Originally Posted by
antouan
Γεια σας, ονομαζομαι Α ημουν μαζι με μια κοπελα την Ε για 5 χρονια, από τα 17-22 και χωρισαμε πριν 2 μηνες γιατι το ήθελε αυτη. Η Ε διαγνωστικε με μανιοκατάθληψη πριν ακόμα τα φτιάξουμε, εγω το εμαθα λιγο καιρο μετα πανω σε καποια ξεσπασματα τις. Ειχα μια εμπειρια απο ατομα με παρομειες ασθενειες καθως έπασχε και η αδερφή μου οπότε έδειξα κατανοηση και μάλιστα προσπάθησα παρα πολύ να την βοηθησω όσο μπουρουσα!! περάσαμε σε διαφορετικες πολεις αλλα την επισκεπτομουνα εκέι και καθε φορα που δεν ήταν καλα παντα πήγαινα εκει για να ειμαι διπλα της. Εχει περασει πολυ δυσκολες στιγμες και παντα προσπαθουσα να ειμαι διπλα της, Αυτη μου έχει πει κιολας οτι την εχω βοηθησει παρα πολυ παντα μου ελεγε οτι δεν προκειτε ποτε να το ξεχασει αυτο. Πηγαινα στις εξεταστικες και την βοηθουσα στο διαβασμα, την πηγαινα στην σχολη οταν δεν ήθελε να παει, την παροτρυνα να μηλαει με αλλες κοπελες για να κανει φιλιες και γενικα , μιας και η αδερφη μου που έπασχε απο μανιοκαταθληψη ειναι πλεον ψυχιατρος και την συμβολεβουμουνα αρκετα, προσπαθουσα να την βοηθησω τοσο να κοινωνικοποιηθει οσο και να μην αισθανετε ασχημα για αυτο που εχει και να μπορεσει να ζησει την ζωη που της αξίζει. Και η μητερα της Ε με επερνε τηλεφωνο και μου ελεγε οτι με ευχαριστει πολυ για την στηριξη που προσπαθουσα να δειξω στην Ε. Παντα τους ελεγα οτι δεν θέλω κανενα ευχαριστώ και αν οντως εχω καταφέρει να την βοηθησω ειναι μεγαλη μου χαρα και οτι οταν εβλεπα την Ε καλα αισθανομουνα και εγώ υπέροχα!! Είχαμε χωρισει περιπου στα 2 χρονια για 10 μηνες περιπου και μετα τα ξαναβρηκαμε μεχρι προτινος!!! Μου είχε πει μεγαλα λογια οπως και εγω αλλωστε ( θα σε αγαπω για παντα, δεν μπορω να ζησω χωρις εσενα, κτλ...) αλλα αυτα είναι απο την μια λογο ανωριμοτητας της ηλικιας μας και από την αλλη ζησαμε πάρα πολλα μαζι, και καλες στιγμες,Υπερωχες, αλλα και πολυ δυσκολες. Προσπαθειες για αυτοκτονια κτλ και ειμουν εγω που ειμουν διπλα της καθως εφευγα απο αθήνα και πιγαινα κομοτηνη, και αισθανοτανε πιο ανετα μαζι μου σε σχεση με τους γονεις της. Πολλες φορες ξέσπαγε πανω μου αλλα έδειχνα κατανοηση και δεν τραβαγα το σχοινη και εγω και μετα οταν ηρεμουσε μηλαγαμε ηρεμα και καταλαβενε αυτα που επρεπε... Ηταν πολυ ανασφαλης κοπέλα και δεν ανοιγετε ευκολα και ολο αυτο προφανως την εχει κανει να χασει ενα μεγαλο κομματι απο την ανεμελια που έχουν αυτα τα χρονια...Τους τελευταιους μηνες βεβεαια ητανε σε πολυ καλη κατασταση ισως καλητερη απο ποτε μεχρι που αρχισε να αγχωνετε γιατι τελειωνει την σχολη και δεν ξερει τι θα κανει μετα και φοβαται οτι θα ξεμενε στο χωριο (ειμαστε απο το ιδιο χωριο και συμαθητες) οποτε καπου αρχισε να ειναι πολλες φορες πολυ πεσμενη και αλλες φορες σε απιστευτη ενταση,( λογο πιεσης χρονου δεν επερνε πολλες φορες τα φαρμακα της, δεν ξερω κατα ποσο φταιει αυτο) αλλα γενικα εδειχνε καλα. Ειχε κανει φιλες, εβγαινε εξω, ζουσε. Εκει καπου μου είπε οτι ήθελε να χωρισουμε , αν και απροσμενο εδειξα κατανοηση και μαλιστα της ειπα οτι οντως ισως είναι καλητερα γιατι αυτη δεν είχε ζησει ποτε την ελευθερια της, να ειναι ανεμελη, να κανει τρελες και μαλιστα της ειπα κιωλας να το κανει, να ζησει. Θα μου πειτε οτι κ εγώ ειμαι μικρος και τετοια, αλλα απο πολυ μικρος ειμουν αρκετα ανεξαρτητος και ειχα αρκετες εμπειριες απο τρελες, ειμουν και γενικα πιο αλλανακος, δουλεβα απο τα 12 μου και ειχα τα δικα μου λεφτα, εκανα παρεα με αρκετα μεγαλητερους και ζουσα πιο φοιτητης απο τα 15 μου, και λογο της αδερφης μου, επειδη οι γονεις μου πηγαιναν συνεχεια μαζι της, εχω μαθει να ζω αρκετα μονος μου και να προσεχω τον εαυτο μου! οποτε ειμουν πιο ξεκαθαρος στο τι ήθελα αλλα η Ε δεν το ειχε κανει ποτε αυτο και της ειχα πει κιολας οτι ειναι καλήτερα να ειμαστε ετσι...Αυτη μου το ζητησε κιολας. Επισης φοβομουνα οτι επειδη ημουν μαζι της σε πολυ δυσκολες καταστασεις μπορει να την κρατουσα πισω καθως ισως να ημουν ενα ειδος εμποδιου και να με ταυτιζε με αυτες τις κακες αναμνησεις οποτε καλητερα να ειμαστε χωρια...Απο τοτε γενικα προσπαθουσα να μην της δινω στοχο για το τι κανω στη ζωη μου γιατι ξερω οτι ειναι αρκετα ευεσθητη και λογο καταστασεων πειραζετε αρκετα ευκολα. Ομως το πασχα έμαθε για μια περιπετεια που ειχα στο χωριο με μια γυναικα αρκετα μεγαλητερης ηλικια 38, χωρισμενη, θα μου πειτε οτι δεν ειναιι φυσιολογικο 3 βδομαδες μετα τον χωρισμο, αλλα ειμασταν ξεκαθαροι. δεν υπηρχε συναισθημα, μονο σωματικη ελξη και σεξ. Προσπαθησα να το κρυψω και τα ατομα που το ηξεραν αυτο μετριουνται στα δακτυλα του ενος χεριου,( ειναι χωριο και καταλαβενε οτι ειναι κοινονικα κατακριτεο κατι τετοιο και αποτελει την επιτομη του κιτρινου τυπου). Οποτε οπως επεστρεφα αθηνα μου εστειλε κατι μυνηματα που με εκραζε οτι ειμαι ανωριμως και οτι την κοροιδευα τοσα χρονια και οτι δεν με αγαπησε ποτε. Δεν μπηκα σε διαδικασια να το τραβηξω, της ειπα οτι δεν ειμαστε πια μαζι, οτι δεν την κοροιδεψα και οτι ακομα και αν αυτη δεν με αγαπησε εγω το εκανα και οτι ημουν παντα ειλικρινης απεναντη της...Μετα δεν ειχαμε καμια επαφή αν και ήθελα να της στειλω ενα μυνημα για καλη εξεταστικη. Και εκει που το σκευτομουνα αυτο μου εστειλε αυτη ακριβως αυτό το μυνημα!! δεν το συνεχησα ουτε εγω ουτε αυτη. Της ρωτησα μονο μετα πως τα πηγε στο πρωτο μαθημα αλλα παλι κρατησα την συζυτηση εκει. Την παρασκευη ομως το βραδυ μου στελνειε ενα μυνημα οτι δεν προκειτε να ξαναβρει καποιον που να της αγαπαει οπως εγω και οτι αυτο θα το ξερει για ολη της την ζωη. Οταν το ειδα τρομαξα λιγο και την πηρα τηλεφωνο, μου ειπε οτι το εννοει οτι ειμαι μοναδικοσ για αυτη και οτι ακομα εχει να λεει στις φυλες της για μενα. Της ειπα να μην ειναι υπερβολικη και να ηρεμησει γιατι ηταν σε ενταση. Μου ειπε απο μονη της οτι κατι πρεπει να εγινε με καποιον αλλα την απογοητευσε,( ειλικρινα σας λεω οτι δεν ζηλεψα καθολου και αυτο με τρομαξε) της ειπα να μην μετανιωνει και οτι αν περασε καλα να το κρατησει αυτο και να κανει οτι λεει η καρδια της. Μετα συζητησαμε λιγο για τα αγχη της και προσπαθησα να την ηρεμησω και νομιζω κιολας τα καταφερα, αλλα εκει μου ειπε απο μονη της οτι ξερει για την δικες μου περιπετειες, και πηγε να αναφερθει σε αυτο, της το ξεκοψα και τις ειπα να το αφησει το θεμα. Γενικα μου ειπε οτι θελει να μηλαμε και να ειμαστε κατι σαν φιλοι. της ειπα οτι φιλοι δεν θα ειμαστε αλλα οτι μπορουμε να εχουμε μια επαφη αρκει να μην την κραταει πισω στην ζωη της αυτην και οτι πρεπει γενικα να ζησει την ζωη της. ΜΕτα ομως μου ειπε γενικα οτι εχει ξεφυγει και οτι κανει πολλες χαζομαρες με ποτο κτλ...Της ειπα οτι αν περναει καλα καλα κανει και να μην μετανιωνει....Γενικα μηλησαμε 3 ωρες μεχρι τις 5 το προι. Κλεινωντας της ειπα οτι δεν θελω να μου ξαναπει ευχαριστω για την αγαπη μου και οτι οτι και να εκανα για αυτη να μην αισθανετε υποχρεως!!! Γενικα και εγώ ειμαι σε μια φάση που από την μια θα ήθελα να ξαναειμαι μαζι της αλλα από την άλλη για εκείνη πιστευω οτι είναι καλήτερα να την κρατάω σε απόστασή. Φοβάμαι οτι μπορει αυτή να θελει να τα ξαναβρουμε. Βεβαια οσο το φοβαμαι τοσο το θέλω.. Θα ήθελα την γνώμη σας!!!
