Μονος

Καλησπερα,πριν ξεκινησω θα κανω μια συντομη παρουσιαση του εαυτου μου. Ειμαι 25,συντομα 26, απο τα 14 ημουν στα ναρκωτικα τα οποια με μεγαλη προσπαθεια εκοψα στα 23. Μαζι με αυτα,αναγκαστηκα να κοψω οτι παρεες ειχα. Μπηκα σε διαδικασια να τα ξαναπιασω ολα απο την αρχη,να ξαναφυιαξω την ζωη μου και αυτη τη στιγμη ειμαι 2ετης φοιτητης νομικης,ολα με την βοηθεια της οικογενειας μου παντα.

Μεχρι εδω,ολα καλα.
Τα τελευταια 2 περιπου χρονια,εχω (η μαλλον ειχα) σχεση με μια κοπελα απο το παρελθον μου η οποια με κυνηγησε πολυ. Αφορμη που γραφω εδω αυτη τη στιφμη,ειναι πως τωρα θελει να χωρισουμε. Αυτο,σε συνδυασμο με την πολυ ευθραυστη ψυχολογια μου,με εχει καταστρεψει αυτες τις μερες. Ο λογος που θελει να χωρισουμε,ειναι επειδη ειμαι πιεστικος και αυτη θελει να ζησει την ζωη της.

Τι γινεται τωρα.. Μετα απο ολη αυτη την κατασταση με τα ναρκωτικα οπως ηταν αναμενομενο μου εχουν μεινει κουσουρια. Δυσκολευομαι αφανταστα να γνωρισω νεους ανθρωπους,στην σχολη το μονο που εχω καταφερει ειναι να μιλαω τυπικα με δυο κοπελες,για οποια δουλεια και να παω,ασχετως αν μπορω η οχι να την κανω,δεν με ξαναπαιρνουν ποτε τηλεφωνο. Εχω μεινει τελειως μονος μου και τρεμω τωρα που θελει η κοπελα να χωρισουμε. Η διαθεση μου εχει πιασει πατο,νιωθω πως ολα ειναι ματαια.

Και το χειροτερο απ ολα ειναι πως δεν ξερω εαν ο λογος που δεν θελω να χωρισω ειναι επειδη την αγαπαω και θελω να μεινουμε μαζι η εαν επειδη φοβαμαι να μεινω μονος μου,παλι.

Εμφανισιακα δεν εχω κατι απωθητικο,δυστυχως μου εχουν μεινει θραυσματα του παρελθοντος,στην συμπεριφορα. Οι γονεις μου λενε,οτι η πρωτη εντυπωση που κανω ειναι απαισια και οτι βγαζω ενα αισθημα οτι θελω να δειρω τον αλλον. Εγω πιστευω οτι αυτο οφειλεται στον σωματοτυπο ( εαν ημουν μικροσωμος θεωρω δεν θα ειχα αυτο το προβλημα). Στην πραγματικοτητα αυτο δεν ισχυει ουτε λιγο. Αυτο που πραγματικα συμβαινει ειναι οτι προσπαθω να ειμαι σοβαρος,μαζεμενος και να κρυβω το αγχος και τις ανασφαλειες μου,που δυστυχως εχω πολλες,καποιες απο αυτες χωρις λογο.
Σε καθε περιπτωση,νιωθω πως οτι και να κανω ποτε δεν θα ειναι αρκετο,ενιωθα που ενιωθα μονος,τωρα που με αφηνει και η κοπελα μου θα ενταθει η κατασταση, η οποια σε συνδυασμο με την πληρη ανικανοτητα μου να κανω νεες σχεσεις με οδηγει σε αδιεξοδο,νιωθω χαλια και χρειαζομαι βοηθεια.
Ξεχασα να αναερω πως τον τελευταιο αρκετο καιρο εχω βρει διεξοδο σε ηλεκτρονικα παιχνιδια,τα οποια πλεον τα παιζω μηχανικα,τα βαριεμαι,ειναι απλα ενας τροπος να περνανε οι ωρες,οι μερες.
Θελω καπως να βρω δυναμη να αλλαξω ολη αυτη την κατασταση,αλλα δυστυχως επειδη δεν αφορα αποκλειστικα εμενα , αλλα την συναναστροφη μου με αλλους ανθρωπους,δεν μπορω..
Ευχαριστω για τον χρονο,ελπιζω να βγαζουν νοημα αυτα που γραφω..

Καλησπέρα συμφορουμίτη!Πάντως βλέπω πως έχεις μια χαρά επίπεδο και τα λες πολύ ωραία!
Εννοείται πως βγάζουν νόημα όλα αυτά που λες.
Εγώ εκτιμώ πως η φοβία σου δεν πηγάζει τόσο από την αγάπη σου προς εκείνη αλλά από το φόβο της μοναξιάς.
Φίλους έχεις??

Οχι,εχω κοψει καθε σχεση με φιλιες χρονων,μονο ενα τυπικο τηλςφωνημα τυπου "τι κανεις,πως πας" κλπ. Μονο με ενα παιδικο φιλο βρισκομαι,που παιζαμε ηλεκτρονικα μαζι ως εφηβοι,μαλλον γι αυτο και τα ξαναρχισα. Ειναι καλο παιδι,και καλος ακροατης οτ;ν εχω αναγκη να μιλησω,αλλα μεχρι εκει. Δεν εχει ποτε ορεξη να κανουμε κατι εκτος σπιτιου,και για τον εαυτο του μιλαει ελαχιστα , οποτε δεν υπαρχει πολλη επικοινωνια..

Quote:

---

Originally Posted by prnqs

Ειναι καλο παιδι,και καλος ακροατης οτ;ν εχω αναγκη να μιλησω,αλλα μεχρι εκει. Δεν εχει ποτε ορεξη να κανουμε κατι εκτος σπιτιου,και για τον εαυτο του μιλαει ελαχιστα,οποτε δεν υπαρχει πολλη επικοινωνια..

---

Πρόβλημα κι αυτό.Καταλαβαίνω.Δυστυχώς οι φιλίες έχουν γίνει δύσκολη υπόθεση στις μέρες μας.
Σε όλους μας κάτι λείπει!Σε ποια περιοχή σπουδάζεις αν επιτρέπεται?

Αθηνα,εδω γεννηθηκα και μεγαλωσα. Οι γονεις μου εχουν φυγει απο τα 18 μου στην επαρχια,οποτε ουτε οικογενεια εχω στην αθηνα.

Φίλε,η περίπτωση σου είναι μία από τις πολλές χιλιάδες που υπάρχουν στην κοινωνία.Δεν είσαι μόνος σε αυτό.
Εdited!Ελήφθη prnqs!

Καλησπέρα,
Αισθάνομαι πως η μοναξιά είναι ο βαθύτερος φόβος των περισσοτέρων... Προσωπικά προσπαθώ (οριακά για να ειμαι ειλικρινής ),τουλάχιστον, να μην την προκαλώ.
Η φοίτηση σου είναι μία καλή δίοδος... Δώσε ευκαιρίες σε κάποιους ανθρώπους από εκεί...
Εγώ σκέφτομαι συνήθως πως υπάρχουν πολλοί σαν εμένα.Αυτό με καθησυχάζει και με κινητοποιεί ώστε να τους ανακλύψω...

Καλησπέρα prnqs! Θα σου δώσω μια ιδέα. Ένας τρόπος να κάνεις φίλους είναι να βρεις μια δραστηριότητα που σου αρέσει και να πας. Δηλαδή, ένα είδος άθλησης, ή χειροτεχνίας (π.χ. ζωγραφική, ξυλογλυπτική) ή θέατρο, ή μουσική ή χορό... Υπάρχουν τέτοιες δραστηριότητες και στους δήμους που είναι με πολύ φτηνά δίδακτρα και κάποιες φορές και δωρεάν. Επίσης, μπορείς να πας σε κάποια εθελοντική ομάδα εργασίας . Είναι σχεδόν σίγουρο οτι εκει θα βρεις να κάνεις φίλους και παρέες και θα βγεις από την μοναξιά σου.

Quote:

---

Originally Posted by prnqs

Καλησπερα,πριν ξεκινησω θα κανω μια συντομη παρουσιαση του εαυτου μου. Ειμαι 25,συντομα 26, απο τα 14 ημουν στα ναρκωτικα τα οποια με μεγαλη προσπαθεια εκοψα στα 23. Μαζι με αυτα,αναγκαστηκα να κοψω οτι παρεες ειχα. Μπηκα σε διαδικασια να τα ξαναπιασω ολα απο την αρχη,να ξαναφυιαξω την ζωη μου και αυτη τη στιγμη ειμαι 2ετης φοιτητης νομικης,ολα με την βοηθεια της οικογενειας μου παντα.

Μεχρι εδω,ολα καλα.
Τα τελευταια 2 περιπου χρονια,εχω (η μαλλον ειχα) σχεση με μια κοπελα απο το παρελθον μου η οποια με κυνηγησε πολυ. Αφορμη που γραφω εδω αυτη τη στιφμη,ειναι πως τωρα θελει να χωρισουμε. Αυτο,σε συνδυασμο με την πολυ ευθραυστη ψυχολογια μου,με εχει καταστρεψει αυτες τις μερες. Ο λογος που θελει να χωρισουμε,ειναι επειδη ειμαι πιεστικος και αυτη θελει να ζησει την ζωη της.

Τι γινεται τωρα.. Μετα απο ολη αυτη την κατασταση με τα ναρκωτικα οπως ηταν αναμενομενο μου εχουν μεινει κουσουρια. Δυσκολευομαι αφανταστα να γνωρισω νεους ανθρωπους,στην σχολη το μονο που εχω καταφερει ειναι να μιλαω τυπικα με δυο κοπελες,για οποια δουλεια και να παω,ασχετως αν μπορω η οχι να την κανω,δεν με ξαναπαιρνουν ποτε τηλεφωνο. Εχω μεινει τελειως μονος μου και τρεμω τωρα που θελει η κοπελα να χωρισουμε. Η διαθεση μου εχει πιασει πατο,νιωθω πως ολα ειναι ματαια.

Και το χειροτερο απ ολα ειναι πως δεν ξερω εαν ο λογος που δεν θελω να χωρισω ειναι επειδη την αγαπαω και θελω να μεινουμε μαζι η εαν επειδη φοβαμαι να μεινω μονος μου,παλι.

Εμφανισιακα δεν εχω κατι απωθητικο,δυστυχως μου εχουν μεινει θραυσματα του παρελθοντος,στην συμπεριφορα. Οι γονεις μου λενε,οτι η πρωτη εντυπωση που κανω ειναι απαισια και οτι βγαζω ενα αισθημα οτι θελω να δειρω τον αλλον. Εγω πιστευω οτι αυτο οφειλεται στον σωματοτυπο ( εαν ημουν μικροσωμος θεωρω δεν θα ειχα αυτο το προβλημα). Στην πραγματικοτητα αυτο δεν ισχυει ουτε λιγο. Αυτο που πραγματικα συμβαινει ειναι οτι προσπαθω να ειμαι σοβαρος,μαζεμενος και να κρυβω το αγχος και τις ανασφαλειες μου,που δυστυχως εχω πολλες,καποιες απο αυτες χωρις λογο.
Σε καθε περιπτωση,νιωθω πως οτι και να κανω ποτε δεν θα ειναι αρκετο,ενιωθα που ενιωθα μονος,τωρα που με αφηνει και η κοπελα μου θα ενταθει η κατασταση, η οποια σε συνδυασμο με την πληρη ανικανοτητα μου να κανω νεες σχεσεις με οδηγει σε αδιεξοδο,νιωθω χαλια και χρειαζομαι βοηθεια.
Ξεχασα να αναερω πως τον τελευταιο αρκετο καιρο εχω βρει διεξοδο σε ηλεκτρονικα παιχνιδια,τα οποια πλεον τα παιζω μηχανικα,τα βαριεμαι,ειναι απλα ενας τροπος να περνανε οι ωρες,οι μερες.
Θελω καπως να βρω δυναμη να αλλαξω ολη αυτη την κατασταση,αλλα δυστυχως επειδη δεν αφορα αποκλειστικα εμενα , αλλα την συναναστροφη μου με αλλους ανθρωπους,δεν μπορω..
Ευχαριστω για τον χρονο,ελπιζω να βγαζουν νοημα αυτα που γραφω..

---

Φίλε prnqs..θα βρεις τρόπο να ξεπεράσεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις όταν θυμηθείς την δύναμη που είχες καταβάλλει για να ξεπεράσεις το πρωταρχικό σου πρόβλημα (και τα κατάφερες) και την χρησιμοποιήσεις με διαφορετικό τρόπο. Όλα καλά θα πάνε.

στειλε μ εμαιλ [email protected] sσε νιωθω ελα να μιλησουμε κ γω σ αυτην την φαση ειμαι γ αλλους λογους βεβαια:)

συγνώμη για την απορία, αλλά αν ήσουν στα ναρκωτικά από τα 14 και τα έκοψες με τεραστιο φυσικά αγώνα στα 23, πως στο καλό καταφερες να συγκεντρωθείς, να διαβάσεις και να περάσεις σε μια δύσκολη σχολή?
τι ναρκωτικά έπαιρνες? δηλαδη στο σχολείο πρόβλημα δεν είχες? δεν σε καταλαβαιναν??

καλησπερα φιλε,
καταρχην ενα τεραστειο μπραβο που εκοψες τα ναρκωτικα αλλα και απο τις αντιστοιχες παρεες! εαν επιτρεπεται τι επαιρνες;
εκτιμω κι εγω οτι κυριαρχα φοβασαι και εχεις ανασφαλειες οσον αφορα τη μοναξια.
αν τελικα χωρισετε θα σου ειναι δυσκολο και ευχομαι καλα κουραγια. προσπαθησε να το δεις σαν ''ευκαιρια'' να σταθεις στα ποδια σου, γιατι απ'οτι καταλαβαινω (εχει συμβει και σε μενα πολλακις) ψιλοκρεμεσαι απο την κοπελα σου.
τα παιχνιδια ξερω ειναι διεξοδος, αλλα κι εσυ ξερεις οτι ειναι απο τις χειροτερες....
λοιπον για να διαχειριστεις το ο,τι σε διακατεχει βαε προτεραιοτητα τη συστηματικη γυμναστικη (καλη φαση ειναι το κολυμβητηριο) και γενικοτερα ενα προγραμμα.. μπορεις να το καταφερεις αυτο με πολλους τροπους.
εχεις το προνομιο να ζεις στην Αθηνα, που, μπεσα, εχει να κανεις τα παντα!
Προτεινω αν παιζουν λευτα ψυχοθεραπεια η ακομα καλυτερα ψυχαναλυση (γιατι δωρεαν στην Αθηνα εναι μαλλον ακατορθωτο) καθως και ομαδες αυτοβοηθειας και αυτογνωσιας, ακομη και ομαδες για πρωην χρηστες (αν και δε ξερω και τι χρηση εκανες, σε περιπτωση που δεν ειχες επαφη με πρεζα δεν νομιζω να ναι καλη ιδεα).
Επιπλεον υπαρχουν ενα σωρο ομαδες με διαφορα χομπυ και ενδιαφεροντα, οπου πολλες απο αυτες ειναι δωρεαν η με καπελο!
Ψαξου και δοκιμαζε, ακομη κι αν δεν εχεις παρεα και πρεπει να πας μονος.
Να βρεις πραγματα που να τα γουσταρεις και να εξελισεσσαι σε αυτα. Ετσι θα γουσταρεις εσενα, και θα σε γουσταρουν και οι αλλοι, και θα σου ανοιξουν ενα σωρο πορτες για κοινωνικοποιηση μεσω κοινων ενδιαφεροντων.
Οσο για τις δουλειες, ξερω οτι ειναι απογοητευτικο, ομως μη τα παρατας, πεισμωσε με τον εαυτο σου, ειναι σημαντικο να εχεις δουλεια και να νιωθεις παραγωγικος και ανεξαρτητος. Αμα εισαι και μπρατσαρας δοκιμασε καμμια μεταφορικη η κατι τετοιο :p
Τελος, καταλαβαινω οτι προσπαθεις να κρυψεις αγχη και ανασφαλειες, αλλα προσπαθησε να μη γινεσαι σοβαροφανης, η σοβαροφανεια φαινεται ευκολα και ειναι συνηθως αποκρουστικη. Κι επισης αν πεφτεις σε καλα ατομα δε χρειαζεσαι να τα κρυβεις τοσο εντονα, ισως αν καταλαβουν οτι εισαι ανασφαλης και νιωθεις αβολα στην εκαστοτε συναναστροφη να σε προσεγγισουν περισσοτερο!
Καλα κουραγια

Mara.Z αμα θελει ο ανθρωπος ολα τα μπορει!
για να σου λυσω το δευτερο σκελος της αποριας, αρχισα τους μπαφους στα 13 μου, και ναι ειχα προβλημα στο σχολειο, με την εννοια οτι εμενα σε μαθηματα, δεν ειχα καλους βαθμους κτλ. ποιοι να καταλαβουν και τι; οι σημμαθητες μου με κοροιδευαν επειδη πιστευαν οτι παω σε ψυχολογο aka τρελλογριατρο (ουτε καν πηγαινα). με τους καθηγητες ημασταν σε κοντρα καθως μου εφταιγαν ολοι και ολα και τους μισουσα και ενιωθα εξαιρετικα μονη μου, οποτε σιγα μην ασχολιωντουσαν, με θεωρουσαν απλως αλητακι χωρις τροπους. γονεις χωρισμενοι, με την μανα επισης σε κοντρα και τερμα αντιδραστικη χωρις να την αφηνω να με πλησιασει..

Quote:

---

Originally Posted by moustarda

Μara.Z αμα θελει ο ανθρωπος ολα τα μπορει!
για να σου λυσω το δευτερο σκελος της αποριας, αρχισα τους μπαφους στα 13 μου,

---

Σαφως και ολα τα μπορει, αλλα οταν εχει το σωμα του συμμαχο !!!
Οταν εισαι εξαρτημενος απο ουσιες, δεν μπορεις να συμμαχησεις με το σωμα σου και να κατακτησεις μια κορυφη, ειναι σα να μου λες οτι θα ανεβω στην υψηλοτερη κορυφη του Ολυμπου πχ υπο την επηρεια ουσιων... ποσο μαλλον νοητικα-συναισθηματικα-ψυχικα να εισαι στοιχειωδως ισορροπημενος να κατσεις να διαβασεις για να ανταποκριθεις σε εξετασεις...

Μηπως εννοουσε τιποτα μπαφους;Πλεον μεχρι και η κουτση Μαρια κανει,δεν σου επηρεαζει τοσο πολυ τα μυαλα αμα δεν καιγεσαι.

Τεσ πα,ισως ειναι αυτο που σου λενε οι γονεις σου,βγαζεις κατι αρνητικο στη γλωσσα του σωματος σου.