Χρόνιες αγχώδεις διαταραχές
Γειά σας. Είμαι 44 ετών. Προ 3-ετίας εν μέσω διακοπών βίωσα επεισόδιο κρίσης πανικού (όπως το ερμηνεύω). Παρέμεινα σε μια άσχημη κατάσταση για αρκετές ημέρες μέχρι που επιστρέφοντας στην Αθήνα επισκέφθηκα εξωτερικά ιατρεία, λόγω καρδιακών ενοχλήσεων. Ο γιατρός που με εξέταση αφού δεν βρήκε τίποτα παθολογικό και αφού του είπα το ιστορικό μου πολλαπλών επισκέψεων σε εξωτερικά ιατρεία μου έβαλε τις αρχικές υποψίες. Για να μην πολυλογώ δεν άργησα να επισκεφθώ ψυχίατρο και να καταλάβω ότι είχα συμπτώματα αγχώδων διαταραχών με σωματοποίηση. Ανατρέχοντας στην μνήμη μου, από μικρή ηλικία (π.χ. 25 και άνω) είχα κατά καιρούς καρδιακές ενοχλήσεις που με οδηγούσαν συχνά σε εξωτερικά ιατρεία. Δεν είχα όμως ποτέ σκεφτεί για διαταραχές άγχους. Ούτε καν ήξερα ότι υπάρχει. Σαν προσωπικότητα, είμαι όντως αγχώδης και τελειομανής. Αφότου παντρεύτηκα (προ 10-ετίας) και απέκτησα 2 παιδιά, είχα κατά καιρούς συμπτώματα σωματικών ενοχλήσεων που με οδηγούσας σε συνεχείς εξετάσεις, check-ups κλπ. Έχω κάνει ότι εξετάσεις μπορείτε να φανταστείτε για την ηλικία μου! Το φανταζόμουν ότι οι ενοχλήσεις ήταν στο μυαλό μου, αλλά ήταν τόσο έντονες και συγκεκριμένες, που έλεγα ρε γαμώτο μήπως κάτι όντως συμβαίνει. Π.χ. είχα ενοχλήσεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο του εντέρου, που ακόμα και όταν ξύπναγα ενδιάμεσα το βράδυ με πονούσε. Σκεφτόμουν λοιπόν, πως εάν ήταν στο μυαλό μου, πότε προλαβαίνει ο εγκέφαλος και δίνει σήμα πόνου! Οι σωματικές ενοχλήσεις που είχα ήταν κυρίως στο έντερο και τα τελευταία χρόνια κυρίως καρδιακές ενοχλήσεις (αριστερά στα πλευρά) και έντονο αίσθημα παλμών. Φυσικά αυτή η κατάσταση με έκανε να αισθάνομαι αδύναμος και να ντρέπομαι (ειδικά απέναντι στη σύζηγό μου).Φοβόμουν ότι θα της σπάσω τα νεύρα, ότι θα με θεωρεί αδύναμο και ότι θα διακινδύνευα τη σχέση μας.
Γυρνώντας, στο περίοδο μετά την επίσκεψή μου στον ψυχίατρο, βρήκα απαντήσεις και εξηγήσεις για την σωματοποίηση. Ακολούθησα μια φαρμακευτική αγωγή για μεγάλη χρονική περίοδο που με βοήθησε πάρα πολύ. Δεν θυμάμαι να είχα ιδιαίτερο επισόδειο κατά τη διάρκεια της αγωγής. Σωματικές ενοχλήσεις είχα, αλλά πλεον ήξερα ότι είναι μέρος της διαδικασίας, και έμαθα με την πάροδο του χρόνου να τις αξιολογώ ως false alarm. Έκανα φυσικά τα απαραίτητα check-ups για παν ενδεχόμενο. Την αγωγή με μειωμένη δόση την κράτησα αρκετό διάστημα. Αυτό που απέκτησα σας φυσικό επακόλουθο, ήταν να αποκτήσω μια γενικότερη φοβία "μην μου ξανασυμβεί" και φυσικά δεν πήγαινα πουθενά χωρίς να έχω μαζί μου τα φάρμακα. Επίσης, λόγω του ότι την αρχική κρίση την είχα πάθει στις διακοπές (τότε ηγ γυναίκα μου είχε εκνευριστεί φοβερά μαζί μου) φοβόμουν και ασθανόμουν άβολα στην ιδέα επερχόμενων διακοπών, ποσο δε εάν αυτές ήταν σε κάποιο νησί (δηλ. κάπου που δεν είχα την αίσθηση της ασφάλειας, της διαφυγής και άμεσης και εύκολης επιστροφής στο σπίτι όπου πίστευα ότι δεν κινδυνεύω).
Το Σεπτέμβριο του 2015 άρχισα σταδιακή μείωση των φαρμάκων και λίγο αργότερα τα έκοψα τελείως. Συνέχιζα να τα έχω φυσικά πάντα μαζί μου, έτσι για ασφάλεια (εάν και ο γιατρός μου είχε εξηγήσει ότι η δράση τους δεν είναι άμεσης καταστολής, εγώ ένοιωθα ασφάλεια). Το Φεβρουάριο 2016 πήγαμε για Σαββατοκύριακο σε ορεινό προορισμό, και εκεί δυστυχώς έπαθα κρίση. Το μέρος μου θύμισε άλλο παλαιότερο παρόμοιο μέρος που είχα κρίση. Το μέγεθος της κρίσης δεν ήταν σε ένταση όπως το πρώτο, αλλά δεν μπορούσα να ηρεμήσω, απώλεια συγκέντρωσης, τρομερή έξαψη και φυσικά δεν κοιμήθηκα λεπτό όλο το βράδυ. Αυτή η αδιαθεσία συνεχίστηκε και την επόμενη ημέρα, και κάπως ηρέμησα όταν γυρίσαμε στο σπίτι. Επισκεφθηκα τον ψυχίατρό μου και τελικά καταλήξα να πάρω μια πολύ μικρή δόση του φαρμάκου για μικρό διάστημα (κυρίως για να ηρεμήσω καθώς είχα σε σύντομο χρονικό διάστημα επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό και κατόπιν διακοπές Πάσχα σε νησί!). Πέρασα την περίοδο σχετικά ήρεμα, με μόνο μικρές ενοχλήσεις. Μετά το Πάσχα διέκοψα την αγωγή.
Μέσα Ιουλίου πήγαμε ολιγοήμερες διακοπές σε νησί. Το βράδυ πριν φύγουμε με έπιασε πάλι έντονη ενόχληση λόγω της αγωνίας μου μην μου συμβεί πάλι επεισόδιο (δηλαδή πάλι το προκάλεσα μόνος μου). Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ, και την επόμενη ημέρα σε όλο το ταξίδι και έως το βράδυ ήμουν στον κόσμο μου. Πήρα μικρή δόση xanax και ηρέμησα λίγο. Όμως, ήμουν 1-2 ημέρες ΟΚ και μετά πάλι ανήσυχος. Επιστρέφοντας στην Αθήνα είχα περιόδους που ήμουν καλά αλλά περίπου 1 φορά την εβδομάδα είχα συμπτώματα αδιαθεσίας (εννοώ φοβία, αδυναμία συγκέντρωσης, μια απροσδιόριστη ατονία, ψυχολογικό πέσιμο, γενικότερα κάτι σαν ναυτία). Αυτές τις "δύσκολες" στιγμές τις πάθαινα πλέον και στο "ασφαλές" μου σπίτι. Και μάλιστα κυρίως τα Σαββατοκύριακα (δηλ. όταν είχα ελεύθερο χρόνο να σκεφτώ, υποτίθεται να ηερμήσω κλπ.).
Έτσι έχει συνεχιστεί έως και σήμερα. Προ ολίγων ημερών επικοινώνησα με τον ψυχίατρό μου και του είπα ότι θα ήθελα να ξεκινήσω την αγωγή που είχε φάνει στο παρελθόν ότι είχα θετική επίδραση. Παρότι ο ιατρός μου δεν με οδήγησε σε αυτό το δρόμο, μου είναι ότι είναι ΟΚ και δεν κινδυνεύω να εθιστώ. Τώρα είναι στην 5η ημέρα της ήπιας αρχικά εκίνησης της αγωγής και σήμερα το βράδυ ήμουν πάλι ανήσυχος. Ευελπιστώ σύντομα, και μόλις πάω στην κανονική δόση να ηρεμήσω και επιτέλους να αποκτήσω μια φυσιολογική ζωή, να μπορέσω να είναι πραγματικά ο ευατός μου, να χαρώ τα παιδιά μου, όταν συναναστρέφομαι να είμαι ενεργός και όχι βυθισμένος στις σκέψεις και φόβους μου. Δεν θέλω επίσης να φορτώνω ψυχολογικά και τη σύζηγό μου, και όσο το δυνατόν δεν της εκφράζω τις αγωνίες μου, γιατί φοβάμαι ότι στο τέλος θα σπάσουν και τα δικά της νεύρα και δεν ξέρω τι θα συμβεί στη σχέση μας.
Αυτό που έχει ανησυχήσει περισσότερο είναι ότι έχω πλέον χάσει την αίσθηση του σπιτιού μου "ως το ασφαλές σημείο". Ο γιατρός μου, μου λέει ότι αυτό δεν παίζει ρόλο, γιατί δεν έχω πρόβλημα κάποιας φοβίας, αλλά κατί άλλο εσωτερικά μου πυροδοτεί τις αγχωτικές διαταραχές μου. Αυτό είναι που πρέπει να βρω και να αντιμετωπίσω.
Ξέχασα, να σας αναφέρω ότι τώρα τελευταία που έχω αυτά τα mini επισόδεια, η διάρκειά τους είναι συνήθως 1 με 2 ημέρες όπου είναι πολύ άκεφος και εσωστρεφής, με αδυναμία ουσιαστικής συγκέντρωσης.
Εύχομαι να βρω το τρόπο να ξεφύγω.
Ευχαριστώ για όποιον διάβασε το μακροσκελές κείμενο μου.
