Οικογενειακές Ιστορίες

Καλημέρα σε όλους,

Υπάρχει πρόβλημα μεταξύ της συζύγου μου και των δικών μου ανθρώπων (πατέρας, αδερφός). 5 χρόνια παντρεμένοι τώρα η κατάσταση χειροτερεύει αντί να φτιάχνει.

Βέβαια ξέρω οτι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχω εγώ γιατί δεν έχω κάνει κάτι για να το "φτιάξω".

Ξέρω ότι πιθανά πλέον, να μην μπορεί να φτιάξει, ξέρω ότι υπάρχει περίπτωση τα χνώτα κάποιων ανθρώπων να μην ταιριάζουν. Αλλά δε μπορώ... Με πνίγει η όλη κατάσταση...

Έρχονται γιορτές, γενέθλια κλπ και ανησυχώ μην ειπωθεί κάτι από την πλευρά των δικών μου και γίνει πάλι της *******ς (συγγνώμη για την έκφραση).

Νιώθω σαν το λουκάνικο στο hot dog, με πίεση και από τις δύο πλευρές

Ξέρω ότι πρέπει να πάω να μιλήσω κάπου. Έκανα την αρχή να μιλήσω εδώ. δε ξέρω τι άλλο.

Δηλαδη η συζυγος ερχεται σε αντιπαραθεση με πατερα και αδερφο και εσυ κανεις τον πυροσβεστη ;
Σε κουβεντα με την γυναικα σου την εχεις βρει να νιωθει πχ θιγμενη, ριγμενη, υποτιμημενη και για αυτο να μην θελει την συναναστροφη ;

Οι αντρες ειναι ετσι μη ομιλητικοι τυπου δεν δεχομαι κουβεντα, δεν θα μου πεις εσυ τι θα κανω κτλ ;

Μεγαλο βαρος σηκωνεις...

Η υπογραφή σου τα λέει όλα... Ξέρω ότι φταίω εγώ. Ξέρω ότι εξ' αρχής, έπρεπε να βάλω τους μεν και τη δεν στη θέση τους και να τους υποδείξω τα όριά τους. Δεν το έκανα και τώρα το πληρώνω.

Στα 17 μου έχασα τη μάνα μου και από τότε με είχαν στη μέση πατέρας και μικρότερος αδερφός. Και από τότε με κάνουν ότι θέλουν. Σκύβω το κεφάλι και δε μιλάω. Τα κρατάω μέσα μου. Απλά όταν σκάω γίνεται ολοκαύτωμα...

Ποτε δεν ειναι αργα να κανεις μια κουβεντα και να βαλεις τα πραγματα στη θεση τους...ναι οκ θα θιχτουν ναι οκ μπορει να γινεις ενας χαμουλης και σε τρομαζει η προοπτικη, αν σε ειχαν συνηθησει να μη λες τιποτα θα τους κακοφανει, ισως πολυ. Αλλα καλιο αργα παρα ποτε δε λενε; Τι το τρομερο μπορει να συμβει;
Βασικα το πρωτο πραγμα που επρεπε να κανεις ειναι να βαλεις ορια στον πατερα και στον αδερφο σου. Καταλαβαινω οτι σου σταθηκαν οταν χασατε τη μητερα σου και οτι σου ειναι δυσκολο και μαλλον ειχατε εναν ιδιαιτερο δεσμο αλλα εχεις μια οικογενεια τωρα και αυτη ειναι η γυναικα σου. Εσυ με ποιον ξυπνας; Με ποιον κοιμασαι; Με ποιον εχετε/θες να κανετε παιδια; Με ποιον μοιραζεσαι τη καθημερινοτητα σου τις περισσοτερες ωρες συγκριτικα με αλλους ανθρωπους; Ειναι προφανες το που πρεπει να μπει προτεραιοτητα. Πρεπει αυτο να γινει ξεκαθαρο σε ολους, και στον πατερα και αδερφο σου και τη γυναικα σου. Απο εκει και περα αν η γυναικα σου δεν ειναι και αυτη και ο σουπερ προσηνης τυπος ανθρωπου που θα καταπιει τη γλωσσα του μια στις τοσες για να μην αρπαχτει με κανεναν χωρις λογο πρεπει να της μιλησεις και εκεινης και να φτιαξετε μαζι ενα πλανο του πως να τα διαχειριζεστε, ποτε να μιλησει και ποτε ΟΧΙ. Αλλα να αισθανθει οτι εισαι διπλα της, οχι οτι προσπαθεις να εξισορροπησεις μια μαχη μεταξυ τερατων ξερω γω προσπαθοντας να μενεις στην απ'εξω.
Γιατι στο λεω αυτο...μπορει να κανω λαθος, δεν υπηρξα παντρεμενη ποτε και ειμαι και αρκετα νεα για να σου δωσω συμβουλες πανω σε αυτο αλλα εχω συγκεκριμενο παραδειγμα στο μυαλο μου και στο παραθετω για να δεις ΑΝ σου κανουν οσα λεω:
Ο μεγαλυτερος αδερφος μου λοιπον που ειναι παντρεμενος τωρα και χρονια με τη γυναικα του ειχε και αυτος μια πολυ ιδιαιτερη σχεση με τη μητερα μου. Ισως και μαζι μου, κι εγω του ειχα αδυναμια παντα.
Που λες δεν χεστηκε απο τη χαρα της στη γνωριμια, φαινοταν οκ η κοπελα και κρατουσαν και οι δυο πλευρες τις αποστασεις τους...αλλα οσο σοβαρευε το πραγμα τοσο ξινιζε η μανα μου σα κλασικη μανα, επειδη και η κοπελα δεν ειναι και ο πιο ανοιχτος φιλικος ανθρωπος, πολυ καλη κοπελα αλλα λιγο μονοχνωτη :P
Εγω ημουν σε φαση οκ οτι γουσταρει ο αδερφος μου και τον κανει χαρουμενο εγω θα τη παντρευτω; Που λες ξερεις ποσες φορες εγινε ο αδερφος μου κωλος με τη μανα μου για να βαλει ορια; Χαμος σου λεω...το τι τσακωμους και πικρες ετρωγε η μανα μου δε λεγεται. Αλλα ξερεις κατι;
Τωρα τα ορια ειναι πιο καθαρα (ακομα τα συντηρει ενεργα φυσικα ο αδερφος μου) και ειναι πλεον ξεκαθαρο και αποδεκτο πως εχει την οικογενεια του και στη τελικη την εμαθε η μανα μου τη νυφη μου και την αγαπαει και σεβεται τα οποια ορια οσο περιεργο και αν σου φαινεται και οσο και αν γκρινιαξει. Η χαρα του γιοκα της ειναι νομος για εκεινη...ε αν εκεινος δειχνει ξεκαθαρα πως εκει ειναι η χαρα του τελος. Θα το καταπιει και θα χαρει κι εκεινη στο τελος ειλικρινα απο τη καρδια της.
Τωρα ο, τι κουβεντες και αν ειπε με τη μανα μου, οσο και αν τσακωθηκαν, οσο και αν τη πικρανε, αυτη φυσικα παραμενει μανα του τα εχει ξεχασει στο πρωτο "μανα τι εχει να φαμε" :P
Σκεψου ομως να το εκανε αυτο με τη γυναικα του; Θα τα ξεχνουσε η γυναικα του στο πρωτο "τι εχει να φαμε;"
Τη κατσαρολα στο κεφαλι θα του εφερνε χαχαχα
Μπορει και να χωριζανε....οπως και να το κανουμε οι γονεις και τα αδερφια ειναι γονεις και αδερφια νομιζω, οταν κανεις οικογενεια ομως η προτεραιοτητα πρεπει να μπαινει εκει, ε ωραια θα ξινισουν θα στραβωσουν οι γονεις και τα αδερφια και θα το ξεπερασουν...το ταιρι σου οχι. Πιστευω εχει λογικη αυτο που λεω.
Ποσο δυσκολο ειναι να καταλαβει ξερω γω ο πατερας σου οτι "κοιτα εισαι πατερας μου αιμα μου και ειμαι ευγνωμων για ολα αλλα μη μου βαζεις μπουρλωτο στο σπιτι μου γιατι η γυναικα μου ειναι γυναικα μου και πρεπει να μπουν ορια?"
Απο εκει και περα κατι άλλο που παρατηρησα ειναι πως ο αδερφος μου και η νυφη μου εχουν συνθηματικακια μιλημενα οταν ερχονται σπιτι μας για φαγητο χαχαχα
Μπορει πχ να εχουν συμφωνημενο το πως θα πει η νυφη μου στο αδερφο μου διακριτικα "πες τη μανα σου να σταματησει να με μπουκωνει επιμονα με φαι" λολ. Και εκεινος θα κανει μετα κανα αστειο τυπου "σταματα ειμαστε σε διαιτα κοιτα δω κοιλιες και γελανε. Η ποτε θα φυγουν ξερω γω...αυτα λυνονται βρε συ...

Οκ αν ειχαν μπει τα ορια και οι κανονες νωριτερα θα ηταν καλυτερα...αλλα γιατι θεωρεις πως τωρα ειναι αργα; Ναι χαιρω πολύ...πρεπει να βρεις το θαρρος καπου να ρισκαρεις και καπου να επιβληθεις...δε ξερω... Ετσι το βλεπω μπορει και να λεω ΒΛΑΚΕΙΕΣ ομως αν καποιος στο φορουν εχει υπαρξει παντρεμενος ας μας τα πει καλυτερα :)

Quote:

---

Originally Posted by Βαρέθηκα

Η υπογραφή σου τα λέει όλα... Ξέρω ότι φταίω εγώ. Ξέρω ότι εξ' αρχής, έπρεπε να βάλω τους μεν και τη δεν στη θέση τους και να τους υποδείξω τα όριά τους. Δεν το έκανα και τώρα το πληρώνω.

Στα 17 μου έχασα τη μάνα μου και από τότε με είχαν στη μέση πατέρας και μικρότερος αδερφός. Και από τότε με κάνουν ότι θέλουν. Σκύβω το κεφάλι και δε μιλάω. Τα κρατάω μέσα μου. Απλά όταν σκάω γίνεται ολοκαύτωμα...

---

Αν και σιγουρα η απαντηση της Ναταλιας θα ειναι ομοφωνη με την δικη μου, θελω να σου πω οτι ημουν ο ανθρωπος μπαλακι - εξιλαστηριο θυμα - βοηθητικο μαξιλαρακι - ανοριοθετητη στην δικη μου οικογενεια και αυτο μου κανε ζημια. Ξεκινησα ψυχοθεραπεια αν και ηδη ειχα θεματα αλλά απο παλαιοτερα "χαστουκια" και τελικα ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ οι ανθρωπινες σχεσεις δεν ειναι τοσο βουνο οταν αποκτας αυτο εκτιμηση. Αυτο σεβασμο. Εγω εκει κατεληξα μεχρι στιγμης και μην σε υπερ κατηγορεις ολοι καπου σφαλουμε και μαθαινουμε.