Πώς αντιμετωπίζεται το καθημερινό άγχος;

Σε αυτό το θρεντ θα ήταν χρήσιμο να καταγράψουμε τρόπους που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να καταπολεμήσει το άγχος του, ώστε να βοηθηθεί με πρακτικό τρόπο κάποιος που αντιμετωπίζει προβλήματα που οφείλονται στο άγχος.

Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το άγχος;

Εδω σε θέλω κάβουρα , πως περπατάς στα κάρβουνααααααα!!!!

Απο ασκήσεις άλλο τίποτε παιδιά!

Βήμα Πρώτο

Να εντοπίσουμε την πηγή του άγχους εκείνης της δεδομένης στιγμής. Τις περισσοτερες φορές πάνω στον πανικό μας δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τη πηγή του άγχους μας και αυτό μεγαλώνει την συγχιση και το στρες.

Οταν τα πράγματα ειναι τόσο πολύπλοκα καταγράφω γρήγορα - γρήγορα σε ενα κομματάκι χαρτί τις πιθανές πηγές του άγχους. Η πηγη του άγχους μπορεί να είναι ένα ή περισσότερα άτομα ή κάποια κατάσταση (την οποία βέβαια κάποια άτομα δημιουργούν).

Βημα Δεύτερο

Τώρα που εντόπισα τη πηγή και την \"απομόνωσα\" μειώθηκε η ένταση. Το άγχος μου ¨προσωποποιήθηκε\' μειώθηκε ο πανικός.

Γράφω το όνομα που μου δημιούργησε το άγχος σε μια λευκή κόλα. Και γράφω όσες φορές θέλω πάνω στη κόλα μια πρόταση πχ \" Ευθαλία (το άτομο που μου προκαλεί άγχος) σε αγαπώ ή \"Ευθαλία σε κατανοώ , σε αγαπώ, εύχομαι να με κατανοήσεις και να με αγαπήσεις και εσυ\". Γράφω τα ίδια και τα ίδια (επανάληψη) μέχρι να γεμίσει η κόλα (όπως τη τιμωρία στο σχολείο). Υπογράφω στο τέλος της σελίδας και αφού μείνω για λίγο δεκτική στη νέα κατάσταση, αφου διαπιστώσω ότι τα συμπτώματα υποχωρούν τότε σχίζω το χαρτί καθώς σκέπτομαι : τώρα ειναι ήρεμη, τώρα έχω τον έλεγχο. Δεν σταματώ ν γράφω στο χαρτί μέχρι να πέσει η ταχυπαλμία και να μειωθούν τα συμπτώματα. (αν είναι πάνω από ένα τα άτομα που με αγχώνουν γράφω τα ¨ξόρκια μου χωριστά για κάθε άτομο)

Βήμα Τρίτο

Αποκατάσταση ρυθμών.

Οσο και να σας φαίνεται παράξενο σε μένα λειτουργεί. Φεύγει η ένταση, τα αρνητικά συναισθήματα έχουν αντικατασταθεί με λόγια αγάπης και βλέπω ότι σύντομα και η πηγη του άγχους αλλάζει συμπεριφορά.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Αν ένα γεγονός μου προκαλεί άγχος.

αΝ έχω πχ δυσκολίες με ένα συμβόλαιο , αν έχω αγχωθεί και κάνω λάθη. Φεύγω αμέσως από το γραφείο κλείνομαι στο κουζινάκι του γραφείου ή στη τουαλέτα. Κάπου που δεν θα με ενοχλήσει κανείς .Παίρνω βαθιές ανάσες και αφού αποκαταστήσω την αναπνοή μου σε ήρεμους ρυθμούς αρχίζω να οραματίζομαι το γεγονός όπως θα ήθελα εγω να εξελιχθεί.

Το σημαντικότερο : Αφήνομαι να γεμίσει η ψυχή μου με τα συναισθήματα που μου προκαλεί η θετική έμβαση του γεγονότος. Προφασίζομαι, φαντάζομαι να είμαι ήρεμη, χαρούμενη, ευτυχής. Βλέπω να δίνω τα χέρια, να αγκαλιάζω τους άλλους εμπλεκόμενους . Βλέπω να χοροπηδάω από τ χαρά μου.

Και ωπ! το άγχος υποχωρεί, αρχίζω να χαμογελάω. Ο εγκέφαλός του τώρα έχει αντικαταστήσει την αρνητική με μια θετική κατάσταση που μου προκαλεί ηρεμία.

Οταν η πίεση είναι μεγάλη. Κάνω αυτή την άσκηση συνεχόμενα τρεις φορές. Πραγματικά αλλάζω διάθεση και είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω την κατάσταση γιατί ο εγκέφαλός μου τώρα ξέρει τι θέλω : την θετική έκβαση της υπόθεσης.

Και οι δυο ασκήσεις γίνονται πολύ γρήγορα, τις λέω ασκήσεις θάρρους και είναι για τις άμεσες και απροβλεπτες καταστάσεις .

Συμπερασματικά : Εχω καταλάβει παιδιά, ότι δεν είναι τα ¨ξόρκια που με βοηθούν να ηρεμήσω αλλά το γεγονός ότι κάνωντας κάποιες ασκήσεις απομακρύνομαι από το πρόβλημα και σταματάει η πίεση. Ο εγκέφαλος το ¨ξεχνάει\" και το αντικαταστά με το θετικό συναίσθημα.

ΠΕριμένω και τις δικές σας εμπειρίες για να αυξήσω το.. ρεπερτοριό μου!

ΘΑ πω κάτι, που μου συμβαίνει πρώτη φορά. Ισως κάποιος με βοηθήσει.
Εδώ και 2 μήνες, σχεδόν όλη την ημέρα αλλά και όταν ξυπνάω τις νύχτες, νιώθω να με διαπερνούν κύματα αγωνίας (άγχους?) από το στομάχι. Σα να \"λιποψυχάω\" που έλεγε η γιαγιά μου. Μετά ατονώ, λιγοστεύουν πολύ οι δυνάμεις μου, σε σημείο που μπορεί κάποιος να μου πει ανέκδοτο και να βάλω πάρα πολύ πίεση για να γελάσω -ενώ το βρίσκω αστείο- ή να μιλήσω. Οταν πήγα σε εφημερεύον νοσοκομείο, ο ψυχίατρος είπε πως δεν καταλαβαίνει τι είναι αυτό...Κάποιος άλλος ψυχίατρος είπε στρες και μου έδωσε αντικαταθλιπτικά. Δεν με βοηθούν όμως.

ʼγχος συνήθως έχω όταν βρίσκομαι σε δίλημμα και πρέπει οπωσδήποτε να πάρω μια απόφαση..

Πιέζομαι πάρα πολύ, έχω πολλά νεύρα, δεν ξέρω τι να επιλέξω, φοβάμαι οτι θα κάνω λάθος, περιμένω απο άλλους να κάνουν την επιλογή έτσι ώστε να μην έχω την ευθύνη και όλα αυτά μάλλον έχουν να κάνουν με τη λέξη \"θάρρος\"

Όταν έχεις μάθει στη ζωή σου όλα να είναι μια ευθεία, η παραμικρή παράκαμψη με τρομάζει!

Και το αποτέλεσμα τραγικό..
Ο χρόνος κυλά, εγώ μένω πίσω..και ρίχνω το πλοίο στα βράχια...

Μέχρι στιγμής, δεν έχω βρεί τρόπο να το αντιμετωπίσω..