Ποσο πια;

Καλησπέρα σε ολους. Θα ήθελα τη γνώμη σας στο θέμα που με απασχολεί. Εχω μακροχρόνια σχέση με το αγόρι μου κ ενω όλα πήγαιναν καλά δημιουργήθηκε απόσταση μεταξύ μας λόγω της δουλειάς του. Είχε έτοιμο γραφείο σε άλλη πόλη και μια φαινομενικα στρωμένη δουλεια. Ετσι μετακόμισε αυτός κ ερχόταν και με έβλεπε σαββατοκύριακα. Αφού διατηρησαμε τη σχέση απο απόσταση για κάποια χρόνια τλκ αποφάσισα μετα κόπων και βασάνων να μετακόμισω κ γω εκεί για να συγκατοικησουμε. Λέω μετα κόπων και βασάνων γτ η απόφαση για μένα ηταν πολύ δυσκολη δεδομένου οτι θα έπρεπε να αποχωριστω φιλους εργασία και οικογένεια (είμαι και μοναχοπαιδι). Αφού τελικά εκανα αμάν να προσαρμοστω εκεί και να γνωρίσω 5 ατομα, σκάει η βόμβα απο πλευράς του φίλου μου. Μετα απο επαγγελματική πίεση έφτασε στα όρια της καταθλιψης! Επεσε πολύ ψυχολογικά και βλέπει τα επαγγελματικά του μαύρα. Βλέπει παντού οτι έχει κανει λάθη και μάλιστα επιμένει σε αυτές του τις σκέψεις παρότι όλοι του λέμε οτι είναι ακραίες! Να σημειωσω εδώ οτι τον παρακολουθεί ψυχολόγος και ψυχίατρος και του έχουν δώσει κάποια αγωγη για αυτήν την δυσθυμία που νιώθει και το άγχος. Και ρωτώ εγώ τι να κάνω πια για αυτήν την κατασταση. Στεναχωριεμαι πολύ που τον βλέπω έτσι και θυμωνω κιόλας γτ εγώ που ζοριστηκα τόσο για να γίνουν τα πραγματα όπως αυτός ήθελε, κατάθλιψη δεν επαθα! Με νευριάζει που ασχολείται με βλακειες αντί για την σχέση μας κ ώρες ώρες νιώθω ότι απλα χάνουμε χρόνο απο τη ζωή μας... Σκέφτομαι μήπως πρεπει να σηκωθω να φύγω μπας και ταρακουνηθει λίγο και αντιληφθεί τι είναι σημαντικό και τι λιγοτερο σημαντικό σε αυτή τη ζωή.. Αλλοτε παλι λέω οτι μάλλον πρεπει να μείνω εδώ και να τον στηριξω αλλά ποσο πια; δεν βλέπω να αντιλαμβάνεται την στηριξη μου! Μάλλον την θεωρεί δεδομένη.

Καλησπέρα. Δηλαδη τι σκέψεις κάνει και τι λέει; Για πες ένα παράδειγμα.

Quote:

---

Originally Posted by dilimma

Καλησπέρα σε ολους. Θα ήθελα τη γνώμη σας στο θέμα που με απασχολεί. Εχω μακροχρόνια σχέση με το αγόρι μου κ ενω όλα πήγαιναν καλά δημιουργήθηκε απόσταση μεταξύ μας λόγω της δουλειάς του. Είχε έτοιμο γραφείο σε άλλη πόλη και μια φαινομενικα στρωμένη δουλεια. Ετσι μετακόμισε αυτός κ ερχόταν και με έβλεπε σαββατοκύριακα. Αφού διατηρησαμε τη σχέση απο απόσταση για κάποια χρόνια τλκ αποφάσισα μετα κόπων και βασάνων να μετακόμισω κ γω εκεί για να συγκατοικησουμε. Λέω μετα κόπων και βασάνων γτ η απόφαση για μένα ηταν πολύ δυσκολη δεδομένου οτι θα έπρεπε να αποχωριστω φιλους εργασία και οικογένεια (είμαι και μοναχοπαιδι). Αφού τελικά εκανα αμάν να προσαρμοστω εκεί και να γνωρίσω 5 ατομα, σκάει η βόμβα απο πλευράς του φίλου μου. Μετα απο επαγγελματική πίεση έφτασε στα όρια της καταθλιψης! Επεσε πολύ ψυχολογικά και βλέπει τα επαγγελματικά του μαύρα. Βλέπει παντού οτι έχει κανει λάθη και μάλιστα επιμένει σε αυτές του τις σκέψεις παρότι όλοι του λέμε οτι είναι ακραίες! Να σημειωσω εδώ οτι τον παρακολουθεί ψυχολόγος και ψυχίατρος και του έχουν δώσει κάποια αγωγη για αυτήν την δυσθυμία που νιώθει και το άγχος. Και ρωτώ εγώ τι να κάνω πια για αυτήν την κατασταση. Στεναχωριεμαι πολύ που τον βλέπω έτσι και θυμωνω κιόλας γτ εγώ που ζοριστηκα τόσο για να γίνουν τα πραγματα όπως αυτός ήθελε, κατάθλιψη δεν επαθα! Με νευριάζει που ασχολείται με βλακειες αντί για την σχέση μας κ ώρες ώρες νιώθω ότι απλα χάνουμε χρόνο απο τη ζωή μας... Σκέφτομαι μήπως πρεπει να σηκωθω να φύγω μπας και ταρακουνηθει λίγο και αντιληφθεί τι είναι σημαντικό και τι λιγοτερο σημαντικό σε αυτή τη ζωή.. Αλλοτε παλι λέω οτι μάλλον πρεπει να μείνω εδώ και να τον στηριξω αλλά ποσο πια; δεν βλέπω να αντιλαμβάνεται την στηριξη μου! Μάλλον την θεωρεί δεδομένη.

---

Δεσ αυτο για να καταλάβεις τι εχει ο φιλος σου.... https://www.youtube.com/watch?v=XiCrniLQGYc

Και μετά δες κ αυτό για να δεις τι πρεπει και τι δεν πρειπει να λεμε σε εναν καταθλιπτικό αν θελουμε να βοηθήσουμε.... https://www.youtube.com/watch?v=2VRRx7Mtep8

πολύ καλά τα βίντεο! ευχαριστώ ΕΡΙΚΑ

Quote:

---

Originally Posted by nastaz

πολύ καλά τα βίντεο! ευχαριστώ ΕΡΙΚΑ

---

Ειναι απο τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας. Η καταθλιψη ειναι ασθενεια και ετσι πρεπει να την αντιμετωπιζουμε....

Νομιζω οτι το βλεπεις λιγο εγωιστικα το θεμα. Τους ανθρωπους μας τους στηριζουμε στις δυσκολες στιγμες κ χαρη σε αυτες ερχομαστε πιο κοντα. Το να τον παρατησεις τωρα μονο περισσοτερο κακο θα του κανεις. Η αγαπη φαινεται στα δυσκολα, οχι στα ευκολα. Εσενα πως θα σου φαινοταν αν ο ανθρωπος σου σε παραταγε σε μια δυσκολη στιγμη; Ποσο προδομενη θα ενιωθες; Υπομονη λοιπον κ στηριξη.

Πραγματικά πολύ καλό το βίντεο Ερικα! Θα το παρακολουθησω και παλι προσεκτικα! Σε ευχαριστώ πολύ!! @Aris83 προφανώς και το σκεφτηκα αυτό που λες και προφανώς γι αυτό δεν έχω φύγει μέχρι τώρα. Ωστόσο το υπομονή και στήριξη που λες ειναι ευκολο να το λες όταν είσαι εξω απο μια κατάσταση. Κι εγώ αυτό θα συμβούλευα σε μια φιλη μου. Οτάν όμως είσαι μέσα στην κατασταση και ο άλλος αναμασα συνέχεια τα ίδια αρνητικά σενάρια (τα οποία στα δικά μου αυτιά ηχούν ανεδαφικα), όταν δεν έχει όρεξη να κανει τίποτα απο όσα κανουν όλα τα φυσιολογικά ζευγάρια, είναι μονίμως υποτονικος, λιγομιλητος και σκεπτικος, τι κανεις; και όταν εσύ δεν εχεις οικογένεια και φιλους για να ξεφυγεις απο αυτό το περιβαλλον για καποιες ώρες της ημερας, τι κάνεις; έχει μαλλιασει η γλώσσα μου να συζηταω μαζί του τα ίδια και τα ίδια, έχω διαβάσει ενα σωρό βιβλια για θετική σκεψη, αισιοδοξία και τα λοιπα, αλλά η αλήθεια είναι οτι ο ίδιος πρεπει να το πάρει απόφαση. Και φυσικά η ερώτηση που με καίει είναι θα το ξεπεράσει; μετα απο ποσό καιρό; και αν τελικά το ξεπεράσει μπορω να είμαι σίγουρη οτι δεν θα το ξαναπαθει;

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΙΚΑ

Και μετά δες κ αυτό για να δεις τι πρεπει και τι δεν πρειπει να λεμε σε εναν καταθλιπτικό αν θελουμε να βοηθήσουμε.... https://www.youtube.com/watch?v=2VRRx7Mtep8

---

Και τώρα που τα είδα αναλυτικα, ειλικρινά σε ευχαριστώ! Πρεπει να προσπαθήσω, σε ευχαριστώ!

Quote:

---

Originally Posted by dilimma

Και τώρα που τα είδα αναλυτικα, ειλικρινά σε ευχαριστώ! Πρεπει να προσπαθήσω, σε ευχαριστώ!

---

Να εισαι καλά. Αν σε ενδιαφέρει μπορώ να σου στείλω κ αλλα link. Δες το σαν μια περιοδο δυσκολη η οποία 1) χρειαζεται κατανοηση απο σενα και τιποτα αλλο 2) οπωσδήποτε βοηθεια απο ειδικό 3) μια περιοδο η οποια θα περασει, δσκολα και επωδυνα μεν για τον φιλο σου, αλλα θα περασει!

Ναι στείλε μου και αλλά, γιατί όχι; πιστεύετε οτι η κατάθλιψη ξεπερνιέται;;;

Ω, ναι , ξεπερνιεται ........θελει πολυ προσωπικη προσπαθεια , αγωνα , συνεχεις μαχες , θετικη σκεψη και εξαρταται ποσο καιροι πασχεις απο αυτην .....τα φαρμακα αχρηστα .................

Βασικά, τώρα πρέπει να τον στηρίξεις, όχι να τον παρατήσεις. Αν δε το χεις βιώσει δε μπορείς να νιώσεις πως είναι ένας άνθρωπος με κατάθλιψη. Στήριξέ τον και μην είσαι εγωίστρια.

Quote:

---

Originally Posted by dilimma

Πραγματικά πολύ καλό το βίντεο Ερικα! Θα το παρακολουθησω και παλι προσεκτικα! Σε ευχαριστώ πολύ!! @Aris83 προφανώς και το σκεφτηκα αυτό που λες και προφανώς γι αυτό δεν έχω φύγει μέχρι τώρα. Ωστόσο το υπομονή και στήριξη που λες ειναι ευκολο να το λες όταν είσαι εξω απο μια κατάσταση. Κι εγώ αυτό θα συμβούλευα σε μια φιλη μου. Οτάν όμως είσαι μέσα στην κατασταση και ο άλλος αναμασα συνέχεια τα ίδια αρνητικά σενάρια (τα οποία στα δικά μου αυτιά ηχούν ανεδαφικα), όταν δεν έχει όρεξη να κανει τίποτα απο όσα κανουν όλα τα φυσιολογικά ζευγάρια, είναι μονίμως υποτονικος, λιγομιλητος και σκεπτικος, τι κανεις; και όταν εσύ δεν εχεις οικογένεια και φιλους για να ξεφυγεις απο αυτό το περιβαλλον για καποιες ώρες της ημερας, τι κάνεις; έχει μαλλιασει η γλώσσα μου να συζηταω μαζί του τα ίδια και τα ίδια, έχω διαβάσει ενα σωρό βιβλια για θετική σκεψη, αισιοδοξία και τα λοιπα, αλλά η αλήθεια είναι οτι ο ίδιος πρεπει να το πάρει απόφαση. Και φυσικά η ερώτηση που με καίει είναι θα το ξεπεράσει; μετα απο ποσό καιρό; και αν τελικά το ξεπεράσει μπορω να είμαι σίγουρη οτι δεν θα το ξαναπαθει;

---

οταν ο συντροφος μου εμεινε χωρις δουλεια για 2 χρονια..επεσε για υπνο κ δεν ξανασηκωθηκε..ειχε απειρα νευρα για ο.τιδηποτε κινειται μεσα στο σπιτι..τον ενοχλουσαν τα ρουχα του η γκρινια του κοντεψε να με τρελλανει..
πηγαινα για μπανιο κ εκδρομες μονη μου κ μου ελειπε..δεν ηθελε να παει πουθενα!
πηγαμε εκεινο το καλοκαιρι διακοπες στο χωριο γιατι δεν ειχε διαθεση να παμε οπως παντα σε καποιο νησι..
ολο ξαπλα κ υπνο..ειχε καταθλιψη..δεν πηγε σε γιατρο..δεν πηρε φαρμακο..του ειπα να παει αλλα δεν ηθελε..
μου εκανε παρατηρησεις ακομα κ που ανεπνεα..
εκανα υπομονη, εκλαψα, μερικες φορες ..φωναξα..τον εκραξα..τιποτα δεν χαμπαριασε..απλα εκανα υπομονη γιατι τον λατρευω...κ σιγα σιγα σηκωθηκε...βρηκε δουλεια κ επανηλθε..
οταν αγαπας δεν παρατας...κανεις υπομονη..εκτος κ αν σε δερνει ο αλλος ή κανει πραματα τα οποια δεν μπορεις να αντεξεις..ο καθενας εχει τα ορια του..
εχει καταθλιψη κ πρεπει να τον στηριζεις.δεν ειναι επολογη του.
το εχει παθει..ειναι ασθενεια..δεν το επελεξε..
κ γω ειμαι καταθλιπτικη..δεν με παρατησε ποτε..παντα διπλα μου ειναι σε ολα τα επεισοδια καταθλιψης.
κακως βαζεις τον εαυτο σου πανω απο ολα κ ολους.
χρειαζεται αγαπη κ μια αγκαλια..κ συ θα πρεπει να κανεις υπομονη.
εκτος κ αν αρρωστησεις κ συ..εκει θα κανετε κακη χημεια κ ο ενας κακο στον αλλον.
προσπαθησε για λιγο καιρο να παιρνας κ μονη σου καλα για να εισαι δυνατη κ να τον στηριζεις..εγω ξερεις ποσα βραδια βγηκα μοναχη μου με φιλους κ μου ελειπε?απειρα...
θυμαμαι μια μερα πηγα στην Λουτσα για μπανιο κ ολοι με ρωταγαν που ειναι...κ τους ελεγα ψεμματα οτι εινια αρρωστος..με πυρετο..εκανα υπομονη..το καταπια κ προχωρησαμε.

η καταθλιψη θελει τον χρονο της..αν παιρνει φαρμακα θελει κανα 2 μηνακι να γινει εντελως οκ..
μεχρι τοτε δωσε χρονο κ κανε υπομονη.