Σκεψεις σκεψεις σκεψεις σκεψεις...
Γεια σε ολους
Για ακομη μια φορα βρισκομαι στο φορουμ αυτο.
Πριν δυο χρονια η παρουσια μου εδω ηταν εντονη.Απο τοτε τα πραγματα εχουν καλυτερεψει, κυριως απο την αποψη οτι πια βλεπω τα πραγματα πιο καθαρα, ειμαι πιο ηρεμος, εχω καταλαβει τα λαθη μου.Ωστοσο, υπαρχουν ακομα προβληματα, αν και προσπαθω να μην ασχολουμαι τοσο με αυτα.
Απο πολυ μικρος σκεφτομαι.Στην εφηβεια ειδικα ενταθηκαν οι σκεψεις και οι προβληματισμοι μου σε μεγαλο βαθμο.Σκεψεις για προσωπικα θεματα που με ταλαιπωρουσαν πολυ και πασχιζα να βρω ακρη.Το ιδιο συνεχιζεται και τωρα.Μπορει να μη σκεφτομαι καθε στιγμη της ημερας, αλλα οταν το κανω, ειναι σχεδον κατι ανεξελεγχτο.Και μαλιστα εχει αρχισει να με ενοχλει πολυ.Νιωθω οτι το κεφαλι μου ποναει.Αυτη τη στιγμη που γραφω νιωθω οτι το κεφαλι μου παει να σπασει επειτα απο ολες τις σκεψεις που εκανα.Οι σκεψεις μου μαλιστα τωρα δεν ειναι μονο προσωπικες αλλα και κοινωνικες.Σκεφτομαι ενα σωρο πραγματα και σε ανυποπτο χρονο.Το παρελθον μου, πραγματα που ειπα, εικονες, λεπτομερειες.Προσπαθω να με φανταστω μετα απο μερικα χρονια.Σκεφτομαι οτι δικαιολογω τις πραξεις μου σε καποιο φανταστικο προσωπο.Σκεφτομαι πως θα μπορουσα να ειμαι.Σκεφτομαι πως θα μπορουσανα να γινουν τα πραγματα.Επειτα, σκεφτομαι τους αλλους.Σκεφτομαι οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι απο μενα, ή χειροτεροι απο μενα.Σκεφτομαι αυτους που ζουν υπο δυσκολες συνθηκες.Σκεφτομαι την ανεργια.Σκεφτομαι γενικα περι των ανθρωπινων καταστασεων, προσπαθω να μπω στη θεση των ανθρωπων ακομα και εκεινων που δε γνωριζω.Αναρωτιεμαι πως περνα ενας ανθρωπος τη μερα του, πως αισθανεται, με τι ασχολειται στη δουλεια του, αν ειναι ευχαριστημενος ή οχι.
Σκεφτομαι επισης πολυ εντονα εικονες.Σκεφτομαι τον εαυτο μου να συμμετεχει σε κατι πλαστο, σαν μια σειρα, μια ταινια, μια παρασταση.Οχι, δε θελω να γινω ηθοποιος.Επισης, με σκεφτομαι να δινω συνεντευξεις και σκεφτομαι αυτα που πρεπει να πω στο δημοσιογραφο.Οχι, δε θελω να γινω διασημος.Πιο παλια με σκεφτομουν να τραγουδαω χωρις φυσικα να θελω να γινω τραγουδιστης.Και μην πειτε οτι το θελω και δεν το ξερω, γιατι σιγουρα ουτε το θελω ουτε εχω και τις ικανοτητες.Απλα με φανταζομαι συνεχως σε ενα ρολο, να λεω αυτα που θα ηθελα να πω, να ειμαι οπως θα ηθελα να ειμαι και να με θαυμαζουν αυτοι που θα με βλεπουν.
Ολες αυτες οι σκεψεις με εχουν κουρασει.Θελω πραγματικα να βρω ενα τροπο να τις αποβαλω.Φετος δινω Πανελληνιες και θελω να ειμαι συγκεντρωμενος.Δεν ειμαι αγχωμενος ευτυχως.Το διαβασμα παει καλα αλλα δε μπορω να αποφυγω τις σκεψεις οσο και να θελω.Θελω να μπορω γενικα να σκεφτομαι μονο το παρον.Και αν πρεπει να σκεφτομαι το παρελθον, το μελλον μου, τα κοινωνικα προβληματα, να εχω φιλοσοφικους προβληματισμους κτλ, θελω να το κανω τοτε που πρεπει, με τους ανθρωπους πρεπει, με τροπο που να μη με βαραινει και με ενοχλει και να εχει ουσια και νοημα.Γιατι ολες αυτες οι σκεψεις που κανω μονος μου δε βγαζουν πουθενα.Απλα μου σπανε το κεφαλι μου και με κανουν να κλεινομαι στον εαυτο μου, να μιζεριαζω και να βλεπω με απαισιοδοξια τη ζωη.Πως ομως θα το καταφερω αυτο; Δε θελω να παω σε ειδικο, γιατι εχω χασει το χρονο μου και τα λεφτα μου εκει, πηγαινωντας πολλες φορες.Σιγουρα θα υπαρχουν και αλλοι τροποι.Δε μπορω να δεχτω οτι για ολα τα προβληματα μας πρεπει να πηγαινουμε στους ειδικους.Θελω να μπορεσω να το αποβαλω επιτελους αυτο.Και θελω να βρω επιτελους και τον εαυτο μου και να καταλαβω καποια πραγματα για τη ζωη, γιατι μεσα απο ολες αυτες τις σκεψεις, αυτο προσπαθω να κανω.Αλλα δεν το κανω με το σωστο τροπο.Ολες αυτες οι σκεψεις δε με βοηθανε, μου εχουν κανει πολυ κακο και πρεπει να το αλλαξω αυτο για να παω μπροστα.
