Διαζύγιο;;;

Γεια σας! Είμαι παντρεμένη και έχω ένα παιδάκι 1 ετών. Πάντα είχαμε κάποια θεματακια με τον άντρα μου αλλά όχι σοβαρά. Από τη μέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος και ειδικά όταν γέννησα η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Τα προβλήματα όλα πηγάζουν από το μέρος που μένουμε. Για κακή μου τύχη ο άντρας μου δεν είναι από το μέρος μου αλλά μένουμε στο μέρος μου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ξαφνικά με το παιδί έβγαλε κακία. Και όλο αυτό επειδή δεν το χαίρονται οι δικοί του. Σχεδόν καθημερινά υπάρχουν καβγάδες που πάντα καταλήγουν στους γονείς. Βέβαια δεν είναι φυσιολογικός. Έχει κάποιο ψυχολογικό προβλημα. Είναι αντικοινωνικός, κολλάει γενικά το μυαλό του, συνέχεια βρίσκει ένα πρόβλημα που καταλήγει σε καβγά και μετά λέει ότι το δημιουργώ εγω, μονίμως σκέφτεται αρνητικά για τα πάντα. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Καλησπέρα. Δεν κατάλαβα τι εννοείς οταν λες οτι η ρίζα των προβλημάτων είναι οτι μένετε στο μέρος σου, εννοείς ας πουμε οτι δεν έχει προσαρμοστεί εκει, οτι δεν έχει φίλους εκει κλπ;

Ο χωρισμος ειναι μονοδρομος σε αυτην την περιπτωση , σορυ για το ' κακο ' μαντατο , αλλα ετσι το βλεπω .....οσο νωριτερα , τοσο καλυτερα ......για τοπαιδι εννοω .....

Δεν έχει φίλους γιατί κανέναν δεν συμπαθεί. 5 χρόνια εδώ και δεν έχει "κολλήσει" με κάποιον. Όσες φορές έτυχε να βγούμε με παρέα ή θα ήταν με το κινητό κ δεν θα μιλούσε, ή θα με έπρηζε να φύγουμε, η θα έβρισκε μια δικαιολογία του τύπου ότι πρέπει να πάει τουαλέτα για να φύγουμε. Με όλους έχει πρόβλημα. Ακόμα κ μαζί μου. Από το πουθενά γίνεται θέμα. Κ όπως λέει κ το μέλος Macgyver και εγώ τον χωρισμό μονόδρομο τον βλέπω απλά κάνω υπομονή μπας και... Αλλά δεν το βλεπω

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Καλησπέρα. Δεν κατάλαβα τι εννοείς οταν λες οτι η ρίζα των προβλημάτων είναι οτι μένετε στο μέρος σου, εννοείς ας πουμε οτι δεν έχει προσαρμοστεί εκει, οτι δεν έχει φίλους εκει κλπ;

---

Δεν θέλει να προσαρμοστεί από ότι έχω καταλάβει γιατί πολύ απλά τώρα με το παιδί κάθεται κ ασχολείται αν το βλέπουν οι δικοί μου πιο πολύ(που είναι λογικό εφόσον μένουμε στο ίδιο μέρος) αν οι δικοί του δεν το βλέπουν κ θέλουν να το δουν, ποιος το πιάνει ποιος δεν το πιάνει. Γενικά με το μωρό η κατάσταση ξεφυγε.

Quote:

---

Originally Posted by Marilena27

Γεια σας! Είμαι παντρεμένη και έχω ένα παιδάκι 1 ετών. Πάντα είχαμε κάποια θεματακια με τον άντρα μου αλλά όχι σοβαρά. Από τη μέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος και ειδικά όταν γέννησα η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Τα προβλήματα όλα πηγάζουν από το μέρος που μένουμε. Για κακή μου τύχη ο άντρας μου δεν είναι από το μέρος μου αλλά μένουμε στο μέρος μου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ξαφνικά με το παιδί έβγαλε κακία. Και όλο αυτό επειδή δεν το χαίρονται οι δικοί του. Σχεδόν καθημερινά υπάρχουν καβγάδες που πάντα καταλήγουν στους γονείς. Βέβαια δεν είναι φυσιολογικός. Έχει κάποιο ψυχολογικό προβλημα. Είναι αντικοινωνικός, κολλάει γενικά το μυαλό του, συνέχεια βρίσκει ένα πρόβλημα που καταλήγει σε καβγά και μετά λέει ότι το δημιουργώ εγω, μονίμως σκέφτεται αρνητικά για τα πάντα. Δεν ξέρω τι να κάνω.

---

Quote:

---

Originally Posted by Marilena27

Δεν έχει φίλους γιατί κανέναν δεν συμπαθεί. 5 χρόνια εδώ και δεν έχει "κολλήσει" με κάποιον. Όσες φορές έτυχε να βγούμε με παρέα ή θα ήταν με το κινητό κ δεν θα μιλούσε, ή θα με έπρηζε να φύγουμε, η θα έβρισκε μια δικαιολογία του τύπου ότι πρέπει να πάει τουαλέτα για να φύγουμε. Με όλους έχει πρόβλημα. Ακόμα κ μαζί μου. Από το πουθενά γίνεται θέμα. Κ όπως λέει κ το μέλος Macgyver και εγώ τον χωρισμό μονόδρομο τον βλέπω απλά κάνω υπομονή μπας και... Αλλά δεν το βλεπω

---

καλημερα.
επομενως μαριλενα, το προβλημα ΔΕΝ ειναι το μερος που μενετε.
το προβλημα ειναι οτι ο συζυγος σου εχει καποιο προβλημα που δεν εχει διαχειριστει.
αυτα που μας περιγραφεις τα αναγνωριζει? δλδ αν συζητησετε ηρεμα θα το δεχτει οτι δεν συμπαθει τους ανθρωπους, οτι ειναι νευρικος, οτι κολλαει κλπ?
η μονη λυση που βλεπω ειναι να πεισθει να ξεκινησει καποια θεραπεια.
πριν φτασεις στο διαζυγιο κανε μια προσπαθεια να του εξηγησεις ποσα προβληματα σου δημιουργει κιε σενα η συμπεριφορα του κι οτι θελεις οπωσδηποτε να κανετε κατι γι αυτο.
αν δεν αναγνωριζει ΚΑΝ το προβλημα και επιμενει οπως ειπες κι εσυ στην αρχη, οτι το προβλημα ειναι το μερος που μενετε, δεν εχεις πολλες επιλογες, η του λες οτι δεν μπορεις να συνεχισεις, η ανεχεσαι αυτες τις συμπεριφορες.
βλεπεις κατι αλλο?

Quote:

---

Originally Posted by Marilena27

Κ όπως λέει κ το μέλος Macgyver και εγώ τον χωρισμό μονόδρομο τον βλέπω απλά κάνω υπομονή μπας και... Αλλά δεν το βλεπω

---

Κάνεις υπομονή μπας και συμβεί τι? Μπας και εκτιμήσεις τον άντρα σου? Αν όντως δεν μπορείς να βρεις κάτι θετικό σ' αυτόν και δεν τον εκτιμάς καθόλου, πράγμα που εμένα τουλάχιστον από το γραπτό σου μου βγάζεις, δεν υπάρχει λόγος για καμία κουβέντα, αν παρόλο το πρόβλημα που λες ότι έχει είναι ένα άτομο με θετικά στοιχεία που θα ήθελες στην ζωή σου... διεκδίκησε τον... ζήτα του... συζήτησε.