Να παω σε ψυχολογο ή οχι;

Προσπαθω εδω και δυο χρονια να ανεχτω τον εαυτο μου οπως ειναι,και πανω που παω να κανω ενα βημα,κατι γινεται και πεφτω παλι...εχω τη ταση παντα να με μειωνω,νιωθω σαν ενας αυστηρος κριτης του εαυτου μου.Ξερω οτι ειναι στο χερι μου να το διορθωσω αυτο,εχω προσπαθησει απειρες φορες,γραφοντας τα πλεονεκτηματα μου,και διαβαζοντας πολλα πραγματα σχετικα για το πως να αγαπησεις τον εαυτο σου,αλλα ολα κρατανε για λιγο.Αυτο ομως με κραταει συνεχως πισω,μου δημιουργει μονιμως μια απαισια διαθεση και συμπεριφορα (πλεον εχω αρχησει και μειωνω τους αλλους για να νιωθω καλα...απιστευτο).Θελω οπωσδηποτε να το φτιαξω αυτο ,γιατι δεν αντεχω αλλο.Καταλαβα τη σοβαροτητα οταν η μητερα μου μου ειπε οτι ανησυχει για μενα,και δεν αντεχει να με βλεπει τοσο στεναχωρημενη και βουρκωμενη (δυστηχως εχω αρχησει και ξεσπαω σε κλαματα,κατι που συχαινομαι να κανω,αλλα με ηρεμει καπως).Επισης εχω αρχησει και γινομαι πολυ κουραστικη,νιωθω οτι το αγορι μου θα με χωρισει και θα χασω ολους μου τους φιλους αν συνεχισω ετσι.Θελω να μου πειτε,αυτο γινεται να διορθωθει ή ετσι ειμαι εγω και δεν γινεται να κανω κατι;Ενας ψυχολογος θα βοηθουσε;Ειχα παει παλιοτερα σε ψυχολογο και μονο τα λεφτα μου εχασα...Ειμαι φοιτητρια και εχω θεμα με τα οικονομικα,για αυτο το λεω,θελω να παω μοναχα αν σιγουρα θα βοηθηθω απο αυτο.
Εχει περασει ποτε καποιος κατι παρομοιο;και αν ναι πως το ξεπερασε;

Καλησπέρα mirmigi,
Γιατί μειώνεις τον εαυτό σου?Μήπως μπορείς να καταλάβεις γιατί νιώθεις έτσι για σένα? Θεωρείς ότι δεν αξίζεις π.χ? Το να μειώνεις άλλους σίγουρα δείχνει ανασφάλεια, επομένως για κάποιο λόγο είσαι πολύ ανασφαλής.. Αυστηροί κριτές του εαυτού μας σίγουρα είμαστε οι αρκετοί άνθρωποι...Το θέμα είναι να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είναι εκείνο που δεν σου αρέσει πάνω σου, τι είναι αυτό που σε ενοχλεί?Σου έχει πει κάποιος ότι δεν αξίζεις, ότι δεν είσαι όμορφη κτλ?έχεις δεχτεί προσβολές?γιατί σίγουρα από κάπου πηγάζει αυτό..

Λυπαμαι που περνας αυτη την την φαση αλλά εγω εχω αλλη ερωτηση, γιατι πιστευεις δεν βοηθηθηκες με τον πρωτο ψυχολογο ; πιο μικρη ; πιο βιαστικη ;
Ισως ναι, να κανεις το κλασσικο βαρυ αυτο κριτικο ενοχικο μονολογο που ειναι ταμαμ για μια καταθλιψη αλλά το ζητημα ειναι να μαθεις να το διαχειριζεσαι και να ανακαλυψεις μονη με ειδικο γιατι ολο μπροστα σου εμφανιζεται.


Εχουν μια λογικη ολα... στη τελικη ισως χρειαζεσαι μια επανεκκινηση στη ζωη σου, στον τροπο ζωης σου και ισως να μην το συνειδητοποιεις καν πως απλα αλλάζεις...

Το να μειωνεις αλλους πραγματι ειναι ανησυχητικος δεικτης και ερχεται σε κοντρα ρολο με αυτο που εισαι.

Παντα θα βρισκω κατι για να με κατηγορώ,τωρα νιωθω πολυ ασχημα που δεν μπορω να βρω δουλεια και επιβαρυνω οικονομικα τους γονεις μου,και που δεν ειμαι καλη στη σχολη.Ειδικα για τη σχολη εχω στεναχωρηθει πολυ.Αφησα πισω τα παντα για να παω εκει,ολους μου τους φιλους,το αγορι μ,την οικογενια μου,και τελικα κανω ενα μεγαλο τιποτα.Νιωθω οτι δεν μπου αξιζει να σπουδαζω.Πηγαινοντας εκει,νομιζα οτι βρηκα κατι που με γεμιζει (και οντως μαρεσει πολυ αυτο που σπουδαζω),αλλα απο οτι φαινεται δεν ειμαι τοσο καλη οσο νομιζα.Βλεπω τους συμφοιτητες μου παντα να κανουν τη μιση προσπαθεια και να πετυχενουν παντα,εγω οσο και να κοπιαζω,παντα πισω τους θα ειμαι.Νομιζω τι αυτη τη περιοδο,ειμαι χειροτερα απο ποτε (εξεταστικη),νιωθω οτι ολους μου τους κοπους δεν τους βλεπει κανεις.
Οταν πηγα πρωτη φορα ημουν οντως πιο μικρη,και πηγα μοναχα για μια φορα...για να με βοηθησει πρεπει να πηγαινω συχνα ε?Ξερετε μηπως ποσο περιπου ειναι οι τιμες?

Μονο και μονο λογω του νικνειμ σου , χρηζεις ψυχολογου .........

Καλησπέρα mirmigi,
Κοίτα, και εγώ όταν είχα μπει στη σχολή μου το πρώτο και δεύτερο εξάμηνο δεν τα πήγα πολύ καλά..προσπαθούσα πολύ αλλά σε αρκετά μαθήματα απέτυχα ενώ άλλοι πέτυχαν, όσο περνούσε ο καιρός έμπαινα περισσότερο στο νόημα.Κοίτα αφού σου αρέσει αυτό που σπουδάζεις είσαι πολύ τυχερή..γνώμη μου είναι να σταματήσεις να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους διότι πάντα στη ζωή μας θα συναντάμε ανθρώπους καλύτερους σε κάποια πράγματα από εμάς, όμως και εμείς σίγουρα θα είμαστε καλύτεροι σε κάποια άλλα..Είναι τόσο σημαντικό το ότι κατάφερες και μπήκες σε αυτή τη σχολή, ότι το αγαπάς και ότι προσπαθείς και μπράβο σου, είναι σημαντικά πράγματα αυτά!!!.. Οι εξετάσεις είναι αγχωτικές από μόνες τους οπότε ηρέμησε και αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη υπάρχει πάντα και η επόμενη ( συνήθως και με βαθμό)δεν σημαίνει κάτι το να μην γράψεις καλά. και ούτε σημαίνει ότι δεν είσαι καλή...Όσο για την δουλειά, σιγά σιγά σίγουρα κάτι θα βρεις, είναι δύσκολες οι εποχές αλλά μη το βάλεις κάτω! Πάντως αν νιώθεις τόσο άσχημα για τον εαυτό σου τώρα που είσαι και λιγάκι μεγαλύτερη πήγαινε να μιλήσεις σε έναν ψυχολόγο, τις υπόλοιπες ερωτήσεις θα σου τις απαντήσει αυτή/αυτός... αν βρεις κάποιον καλό πιστεύω θα σε βοηθήσει!!

Γεια σου mirmigi,εχω ακριβως το ιδιο προβλημα με τον εαυτο μου, ειναι πολυ δυσκολο και για σενα και για τους γυρω σου, καθως επηρεαζονται παρα πολυ και εκεινοι απο την ασχημη εικονα που εχεις για τον εαυτο σου, κατ'εμε σιγουρα θα βοηθησει ο ψυχολογος (να σημειωσω οτι δεν εχω παει ακομη), ξερεις ακριβως ποιο είναι το προβλημα σου ομως εισαι αδυναμη να το αντιμετωπισεις, ειναι πανω απο τις δυναμεις σου, πιστευω πως ο ψυχολογος θα σε καθοδηγησει να δεις την ομορφη πλευρα σου.

Μυρμήγκι θα συμφωνήσω με τον Μακ από το νικ σου και μόνο φαίνεται πως έχεις τεράστιο πρόβλημα με τον εαυτό σου και ένας ψυχολόγος ίσως βοηθούσε, λέω ίσως γιατί αν δεν είσαι διατεθειμένη να βοηθηθείς δεν θα μπορέσεις να βοηθηθείς... Προφανώς και η ψυχοθεραπεία είναι κάτι δύσκολο και χρονοβόρο και επίπονο και επώδυνο πολλές φορές... Η μία φορά είναι απλά το ραντεβού γνωριμίας.. και αν αποφασίσεις τελικά να κάνεις ψυχοθεραπεία σοβαρά θα δεις πως το ραντεβού γνωριμίας είναι και περισσότερα από ένα...

Quote:

---

Originally Posted by mirmigi

Προσπαθω εδω και δυο χρονια να ανεχτω τον εαυτο μου οπως ειναι,και πανω που παω να κανω ενα βημα,κατι γινεται και πεφτω παλι...εχω τη ταση παντα να με μειωνω,νιωθω σαν ενας αυστηρος κριτης του εαυτου μου.Ξερω οτι ειναι στο χερι μου να το διορθωσω αυτο,εχω προσπαθησει απειρες φορες,γραφοντας τα πλεονεκτηματα μου,και διαβαζοντας πολλα πραγματα σχετικα για το πως να αγαπησεις τον εαυτο σου,αλλα ολα κρατανε για λιγο.Αυτο ομως με κραταει συνεχως πισω,μου δημιουργει μονιμως μια απαισια διαθεση και συμπεριφορα (πλεον εχω αρχησει και μειωνω τους αλλους για να νιωθω καλα...απιστευτο).Θελω οπωσδηποτε να το φτιαξω αυτο ,γιατι δεν αντεχω αλλο.Καταλαβα τη σοβαροτητα οταν η μητερα μου μου ειπε οτι ανησυχει για μενα,και δεν αντεχει να με βλεπει τοσο στεναχωρημενη και βουρκωμενη (δυστηχως εχω αρχησει και ξεσπαω σε κλαματα,κατι που συχαινομαι να κανω,αλλα με ηρεμει καπως).Επισης εχω αρχησει και γινομαι πολυ κουραστικη,νιωθω οτι το αγορι μου θα με χωρισει και θα χασω ολους μου τους φιλους αν συνεχισω ετσι.Θελω να μου πειτε,αυτο γινεται να διορθωθει ή ετσι ειμαι εγω και δεν γινεται να κανω κατι;Ενας ψυχολογος θα βοηθουσε;Ειχα παει παλιοτερα σε ψυχολογο και μονο τα λεφτα μου εχασα...Ειμαι φοιτητρια και εχω θεμα με τα οικονομικα,για αυτο το λεω,θελω να παω μοναχα αν σιγουρα θα βοηθηθω απο αυτο.
Εχει περασει ποτε καποιος κατι παρομοιο;και αν ναι πως το ξεπερασε;

---

Καλημέρα mirmigi! Εγώ σου προτείνω πρωτού κάνεις οτιδήποτε ή πάρεις οποιαδήποτε απόφαση να διαβάσεις πρώτα τις αναρτήσεις Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...F%82-%CE%91%29) και το ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...A4%CE%A9%CE%9D). Αν έχεις απορίες μετά την ανάγνωση, εδώ είμαστε, το συζητάμε.

Υ.Γ. Ιδιαίτερο ενδαφέρον παρουσιάζει η σελίδα 50 (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...E%91%29/page50) των σχολίων της ανάρτησης Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ.

τα κοκκινα μπολτ γραμματα, ουδεποτε απεδωσαν ενδιαφερον σε ενα αδιαφορο κειμενο.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

τα κοκκινα μπολτ γραμματα, ουδεποτε απεδωσαν ενδιαφερον σε ενα αδιαφορο κειμενο.

---

Remedy, καλά τα λες αλλά μην του απαντάτε στα ίδια αδιάφορα θέματα που ανοίγει μήπως και σταματήσει όταν δει ότι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ενδιαφέρονται για τα κουραστικά μακρυνάρια του...

Quote:

---

Originally Posted by mirmigi

Προσπαθω εδω και δυο χρονια να ανεχτω τον εαυτο μου οπως ειναι,και πανω που παω να κανω ενα βημα,κατι γινεται και πεφτω παλι...εχω τη ταση παντα να με μειωνω,νιωθω σαν ενας αυστηρος κριτης του εαυτου μου.Ξερω οτι ειναι στο χερι μου να το διορθωσω αυτο,εχω προσπαθησει απειρες φορες,γραφοντας τα πλεονεκτηματα μου,και διαβαζοντας πολλα πραγματα σχετικα για το πως να αγαπησεις τον εαυτο σου,αλλα ολα κρατανε για λιγο.Αυτο ομως με κραταει συνεχως πισω,μου δημιουργει μονιμως μια απαισια διαθεση και συμπεριφορα (πλεον εχω αρχησει και μειωνω τους αλλους για να νιωθω καλα...απιστευτο).Θελω οπωσδηποτε να το φτιαξω αυτο ,γιατι δεν αντεχω αλλο.Καταλαβα τη σοβαροτητα οταν η μητερα μου μου ειπε οτι ανησυχει για μενα,και δεν αντεχει να με βλεπει τοσο στεναχωρημενη και βουρκωμενη (δυστηχως εχω αρχησει και ξεσπαω σε κλαματα,κατι που συχαινομαι να κανω,αλλα με ηρεμει καπως).Επισης εχω αρχησει και γινομαι πολυ κουραστικη,νιωθω οτι το αγορι μου θα με χωρισει και θα χασω ολους μου τους φιλους αν συνεχισω ετσι.Θελω να μου πειτε,αυτο γινεται να διορθωθει ή ετσι ειμαι εγω και δεν γινεται να κανω κατι;Ενας ψυχολογος θα βοηθουσε;Ειχα παει παλιοτερα σε ψυχολογο και μονο τα λεφτα μου εχασα...Ειμαι φοιτητρια και εχω θεμα με τα οικονομικα,για αυτο το λεω,θελω να παω μοναχα αν σιγουρα θα βοηθηθω απο αυτο.
Εχει περασει ποτε καποιος κατι παρομοιο;και αν ναι πως το ξεπερασε;

---

Το να δουλέψεις είναι κάτι που μπορείς να κανεις;