Πρόβλημα

Καλημέρα σε όλους και σε όλες είμαι καινούργιος στο φόρουμ,και θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που με τρώει για χρόνια και μόλις αποφάσισα να ασχοληθώ ποιο σοβαρά με το θέμα επειδή η κατάσταση δεν πάει άλλο,το πρόβλημα μου είναι ότι είμαι στα 24 και δεν είχα πότε σχέση,είμαι υπερβολικά ντροπαλός και έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση δεν μπορώ να ανοιχτώ σε κοπέλα ούτε για πλάκα,κάποτε είχα κάνει μια προσπάθεια αλλά την μια φορά έφαγα απόρριψη (μου έλεγε ότι είναι ερωτευμένη με τον πρώην της μάλλον για να με ξεφορτωθεί ευγενικά),με ένα άλλο κορίτσι κάτι πήγε να γίνει άλλα τα έκανα θάλασσα επειδή άργησα και φοβόμουν μήπως κάτι δεν πάει καλά,πλέον μου έχει έμμονη ιδέα ότι πότε δεν θα με αποδεχτεί καμία,είμαι 24 και πιστεύω ότι άμα δεν γίνει κάτι σε σύντομο διάστημα μετά δεν θα υπάρχει επιστροφή, πριν 2 χρόνια πήρα αντικαταθλιπτικά και δεν άλλαξε κάτι στην ψυχολογία μου,(άλλα η εικόνα που έχω για τις σχέσεις έχει ήδη σχηματιστεί από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου,ο πατέρας μου ήταν μεθύστακας και έδερνε την μάνα μου και εμένα,έχει χρόνια που χώρισαν και ζεί στο εξωτερικό περιττό να πω ότι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για αυτόν μιας και τον θεωρώ υπεύθυνο για την σημερινή μου κατάσταση)αυτό που ήθελα να πω είναι ότι φοβάμαι πώς αν κάνω σχέση θα γίνω σαν αυτόν πχ να δέρνω την κοπέλα μου τότε θα μισούσα τον ευατό μου(όχι ότι τώρα δεν το κάνω αλλά τέλος πάντων),πρέπει να ξεπεράσω τα κόμπλεξ και τις φοβίες μου,γιατί όπως καταλάβατε δεν ζω μια νορμάλ ζωή,αισθάνομαι παγιδευμένος από παντού και ότι δεν υπάρχει σωτηρία,σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,θα εκτιμούσα να ακούσω τις απόψεις σας.

πιστευω πως η κακοποιηση σε οποιαδηποτε μορφη της, κατα την παιδικη ηλικια εχει συνεπειες στον ανθρωπο οταν μεγαλωνει...εχεις υποστει προφανως μια μορφη βιας μεστα στο σπιτι σου..
για μενα ιδανικη προσεγγιση θα ηταν η ψυχοθεραπεια..εχεις κανει ποτΕ?

Όχι το θέμα της ψυχοθεραπείας δεν το έχω ψάξει καθόλου,μόνο αντικαταθλιπτικά πήρα,πιστεύεις ότι η ψυχοθεραπεία θα είχε αποτέλεσμα?

ε φυσικα...πρωτα παει η ψυχοθεραπεια κ μετα τα φαρμακα..δεν το ξερες?!!:eek:

πραγματικά δεν το ήξερα όλοι μου έλεγαν να ξεκινήσω με φάρμακα,τι είναι η ψυχοθεραπεία?που μπορεί κάποιος να απευθυνθεί?το κόστος θα είναι σε νορμάλ πλαίσια?

Πολλοι λιγοι ανθρωποι σκεφτονται σαν και εσενα. Τα βιωματα τους και την προληψη να μην τα επαναλαβουν. Αυτο βεβαια εσενα σε βασανιζει και δεν θες να γινεις αυτο που σε πληγωσε. Προτιμοτερη η ψυχοθεραπεια για να γνωρισεις εσυ εσενα, υπαρχουν πολλα στοιχεια που δεν μας αφηνει ο πονος, ο θυμος, η θλιψη να δουμε οτι εχουμε και μετα αν κρινει ειδικος και αγωγη.

Ειναι αυτος ο φοβος που μας κραταει πισω και υποφερουμε. Πακετο.

Εγω για παραδειγμα επειδη βιωσα γονεικο κλιμα εμπολεμη ζωνη και κακοποιηση ειδα οτι πραττω το αναποδο.
Ειμαι σε αγωγη και ταλαιπωρουμαι απο αλλες διαταραχες αλλά ενιωθα και εγω πως δεν θελω με τιποτα να γινω ενα αναλογο μοντελο με αυτο που βιωσα. Καθε φορα που βλεπω παιδι να δεχεται βια κατι μεσα μου ταραζεται, οτι δεν εχει ακομα περαστεί στην παιδεια της κοινωνιας μας οτι η σωματικη βια δεν ειναι λυση.

Αν ξεκινησεις ευχομαι να κυλησει ομαλα και να σου ελαφρυνει τις ανησυχιες σου. Καμια φορα ειμαστε σιγουροι οτι θα αντιδρασουμε με εναν συγκεκριμενο τροπο αλλά τελικα δεν το κανουμε. Εσυ ισως να μην γινεις ποτέ επιθετικος στο γυναικειο φυλο αλλα να πηγαινεις για μπαλα να ξεδινεις, λεμε τωρα υποθετικα.

Πολυ ανελυσα και μονο που σε απασχολει σημαινει οτι εχεις την προοπτικη να βρεις ενα μπουσουλα διαχειρισης. Εαν ειχες ανοσογνωσια θα ηταν χειροτερα.

Constantly curious το σχόλιο σου από την μια με βοήθησε να σκεφτώ θετικά αλλά από την άλλη με έβαλε σε σκέψεις,εκεί που λες '' υπαρχουν πολλα στοιχεια που δεν μας αφηνει ο πονος, ο θυμος, η θλιψη να δουμε οτι εχουμε '' μήπως τελικά εγώ φταίω και δεν το ξέρω.

αυτα τα στοιχεια τα ανακαλυπτεις με την ψυχοθεραπεια..η οποια ψαχνει βαθια.
θα προτεινα να κανεις να δεις τι ειναι ολα αυτα που σε εχουν φερει σε τετοια θεση.
υπαρχουν πολλα ειδη ψυχοθεραπειας..εγω στη θεση σου θα πηγαινα.

Quote:

---

Originally Posted by wolf88

Constantly curious το σχόλιο σου από την μια με βοήθησε να σκεφτώ θετικά αλλά από την άλλη με έβαλε σε σκέψεις,εκεί που λες '' υπαρχουν πολλα στοιχεια που δεν μας αφηνει ο πονος, ο θυμος, η θλιψη να δουμε οτι εχουμε '' μήπως τελικά εγώ φταίω και δεν το ξέρω.

---

Ακομα μια κλασσικη παγιδα ανθρωπων ευαισθητων που γαλουχηθηκαν σε βιαιο περιβαλλον, η ταση στο να να ριχνουν ολο το φταιξιμο πανω τους. Εμενα με εφερε παρα πολυ πισω αυτο το ριζωμενο αγκαθι. Οχι δεν ειναι ετσι. Δεν ξυπνησες ενα πρωι και ειπες, ωραια, θα δημιουργησω ενα φανταστικο υποθετικο προβληματισμο για να κρυφτω κατω απο αυτον.
Στο λεω γιατι μπορει να το ακουσεις και αυτο !!!

Ειναι λογικη η ανησυχια σου, υγιης. Η ψυχοθεραπεια δεν ειναι ευκολο ταξιδι ομως ειναι προτιμοτερη απο το να ψαχνεις απαντησεις γενικως και αοριστως.
.
Θελω να σου εξηγησω πως μονος σου θα παρεις την αποφαση να πας, μονος θα ανακαλυπτεις σιγα σιγα στοιχεια και καποια στιγμη η φωνη του / της ψυχοθεραπευτη θα ναι συμμαχος.

Τα αλλα ολα απλα με το υποθετικο " και εαααααααν " θα σε κανουν να φοβασαι, να μην μπορεις να εστιασεις στο παρον ή στο προσωπο καθε κοπελας να λες - ωχ που να μπλεκω τωρα- αρα στεναχωρια αυτοτιμωρια φαυλος κυκλος.
Λογω βιωματικων εμπειριων και απο λαθη στα λεω αυτα.

Εχω θετικη πιστη πως θα βρεις απαντησεις και δεν εισαι αυτο που νομιζεις πως εισαι. Σου ευχομαι να το νιωσεις βαθια μεσα σου δηλαδη πως απο εσενα θα εξαρτηθει εαν θα πολεμας την κακη πλευρα που αφομοιωσες (βλεπε κακοποιηση). Ναι, ναι δυσκολακι. Οι ψυχοθεραπευτες δεν ειναι εκει για να δωσουν ετοιμες λυσεις, χρυσες συνταγες, ειναι ενα χερακι να κρατηθεις μεσα τον πονο- φοβο.

anxious4ever και Constantly curious σας ευχαριστώ πολύ και τους 2 θα το ψάξω το θέμα της ψυχοθεραπείας.

Και εγώ την ψυχοθεραπεία θα σου πρότεινα και έπειτα πας σε φάρμακα αν η κατάσταση δεν αλλάζει. Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η κατάσταση στο σπίτι σου, παθούσα και εγώ είχα δύσκολα παιδικά χρόνια με καβγάδες στο σπίτι, ο πατέρας μου με χτυπούσε κ τώρα έχει επίδραση κ στις σχέσεις μου αυτό, δυσκολεύομαι ν φτιάξω κάτι νορμάλ. Με την ψυχοθεραπεία θα βοηθηθείς θεωρώ και θα ανέβει και η αυτοπεποίθησή σου

Έχεις δίκιο που φοβάσαι μην επαναλάβεις τα πρότυπα που είδες μεγαλώνοντας στην οικογένειά σου, αλλα διαισθάνομαι οτι και καλά παιδικά χρόνια να είχες, ενδέχεται παλι να δυσκολευοσουν στα ερωτικά και στο πώς να πλησιάσεις κοπέλες κλπ. Είναι πολλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο.

kerasi ναι σίγουρα το καταλαβαίνω αυτό που λες,αλλά για μένα το θέμα είναι να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση,δεν είναι μόνο ότι μεγάλωσα μέσα σε ένα κακό περιβάλλον, στην ουσία δεν είχα ποτέ πατέρα χώρισε με τη μάνα μου όταν ήμουν 10 χρονών,δεν είχα συμβουλές για το πώς πλησιάζεις μια κοπέλα με τους φίλους μου δεν μιλούσα για τέτοια θέματα επειδή ντρεπόμουν,δεν είχα ούτε που να εκφράσω απορίες για θέματα που έχουν να κάνουν με το σεξ σε αυτά πιστεύω ένας πατέρας βοηθάει,δεν είχα πατρικό πρότυπο,και δεν τα λέω για δικαιολογίες,αν δεχτώ ότι όλα αυτά είναι λίγα τότε πρέπει να πω ότι εγώ φταίω και τέλος. Angel_wings και kerasi σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Καλημερα, σε ομαδες εχεις μπει ανα διαστηματα ; πχ δωρεαν μαθηματα του δημου σου οπου και εκει ισως γνωρισεις πολυ χαλαρα ανθρωπους - κοπελιες ; απαξ και γινει το κλικαρισμα θα δεις οτι και η κοπελα θα κανει υπομονη και θα κερδισει την εμπιστοσυνη σου.
Θεωρειται τσιχλα το "σχεση μιας νυχτας" οπου η πραγματικη γνωριμια και το σιγα σιγα μοιαζει με θησαυρο πλεον.

Οπως γραφεις στο αρχικο ποστ σε βασανιζει κυριως η ευθυνη του εαυτου σου και ο διχασμος στο εαν θα γινεις ενας καλος συντροφος. Δυστυχως μονον η εμπειρια μας δινει απαντησεις. Ισως το καλυτερο για εσενα να ειναι να κανεις αργες φιλικες γνωριμιες και εαν πιανεις τον εαυτο σου σε μεγαλες συγκρουσεις τοτε να το δουλευεις παραλληλα σε θεραπεια.

Ευχομαι να νιωσεις οτι μπορεις να κανεις την αλλαγη. Οσο για φιλους συμβουλες σεξ κτλ δεν πιστευω οτι υπαρχει καλη προετοιμασια, αυτο ειναι κατι που συμβαινει αυθορμητα και ομορφα σε ενα ζευγαρι, δηλαδη υποθετω πως και εμπειριαρα να ειχες θα απορουσες παλι εαν ερωτευοσουν δυνατα εαν θα ειχες ασχημη συμπεριφορα.

Μπες στην αρενα του φλερτ :cool:

Constantly curious στην τελευταία πρόταση τα λες όλα,δεν ξέρω τίποτα από φλέρτ δεν ξέρω πώς να πλησιάσω, τη να πω πως να συμπεριφερθώ αισθάνομαι ότι ζούσα στα βουνά,έχω 2-3 κολλητους,αλλά και αυτοί είναι ήσυχα παιδιά,συνεπώς δεν βγαίνω σε μπάρ και τέτοια γενικά ντρέπομαι ιδρώνω μπροστά σε κόσμο άρα προτιμώ το σπίτι η κάποιο ήσυχο μέρος πχ σε κάνα πάρκο με τους φίλους μου σε κάνα παγκάκι τέτοια φάση.