Φοβάμαι για τον εαυτό μου...

Printable View

Show 40 post(s) from this thread on one page

20-02-2008, 13:13
Woman

Φοβάμαι για τον εαυτό μου...

Καλημέρα,
Τυχαία \"έπεσα\" πάνω σε αυτό το site, ψάχνοντας απεγνωσμένα βοήθεια.. Συγχαρητήρια για την συμπαράσταση που προσφέρετε ο ένας στον άλλον.
Είμαι 28 ετών και ίσως να με χλευάσετε με αυτά που θα σας πώ... Ειμαι πια μεγάλη για να αντιδρώ έτσι.΄
Υποφέρω... πονάω...δεν τρώω τίποτα πια...με έχουν πιάσει ζαλάδες... άλλες φορές δεν κοιμάμαι καθόλου...άλλες φορές δεν θέλω να ξυπνήσω...τα πρωινα είναι τα χειρότερα...Φοβάμαι για τον εαυτό μου, με έχουν πιάσει αυτοκαταστροφικές τάσεις... έχω κολλήσει.
Χώρισα από μία σχέση 3 χρόνων πριν από 1 εβδομάδα. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα μία τόσο μεγάλη σχέση. Θα αρραβωνιαζόμασταν τώρα τον Φλεβάρη, θα παντρευόμασταν. Μου είναι αδύνατον να το δεχτώ αφού μία εβδομάδα πριν τον χωρισμό, με παρακαλούσε να μην τον χωρίσω.
Παραδέχτηκε ότι αυτός φταίει, ότι ειναι πολυ κουρασμένος από την δουλειά, ότι ειναι πολύ πιεσμένος, ότι δεν μπορεί άλλο να σκέφτεται, ότι μπορεί να μετανιώσει γι αυτήν την απόφαση αλλά δεν θα με πάρει τηλέφωνο γιατί δεν έχει το δικαίωμα να με ταράζει, οτι δεν βλέπει μέλλον στην σχέση μας, ότι μ\'αγαπάει, ότι δεν μπορεί άλλο να με επιβαρύνει με τα δικά του προβλήματα, ότι έχω κάνει πολύ υπομονή μαζί του, ότι... ότι ... ότι...
Λόγια, λόγια, λόγια, που δεν μπορώ να βγάλω απ\'το κεφάλι μου. Αρνούμαι να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος που αγαπάει τον άλλον, αντί να προσπαθήσει να φτιάξει την σχέση, φεύγει.
Ψάχνω να βρω ευθύνες δικές μου, ψάχνω να βρώ που φταίω εγώ, μήπως κι έτσι μπορέσω να διορθώσω αυτήν την κατάσταση.. . Ανέκαθεν έτσι ήμουν. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου γι αυτά που έβλεπα, ότι έδινα πολλά και δεν έπαιρνα τίποτα. Ότι για μένα ήταν προτεραιότητα στη ζωή μου, ενώ για αυτόν ήμουν μια επιλογή. Προσπαθώ να με πείσω για κάποια πράγματα που τα ξέρω ήδη. Γνωρίζω την πραγματικότητα, αλλά αρνούμαι να την αποδεχτώ... Πώς γίνεται αυτό???
Γιατί πρέπει να φτάσω τον εαυτό μου στον πάτο? Γιατί πρέπει να χάσω και το παραμικρό ίχνος εγωισμού και αξιοπρέπειας?
Αισθάνομαι ότι πρέπει να ξαναπροσπαθήσω, να ξαναπροσπαθήσω για να μπορέσω να πώ στον εαυτό μου μετά, ΤΕΡΜΑ, τα έκανες όλα.
Υποφέρω... αρνούμαι να πιστέψω ότι όλα τελείωσαν... πονάω...
20-02-2008, 13:26
insento

Απλοϊκό ίσως αυτό που θα σου πώ... Αλλά ο διάολος με σπρώχνει και δεν μπορώ να κρατηθώ :-)

Quote:

Originally posted by Woman
Ψάχνω να βρω ευθύνες δικές μου, ψάχνω να βρώ που φταίω εγώ, μήπως κι έτσι μπορέσω να διορθώσω αυτήν την κατάσταση.. .
...Αισθάνομαι ότι πρέπει να ξαναπροσπαθήσω, να ξαναπροσπαθήσω για να μπορέσω να πώ στον εαυτό μου μετά, ΤΕΡΜΑ, τα έκανες όλα.

Ούτε με σφαίρες! Μην ταλαιπωρήσεις τον εαυτο σου ψάχνοντας τι μπορείς να κάνεις. Κοίτα μπροστά! Τον πόνο θα τον περάσεις πιο εύκολα χωρίς διλλήματα !

Το ...κακό είναι πως πάντα ο πόνος περνάει - και συνήθως γρήγορα. Και μένουμε να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που μας κάνει να μπλέκουμε ξανά κα ξανά :-)
20-02-2008, 13:38
krino

Quote:

Originally posted by Woman

Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου γι αυτά που έβλεπα, ότι έδινα πολλά και δεν έπαιρνα τίποτα. Ότι για μένα ήταν προτεραιότητα στη ζωή μου, ενώ για αυτόν ήμουν μια επιλογή.

ετσι ηταν σιγουρα?
20-02-2008, 13:43
Woman

Quote:

Originally posted by insento
Το ...κακό είναι πως πάντα ο πόνος περνάει - και συνήθως γρήγορα. Και μένουμε να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που μας κάνει να μπλέκουμε ξανά κα ξανά :-)

Πόσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό.......

Quote:

Originally posted by krino

ετσι ηταν σιγουρα?

Έτσι αποδεικνύεται. Τα σκεφτόμουν και τότε αυτά ... απλά πίστευα ότι θα αλλάξει.. και πιστεύω ακόμα ότι μπορεί να αλλάξει
20-02-2008, 13:54
krino

τοτε αφου ετσι αποδυκνυεται,
κακως πιστευες οτι θα αλλαξει και κακιστος πιστευεις οτι μπορει να αλλαξει.

Το προβλημα υπαρχει μονο στο οτι αρνεισαι να δεχτεις την παρουσα κατασταση, σωστα?
20-02-2008, 14:01
Woman

ναι... έχεις δικιο.. αυτό ειναι το πρόβλημα.. αρνούμαι να το δεχτώ... γιατί σκέφτομαι όλα αυτά που έχουν ειπωθεί.. λίγες μέρες πριν
20-02-2008, 14:05
kill_bill

Επειδή κατα κάποιο τρόπο πέρασα την ίδια κατάσταση (απο την πλευρά του αγοριού σου) και ήμουν αρραβωνιασμένος αυτό που μπορώ να σου πω είναι οτι πρέπει να σκεφτείς αν η σχέση σας είχε γίνει \"βαρετή\"... Εγώ χώρισα γι αυτό τον λόγο και το έκανα τελευταία στιγμή γιατί όσο πλησίαζε η ώρα του γάμου τόσο πιο πολύ συνηδειτοποιούσα ότι δεν θέλω να είμαι με αυτή την γυναίκα.

Θέλω επίσης να πω οτι δεν είμαι ειδικός και οτι η περίπτωση μου ίσως είναι διαφορετική απο την δική σου. Δεν πιστεύω πάντος οτι θα σε χώριζε κάποιος επειδή δεν θα ήθελε να ακούς συνέχεια την γκρίνια του και τα προβλήμματα του.

Μπορώ επίσης να σου πώ οτι αργότερα μετάνοιωσα για την πράξη μου. Βιάστηκα ίσως να πάρω αποφάσεις... Δώσε του λίγο χρόνο ακόμα και ίσως αλλάξει η κατάσταση θετικά.

Ελπίζω να σε βοήθησα.
20-02-2008, 14:15
krino

η επομενη ερωτηση ειναι αν νομιζεις οτι σε αγαπαει η οχι.
Αν δηλαδη νιωθει συναισθηματα η οχι.
20-02-2008, 14:25
Φοίβη

Ακούγεσαι σαν ένας άνθρωπος που έχει πάθει σοκ, woman. Αυτός ο χωρισμός ήρθε κυριολεκτικά από το πουθενά και ακόμα σου είναι αδύνατον καλά καλά να καταλάβεις τι έγινε.
20-02-2008, 14:50
Woman

Ακριβώς παιδιά, όλα όσα είπατε με αγγίζουν.
1ον Προσπάθησα να του πω πολλές φορές ότι θα είναι κρίμα να χαθεί μια τέτοια σχέση καθαρά και μόνο επειδή την αφήσαμε στο έλεος. Για να πετύχει μία σχέση χρειάζεται προσπάθεια και από τους 2. Και ναι ίσως είχε γίνει βαρετή, μπορεί να έχεις δίκιο Kill_Bill, το είχα σκεφτεί πολλές φορές. Αλλά προσπάθησα να το διορθώσω (και θα προσπαθούσα κι άλλο). Εκείνος ήταν πολύ απασχολημένος από την δουλειά του.. του έτρωγε σχεδόν όλο του το είναι ή το άφησε να κυριαρχήσει στη ζωή του. Κάνε κάτι όμως. Αλλες φορές σκέφτομαι ότι ίσως ζητούσα πολλά.. Τα έχω χαμμένα ειλικρινά.

2ον Πραγματικά πιστεύω ότι με αγαπάει, το έδειχνε, είμαι σίγουρη krino, γι αυτό ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το αφήσω.

3on Όντως έχω πάθει σοκ, Φοίβη, περίμενα ότι θα προσπαθήσει. Δεν είναι ότι τα κάναμε όλα πια και τα είδαμε όλα. Μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι φθάσαμε εκεί, γιατί απλώς είχαμε συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, αλλά εγώ έκρουσα το κώδωνα του κινδύνου, είχα διάθεση να το παλέψω και μου είχε πει το ίδιο και αυτός. Μου είχε πει \"καταλαβαίνω ότι σε έχω παραμελήσει\", \"μην με χωρίσεις\".

Δεν ξέρω αν πρέπει να περιμένω, να περάσει καιρός και πόσος καιρός.
Δεν ξέρω αν πρέπει να τον αφήσω να με πλησιάσει αυτός-----δεδομένου ότι ειναι ένας πάρα πολύ εγωιστής άνθρωπος.
Δεν ξέρω αν για τον παραπάνω λόγο, πρέπει να ξαναπροσπαθήσω εγώ και αν ναι πότε.
Δεν ξέρω τίποτα... Δεν μπορώ να βάλω το μυαλό μου σε μια σειρά και αυτό με τρελαίνει.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά, μέσα από την καρδιά μου.
20-02-2008, 14:56
Φοίβη

Δεν ξέρω αν μια τέτοια κατάσταση μπορεί κανείς να την αντιμετωπίσει με το μυαλό. Σαφώς και δεν ξέρεις τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις. Ποιός μπορεί να το πει αυτό?
Αυτή τη στιγμή, έτσι όπως έγιναν όλα ξαφνικά, είσαι μπλεγμένη σε έναν ανεμοστρόβιλο σκέψεων και συναισθημάτων.
20-02-2008, 14:57
kill_bill

Quote:

Originally posted by Woman
Ακριβώς παιδιά, όλα όσα είπατε με αγγίζουν.
1ον Προσπάθησα να του πω πολλές φορές ότι θα είναι κρίμα να χαθεί μια τέτοια σχέση καθαρά και μόνο επειδή την αφήσαμε στο έλεος. Για να πετύχει μία σχέση χρειάζεται προσπάθεια και από τους 2. Και ναι ίσως είχε γίνει βαρετή, μπορεί να έχεις δίκιο Kill_Bill, το είχα σκεφτεί πολλές φορές. Αλλά προσπάθησα να το διορθώσω (και θα προσπαθούσα κι άλλο). Εκείνος ήταν πολύ απασχολημένος από την δουλειά του.. του έτρωγε σχεδόν όλο του το είναι ή το άφησε να κυριαρχήσει στη ζωή του. Κάνε κάτι όμως. Αλλες φορές σκέφτομαι ότι ίσως ζητούσα πολλά.. Τα έχω χαμμένα ειλικρινά.
2ον Πραγματικά πιστεύω ότι με αγαπάει, το έδειχνε, είμαι σίγουρη krino.
3on Όντως έχω πάθει σοκ, Φοίβη, περίμενα ότι θα προσπαθήσει. Δεν είναι ότι τα κάναμε όλα πια και τα είδαμε όλα. Μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι φθάσαμε εκεί, γιατί απλώς είχαμε συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, αλλά εγώ έκρουσα το κώδωνα του κινδύνου, είχα διάθεση να το παλέψω και μου είχε πει το ίδιο και αυτός. Μου είχε πει \"καταλαβαίνω ότι σε έχω παραμελήσει\", \"μην με χωρίσεις\".
Δεν ξέρω αν πρέπει να περιμένω, να περάσει καιρός και πόσος καιρός.
Δεν ξέρω αν πρέπει να τον αφήσω να με πλησιάσει αυτός-----δεδομένου ότι ειναι ένας πάρα πολύ εγωιστής άνθρωπος.
Δεν ξέρω αν για τον παραπάνω λόγο, πρέπει να ξαναπροσπαθήσω εγώ και αν ναι πότε.
Δεν ξέρω τίποτα... Δεν μπορώ να βάλω το μυαλό μου σε μια σειρά και αυτό με τρελαίνει.

Προσπάθησε να ηρεμήσεις... Το ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλα πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσεις.

Και εγώ την αγαπούσα την πρώην μου αλλά την συγκεκριμένη στιγμή (λίγο πριν τον γάμο) δεν μου έφτανε μόνο αυτό. Ήθελα να νοιώθω στο 100% οτι θα μπορούσα να ζήσω μαζί της τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου.

Είχα κάνει και εγώ προσπάθειες να ξεπεράσουμε την \"βαρεμάρα\" των ετών που πέρασαν αλλα δυστηχώς δεν τα κατάφερα.

Προτείνω απλά να ηρεμήσεις και να δώσεις λίγο χρόνο.
20-02-2008, 14:57
ΒΙΚΥ

Woman,
άσχετα με το τι πιστεύουμε όλοι εμείς, πιστεύω ότι τελικα εσύ θα ξαναπροσπαθήσεις.
Και θα το κάνεις γιατί απλά έτσι είσαι.
Δε μπορώ να κάνω σχόλιο για το αν όντως σε αγαπάει ή όχι.
Μάλλον εσύ το ξέρεις καλύτερα απ\'όλους μας αυτό.
Αυτό που ξέρω από το δικό μου τρόπο σκέψης κ συμπεριφοράς και βλέπω πολλά κοινά με το δικό σου, είναι ότι πρέπει για να προχωρήσουμε να κάτσουμε φαρδια πλατια στον πάτο.
Να δώσουμε και το τελευταίο λιθαράκι ψυχής που μας απομένει.
Κι αυτό ναι κοστίζει ακριβά και στην αυτοπεποίθησή μας και στην αξιοπρέπειά μας.
Όταν όμως εξαντλήσουμε τα όρια δεν υπάρχει γυρισμός.
Μην πιστεύεις ότι θ\'αλλάξει, μπορεί να μετανιώσει για την πράξη του, όμως δε θ\'αλλάξει.
Ούτε εσύ θάλλάξεις, ούτε πρέπει.
Σκοπός είναι να είσαι με κάποιον που εκτιμά ότι του δίνεις και απολαμβάνει το να σου δίνει αντίστοιχα. Όχι γιατί πρέπει αλλά γιατι θέλει.
Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να ξεμουδιάσει από το σοκ....
20-02-2008, 15:08
krino

Quote:

Originally posted by Woman

2ον Πραγματικά πιστεύω ότι με αγαπάει, το έδειχνε, είμαι σίγουρη krino, γι αυτό ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το αφήσω.

Στεκομαι στην απαντηση σου και σου απανταω,
εφοσον εισαι σιγουρη κανε αμεση προσπαθεια για να τα βαλετε παλι κατω.

Πιστεψε με αν δεν εχεις κανεις λαθος, το μονο προβλημα που θα υπαρξει ειναι οτι μεινατε για λιγες ωρες/μερες χωρια.
Κανενα προβλημα απολυτως.
20-02-2008, 15:10
Woman

Quote:

Originally posted by ΒΙΚΥ
Woman,
άσχετα με το τι πιστεύουμε όλοι εμείς, πιστεύω ότι τελικα εσύ θα ξαναπροσπαθήσεις.
Και θα το κάνεις γιατί απλά έτσι είσαι.
Δε μπορώ να κάνω σχόλιο για το αν όντως σε αγαπάει ή όχι.
Μάλλον εσύ το ξέρεις καλύτερα απ\'όλους μας αυτό.
Αυτό που ξέρω από το δικό μου τρόπο σκέψης κ συμπεριφοράς και βλέπω πολλά κοινά με το δικό σου, είναι ότι πρέπει για να προχωρήσουμε να κάτσουμε φαρδια πλατια στον πάτο.
Να δώσουμε και το τελευταίο λιθαράκι ψυχής που μας απομένει.
Κι αυτό ναι κοστίζει ακριβά και στην αυτοπεποίθησή μας και στην αξιοπρέπειά μας.
Όταν όμως εξαντλήσουμε τα όρια δεν υπάρχει γυρισμός.
Μην πιστεύεις ότι θ\'αλλάξει, μπορεί να μετανιώσει για την πράξη του, όμως δε θ\'αλλάξει.
Ούτε εσύ θάλλάξεις, ούτε πρέπει.
Σκοπός είναι να είσαι με κάποιον που εκτιμά ότι του δίνεις και απολαμβάνει το να σου δίνει αντίστοιχα. Όχι γιατί πρέπει αλλά γιατι θέλει.
Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου να ξεμουδιάσει από το σοκ....

Είναι απίστευτο που κατάλαβες τι άνθρωπος είμαι από μόνο 5 posts μου.

Νομίζω ότι τρελαίνομαι.. πρέπει να αφήσω χρόνο, το ξέρω. Αντί όμως να νιώθω καλύτερα, νιώθω χειρότερα όσο περνάνε οι μέρες και δεν βλέπω μία κίνησή του.

Έχω τόσα αναπάντητα ερωτήματα. Γιατί πρέπει να φτάσω στον πάτο, γιατί δεν αποδέχομαι το γεγονός, γιατί δεν μπορώ να φάω, γιατί πρέπει να φταίω εγω?

Show 40 post(s) from this thread on one page