Υπερευαισθησια - πως ξεπερνιεται;

Γνωριζει κανεις καποια μεθοδο προσωπικης εξασκησης ωστε να καταφερει να ξεπερνα την υπερευαισθησια;
Πχ να τον πειραζει το παραμικρο και να πληγωνεται, να βαζει τα κλαματα με το παραμικρο, να πεφτει με το παραμικρο...
Οπως εχω πει σε αλλο θεμα μου, εχω κανει καποια χρονια ψυχοθεραπειας και αυτο που ακουγα απο τους θεραπευτες μου ηταν οτι πρεπει να γινω πιο σκληρη και να παψω να ειμαι τοσο ευαισθητη, αλλα οταν τους ρωτουσα να μου πουν ΠΩΣ να το κανω αυτο, απαντηση δεν πηρα ποτε.
Θελω να σταματησω να εξαρταται τοσο πολυ η διαθεση μου απο τους αλλους, να μην με νοιαζει η γνωμη τους, να μην πληγωνομαι τοσο ετσι και μου μιλησει καποιος αποτομα ή ασχημα. Ή οταν συμβαινει κατι στραβο να μην πεφτω τοσο.

θα σου πω για μενα, εγω πως προσπαθησα να το ξεπερασω.
Δεν συγκρινεσαι με τους αλλους, δεν προσπαθεις να σχηματισουν καλη γνωμη για σένα, δεν σε νοιαζει τι πιστευει ο καθε ασχετος για σένα. Δηλαδη αποδεχεσαι τον εαυτο σου για αυτο που εισαι!
Θα μου πεις πρακτικά πως γίνεται αυτο? χμ πρακτικά νομιζω κρατωντας αποστασεις ασφαλειας. Και προσπαθεις να κρατησεις μια σταθεροτητα στη σκεψη και στο συναισθημα σου, δεν παρασυρεσαι με φαντασιες και σεναρια, και αμα συμβει κατι στραβο, δεν πεφτεις-κανεις το επομενο βημα και αλλαζεις σελιδα.
Δυστυχως στο σχολειο μαθαμε τοσες μπουρδες και παπαγαλισαμε τοσες βλακειες, που πραγματα θεμελιωδη για την ποιοτητα ζωης μας οπως ειναι η διαχειριση των συναισθηματων μας ουτε που τα ακουσαμ ποτε, οποτε αναγκαστηκαμε να μάθουμε, αν μάθαμε, μέσω της δυσκολης οδου της εμπειρίας και του βιωματος.

Ούτε εγώ αντέχω να μου μιλάνε άσχημα...αλλά κάποιοι το χουν στο DNA τους, εγώ έτσι το αντιμετωπίζω....και πιστεύω ότι έτσι είναι κιόλας...Πέφτω δηλαδή αλλά μετά το ξεχνάω...εσύ '' τα κρατάς '' μέσα σου?

Χμ... αν το δουλέψεις λίγο στο μυαλό σου πιστεύω θα καταλήξεις στο οτι δεν πιστεύεις τόσο σε εσένα, όσο σε εκείνον τον άνθρωπο που σου προκαλεί την όποια αναστάτωση. Δηλαδή κατά βάθος κάνεις μια σύγκριση... και ουσιαστικά βάζεις τα λόγια/τις πράξεις εκείνου του ανθρώπου πάνω από τα δικά σου λόγια/πράξεις.

Από αυτό λογικά προδίδει σαν λύση Νο.1, οτι πρέπει να στραφείς σε κάτι που θα σου τόνωνε την αυτοπεποίθηση/αυτοεκτίμηση. (Το οποίο είναι μεγάλο θέμα, με διάφορες προεκτάσεις και κάπως αόριστο αν μιλήσει κάποιος με γενικότητες...)
Στο "κάτι" όμως θα κατέληγες, κυρίως αν καταλάβαινες από ποιο στοιχείο σου, σου προκαλείται το αυτό το έλλειμμα στα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Σαν λύση Νο.2 θα ήταν, αν για κάποιο λόγο δεν μπορείς με τίποτα να ανυψώσεις την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου, τότε τουλάχιστον να έβαζες κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο (που σε ιδανική περίπτωση θα είχε αληθινή/θετική εικόνα για εσένα), σε υψηλότερη εκτίμηση από τους υπόλοιπους ανθρώπους... και αυτό που θα προέκυπτε, είναι οτι με αυτό τον τρόπο θα δούλευε μέσα σου το σκεπτικό "Η τάδε φίλη μου όμως, που την ρώτησα και εμπιστεύομαι την άποψή της, δεν συμφωνεί με αυτά που μου είπε εκείνος..." οπότε έτσι αμέσως παίρνεις πίσω ένα μεγάλο κομμάτι από την αξία που είχες δώσει αρχικά στον "εκείνο" που σε αναστάτωσε.

Και το Νο.2 προφανώς είναι και μία από τις εσωτερικές "κρυφές" λειτουργίες, που επιτελεί μια συντροφική σχέση.
Γι'αυτό και σε κάποιες περιπτώσεις πχ μπορεί να νιώσουμε οτι μας φτάνει απλώς αν ο/η σύντροφός μας, βρίσκει σωστό κάτι που σκεφτήκαμε/είπαμε/κάναμε, και δεν θα απασχολήσουμε τη σκέψη μας με τη γνώμη των υπολοίπων.

Καλησπερα καινουριος στην ομαδα!! Και εγω πληγωνομαι εαν μου μιλα ασχημα, τωρα λυση τι να σουπω εαν βρω για τον εαυτο μου πρωτα,χαχα εγω πιστευω οπως το σκεφτομαι θεωρητικα οτι αυτη που μιλουν ασχημα τους εχουν μιλησει και σε αυτους η οικογενεια τους το περιβαλλον τους! Τωρα μερικη το κανουν αυθορμητα μην τους παρεξηγεις!! καλη δυναμη!!

Αγαπητη Μελινα , ειναι θεμα αυτοπεποιθησης , εγω που εχω , δεν μπορει κανεις να με πληγωσει με τα λογια , η τις πραξεις του , τον εχω γραμμενο ..........υποθετω οτι δεν εχεις αυτοπεποιθηση,....................... τωρα βεβαια τιθεται το ερωτημα , πως αποκτας αυτοπεποιθηση , αρχιζοντας να κανεις αυτο που σε φοβιζει , δλδ περνας στην αντεπιθεση , στην αρχη ακομψα βεβαια , αλλα μετα το συνηθιζεις , και δεν σηκωνεις καθι πολλα πολλα ........