Άμεση Βοήθεια

Παιδιά καλησπέρα,έχω καιρό να γράψω από την τελευταία φορά που είχα πρόβλημα.Ευχομαι όλοι να είστε καλά.Σας γράφω διότι αυτή την περίοδο με έχουν πιάσει πάλι δυνατές φοβίες,επηρρεαζομαι πολύ εύκολα και γενικότερα είμαι σε μια πολύ περίεργη φάση.Η αλήθεια είναι ότι περνάω ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα επαγγελματικό...οι φοβίες μου έχουν να κάνουν με την θρησκεία.Ιδεοληψιες θρησκοληψιας,φόβοι κλπ...επειδή με γνωρίζω ότι είμαι πολύ κουλ άτομο δεν είμαι ακραίος και πότε δεν είχα ενασχόληση με την εκκλησία κλπ παρόλο που γενικά πιστεύω και φοβάμαι κάποιες δυσιδαιμονιες...ενώ πολλές φορές έχω ξεπεράσει το πρόβλημα μου στο παρελθόν κάθε φορά εμφανίζεται ενισχυμένο και με τυρανναει...για κάποιο λόγο(πανικός,κατάθλιψη,άγχ� �ς κλπ) δεν γνωρίζω αλλά μου έχει καρφωθει η ιδεοληψια πολύ καιρό τώρα περί υπαρξιακων ζητηματων,Θεού,διαβόλου κλπ και βασανιζομαι αρκετά....

Γεια σου...τελευταία φορά που μιλήσαμε δεν θα πηγαινες σε ψυχολόγο σε συνδιασμό με ένα πνευματικό; Τι εχει γίνει έκτοτε;
Τι ακριβως ρωτάς τωρα...; Να σου πούμε ότι δεν είναι αλήθεια τίποτα από αυτά και ότι άδικα βασανιζεσαι; Αφού το ξερεις...το λογικό σου κομμάτι το ξέρει. Τι κάνεις όμως για να θεραπεύσεις/ασκησεις ελεγχο στο κομμάτι της φοβίας;

Γειά σου Ναταλία,πράγματι αυτή η βλακεια με βασανίζει καιρό τώρα αν και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είχα καταφερει να την αντιμετωπισω...θυμάμαι δε που αναγκάστηκες να βρεις το τηλέφωνο του πνευματικού από τον πρώην σου :) όσο για το θέμα μου τώρα,επειδή προέκυψε μια σοβαρή επαγγελματική δυσκολία δεν έχω επί της ώρας την δυνατότητα να πληρώσω κάποιον ψυχολόγο...όσο για τον πνευματικό έκανα δύο προσπάθειες να τον βρω αλλά δεν τα κατάφερα...απλώς με βομβαρδιζει αυτή η συρροη ιδεών γύρω από τη θρησκεία άλλωτε γύρω από ψυχικες ασθένειες και στεναχωριεμαι πολύ...παρατηρώ όμως ότι αυτό με πιάνει πάντα στις πολύ δύσκολες στιγμές όπως αυτή που περνάω οικογενειακως τώρα...
Για το record όλες οι φοβίες επανήλθαν όταν λόγω του πραξικοπηματος στην Τουρκία έμαθα για την προφητεία του Παισιου και από κει διάβασα κάτι που είχε πει για τη σχέση άγχους και διαβόλου και άρχισαν να με βασανιζουν διάφορες ιδεες θρησκευτικου περιεχομένου...σε σημείο να παθαίνω τέτοιες κρίσεις πανικού που να φοβάμαι ότι είμαι τρελός...έχω όμως την πεποίθηση ότι όλα αυτά είναι υπαρξιακες φοβίες που απλώς μου βγαίνουν τώρα όσο ωριμάζει ο χαρακτήρας μου...εσύ πως συμφιλιωθηκες με όλες αυτές τις υπαρξιακες καταστάσεις;

Ε λογικό είναι να σε πιάνουν οι φοβίες σου σε ιδιαίτερα στρεσογονες περιόδους. Δεν είναι τυχαία ή σύνδεση αυτή. Όταν δεν είχες το οικογενειακό/επαγγελματικο προβλημα που έχεις τωρα ειχες καταφέρει ανά περιόδους να είσαι οκ αν δεν κάνω λάθος έτσι δεν είναι; Έτσι θυμάμαι...ε συγνώμη κι όλας αλλά αν σε υποθεσουμε ότι σε βασανίζουν θεοί ή δαίμονες γιατί να παίρνουν ρεπο όταν δεν έχεις πηγές στρες στη ζωή σου; :P
Και συγνώμη που το παρατραβαω (ΔΕΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ μην φρικαρεις παράδειγμα θα φερω) αλλά ας κάνουμε ένα υποθετικό νοητικό πείραμα: αντε και είναι έτσι...άντε και μας δημιουργεί στρες ο διάβολος. Και; Ποιος χεστηκε; Αν ότι κακό παθαινουμε στη ζωή μας είναι αποτέλεσμα των ενεργειών του διαβόλου ή των εξωγήινων ή των μοχθηρων τρολ των υπονόμων τι μας νοιάζει; ...αφού έχει γνώριμη για εμάς μορφή το κακό αυτό, τι σε νοιάζει από που προέρχεται; Αν το χειρότερο που μπορεί να κάνει ο διάβολος είναι να με αγχωσει ή να την αρπαξω ή να σπασω κάνα πόδι ή να μου φάνε το γκομενο τι έγινε; Αυτά είναι καθημερινά πράγματα, αστεία...τι μένει να με φρικαρει με αυτό το σκεπτικό; Οτι αυτά πηγάζουν από έναν τερατόμορφο τυπα με κέρατα; Η από τον Κύριο με τα μουσια στο συννεφακι του; Ναι αυτό ακριβώς...ο φόβος του "αλλου" του "αγνώστου" του διαφορετικού. Επειδή δεν ξέρω πως να διαχειριστω το στρες στη καθημερινότητα μου θα αποδωσω την παρουσία αυτού του άγχους στη ζωή μου σε κάτι εκτός του ελέγχου μου, σε κάτι φοβερό και τρομερό πάνω από εμενα. Για να βγάζει κάτι έστω με τον διεστραμμένο αυτόν τρόπο νόημα.
Το ίδιο ισχύει και για τις φοβίες σου με τον Θεό και γενικά για όλες τις φοβίες νομιζω. Είναι θέμα ελέγχου και διαχείρησης του στρες.
Άγχος έχω βιώσει τεράστιο, υπαρξιακά εχω βιώσει επίσης τεράστια, αλλά δεν μου βγήκαν ποτέ σε φοβία/ιδεοληψια, εμένα μου έβγαινε σε καταθλιπτικά και διασχιστικα συμπτώματα. Ή φοβία/ιδεοληψια πάντως δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το "έχει λίγο στρες/αγχος παραπάνω" από ότι καταλαβαίνω...ένας ψυχολόγος/ψυχιατρος θα σε βοηθούσε. Το πιστεύω κακώς το αναβάλλει/βρισκεις δικαιολογίες. Τόσο καιρό βασανιζεσαι γιατί δεν βάζεις προτεραιότητα την υγεία σου; Είναι θέμα υγείας και ποιότητας ζωής. Και όχι δε θα σε τιμωρήσει ο θεός αν ζητήσει τη βοήθεια ειδικού.

Και τρελος δεν είσαι, απλα ο φόβος σου σε παραλύει και σου χαλάει τη ποιότητα ζωής σου. Και είναι κρίμα να μην κάνεις κάτι για αυτό.

Πάντα οπότε μιλάμε με ανακουφιζει πολύ ο λόγος σου...απλώς λόγω της κατάστασης δημιουργώ μοτιβα ασυναισθητα με το μυαλό μου τα οποία νομίζω ότι όντως τα πιστεύω...στην ουσία οι σκέψεις μου είναι αναπαραγωγες πραγμάτων που έχω διαβάσει κατά καιρούς,από ταινίες που έχω δει με σχετικό περιεχόμενο κλπ....και μένα μου βγαίνει με καταθλιπτικα συμπτώματα αλλά μου έρχονται και ιδεοληψιες...αρκετές φορές εκλογικευω πολλές από αυτές τις σκέψεις αλλά κάθε φορά είναι λες και τις αντιμετωπίζω από το 0...αυτή τη στιγμή μια επαναλαμβανόμενη σκέψη είναι πως πρέπει να παραιτηθω αβουλα,να υποφερω για να κερδίσω την αιώνια ζωή και πως η ευτυχία από τις απλές καθημερινές πράξεις και καταστάσεις είναι κακία κλπ...και στεναχωριεμαι γιατί εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος,θέλω να ζήσω να κάνω οικογένεια μου αρέσει πολύ ηζωη μου...
Για την αντιμετώπιση που λες,δεν μπορώ από τη στιγμή που δεν έχω λεφτά...έχω μια πολύ καλή ψυχολόγο η οποία όμως παίρνει τριάντα την επίσκεψη...και αυτή τη στιγμή δεν έχω τη δυνατότητα

Αλήθεια; Ή ευτυχία στη καθημερινότητά σου είναι κακία; Αλήθεια; Σε τι μαζοχιστική αυτοτιμωρητική σέχτα έχεις μπλεξει; :P

Περα της πλάκας πάντως αυτό δεν βγάζει νόημα ούτε στον πιο χαρντκορ παλαιοημερολογιτη.
Νιώθω πως μέρος του προβλήματος σου είναι και πώς δεν πιστεύεις οτι αξιζεις την ευτυχία/ηρεμια σου. Έχεις κάτι τεράστιες ενοχικες τάσεις...από που και ως που; Μια χαρά νορμαλ καλός ανθρωπος φαινεσαι από τα γραφόμενα σου (δεν μπορώ να ξέρω αν έχεις κάνα πτώμα κρυμμενο στη κατάψυξη σου από τα γραφόμενα κρίνω :P). Οπότε γιατί να νιώθεις ενοχές με το να χαίρεσαι τη ζωή σου εφόσον δεν κάνεις κακό σε κανέναν;

Το λογικό κομμάτι του εαυτού μου προφανώς και αναγνωρίζει το λάθος μοτίβο στη σκέψη μου,το σαμποταρισμα αυτό...γιαυτό και δεν έχω παρατήσει την προσπάθεια!απλώς μου επανέρχονται πράγματα που έχω διαβάσει στο παρελθόν,ιστορίες κλπ και μου βγαίνουν όλα από μέσα μου σαν να έχω χάσει τον εαυτό μου...σίγουρα περνάω μια μορφή κατάθλιψης με όλα αυτά που γίνονται απλώς φοβάμαι μήπως τρελαίνομαι μήπως τελικά πραγματοποιησω κάποια ιδεοληψια μου κλπ...όλα αυτά είναι υπαρξιακες φοβίες που βγαίνουν ηλικιακά...και επειδή γενικά μάθαμε να δεχόμαστε από μικρή ηλικία κάποια πράγματα χωρίς να τα φιλτραρουμε και γιαυτό μου βγαίνουν φοβικα...