ΒΟΗΘΕΙΑ

Γεια σας,

Θα ήθελα να πάρω κάποιες συμβουλές από όσους έχετε τη διάθεση να μου απαντήσετε γιατί έχω φτάσει στο σημείο να μην ξέρω τί να κάνω και εγώ και η οικογένειά μου.

Το πρόβλημα είναι το εξής και θα το γράψω όσο πιο περιληπτικά μπορώ γιατί είναι χρόνιο θέμα:

Ο αδελφός μου είναι 30 χρονών και είναι 10 χρόνια περίπου χρήστης ηρωίνης. Εχει κάνει κατα καιρούς προσπάθειες απεξάρτησης άλλοτε μόνος του ή με τη βοήθεια των γονειών μου, άλλοτε με τη βοήθεια ψυχιάτρου, έχει πάει 1 φορά και σε κοινότητα στην οποία έμεινε 1 χρόνο, έχει πάει στους ανώνυμους ναρκωμανής για λίγες συναντήσεις κοκ

Τίποτα από αυτά δεν έπιασε και μετά από ένα διάστημα (μήνες συνήθως ) που έμενε καθαρός, έβρισκε δουλειά και έφτιαχνε λίγο-λίγο τη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, άρχιζε πάλι τα ίδια. Παράταγε δουλειά, ξέκοβε από όλους και δεν παραδεχόταν ότι έκανε χρήση μέχρι που εξαθλιωνόταν σωματικά, ψυχικά και οικονομικά. Τότε άρχιζε να ζητάει βοήθεια από εμάς και να υπόσχεται ότι είναι η τελευταία φορά και οτι αυτή τη φορά θα τα καταφέρει.

Την τελευταία φορά που έκανε υποτροπή τον πήρε πολύ γρήγορα από κάτω σωματικά και τρομάξαμε όλη γιατί έμοιαζε σαν ετοιμοθάνατος. Το θέμα είναι οτι αυτή τη φορά όμως δεν ήθελε με τίποτα να πάει σε κοινότητα ή να ζητήσει βοήθεια ειδικού. Τελικά με τα χίλια ζόρια και επειδή δεν είχε λεφτά μονο χρέη και ούτε κάπου να μείνει δέχτηκε να πάει να μείνει με τους γονείς μου στο χωριό (έχουν πάρει σύνταξη και έχουν φύγει) και να παρακολουθεί εκεί μια ψυχολόγο που είχε και στην κοινότητα και την οποία συμπαθούσε πολύ. Αυτό έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Στην αρχή όλα ήταν σχετικά καλά. Πριν από 2 περίπου μήνες βρήκε δουλειά και άρχισε να βγαίνει λίγο από το σπίτι με κόσμο που γνώρισε. Μια μέρα όμως οι γονείς μου του ζήτησαν ούρα γιατί είχε αρχίσει να ξενυχτάει πολύ και ζητούσε συνέχεια λεφτά. Τα ούρα βγήκαν θετικά σε χασίς άλλα το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι οτι από εκείνη τη μέρα, χωρίς οι γονείς μου να του φωνάξουν ή κάτι τέτοιο, σταμάτησε να τους μιλάει. Οταν προσπάθησαν να τον πλησιάσουν έπαθε κρίση και άρχισε να τους φωνάζει ότι αυτοί φταίνε για όλα στη ζωή του, ότι τους μισεί, δεν θέλει να ζει μαζί τους, ότι τον έχουν κλεισμένο μέσα και δεν θέλουν να είναι καλά για να τον έχουν δεμένο μαζί τους κ.α. Σταμάτησε να μιλάει και μαζί μου χωρίς κάποιο λόγο. Κράτησε επαφη μόνο με τη θεία μου που μένει δίπλα τους. Φυσικά δεν ξαναπήγε στην δουλειά, ούτε στην ψυχολόγο. Από τότε έχει κλειστεί στον εαυτό του, είναι όλη μέρα μέσα στο σπίτι, κοιμάτε τη μέρα και ξυπνάει το βράδυ και δεν θέλει καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Οσες προσπάθειες και αν έχουμε κάνει δεν ανταποκρίνεται. Το μόνο που θέλει και ζήτησε μέσω της θείας μου είναι να πάει να μείνει μόνος του στην Αθήνα στο σπίτι τον γονειών μου που είναι άδειο και να τον συντηρούν μέχρι να βρει δουλειά. Επειδή αυτό έχει ξαναγίνει και δεν είχε καθόλου καλά αποτελέσματα η γονείς μου δεν δέχτηκαν.

Οι γονείς μου έχουν τσακίσει τόσα χρόνια από την αγωνία τους. Εχουν φάει χιλιάδες ευρώ για να τον κάνουν καλά. Εχουν χάσει τον ύπνο τους, τους φίλους τους, τη ζωή τους. Να σημειώσω οτι η μητέρα μου έχει χρόνια κατάθλιψη και κάνει αγωγή και ο πατέρας μου αν και δεν είχε τίποτα τα τελευταία 1-2 χρόνια έχει πολύ άγχος που του εκδηλώνεται με ψυχοσωματικά συμπτώματα (εμετούς κα) και κλαίει συχνά. Φυσικά παρακολουθούν και οι δύο ψυχολόγο 1 φορά την έβδομάδα.

Την να κάνουμε τώρα? Πως θα τον πλησιάσουμε? Να του κάνουμε το χατήρι αποκλείεται γιατί ξέρουμε τα αποτελέσματα. Η ψυχολόγος είπε οτι μάλλον έχει κάποια βαθύτερη διαταραχή και δεν είναι πλέον μόνο θέμα ουσιών αλλά δεν θέλει ούτε να ακούσει για θεραπεία με αντικαταθληπτικά. Τι γίνεται όταν κάποιος που είναι άρρωστος δεν το παραδέχεται και εμμένει στις δικές του απόψεις? Πως τον αντιμετωπίζεις?

Επειδή πολύ από εσάς ίσως έχετε έρθει στη θέση του αδελφού μου μπορείτε να μου εξηγήσετε τί σκέφτετε? Η γνώμη σας θα μου είναι πολύτιμη.

Ευχαριστώ και συγνώμη αν σας ζάλισα.

Δεν έχω κάνει χρήση, δεν ξέρω πως είναι, τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να το αντιμετωπίσω αυτό που περιγράφεις.

Αν θα είχα κάτι να σου πώ αυτό θα ήταν αν έχετε εξετάσει την πιθανότητα να μην έχει μείνει καθαρός ο αδερφός σου ποτέ του για επαρκή (άραγε πόσο είναι αυτό) χρονικό διάστημα και να σας \"ξεγελούσε\"

Επίσης (δεν ξέρω καν αν γίνεται) αν έχετε σκεφτεί την πιθανότητα εγκλεισμού σε κάποιο κατάλληλο (και αν δεν υπάρχει στην Ελλάδα τότε στο εξωτερικό) ίδρυμα.

justme ευχαριστώ για την απάντηση. Αυτό που λες έχει βάση. Ισως να μας ξεγελούσε και ποτέ να μην έμενε αρκετό καιρό καθαρός. Τι να πω. Οσο για ίδρυμα απεξάρτησης έχει πάει μια φορά. Τώρα όμως δεν θέλει ούτε να το ακούσει. Θα επικοινωνήσουμε είπαμε σήμερα ή άυριο με το Reto που είναι μια κοινότητα στην Ισπανία με παρακλάδια σε διάφορες άλλες χώρες. Συνήθως στέλνουν το χρήστη σε μια κοινότητα άλλης χώρας από αυτή που μένει για να ξεκόψει τελείως από τον περίγυρώ του και ακολουθούν μέθοδο θεραπείας με εργασία και εκμάθηση ενός επαγγέλματος (ξυλουργός, ηλεκτρολόγος κα). Καλό ακούγεται αλλά δεν ξέρουμε αν θα δεχτεί. Ως τώρα ειναι αρνητικός. Λέει οτι δεν θέλει να ξαναμπεί σε διαδικασία κοινότητας γιατί είναι πολύ ψυχοφθόρα και δεν έχει αποτελέσμα!! Νομίζει οτι μπορεί να το κόψει μόνος του. Εγώ νομίζω οτι για να το κόψεις μόνος σου, ειδικά αν είσαι χρόνιος χρήστης, πρέπει να είσαι φοβερά δυνατός κάτι που ως τώρα έχει αποδείξει οτι δεν είναι.Λίγοι είναι αυτοί που το έχουν καταφέρει. Να τον κλείσουμε όμως σε ίδρυμα χωρίς τη συγκατάθεσή του δεν γίνεται γιατί είναι ενήλικος.

Ti ωραία ιδέα αυτό με την κοινότητα στην Ισπανία. Πάντα είχα την άποψη ότι για να μπορέσει κάποιον να ξεφύγει από την ηρωίνη πρέπει να αλλάξει ολοκληρωτικά περιβάλλον και τι καλύτερο από το να πάει σε μια ξένη χώρα. Αλλά νόμιζα ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Ίσως να το δεχόταν αν δεν του το παρουσιάζατε πρώτιστα ως την τελευταία του ευκαιρία που θα του μεγάλωνε το άγχος αλλά ως κάτι το καινούριο στη ζωή του, ότι θα αποκτήσει νέες εμπειρίες, θα γνωρίσει άλλους ανθρώπους, θα είναι κάτι ευχάριστο και δημιουργικό, ότι στα ξένες κοινότητες είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Ποσο κοστιζει να συμμετεχεισ σε ενα τετοιο προγραμμα?

δεν βλεπω περιθωρια του να κανεις κατι.
Το προβλημα βρισκεται στο οτι ο ιδιος δεν θελει να βγει απο το λουκι που ειναι, και αν δεν το κανει μονος του δεν μπορει να το κανει καποιος αλλος για αυτον.

Αν θελεις την γνωμη μου πως θα μπορουσε να απεμπλακει απο ολα αυτα,
αυτο θα μπορουσε να γινει εφοσον μπορουσε να εμπνευστει απο κατι (πιθανον μια ερωτικη σχεση με πολλα κουραγια) και απο κει να αντλει δυναμη για να αλλαξει ροτα και σκεψη.
Γενικα ομως πως ο καθε ανθρωπος μπορει να βρει μια τετοια εμπνευση ειναι κατι πολυ σχετικο απο ανθρωπο σε ανθρωπο.
Παντως αν δεν γεννηθουν αυτες οι δυναμεις μεσα του, δυστυχως οτι και να κανεις εσυ ειναι ματαιο.

Adzik οι κοινότητα είναι αυτοσυντηρούμενη. Νωμίζω οτι πληρώνεις μόνο τα εισιτήριά σου και τα τσιγάρα σου και τέτοια. Φαγητό και διαμονή είναι δωρεάν.Τα άτομα εκεί μέσα δουλεύουν. Κάνουν ότι μπορεί ο καθένας. Αν κάποιος απο εμάς για παράδειγμα έχει κάποια παλιά πράγματα που δεν θέλει τους φωνάζει και έρχονται και τα πέρνουν. Τα επιδιορθώνουν και μετά τα πουλάνε. Η αν θες να βάψεις το σπίτι σου να κάνεις μετακόμιση και άλλες δουλειές τους φωνάζεις και στα κάνουν αυτοί. Στην Ισπανία είναι γνωστοί και ο κόσμος τους στηρίζει πολύ και τους δίνουν δουλειές. Εδώ στην Ελλάδα όχι.

Aphelia κάπως έτσι θα του το φέρουμε. Το θέμα είναι οτι δεν μας μιλάει καν. Οταν τον παίρνω τηλέφωνο αρνήτε να μου μιλήσει. Οταν οι γονείς μου τον ρωτάνε κάτι (πχ αν θα φάει) τους απαντάει με μουγκριτά!! Αστα να πάνε

Κοριτσάκι μου ο αδερφός σου έχει χάσει την διάθεση του για ζωή. Φίλους έχει; Η κατάσταση που βρίσκεται τώρα δείχνει πως νιώθει πολύ μόνος του.
Αν ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται είναι η θεία, τότε η θεία θα πρέπει να του μιλήσει για το πρόγραμμα αποτοξίνωσης γιατί μόνο αυτήν θα ακούσει. Εσύ το μόνο που πιστεύω πως μπορείς να κάνεις είναι να του δείξεις ότι νοιάζεσαι και τον αγαπάς. Μην του λες τι κάνει ή τι δεν κάνει σωστά. Μάλλον του είπες κάτι που τον πείραξε και άλλαξε στάση απέναντί σου. Δείξτου πως τον στηρίζεις ότι απόφαση και να πάρει. Και στην Ισπανία να μην θέλει να πάει και αποτοξίνωση αν δεν θέλει να κάνει εσύ να είσαι δίπλα του και που ξέρεις, η αγάπη σου μπορεί να τον κάνει να πιστέψει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς την ηρωίνη. Γιατί στην ηρωίνη έφτασε όχι για κανέναν άλλο λόγω αλλά γιατί του έλειπε η αγάπη από του γονείς του. Ήθελε να ξεφύγει από τις σκέψεις του. Αυτή είναι η αλήθεια με τα ναρκωτικά. Δες και την κατάθεση ψυχής του Θοδωρή που μιλάει από προσωπική πείρα. http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=621

Έχω έναν ξάδερφο που ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια να απαλλαγεί από την ηρωίνη και το παλεύει. Σημαντικό ρόλο σε αυτή του την απόφαση να προσπαθήσει να ξεφύγει από τα ναρκωτικά έπαιξε η μητέρα του που είναι μια γυναίκα αγράμματη και όμως φρόντισε να πάει να βρει η ίδια λύση και να ξέρει πως πρέπει να τον αντιμετωπίζει. Καλό είναι να μάθετε και εσείς τι μπορείτε να κάνετε για να έρθει πιο κοντά στην ζωή. Καλή δύναμη!! :)

Τι είναι αυτά που λες Bee; Μήπως θες να πεις ότι στην περίπτωση του ξαδελφού σου του έλειπε η αγάπη από τους γονείς του αλλά ξαφνικά γεννήθηκε αυτή η αγάπη κι έτσι είδε το φως η μητέρα του για το πως θα τον κάνει να το ξεπεράσει; Πριν δεν τον αγαπούσε;
Δεν φτάνεις στην ηρωίνη μόνο και μόνο γιατί δε σε αγαπούσαν οι γονείς σου, άλλοι πως δε φτάνουν δηλαδή; Είναι πολλοί οι παράγοντες, μεγάλο ρόλο παίζουν και οι συγκυρίες, η προσωπικότητα του καθενός. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα αποδίδοντας ευθύνες.

Aphelia γιατί θυμώνεις τόσο πολύ;
Ο ξάδερφός μου έχει πατέρα ανάξιο και ανεύθυνο που ευθύνεται για αυτήν την κατάσταση. Χωρίς λόγω κανείς δεν φτάνει σε σημείο να παίρνει ηρωίνη. Ενδεχομένως να μην είναι οι γονείς ο μόνος λόγος που κάποιος επιλέγει αυτόν τον δρόμο, είναι όμως κατά το μεγαλύτερο ποσοστό. Όσο για την προσωπικότητα του καθενός ναι, σίγουρα παίζει ρόλο. Δεν έχουν την ίδια κατάληξη όλα τα παιδία της οικογένειας. Τα πιο ευαίσθητα είναι που χρειάζονται περισσότερη προσοχή και αν δεν τον προσέξουν οι γονείς του από ποιον να περιμένει; Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για πάρα πολλούς λόγους. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω εγώ. Τώρα αν εσύ έχεις άλλη άποψη δεκτή. Δεν προσπαθώ να επιβάλλω την γνώμη μου για να αξίζω τέτοιο ύφος. Να βοηθήσω θέλω καπέλα μου τίποτα παραπάνω. :)

καμιά φορά δεν είναι οτι οι γονείς ΔΕ δίνουν αγάπη στα παιδιά ή οτι δεν τα φροντίζουν και δε νοιάζονται γι αυτά ...

Ίσως δεν ήξεραν ή οι περιστάσεις (πχ άλλα παιδιά, δουλειές , οικονομικά προβλήματα , προβλήματα σχέσεων, προσωπικά τους προβλήματα υγείας κλπ κλπ )
δεν τους το επέτρεπαν να δώσουν στα παιδιά τους ΕΚΕΙΝΟ το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ είδος προσοχής και φροντίδας που είχε ανάγκη το συγκεκριμένο παιδί ...

Δεν είναι οτι κατηγορεί κανείς αυτούς τους γονείς για κάτι που εσκεμμένα έκαναν ή παρέλειψαν να κάνουν αλλά εκ του αποτελέσματος στα παιδιά αυτά δημιουργήθηκε πρόβλημα βιώνοντας αυτό το συναισθηματικό έλλειμμα ...
Ε! αυτό είναι ένα πρόβλημα που πολλούς ανθρώπους τους οδηγεί σε χρήση ουσιών κλπ ... ( σε άλλους βγαίνει με τη μορφή κάποιας διαταραχής ή άλλου ψ/προβλήματος )

Η αλήθεια είναι οτι οι γονείς μου είχαν πάντα τα δικά τους προβλήματα που απορροφούσαν το χρόνο και την ενέργειά τους. Εγώ αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά δυστυχώς ο αδελφός μου ή δεν το καταλαβαίνει και για αυτό τους κατηγορεί οτι αυτοί φταίνε για την κατάστασή του ή απλά θέλει να ρίξει αλλού τις ευθύνες και να τους κάνει να νοιώσουν τύψεις για να κερδίσει κάτι από αυτούς. Τόσα χρόνια έχω γνωρίσει πολά πρεζάκια και έχω μάθει πως λειτουργούν. Είναι φοβερά χειριστικοί και λένε συνέχεια ψέματα. Δεν λέω οτι το κάνουν επίτηδες. Ο αδελφός μου είναι πολύ έξυπνος όμορφος, με χιούμορ και φοβερά κοινωνικός αλλά είναι καθίκι. Λυπάμαι που το λέω για τον ίδιο μου τον αδελφό αλλά είναι αλήθεια.

bee σωστά είναι εν μέρη αυτά που λες και το ξέρω οτι έχει χάσει αλλά τη μέθοδο της αγάπης την έχουμε δοκιμάσει. Το μόνο που κάνει όταν του δείχνεις αγάπη είναι να την εκμεταλλέυται. Οι γονείς μου από τότε που έμαθαν εδώ και 10 χρόνια οτι είναι τοξικομανής έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτόν.

Aphelia και εγώ της ίδιας άποψης με σένα είμαι. Δεν φταίνε μόνο οι καταστάσεις που περνάει ένα άτομο αλλά και ο χαρακτήρας του. Και εγώ στη ίδια οικογένεια μεγάλωσα αλλά καμία σχέση η πορεία μου με τη δική του. Αυτός μάλλον βγήκε πιο ευαίσθητος και απο μένα και ήθελε μάλλον άλλου είδους προσοχής όπως λέει και ο psychangel.

να στε καλά παιδιά. Δεν ξέρεται πόση εντύπωση μου κάνει που άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν και δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από μένα, μπαίνουν στον κόπο να διαβάσουν για τα προβλήματά μου και να ασχοληθούν μαζί τους. Ξαναβρίσκω την ελπίδα μου για τους ανθρώπους. Ευχαριστώ.

κατ\'αρχην κουραγιο κοπελα μου...φανταζομαι πως περνας δυσκολα......εμενα ο ξαδερφος μου εφυγε απο ναρκωτικα...ποτε δεν κατηγορησα την οικογενεια του...το εχουμε κανει πιπιλα οτι φταινε οι γονεις...κ εμενα χωρισαν οι γονεις μου,ο πατερας μου μας επαιρνε κ μας πηγαινε σε διαφορα μερη οπου ταχα μου επιανε την μανα μου στα πρασα με γκομενο(και μιλαμε εγω ημουν 9 κ οαδερφος μου 12)και ποτε δεν μας ειχε προτεραιοτητα του κ πολλα πολλα αλλα.....δεν επεσα στα ναρκωτικα ομως,ουτε καν στο καπνισμα(αρχισα στα 21 μου).κ μεγαλωσα μονη μου,γιατι η μαμα μου επρεπε να δουλευει για να κανω μπαλετο,κιθαρα,σκι και ο πατερας μου οταν εγινε το δικαστηρι για την διατροφη εφερε μαρτυρους για το οτι δεν χρειαζομαι λεφτα για να σπουδασω..δεν κατρακυλησα....ειχα μυαλο,εκνευριζομαι...δεν φταει ο περιγυρος παραπανω απο τον ιδιο τον χρηστη...κανενας δεν τον αναγκασε..ολοι κανουμε τις επιλογες μας κ καλοθα ηταν σε τετοιες περιπτωσεις να το σκεφτονταν πιο σωστα πριν αποφασισουν να παρουν τον δρομο χωρις γυρισμο κ οχι για να ειμαστε οι μαγκες..αν κατηγορουν καποιον ας κατηγορησουν τον ιδιο τους τον εαυτο..γνωμη μου..

Πεννούλα αξίζεις πολλά μπράβο για τον τρόπο που αντέδρασες. δυστυχώς όμως δεν είναι όλα τα παιδιά τόσο δυνατά για να μπορέσουν να αντέξουν τέτοια συμπεριφορά από τον πατέρα ή την μητέρα τους.

Quote:

---

Originally posted by mariakiou
Η αλήθεια είναι οτι οι γονείς μου είχαν πάντα τα δικά τους προβλήματα που απορροφούσαν το χρόνο και την ενέργειά τους.

---

Αυτό ακριβώς είναι που θέλω να πω, ότι οι γονείς πολλές φορές παραμελούν τα παιδιά τους και ασχολούνται με τα δικά τους προβλήματα. Αυτό στον αδερφό σου είχε αρνητικό αντίκτυπο αλλά σίγουρα υπάρχουν και άλλα προβλήματα που υποβόσκουν. Μπορεί να ήμουν υπερβολική για τον τρόπο που μίλησα για τους γονείς και την ευθύνη τους. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν εννοούσα ότι οι γονείς θα πρέπει να καταδικαστούν. Είπες ότι απομακρύνθηκε ακόμη και από εσένα και ήθελα να τον δικαιολογήσω για να μπορέσεις να έρθεις πιο κοντά του.

Η αγάπη ποτέ δεν ήταν αναποτελεσματική, μήπως όμως οι δικοί σου μπέρδεψαν την αγάπη με το χάϊδεμα; Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολη η φάση που παίρνετε και ότι λάθος και να έκαναν οι γονείς σου δεν οφείλει σε τίποτα να τους το υπενθυμίζουμε γιατί δεν θα βγάλει πουθενά. Ο τρόπος που αντιδρά ο αδερφό σου ρίχνοντας όλο το βάρος πάνω τους δεν είναι λύση. Σίγουρα έχει μεγάλη ευθύνη ο ίδιος για την κατάσταση που βρίσκετε σήμερα την οποία και αποφεύγει με αυτόν τον τρόπο.
Και μόνο το γεγονός ότι έχουν ρίξει όλη τους την προσοχή πάνω του δηλώνει πολλά. Ο τρόπος όμως έχει πολλή μεγάλη σημασία γι’ αυτό και πιστεύω πως θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης για να σας πούνε πως είναι καλύτερα να του συμπεριφέρεστε.

Δεν ήταν πάντα καθίκι όπως λες άρα μπορεί να ξαναγίνει ένας αξιόλογος άνθρωπος. πίστεψε σε αυτό και μην σκέφτεσαι αρνητικά για το αίμα σου. σε έχει ανάγκη τώρα, δεν είναι ώρα να τον κατηγορείς.