυτή στη Θεσσαλονικη

Καλησπέρα. Συγγενικό μου πρόσωπο τον τελευταίο χρόνο παθαίνει κάτι σαν κρίσεις πανικού ή έχει μελαγχολια. Αυτό εμφανίστηκε όταν έμεινε έγκυος με αποτέλεσμα την διακοπή της κύησης. Έκτοτε έχει πάει σε 2 ή 3 ψυχιάτρους οι οποίοι της δίνουν μόνο φάρμακα χωρίς να βλέπει βελτίωση. Δεν μπορεί να κοιμηθεί, κάποιες φορές τα βλέπει όλα μαύρα, γενικά δεν είναι το χαρούμενο άτομο που ήταν παλιά. Ένα μικρό πράγμα μπορεί να την ταράξει, να της γίνει εμμονή και να το σκέφτεται συνέχεια. Σκέφτεται διάφορα με αποτέλεσμα να την αγχωνουν και να παθαίνει ταχυκαρδίες και εξάντληση. Υπάρχουν καποιες μέρες που αυτό βρίσκεται στο ζενίθ. Μπορείτε παρακαλώ να μου προτείνετε κάποιον που να είναι καλός στη δουλειά του διότι οι ψυχίατροι δίνουν μόνο φάρμακα κ δεν βλέπουμε αποτέλεσμα; Για Θεσσαλονικη ενδιαφέρομαι. Σας ευχαριστώ πολύ

Θα σου προτεινω καπου που εχω παει εγω ειναι οτι καλυτερο πιστευω υπαρχει στην θεσσαλονικη ..δεν ξερω ομως πως μπορω να σου στειλω προσωπικο μυνημα αν μπορεις να με κατατοπισεις

για να στειλει καπιος προσωπικο μηνυμα πρεπει να συμπληρωσει τα 50 ποστ

Αυτό με τις σκέψεις το χω κι εγώ για αυτό παίρνω φάρμακα αν είναι σκέψεις το πρόβλημα επειδή το ξέρω θέλει και ψυχοθεραπεία θα πάει κάποιο καιρό και μετά από κανένα χρόνο θα τα λύνει μόνη της τώρα εγώ είμαι άντρας δεν ξέρω από γυναικεία ψυχολογία αλλά με ψυχοθεραπεία θα βελτιωθεί σίγουρα ενδεχομένως να χει κάποιες λάθος ιδέες που η πραγματικότητα λέει αλλά και το μυαλό λέει άλλα κι έτσι παθαίνουμε ψυχολογικά μόλις έρθει στην πραγματικότητα θα βελτιωθεί τουλάχιστον σε μένα έτσι γίνεται

Quote:

---

Originally Posted by darkfighter

Θα σου προτεινω καπου που εχω παει εγω ειναι οτι καλυτερο πιστευω υπαρχει στην θεσσαλονικη ..δεν ξερω ομως πως μπορω να σου στειλω προσωπικο μυνημα αν μπορεις να με κατατοπισεις

---

Καλησπέρα. Αν έχεις την καλοσύνη μπορείς να μου στείλεις τα στοιχεία του σε αυτό το mail? [email protected]
Αξίζει να το προσπαθήσει γιατί πραγματικά είμαστε στα τυφλά. Δεν βλέπει κάποια βελτίωση κ αυτό την κάνει ακόμα χειρότερα.

elis πιστεύω ότι είναι σκεψεις. Ποτέ δεν είχε δείξει κάτι. Στην πρώτη εγκυμοσύνη πέρασε δύσκολα.... μετά ζοριστηκε λιγάκι με κάποια θέματα και όταν ήρθε ή δεύτερη εγκυμοσύνη εκεί είδαμε έναν άλλον άνθρωπο. Ο γιατρός (και ο γυναικολόγος και ο ψυχίατρος) είπαν ότι είναι επιλόχεια κατάθλιψη της εγκυμοσύνης. Όπως καταλαβαίνετε για εμάς σαν οικογένεια όλα αυτά μας είναι καινούργια οπότε προσπαθούμε να την βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Από τότε την πήρε ή κάτω βόλτα . Έχει άγχος χωρίς να υπάρχει λόγος,φοβαται ότι κάτι θα συμβεί, δεν μπορεί να κοιμηθεί και αυτό της γίνεται εμμονή με αποτέλεσμα να χειροτερεύει ή κατάσταση. Όλοι στεκόμαστε δίπλα της! Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε για να την βοηθήσουμε; Θα ήθελα την γνώμη σας.

Εν μερει να μην δειχνετε πολυ αγχωμενοι για την συμπεριφορα της ή πιεστικοι για το πότε θα περασει...
Μακαρι να ειναι η ιδια δεκτικη και να ζητησει βοηθεια ειδικου για να επανελθουν οι ορμονες σε καλα επιπεδα.
Για εκεινην η πραγματικοτητα αυτη τη περιοδο ειναι σκληρη, μαλλον τρομακτικη, ταυτοχρονα αδιαφορη, δεν ειναι ευκολο να εξηγηθει δηλαδη το κυαλι με το οποιο σας βλεπει.

Εχω βιωσει καταθλιψη και οσο πιο πολυ ενιωθα οτι θελουν να με βλεπουν να χαμογελω τοσο πιο ενοχικη γινομουν, πχ.

Ευχομαι συντομα να ελθει σε επαφη με ειδικο ψυχικης υγειας και να αισθανθει καλυτερα... καποια στιγμη.
Επισης την στηριζετε φανταζομαι προσεχοντας το παιδι οποτε και αυτο ειναι τεραστιο. Δεν ειναι κατι που ειπωνεται αλλα θα ειναι κατι που θα το αναγνωρισει μετα...

Quote:

---

Originally Posted by eftychia1

Καλησπέρα. Αν έχεις την καλοσύνη μπορείς να μου στείλεις τα στοιχεία του σε αυτό το mail? [email protected]
Αξίζει να το προσπαθήσει γιατί πραγματικά είμαστε στα τυφλά. Δεν βλέπει κάποια βελτίωση κ αυτό την κάνει ακόμα χειρότερα.

---

Φυσικα τωρα σου τα στελνω και ειμαι σιγουρη πως ολα θα πανε καλα μην αγχωνεστε και ανησυχειτε!

Quote:

---

Originally Posted by darkfighter

Φυσικα τωρα σου τα στελνω και ειμαι σιγουρη πως ολα θα πανε καλα μην αγχωνεστε και ανησυχειτε!

---

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by eftychia1

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ.

---

Να ειστε καλα :)

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Εν μερει να μην δειχνετε πολυ αγχωμενοι για την συμπεριφορα της ή πιεστικοι για το πότε θα περασει...
Μακαρι να ειναι η ιδια δεκτικη και να ζητησει βοηθεια ειδικου για να επανελθουν οι ορμονες σε καλα επιπεδα.
Για εκεινην η πραγματικοτητα αυτη τη περιοδο ειναι σκληρη, μαλλον τρομακτικη, ταυτοχρονα αδιαφορη, δεν ειναι ευκολο να εξηγηθει δηλαδη το κυαλι με το οποιο σας βλεπει.

Εχω βιωσει καταθλιψη και οσο πιο πολυ ενιωθα οτι θελουν να με βλεπουν να χαμογελω τοσο πιο ενοχικη γινομουν, πχ.

Ευχομαι συντομα να ελθει σε επαφη με ειδικο ψυχικης υγειας και να αισθανθει καλυτερα... καποια στιγμη.
Επισης την στηριζετε φανταζομαι προσεχοντας το παιδι οποτε και αυτο ειναι τεραστιο. Δεν ειναι κατι που ειπωνεται αλλα θα ειναι κατι που θα το αναγνωρισει μετα...

---

Εννοείται ότι την βοηθάμε στα πάντα χωρίς να γινόμαστε φορτικοι και πειστικοί. Το καλό είναι ότι ενώ από την αρχή της είχα προτείνει ψυχανάλυση ή ψυχοθεραπεία (δεν ξέρω την διαφορά μεταξύ τους) και ήταν αρνητική γιατί πίστευε ότι με τα χάπια θα λυνόταν το θέμα, τώρα μετά το τελευταίο συμβάν εκείνη μου το πρότεινε για να πάει σε κάποιον. Οπότε είναι θετικό. Γενικά έχει ανάγκη από βοήθεια. Το ζητάει και ή ίδια. Τις 2 τελευταίες μέρες που δεν ήταν καλά πήρε τηλέφωνο τους γονείς μου για να είναι μαζί της. Αισθάνεται ασφάλεια μαζί τους .
Πάντως είναι ακριβώς αυτό που ειπες. Τρομάζει με αυτό που της συμβαίνει, αναρωτιέται αν θα γίνει ξανά όπως πριν, αν θα είναι πάλι χαρούμενη, γιατί έχει το ανικανοποίητο. Τα βλέπει όλα μαύρα χωρίς να είναι. Τίποτα δεν την ευχαριστεί και τίποτα δεν την γεμίζει. Δυστυχώς δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που περνάει ,προσπαθούμε όμως να είμαστε δίπλα της και να την στηρίζουμε όπως μπορούμε για να αισθάνεται αυτή καλά έστω και για λίγο.

Θα γινει καλα, εχει δημιουργηθει κατι σαν αποσυντονισμος φαντασου το ετσι και απλα ολα ειναι σε μεγενθυση και η οψη αρνητικη, ο εγκεφαλος δεν παραγει θετικοτητα.
Μπραβο για την ευαισθητοποιηση σας, την κατανοηση, την υπομονη και την στηριξη. Λιγοι ανθρωποι αντεχουν να συμπαρασταθουν σε κατι τοσο περιεργο...
Το λεω περιεργο γιατι ενω οι ανθρωποι μιλανε πολυ ευκολα για το σπασιμο πχ ενος ποδιου, μια λοιμωξη, ενα ατυχημα αλλά σε οτι εχει να κανει με ψυχολογια δυστυχως ακομα στη χωρα μας υπαρχει ενα συννεφακι.

Θα γινει καλα, θα κανει την αγωγη της και θα ξανα νιωσει καλα, ετσι θελω να πιστευω, το ευχομαι και γνωριζω κ απο τον εαυτο μου απο βαρια καταθλιψη πως καποια στιγμη εφτασα παλι σε νορμαλ επιπεδο και στο αναφερω.

Καλη δυναμη !!!

Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι. Μακάρι να πάνε όλα καλά. Αν κάποιος ξέρει ή θυμηθεί κάποιον καλό ψυχαναλυτή ή ψυχοθεραπευτή ας μου το γράψει παρακαλώ μπας και βρούμε κάποια άκρη.
Επίσης θα ήθελα να μου γράψετε τι θα θέλετε από την οικογένειά σας. Δηλαδή πως θα θελατε να σας αντιμετωπίσουν, να σας φερθούν. Θα μου πείτε γιατί δεν ρωταω έναν ειδικό. Για μένα εσείς είστε οι ειδικοί γιατί εσείς ξέρετε τι περνάει και πώς αισθάνεται ή αδερφή μου

Quote:

---

Originally Posted by eftychia1

Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι. Μακάρι να πάνε όλα καλά. Αν κάποιος ξέρει ή θυμηθεί κάποιον καλό ψυχαναλυτή ή ψυχοθεραπευτή ας μου το γράψει παρακαλώ μπας και βρούμε κάποια άκρη.
Επίσης θα ήθελα να μου γράψετε τι θα θέλετε από την οικογένειά σας. Δηλαδή πως θα θελατε να σας αντιμετωπίσουν, να σας φερθούν. Θα μου πείτε γιατί δεν ρωταω έναν ειδικό. Για μένα εσείς είστε οι ειδικοί γιατί εσείς ξέρετε τι περνάει και πώς αισθάνεται ή αδερφή μου

---

Δεν ξερω αν το πως θα θελαμε να μας φερθουν εξαρταται απο τον χαρακτηρα του καθενος εγω προσωπικα ηθελα να μην με πιεζουν αν ηθελα πχ.να μεινω μονη να με αφηναν γενικα να δειχνανε μια κατανοηση αλλα οχι να μου φερονταν σαν να ημουν διαφορετικη απο πριν ουτε να νιωθω το επικεντρο της προσοχης ολων ηθελα να με νοιαζονται αλλα ως ενα σημειο...δηλαδη η ζωη μας να κυλουσε κανονικα οπως πριν πιστευω ειναι πολυ αγχωτικο να σας δει να τυρανιεστε ,να αλλαζετε συμπεριφορες σε εντονο βαθμο και να δειχνετε ανημποροι να το χειριστειτε...να ειστε δυνατοι ωστε να νιωθει ασφαλεια πως οτι και να γινει μπορω να στηριχτω σε αυτους και να την καθησυχαζετε αν την βλεπετε αναστατωμενη εσεις να ειστε ηρεμοι..την δουλεια θα την κανει ο ειδικος σε συνεργασια με την ασθενη απλα εσεις θα της παρεχετε το στηριγμα την ασφαλεια και την αισιοδοξια ειναι σημαντικο να σας βλεπει να μιλατε αισιοδοξα και με σιγουρια να της λετε οτι θα περασει θα γινεις καλα κανε υπομονη εμεις ειμαστε διπλα σου και υπαρχουν τοσοι καλοι επιστημονες δεν εχεις κατι που δεν γιατρευεται αλλα καλο ειναι να μην ταλαιπωρηθει αλλο να πετυχει η συνεργασια σας με καποιον ειδικο για να μην χασει εντελως την εμπιστοσυνη της στους γιατρους

Quote:

---

Originally Posted by eftychia1

Τα βλέπει όλα μαύρα χωρίς να είναι.

---

Το "κλειδί" είναι αυτή η πρόταση. Ποός αποφασίζει αυτό το "χωρίς να είναι". Κι αν 'είναι' χωρίς ούτε εσύ να το βλέπεις ούτε ίσως εκείνη?

Μου θυμίζει το ρητό "μόλις ο γάϊδαρος έμαθε να μην τρώει, ψόφησε". Το τι αντέχουμε το καθορίζει η ίδια η ζωή μας και όχι το τι πιστεύουμε εμείς ή οι άλλοι ότι πρέπει να αντέχουμε.