Ο σύντροφός μου θέλει να μεταναστεύσει... Εγώ πάλι όχι.. Τι κάνω;

Καλησπέρα σε όλους

Βρίσκομαι σε μια σχέση τα τελευταία 12 χρόνια, από τα 17 μου μέχρι και τώρα που είμαι 29. Συζούμε τον τελευταίο ένα χρόνο με τον σκυλάκο μας μαζί , χωρίς κάποια επίσημη δέσμευση και χωρίς παιδιά.

Λόγω οικονομικών δυσκολιών ο σύντροφός μου σκέφτεται έντονα το ενδεχόμενο της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Εμένα, παρόλο που ίσως έχω και περισσότερα εφόδια (έχω ένα πτυχίο ΑΕΙ, εκείνος είναι απόφοιτος γυμνασίου και πρόσφατα τέλειωσε μια σχολή ανδρικού κουρέματος) το ενδεχόμενο της μετανάστευσης με φρικάρει.

Καταλαβαίνω οτι εδώ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για μας, εγώ μετά βίας παίρνω 400 ευρώ ούσα ημιαπασχολούμενη, ενώ εκείνος άνοιξε δικό του κουρείο πριν 3 μήνες αλλά μεροκάματο γιοκ ακόμα, ενώ τα τεβε-ικα-εφορίες αυξάνονται και πληθύνονται... Πριν απ'αυτό έπαιρνε 900 ευρώ στη δουλειά που ήταν οπότε μας έφταναν και μας περίσσευαν στην κυριολεξία. Τώρα χωρίς βοήθεια από τους γονείς μας δε θα είχαμε ούτε να φάμε.

Παρόλα αυτά όμως και παρόλο που είμαι μαζί του 12 χρόνια δεν ξέρω αν μπορώ να τον ακολουθήσω. Δεν ξέρω αν μπορώ να αφήσω πίσω τους γονείς και τον αδερφό μου, γιατί παρόλο που έχω μετακομίσει μόλις 10 λέπτα από αυτούς και 1 φορά τη βδομάδα πάω και του βλέπω, ακόμα υπάρχουν στιγμές που μου λείπουν. Ακόμα υπάρχουν φορές που πάω να τους δω και δε θέλω να φύγω που λέει ο λόγος. Νιώθω πολύ έντονα συναισθηματικά μαζί τους και θέλω να ξέρουν οτι θα είμαι κοντά τους όταν αναπόφευκτα θα έρθει η στιγμή που θα με χρειαστούν... Δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου ούτε και τη σχέση μου με τον Μ. πάνω από αυτούς.

Επιπλέον, δεν μπορώ να φανταστώ οτι θα κάνω παιδί κάποια στιγμή και δεν θα είναι εκεί να μοιραστούν τη χαρά μου ή να με βοηθήσουν αν το χρειαστώ. Και μόνο που σκέφτομαι οτι ο Μ. μπορεί πχ να δουλεύει κι εγώ να είμαι όλη μέρα με ένα βρέφος κι ένα σκυλί κλεισμένη σε ένα σπίτι και σε μια μουντή χώρα που δε θα έχω κανέναν άλλον, τρομάζω, νομίζω οτι δε θα τα καταφέρω αλλά τότε θα είναι αργά...

Από την άλλη... 12 χρόνια σχέσης είναι αυτά. Όχι πολύ αγγελικά πλασμένης σχέσης βέβαια, μιας και μόλις πριν μια βδομάδα ήμουν έτοιμη να τα μαζέψω και να φύγω (για άλλο λόγο), αλλά είναι σχεδόν η μισή μου ζωή. Θα μπορέσω να σταθώ ποτέ όρθια αν χωρίσω; Είναι λόγος αυτός για να χωρίσω;

Ίσως η προφανής απάντηση είναι να δοκιμάσω κι αν δεν μου αρέσει η ζωή μου εκεί σηκώνομαι και φεύγω... Δεν ξέρω καν αν θέλω να βάλω τον εαυτό μου σ'αυτή τη διαδικασία... Φοβάμαι οτι ίσως κατηγορηθώ οτι δεν τον αγαπάω αρκετά για να τον ακολουθήσω, αλλά πιστεύω οτι 12 χρόνια τωρα το έχω αποδείξει και με το παραπάνω..

Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω... Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη. Ευχαριστώ για το χρόνο σας :)

Καλησπέρα...δεν νομίζω πως έχει να κάνει με τον άντρα με τον οποίον είσαι σε σχέση, μη το βλέπεις ότι τον ακολουθεις ή "προδιδεις" τους δικούς σου. Αν έχεις τη δυνατότητα να σηκωθείς να φύγεις σήκω φύγε. Και εφόσον εχεις και τον άνθρωπο σου μαζί ακόμα καλύτερα, θα είναι λιγότερο βαρύ το λουκι. Και μόνη σου να ήσουν τι θα κάνεις εδω; Θα βασίζεσαι στην οικογένεια σου πάντα;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καλησπέρα...δεν νομίζω πως έχει να κάνει με τον άντρα με τον οποίον είσαι σε σχέση, μη το βλέπεις ότι τον ακολουθεις ή "προδιδεις" τους δικούς σου. Αν έχεις τη δυνατότητα να σηκωθείς να φύγεις σήκω φύγε. Και εφόσον εχεις και τον άνθρωπο σου μαζί ακόμα καλύτερα, θα είναι λιγότερο βαρύ το λουκι. Και μόνη σου να ήσουν τι θα κάνεις εδω; Θα βασίζεσαι στην οικογένεια σου πάντα;

---

Η αλήθεια είναι οτι αυτό είναι που με προβληματίζει... Σκέφτομαι πλέον και μήπως έχει να κάνει με τον Μ. Τον τελευταίο χρόνο που μένουμε μαζί έχουν υπάρξει αρκετές φορές που σκεφτόμουν μήπως έπρεπε έτσι κι αλλιώς να χωρίσω. Πάντα έμενα γιατί η αγάπη (ή εξάρτηση;;) που ένιωθα με κρατούσε. Δεν ξέρω δηλαδή μήπως πλέον είναι η φύση της σχέσης μας τέτοια που με κάνει να διστάζω να κάνω αυτό το βήμα...

σ αρεσει ,περνας καλα μαζι του?
η απλα τον αγαπας σαν ανθρωπο?

παντως μιια γνωστη μ ειχε κανει το ιδιο ειχε φυγει επειδη εφευγε και το αγορι της και μετα απο 5 μηνες αγγλια γυρισε πισω με καταθλιψη και τ εδωσε μια κλωτσια και τον σουταρε αυτον

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

σ αρεσει ,περνας καλα μαζι του?
η απλα τον αγαπας σαν ανθρωπο?

παντως μιια γνωστη μ ειχε κανει το ιδιο ειχε φυγει επειδη εφευγε και το αγορι της και μετα απο 5 μηνες αγγλια γυρισε πισω με καταθλιψη και τ εδωσε μια κλωτσια και τον σουταρε αυτον

---

Είναι λίγο δύσκολο να πριγράψω τι ακριβώς νιώθω... Σίγουρα ξέρω οτι τον αγαπάω, είναι κάτι που έχει καλλιεργηθεί στα 12 χρόνια αναπόφευκτα... Για τα υπόλοιπα.. Όταν είναι στις καλές του περνάμε πολύ καλά, όταν δεν είναι μιζεριάζουμε, γκρινιάζουμε, μαλώνουμε... Και για κάποιο λόγο πάντα υποτίθεται οτι Πάντα φταίω εγώ για κάποιο λόγο όταν δεν είναι στις καλές του...

Μάλλον λάθος ανάρτηση έκανα, ίσως το πρόβλημα να ξεκινάει από το αν πρέπει να φύγω ή να μείνω γενικά, όχι μόνο για μετανάστευση χαχαχα :D

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Η αλήθεια είναι οτι αυτό είναι που με προβληματίζει... Σκέφτομαι πλέον και μήπως έχει να κάνει με τον Μ. Τον τελευταίο χρόνο που μένουμε μαζί έχουν υπάρξει αρκετές φορές που σκεφτόμουν μήπως έπρεπε έτσι κι αλλιώς να χωρίσω. Πάντα έμενα γιατί η αγάπη (ή εξάρτηση;;) που ένιωθα με κρατούσε. Δεν ξέρω δηλαδή μήπως πλέον είναι η φύση της σχέσης μας τέτοια που με κάνει να διστάζω να κάνω αυτό το βήμα...

---

Ααααα αν έχεις αμφιβολίες τότε μάλλον επρεπε να τον είχες χωρίσει εδώ και καιρό...

Εσύ εισαι ικανοποιημένη από την δουλειά σου ?

Quote:

---

Originally Posted by cube

Εσύ εισαι ικανοποιημένη από την δουλειά σου ?

---

Γενικά ναι, οικονομικά όχι. Πιστεύω οτι υπάρχει προοπτική όμως και για κάτι καλύτερο οικονομικά. Με καλύπτει σε όλα (ένσημα, ασφάλεια, άδειες, ότι προβλέπεται και κάτι παραπάνω), το μόνο αγκάθι είναι το οικονομικό.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ααααα αν έχεις αμφιβολίες τότε μάλλον επρεπε να τον είχες χωρίσει εδώ και καιρό...

---

Ναι, αν πω οτι δεν υπάρχουν αμφιβολίες θα πω ψέμματα. Ακόμα και τώρα ας πούμε δε νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί του μαζί του, να έχω κάτι δηλαδή μια τέτοια μόνιμη δέσμευση.
Ωστόσο, δεν ήμουν σίγουρη αν πρεπει να πετάξω 12 χρόνια σχέσης έτσι απλά...

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Είναι λίγο δύσκολο να πριγράψω τι ακριβώς νιώθω... Σίγουρα ξέρω οτι τον αγαπάω, είναι κάτι που έχει καλλιεργηθεί στα 12 χρόνια αναπόφευκτα... Για τα υπόλοιπα.. Όταν είναι στις καλές του περνάμε πολύ καλά, όταν δεν είναι μιζεριάζουμε, γκρινιάζουμε, μαλώνουμε... Και για κάποιο λόγο πάντα υποτίθεται οτι Πάντα φταίω εγώ για κάποιο λόγο όταν δεν είναι στις καλές του...

Μάλλον λάθος ανάρτηση έκανα, ίσως το πρόβλημα να ξεκινάει από το αν πρέπει να φύγω ή να μείνω γενικά, όχι μόνο για μετανάστευση χαχαχα :D

---

γι αυτο σ ρωτησα τι νιώθεις γτ καταλαβα απο αυτα π γραφεις...οτι αυτος δεν ειναι ο μονος λογος π θες ν τον χωρισεις..
φενεται οτι δεν νιώθεις σιγουρη γι αυτον...
μαλλον εκανε τον κυκλο της η σχεση σου...
αμα τον αγαπουσες πραγματικα θα τον ακολουθουσες πιστευω...και αυτος αμα σ ηθελε πραγματικα δεν θα επερνα μια τετοια αποφαση χωρις να θες να τον ακολουθησεις εσυ..
εσυ πιστευεις οτι η σχεση σας δεν εχει τελειωσει?εχεις να δωσεις και να παρεις πραγματα απο αυτα?...
και επισης καλα 12 χρονια σας πηρε να συγκατηκισεται?

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Ναι, αν πω οτι δεν υπάρχουν αμφιβολίες θα πω ψέμματα. Ακόμα και τώρα ας πούμε δε νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί του μαζί του, να έχω κάτι δηλαδή μια τέτοια μόνιμη δέσμευση.
Ωστόσο, δεν ήμουν σίγουρη αν πρεπει να πετάξω 12 χρόνια σχέσης έτσι απλά...

---

Δεν ξέρεις αν νιώθεις έτοιμη να κάνεις παιδί μαζί του ή δεν ξέρεις αν θέλεις παιδί γενικά; Δεν ξέρω δεν μου φαίνονται καλό σημάδι όλα αυτά...αν δε σου βγαίνει δεν σου βγαίνει. Ωραία επειδή είστε 12 χρόνια σε σχέση σημαίνει ότι πρέπει να φας αλλά 12 απο τη ζωή σου αν δεν σου βγαίνει πια; Σημασία εχει τώρα τι θες, όχι ποσο επενδύσες ούτε αν δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου ακόμα να προχωρας σε κάτι καινούριο και να αρχίσεις να επενδύεις από το μηδέν.

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

γι αυτο σ ρωτησα τι νιώθεις γτ καταλαβα απο αυτα π γραφεις...οτι αυτος δεν ειναι ο μονος λογος π θες ν τον χωρισεις..
φενεται οτι δεν νιώθεις σιγουρη γι αυτον...
μαλλον εκανε τον κυκλο της η σχεση σου...
αμα τον αγαπουσες πραγματικα θα τον ακολουθουσες πιστευω...και αυτος αμα σ ηθελε πραγματικα δεν θα επερνα μια τετοια αποφαση χωρις να θες να τον ακολουθησεις εσυ..
εσυ πιστευεις οτι η σχεση σας δεν εχει τελειωσει?εχεις να δωσεις και να παρεις πραγματα απο αυτα?...
και επισης καλα 12 χρονια σας πηρε να συγκατηκισεται?

---

Δεν ξέρω αν έχει τελειώσει η σχέση, ειλικρινά... Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι "γιατί δεν σηκώθηκα να φύγω τότε που έγινε το τάδε σκηνικό και είχα την ευκαιρία;" και υπάρχουν και μέρες που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν... Είναι ανάλογα με το τι φάση περνάει η σχέση κάθε φορά. Απλά θεωρώ οτι μετά από 12 χρόνια όλο αυτό θα έπρεπε να έχει σταθεροποιηθεί...

Ο λόγος που δεν συγκατοικήσαμε νωρίτερα ήταν αρχικά οτι εγώ σπούδαζα και αργότερα οτι δεν είχα δουλειά, δούλευε μόνο αυτός. Δεν ήθελε να με ταϊζει αυτός όπως έλεγε, οπότε έπρεπε να βρω κι εγώ μια δουλειά για να μοιράζεται το βάρος.

Quote:

---

Originally Posted by Zenda

Δεν ξέρω αν έχει τελειώσει η σχέση, ειλικρινά... Υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι "γιατί δεν σηκώθηκα να φύγω τότε που έγινε το τάδε σκηνικό και είχα την ευκαιρία;" και υπάρχουν και μέρες που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν... Είναι ανάλογα με το τι φάση περνάει η σχέση κάθε φορά. Απλά θεωρώ οτι μετά από 12 χρόνια όλο αυτό θα έπρεπε να έχει σταθεροποιηθεί...

Ο λόγος που δεν συγκατοικήσαμε νωρίτερα ήταν αρχικά οτι εγώ σπούδαζα και αργότερα οτι δεν είχα δουλειά, δούλευε μόνο αυτός. Δεν ήθελε να με ταϊζει αυτός όπως έλεγε, οπότε έπρεπε να βρω κι εγώ μια δουλειά για να μοιράζεται το βάρος.

---

δλδ θες να περασεις με αυτον τον αντρα την υπολοιπη ζωη σ?
αλλες σχεσεις ειχες στην ζωη σ?>
εγω πιστευω επειδη δεν (υποθετω οτι δεν εχεις γνωρισεις)αλλον γι αυτο μενεις ,νομιζεις πως περνας καλα...ο ανθρωπος ειναι καλο να εχει πολλες εμπειριες στην ζωη τ για να μπορει να συγκρινει...αμα δεν γνωρισεις αλλον δεν θα καταλαβεις...
ασε π εγω απο αυτα π γραφεις δεν νομιζω οτι θες να εισαι μαζι του...απλα ειναι η συνηθεια...και οτι τον αγαπας σαν ανθρωπο μετα απο 12 χρονια..

εγω προσωπικα πιστευω οτι εχει τελειωσει η σχεση σας...και απλα εσυ φοβασαι να φυγεις..εχω δικιο?δεν φοβασαι?

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν ξέρεις αν νιώθεις έτοιμη να κάνεις παιδί μαζί του ή δεν ξέρεις αν θέλεις παιδί γενικά; Δεν ξέρω δεν μου φαίνονται καλό σημάδι όλα αυτά...αν δε σου βγαίνει δεν σου βγαίνει. Ωραία επειδή είστε 12 χρόνια σε σχέση σημαίνει ότι πρέπει να φας αλλά 12 απο τη ζωή σου αν δεν σου βγαίνει πια; Σημασία εχει τώρα τι θες, όχι ποσο επενδύσες ούτε αν δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου ακόμα να προχωρας σε κάτι καινούριο και να αρχίσεις να επενδύεις από το μηδέν.

---

Δεν νιώθω έτοιμη να κάνω παιδί μαζί του. Ίσως φταίει και το οικονομικό όμως, δεν ξέρω. Ακόμα και πριν τις ιδέες περι μετανάστευσης, ακόμα κι όταν ήμασταν οκ οικονομικά, πάλι δεν ένιωθα οκ μ'αυτό. Ίσως επειδή είχαμε και κάποια θέματα στη σεξουαλική μας ζωή.. δεν ξέρω, αλήθεια. Ίσως επειδή είναι γενικά βαρύς σαν άνθρωπος. Ίσως γιατί δεν είχε ποτέ σαφή και σταθερό επαγγελματικό προσανατολισμό με ότι έχει αυτό ως αποτέλεσμα.. Μάλλον όλα μαζί με έκαναν να νιώθω έτσι. Απλά επειδή τον αγαπούσα και τον αγαπάω, και πιστεύω οτι με αγαπάει κι αυτός, πίστευα πάντα οτι με καποιο τρόπο θα τα λύσουμε όλα αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

δλδ θες να περασεις με αυτον τον αντρα την υπολοιπη ζωη σ?
αλλες σχεσεις ειχες στην ζωη σ?>
εγω πιστευω επειδη δεν (υποθετω οτι δεν εχεις γνωρισεις)αλλον γι αυτο μενεις ,νομιζεις πως περνας καλα...ο ανθρωπος ειναι καλο να εχει πολλες εμπειριες στην ζωη τ για να μπορει να συγκρινει...αμα δεν γνωρισεις αλλον δεν θα καταλαβεις...
ασε π εγω απο αυτα π γραφεις δεν νομιζω οτι θες να εισαι μαζι του...απλα ειναι η συνηθεια...και οτι τον αγαπας σαν ανθρωπο μετα απο 12 χρονια..

εγω προσωπικα πιστευω οτι εχει τελειωσει η σχεση σας...και απλα εσυ φοβασαι να φυγεις..εχω δικιο?δεν φοβασαι?

---

Νομίζω οτι έχεις δίκιο. Αν πω οτι δεν τον αγαπάω θα είναι ψέμματα. Αν πω πάλι οτι δεν φοβάμαι να φύγω, πάλι θα είναι ψέμματα...

Όχι, ουσιαστικά δεν έχω κάνει άλλη σχέση ούτε έχω πάει με άλλον άντρα. Εκτός από μια μίνι εφηβική περιπετειούλα με συνομίληκο στα 15 μου που έμεινε μόνο στα φιλάκια φυσικά χαχαχα :)

Απλά νιώθω οτι έχω θυσιάσει πολλά για να είμαι μαζί του, εμπειρίες, διασκέδαση, κάποιες φιλίες... Δεν μπορώ να θυσιάσω και την οικογένειά μου.