Ψαχνωντας τις ισορροπιες μου

Καλησπέρα σε όλους,
ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας για την φάση που περνάω αυτό το διάστημα μιας και μπορεί κάποιοι να περνάτε παρόμοια κατάσταση.
Αρχικά να σας πώ ότι είμαι 25 χρονών και τελειώνω σχολή Α.Ε.Ι .Όταν μπήκα 7ο έτος τον Σεπτεβριο που μας περασε δηλαδη ,με επιασε ενα αγχος για το τι θα κανω στην ζωη μου γιατι μεχρι τωρα δεν ειχα δουλεψει σε κατι σταθερο και γενικα με αγχωνει πολυ το θεμα της εργασιας.Επίσης να αναφέρω οτι για 2-3 μηνες περιπου ειχα περασει εντονη αρρωστοφοβια και παραλληλα ξυπνηματα και κακο υπνο μεσα στο βραδυ ,θυμαμαι οτι σηκωνομουν και εψαχνα για δουλειεςκαι τι επαγγελμα θα κανω.Εκεινο το διαστημα ειχα εκδηλωσει ψυχοσωματικα που με εβαζαν χωρις να το καταλαβαινω πιο εντονα στο αγχος και την δυσθυμια.Ημουν κλεισμενος στο δωματιο και γενικα εμενα πολυ μεσα στο σπιτι και εβγαινα μονο για να παω στην σχολη.
Παροτι ειμαι αρκετα κοινωνικο ατομο ,αντιμετώπιζα δυσκολια στο να ανταπεξελθω στις κοινωνικες μου επαφες και οταν το εκανα σκεφτομουν πολυ τι θα πω ,αν θ ααρεσει αυτο που λεω στον αλλον,πραγμα που δεν το ειχα ποτε γιατι ημουν παντα αυθορμητος.Αυτο με εκανε να κλειστω ακομα παραπανω ,ετσι μετα απο 3-4 μηνες μετα την εναρξη αυτων που προανεφερα ,αρχισα να γινομαι πολυ υποτονικος ,με χαμηλη ενεργεια και διαθεση,μεχρι σε σημειο να αναρωτιεμαι αν οντως ο κοσμος που ειναι εξω απολαμβανει αυτο που ζει( αυτο πρεπει να ηταν συμπτωμα καταθλιψης ) και γενικα τα βλεπα ολα απο μια απαισιοδοξη ματια.
Οποτε κινητοποιηθηκα και το ψαξα ,πηγα σε ειδικο και εδω και 2 μηνες κανω ψυχοθεραπεια ,που με βοηθησε να αλλαξω καποιες λαθος σκεψεις που ειχα στο μυαλο μου ,πιο πολυ πανω στις σχεσεις μου με τους ανθρωπους και πως να μειωσω το καθημερινο αγχος.Επισης πλεον ειμαι αρκετα πιο ενεργητικος ,αθλουμαι και κανω πραγματα για μενα,απο αυτη την μερια δεν εχω μεγαλο παραπονο.
Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι μαζι με τα υπολοιπα μου βγηκαν και υπαρξιακα θεματα ,που συνηδητοποιησα οτι δεν οδηγουν πουθενα αλλα υποσυνειδητα με απασχολουν,γιατι κρυβεται πισω απο οτι κανω ενα γιατι και ειναι σαν να ειμαι δεμενος .Νιωθω σαν να ξαναχτιζω την προσωπικοτητα μου απο την αρχη ,γιατι αυτα που μου ειχαν επιβαλλει σαν τροπο και αξιες ζωης ,δεν μου αρκουσαν και δεν μου ελυναν καποια ερωτηματα οσο αναφορα την προελευση και τον σκοπο του ανθρωπου ,οπως επισης και εξηγησεις κυριως θρησκευτικες και πνευματικες γυρω απο την ανθρωπινη ζωη.Σκεφτομαι οτι για ποιο λογο περναμε τοσες δυσκολιες ,και αν αξιζει τον κοπο.Επισης τα πρωινα κυριως ξυπναω με ενα αγχος.
Συγνωμη για το μεγεθος του μηνυματος.Αν μπορειτε θελω να μου πειτε την γνωμη σας για αυτα που εγραψα και πιθανες λυσεις απο την σκοπια που βλεπετε εσεις τα πραγματα.
Ευχαριστω προκαταβολικα.