Φοβία για τον εαυτό του..

Ελπίζω να είμαι στην σωστή κατηγορία για το θέμα μου Lol...

Έχω μια σχέση απο τον Ιούνιο που αν εξαιρέσεις κάποιες καταστάσεις που...δεν εξαιρούντε απο οτι φαίνεται,είναι η ιδανική σχέση για μένα.Το αγόρι μου είναι τόσο ενδιαφέρον που πραγματικά,αν ήμουν αντρας θα ήθελα να είμαι ακριβώς όπως αυτός σε εμφάνιση και σε τρόπος σκέψης.Ολα πάνω του με γοητεύουν.Η τέλοςπάντων σχεδόν όλα.

Όταν ξεκινήσαμε την σχέση μας πάντα ήτανε λιγομίλητος και πάντα συγκεκριμένος στο τι θα μου πει.Χωρις περιττά λόγια,μεγάλα λόγια ή υποσχέσεις.Απλα ήμασταν μαζί για το ''τώρα''μετά ομως δεθήκαμε πάρα πολύ και όλα αλλάξανε στην επικοινωνία μας.Εκεί μου εμπιστεύτηκε πως τον παρακουλουθεί ψυχολόγος,ένα διαστημά ενώ ήτανε μικρός και πάνε 2 χρόνια τώραπου συνεχίζει.Δεν τον ρώτησα τον λόγο,όχι απο αδιαφορία αλλα γιατί ήθελα ναμου το πεί ο ίδιος οταν νίωσει πως θέλει να το κάνει γιατί εβλεπα πως πιέζεται.
Όντως τα Χριστούγεννα,ή μάλλον λίγες μέρες πρίν,μου είπε πως έχει πολλές φοβίες.Φοβίες για τον εαυτό του.Οπως πως φοβάται πολλές φορές πως θα κάνει κακό σε ανθρώπους που αγαπάει.Πως στο μυαλό του έρχονται εικόνες που τον κάνουν να ξυπνάει μεσα στην νύχτα και να κλαέι..Η να θέλει να πεθάνει και φοβάται μηπως επιχειρήσει.Και τέλος πως κάποιες μέρες νίωθει ένα κομμάτι του πεθαμένο.Συγκεκριμένα μου είπε,οτι είναι απο τους ανθρώπους που είναι ήρεμοι όταν είναι δυστιχισμένοικαι πως δεν μπορεί να αισθανθεί χαρούμενος.Εγώ το τελευταίο δεν το πίστεψα γιατί μαζί μου γελάει πολύ και είναι χαρούμενος.
Τέσπα όταν τα άκουσα όλα αυτα,σοκαρίστηκα λίγο αλλα είπα τι στο καλο,αφου τον νοίαζομαι θα μείνω μαζί του.Του είπα πως μπορεί όποτε θέλει να μου μιλάει γιαυτά,να μου λέει τι σκέφτεται και πως τον καταλαβαίνω.Του είπα πως δεν είναι κακο να εχει φοβίεςκαι πως κάθενας μας έχει και πως είναι καλό που θέλει να το διρθώσει και επισκευθεται ψυχολόγο.Μάλιστα είναι η δευτερή φορά αυτή την βδομάδα που πάμε μαζί στον ψυχολόγο του,και τον περιμένω απο έξω.
Χθές όμωςτο βράδυ έγινε κάτι που με τρόμαξε.
Πήγαμε ναδούμε μια ταινία στο cinema,μάλιστα ήμουν λίγο άρρωστη και είπα οτι δεν θέλω να πάω,αλλα είχε ντυθεί τόσο ωραία κτλ που ήτανε λές και το εκανε για μένα και πήγα.
Η ταινία ξεκίνησε με ένα φόνο,τρομαχτικό σχετικά αλλα όχι κάτι τρομερό,και ο φίλος μου ήτανε λές και πνιγότανε.Μου ζήτησε να φύγουμε.Φύγαμε και σε όλο τον δρόμο έκλαιγε ήτανε σε άλλη φάση,δεν με άκουγε καν.Του μίλαγα και ήτανε λες και ήτανε θυμωμένος μαζί μου.Τον ρώτησα που είναι το αμάξι και μου είπε''Δεν θυμάσαι?Εκει που το αφήσα γιατι με ρωτάς''Αλλα με έναν τρόπο σαν απο μικρό παιδί που είναι θυμωμένο.Τον ρώτησα τι τον τρόμαξε στην ταινία και μου είπε πως ο φόνος δεν είχε λόγο.και τον τρόμαξε που ένας ανθρωπος σκέφτεται έτσι.Του είπα πως συγκεκριμένα στην ταινία απλα βλεπαμε μια σκέψη ενόςανθρώπου που την έκανε ταινία και τίποτα αληθινό και πως αν αυτό τον φόβιζε είναι κάτι που θα διορθώσουμε.Πήραμε μια ταινία κομωδία και αρχίσαμε να βλεπουμε σπίτι.Γέλουσε λίγο αλλα ήτανε λυπημένος και παρα πολυ διαφορετικός.Άγαρμπος στις κινήσεις του.Με τρόμαζε.Μάλιστα μου είπε,'δεν θέλω να ξέρω τι σκέφτεσαι για μένα σήμερα'και του είπα πως σκέφτομαι πως δίχνεις χάλια αλλα σκέφτομαι πως θέλω να το διορθώσω μαζί σου.Μετά μου ζητησε να κοιμηθεί σπίτι του γιατί φοβόταν πως θα ξυπνήσει μέσα στην νύχτα και θα με συσχετίσει με τις κακές του σκέψεις.Τον ρώτησα αν δηλάδη φοβάται μην μου κάνει κακό και είπε Οχι.Απλα φοβάται πως στο μυαλό του θα με συνδέσει με τιςφοβίες του αν με δει μπροστά του ενώ δεν είναι καλά.Του είπα λοιπόν πως εγω και οι φοβίες του δεν έχουμε καμία σχέση,και πως είμαι μαζί του απο αγάπη,έμεινα μαζί του την νύχτα καιτου είπα πως αν αισθανθεί πως δεν με θέλει να μου το πείκαι να φύγω.Και έτσι κάναμε.Την νύχτα όλη φοβόμουνα.Κάθε κίνηση που έκανεμου προκαλούσε φόβο.Αλλα επειδή αυτός φοβόταν περισσότερο δεν έκανα τίποτα.Πραγματικά γιατί τον νοίαζομαι πολύ.
Το πρωί συνέχισε να είναι περίεργος σήμερα.Σαν χαμένος.Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάμω μαζι του.Τρόμαξα τόσο πολύ εχθές.Είναι κάτι που δεν μπορώ..νατον βοήθησω.Θέλω μα πώς?..Πραγματικά θα ήθελα την γνώμη κάποιου να μου πεί πως να αντιδρώμαζί του,τι να κάνω..
είμαι πολύ στεναχωρημένη..

Ξέρεις, βρε Κρυσταλία μου, τι μου κάνει εντύπωση από όσα γράφεις? Οτι ενώ στην πραγματικότητα φοβόσουν πάρα πολύ έμεινες μαζί του στο όνομα του νοιαξίματός σου για κείνον. Καταλαβαίνω οτι υπάρχουν και τα δυο μέσα σου, αλλά μου φαίνεται, και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, οτι δίνεις βαρύτητα στο νοιάξιμο έναντι του φόβου. Οτι δηλαδή φιμώνεις το φόβο σου επειδή νοιάζεσαι.
Επίσης, θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Τι εννοείς όταν λες \"Θέλω να τον βοηθήσω\" ?

Φοίβη αν έφευγε κάποιος απο τους δύο μας θα ήτανε αυτός για να πάει σπίτι του.Εγώ μένω στοεξωτερικό και συγκατηκούμε δεν είχα άλλη επιλογή,μπορούσα να του πω να φύγει αλλα δεν ήθελα να του το κάνω αυτό.
Ναι δίνω περισσότερο έμφαση στο οτι τον νοίαζομαι απο οτι στο φοβάμαι.Ο φόβος ήτανε για μια στιγμή,ενώ τα καλά μου αισθήματα γιαυτόν κρατάνε καιρό τώρα.Ομώς όταν αντίκρυσα ολα αυτά που μου έλεγε πως του συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο δεν το περίμενα οτι θα με τρόμαζε.Αλλα και πάλι μέσα μου με ενοιαζε πώς νοίωθει αυτός.
Οσό για την ερώτηση σου,θέλω να τον βοηθήσω να ξεπεράσει τις φοβίες του,και θέλω να μου πει κάποιος ειδικός πως πρέπει να τον αντιμετωπίζω όταν βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση..Δεν ξέρω αν κάποιος απο εδω μέσα ξέρει,ή αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο ή ακομα χειρότερα βρίσκεται στην θέση του αγορίου μου και να μου εξηγήσει τι θέλει να ακούσει αυτές τις στιγμές.Αν και ξέρω πως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή..

Για μένα, έτσι όπως διαβάζω το ποστ σου, μου φαίνεται οτι αυτές τις στιγμές που εκείνος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, και το νοιάξιμο και ο φόβος είναι ισοδύναμα μέσα σου. Και αυτό ΄πιστεύω θα σε βοηθούσε να το έχεις υπόψιν σου αυτές τις στιγμές. Είναι πολύ οκ να φοβάσαι, παρόλο που νοιάζεσαι. Είναι πολύ υγιές, τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ.
Θα συμφωνήσω μαζί σου οτι κάθε περίπτωση...ή καλύτερα κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Και μπορείς να σταθείς δίπλα του, αν το αντέχεις και θέλεις, αλλά δεν ξέρω αν μπορείς να τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τις φοβίες του. Δεν ξέρω αν περνάει από το χέρι σου δηλαδή, παρά τις καλές προθέσεις σου.

Κρισταλια..ποσο χρονον ειναι?
Και ο ψυχολογοσ του τι λεει για ολουσ τουσ φοβουσ του?

Μπραβο που του στεκεσαι..να ξερεισ πωσ μονο καλο του κανεισ που του στεκεσαι..

Ναι τις στιγμές εκείνες κάτι μεσα μου λέει οτι πρέπει να του σταθώ και κάτι μέσα μου πως αυριο πρέπει να φύγω.Φοβάμαι πως ίσως μου κάνει κακό.Απο την άλλη δύσκολο να το πιστέψω..Ξέρω πως είναι δύσκολο να ξεπεράσει τις φοβίες του μαζί μου,αυτό που επιθυμώ ειναι πως να ξεπεράσω εγώ τις φοβίες μου εκείνες τις στιγμές και πως να τον αντιμετωπίσω..Του είπα πως μπορεί να μου μιλάει να λεει ότι θέλει,σε μένα ή σε όποιον νίωθει ασφάλεια.Μα ήτανε τόσο τρομαχτική στιγμή για μένα να τον δω σε αυτή την κατάσταση.Δεν ξέρω πως να αντιδράσω τις στιγμές αυτές.Φοβάμαι να τον ξαναδώ έτσι.Σήμερα μου είπε πως την άλλη φορά που είχε 2 χρόνια ασχημές στιγμές και ήτανε σαν χαμένος όλο ξεκίνησε απο μια ταινία,πιστεύει πως για να διαγράψει απο το μυαλό του τις κακές στιγμές που έζησε βλέποντας την ταινία άρχισε να δημιουργεί στο μυαλό του πιο κακές για να ξεχάσει την αρχική και αυτό ήταν ένας ατελείωτος κύκλος γιαυτόν που τον πέδευαι καιρό και φοβάται μην πάθει το ίδιο ξανά.Χθές μου έλεγε κάτι περίεργα πως ίσως πρέπει να πιώ το χάπι της άλλης μέρας μέτα απο ερωτική πράξη γιατι νόμιζε πως ίσως να είμαι έγγυος,δεν ξέρω πως του ηρθε αυτό και πως ειναι φοβόταν γιαυτό.Όλα τόσο περέργα.

Αdzik είναι 28 χρονών και εκτός απο τις φοβίες του είναι πολύ συγκροτημένο ατομο.Δεν ξέρω ακριβώς τι λέει ο ψυχολόγος σε αυτόν,απο οτι μου έει ο ψυχολόγος του δεν του λέει και πολλά πράγματα,του κάνει ερωτήσεις μόνο ωστε να τον βάλει μονο του μέσω των σκεψεών του να καταλάβει τι κάνει λάθος.Ποτέ δεν του λέει εχεις να κάνεις αυτο ή το άλλο.Το μόνο που του είπε είναι επειδή πρίν μια βδομάδα τον απελύσαν απο την δουλεία του,είναι να βρεί δουλεία και ήταν η πρώτη φορά που του ειπέ ο ψυχολόγος κάτι,ότι έχει να βρεί δουλεία.Δεν ξέρω γενικά τι λένε γιατί είμαι απο έξω συνήθως τιε φορές(2) που πήγα μαζί του και δεν καταλαβαίνω ισπανικά για να ξέρω τι λένε.Οτι μου λέει.Μου λέει πάντως πως τον βοηθάει αρκετά.Τώρα τελευταία όμως αρχισε να είναι λίγο ζηλιάρης μαζί μου.Μου λεεί παράδειγμα να διαγράψω ένα account που έχω για να γνωρίζω φίλους εδώ μιας που είμαι καινούρια και θέλω να κάνω φίλους κτλ.Απο την μια επειδή φοβάμαι για την ψυχολογία του θέλω να το διαγράψω αν και δεν κάνω τπτ κακό.Απο την άλλη λέω στον εαυτό μου,πως γιατι?Θέλω να τον αντιμετωπίσω νορμαλ και αφου πιστευω πως δεν κάνω τπτ κακό δεν έχω να το διαγράψω και έχει να το καταλάβει αυτό όπως εγώ καταλαβαίνω αυτόν.Θέλω να ξέρει πως τον νοίαζομαι αλλα δεν θέλω να ξέρει πως μπορεί να με εκμεταλευτεί συναισθηματικά μέσω της ψυχολογίας του.Οκ μπορεί να το κάνει αλλα αυτό ας μείνει μεταξύ μας :)

Απο τον τρόπο που γράφεις, μου δίνεις την εντύπωση οτι είσαι σκασμένη, γεμάτη ως επάνω με πράγματα που σε παιδεύουν και θέλεις κάπου να τα πεις. Σκέφτομαι οτι αυτός έχει τουλάχιστον τον ψυχολόγο του, εσύ όμως έχεις κανέναν? Ναι, αυτός έχει ένα αναγνωρισμένο ψυχολογικό πρόβλημα αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι έχει περισσότερες ανάγκες από σένα, μεγαλύτερο δικαιωμα να ζητάει βοήθεια. Κι εσύ που ζεις όλη αυτή την κατάσταση και σχέση μαζί του έχεις εξίσου ανάγκες, περνάς κι εσύ δύσκολα μαζί του. Το πρόβλημά του γίνεται και δικό σου σιγά σιγά, έτσι δεν είναι?
Εγώ προσωπικά σέβομαι πάρα πολύ τον φόβο σου. Καταλαβαίνω οτι θέλεις να του σταθείς και να του δώσεις, αλλά από την άλλη ο φόβος σου σαν να σου τραβάει το μανίκι και να σου θυμίζει οτι είσαι κι εσύ εδώ.

Ξέρεις δεν ειναι οτι είμαι ακριβώς σκασμένη,είναι οτι δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να γίνω,ειπα ξανά πως μου αρέσει να είμαι μαζί του,αλλα αυτό όσο το προβλημά του για μένα ήτανε μια θεωρία και οχι μια πραγματικότητα που θα ερχομουνα αντιμέτωπη.Ναι πραγματικά είχα αναγκη να μιλήσω κάπου μα κυρίως να πάρω συμβουλές για το πως πρέπει να φερθώ τέτοιες στιγμές μαζί του.Δεν θέλω να του δίχνω πως φοβάμαι αλλα είναι αδυνατον να ελέγξω τα αισθήματα που συμβαίνουν ξαφνικά.Συγνώμη για τα ελληνικά μου αλλα είμαι συνηθισμένη να σκέφτομαι στα αγγλικά και γράφω λίγο όπως να ναι :)
Εγω δεν είπα οτι έχει περισσότερες αναγκες απο εμένα,αλλα πάνω κάτω νίωθω οτι τουλάχιστον μέχρι να προσαρμοστώ στην κατάσταση του χρειάζεται να νιώθει πως για μένα δεν είναι μια αλλαγή αλλα το αντιμετωπίζω με την οικοιότητα που το αντιλαμβάνεται και αυτός.Θέλω να πώ,ακόμα και αν έχει συναισθήματα τα οποία είναι αρνητικά και φοβίες θέλω να του δώσω να καταλάβει οτι το μυαλό μας δεν ειναι μαθημένο να σκέφτεται μόνο θετικά και πως είμαι εδώ γιαυτό για να τον βοηθήσω αλλα απο την αλλη δεν ξέρω,φοβάμαι μην αρχίσει να νομίζω οτι μου αρέσει να τον βάλω στο σωστό τρόπο σκέψης και το κάνω για μένα και ολα αυτά που ίσως σκεφτεί.Έχω σκεφτεί να τοθ πω πως δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που του συμβαίνει αλλα το δέχομαι φυσιολογικά οπως αυτός τα ελλατώματα μου που δεν του αρέσουνε.Να τον κάνω να καταλάβει πως είναι ενα απο τα αρνητικά του που ωστώσο δέχομαι με αγάπη αλλα φοβάμαι μήπως αυτό τον κάνει να σκεφτεί αρνητικά και οτι δεν τον θέλω.Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του.Είμαστε λίγες μέρες περίεργα.Αλλα το να μου ζητήσει να πάρω χάπι με εβαλε σε πολλές σκέψεις.Μετά μου ζητησε συγνώμη.Στην ζωή ξέρω όλοι μας λέμε καποια φορά κατι που μετα απορούμε γιατί μα το θεμα μου είναι αν σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ρωτήσω τον εαυτό μου το γιατί το εκανε αυτό ή απλα να το αφήσω να περάσει.Το προβλημά του ισως να χεις δίκαιο πως περνάει και στην δική μου ζωή αλλα οχι στα δικά μου προβλήματα.Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.Εγώ είμαι μόνη μου,και εσύ το ιδιο και αυτός το ίδιο και έτσι κυλάει η ζωή.Αν χωρίσω αυριο το προβλημά του δεν θα συνεχίζει να με αποσχολέι με την ένοια οτι δεν θα είναι ένα απο τα δικά μου προβλήματα.Μα αυτή την στιγμή είναι μια κατάσταση στην ζωή μου.Όταν γελάμε μαζί συμβαίνει τώρα,δεν ξέρω αν αυτό κρατήσει για πάντα και με ποίον θα γελάω μαζί στο μέλλον.Ετσι ειναι και το πρόβλημα του.Τώρα είναι μαζί μου.ίσως και ο φόβος μου κυριαρχεί στις άκρες του μυαλού μου εξίσου.Δεν ξέρω αρκιβώς.
Ευχαριστώ πάντως όσους μου απαντάτε να ξέρετε με βοηθάτε να σκεφτώ.

Quote:

---

Originally posted by Cristalia
Το προβλημά του ισως να χεις δίκαιο πως περνάει και στην δική μου ζωή αλλα οχι στα δικά μου προβλήματα.Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.Εγώ είμαι μόνη μου,και εσύ το ιδιο και αυτός το ίδιο και έτσι κυλάει η ζωή.Αν χωρίσω αυριο το προβλημά του δεν θα συνεχίζει να με αποσχολέι με την ένοια οτι δεν θα είναι ένα απο τα δικά μου προβλήματα.Μα αυτή την στιγμή είναι μια κατάσταση στην ζωή μου.Όταν γελάμε μαζί συμβαίνει τώρα,δεν ξέρω αν αυτό κρατήσει για πάντα και με ποίον θα γελάω μαζί στο μέλλον.Ετσι ειναι και το πρόβλημα του.Τώρα είναι μαζί μου.ίσως και ο φόβος μου κυριαρχεί στις άκρες του μυαλού μου εξίσου.Δεν ξέρω αρκιβώς.

---

Αυτό εννοούσα και μιλούσα για αυτή τη στιγμή. Οτι αυτή τη στιγμή, σε αυτή τη σχέση, το πρόβλημά του γίνεται λίγο και δικό σου, το μοιράζεσαι σαν ένα χαρακτηριστικό δικό του, όπως τόσο ωραία λες μοιράζεσαι γέλιο μαζί του.
Έχεις δίκιο, είναι απλά το γεγονός οτι πρώτη φορά είδες στην πραγματικότητα πως είναι όταν αυτόν τον πιάνουν οι φοβίες του. Ως τώρα το φανταζόσουν, αλλά τώρα το έζησες και ήταν διαφορετικό, ήταν και τρομακτικό.
Το νοιάξιμό σου είναι τόσο έντονο σ\' αυτά που γράφεις. Σε όλα αυτά που φοβάσαι να του πεις γιατί δεν ξέρεις πώς θα τα πάρει. Πιστεύω οτι ξέροντας πολύ καλά τι νιώθεις εσύ κάθε στιγμή και όντας ειλικρινής με σένα την ίδια θα βοηθήσει και τους δυο σας.
Όσο για το τι να κάνεις και πως να του φερθείς, ειλικρινά δεν ξέρω να σου πω. Εσύ είσαι μέσα σε αυτή τη σχέση, εσύ ζεις και νοιάζεσαι γι\' αυτόν τον άνθρωπο, εσύ ξέρεις καλύτερα. Είπες \'ηδη κάποια πράγματα, αυτά που νιώθεις, αυτά που θα ήθελες να του πεις. Κι ίσως να μην χρειάζεται να τα πεις, καμιά φορά, ίσως να αρκεί που τα νιώθεις.
Αλλά δεν ξέρω αν σου φτάνουν όλα αυτά που γράφω. Έχω την εντύπωση οτι κάτι ψάχνεις ακόμα και δεν ξέρω τι ακριβώς είναι.

Σίγουρα εγώ ζω μαζί του αλλα αυτή η περίπτωση θέλει λεπτή μεταχείριση που εγώ δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να του προσφέρω βοήθεια.Είμαι μαζί του απο αγάπη αλλα αν η σχέση μας του κάνει κακό και αντι να τον βοηθάω τον δεσμέυω σε κάτι που \'ίσως παρακάτω έχει αντίκτυπο σε αυτόν?Και μόνο στην σκέψη στεναχωρίεμαι ειλικρινά.Ομώς κυρίως ενδιαφέρομαι να έχω πληροφορίες σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζω την κατάσταση του όταν είναι εκτός ορίων.
\'Οσο για αυτό που λές :\' Έχω την εντύπωση οτι κάτι ψάχνεις ακόμα και δεν ξέρω τι ακριβώς είναι.\'
\'Εχω ακριβώς την ίδια αίσθηση πως κάτι ακόμα με προβληματίζει αλλα δεν ξέρω τι είναι αυτό.Ίσως ψάχνω μια λύση απο μηχανής θεό που θα μου πει ακριβώς πως να αντιδράσω,γιατι δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις όλο αυτό ειναι τόσο ωραίο για μένα που ζώ μαζί του που απλά θέλω να κάνω ενα delete στην στιγμή των φόβων μου τις στιγμές των φόβων του..lol πως το είπα όλο αυτο!!
Απλά είναι,και διορθώστε με αν έχω λάθος,είναι το εξής αν εμένα πονάει η κοιλιά μου,μπορώ να πώ στην μαμά μου παράδειγμα,πως πονάω εδώ και εκεί και να της δώσω να καταλάβει τι είναι αυτό και ίσως μου κάνει κάτι που αυτή ξέρει,αλλα έχω να πάω στον γιατρό και να του εξηγήσω ακριβώς τι με ενοχλέι γιατί η μαμα μου απο μόνη της ίσως κάνει ένα λάθος σε αυτό που μου δώσει και αυτό στην τελική να μου κάνει κακό.Έτσι σκέφτομαι και για τους πόνους της ψυχής του.Μπορεί να μου εξηγεί και εγώ να νομίζω πως του είπα κάτι τόσο κάλο και να απορώ και που το σκέφτηκα αλλα στην τείκή να τού κάνω κακό.Δεν είμαι ειδικός.Και δεν ειμαι καν σχετική σε θέματα ψυχολογίας,λειτουργώ τελείως αυθόρμητα και ενστικτωδως και στην περίπτωση αυτή φοβάμαι.Όταν τον είδα τόσο άσχημα,μόνη μάζι του στο σπίτι φοβήθηκα.Ειδικά κάθε φορά που ξύπναγα και ήτανε ξύπνιος και σε άλλη φάση..Μα να τον αφήσω δεν είναι η λύση.Δεν μου αρέσει να φεύγω στην ζωή μου απο τα προβλήματα μου,όχι απο εγωισμό αλλα γιατί έτσι δεν πάω μπροστά.

Φοβάσαι δηλαδή κυρίως μην του κάνεις κακό με κάποιον τρόπο. Έτσι είναι? Και θα θελες με κάποιον τρόπο αυτός ο φόβος, ο δικός σου φόβος να εξαφανιστεί, αλλά όμως αυτός επιμένει.
Το παράδειγμα με τον πονόκοιλο που γράφεις είναι πολύ όμορφο. Με βοηθάει να καταλάβω καλύτερα τι εννοείς. Και έχεις δίκιο σ\' αυτό που λες. Η μαμά σου δεν είναι μάλλον το κατάλληλο άτομο να σου πει τι να κάνεις για να σου περάσει η κοιλιά. Παρόλα αυτά, μπορεί να σου μαγειρέψει ένα πολύ ελαφρύ φαί, μπορεί να σε πάρει αγκαλιά όταν πονάς και να σου σκουπίσει τα δάκρυα. Μπορεί να κάτσει δίπλα σου και να σου κάνει παρέα όσο εσύ βογγάς. Αυτά μπορεί να κάνει.
Κι έτσι έρχομαι και σε ρωτάω ξανά: Τι εννοείς όταν λες οτι θέλεις να τον βοηθήσεις? Θέλεις να τον βοηθήσεις σαν γιατρός ή σαν μαμά(σύμφωνα με το παράδειγμα, εννοώ)?

Τελικά δεχτηκά να πάρω το χάπι της επόμενης μέρας για να διαγ΄ραψουμε κάθε φόβο πιθανής εγκυμοσύνης.Αποτέλεσμα μετα της επιμονής του,εγώ σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση με πόνους και τύψεις,αιμοραγίες και πονοκεφάλους.Έστω να σκέφτομαι πως ήμουνα εγκυος και χάθηκε μια ζωή με πνίγει.Φοβόμαστε τόσο μην τυχόν χάσουμε την ζωή μας κάνουμε ατελείωτες συζητήσεις σχετικά ΄πάνω σε αυτό και με ένα χάπι εμεις πέρνουμε απόφαση για ζωή άλλου.Με δυσκόλεψε πολύ αυτή η απόφαση ακόμα και αν ήτανε λίγες οι πιθανότητες μου να ήμουνα έγκυος και τώρα είμαι τόσο στεναχωρημένη με όλα αυτά.
Φοίβη κοιταξε,το γενικοποιώ λέγοντας φοβάμαι μην του κάνω κακό γιατί πρακτικά κακό δεν μπορώ να του κάνω.Κακό σημαίνει να κάνω κάτι στον άλλον που θα τον κάνει να νίωσει άσχημα και με την αγάπη μου υποθετω πως προς το παρών μονο καλό του κάνω και κυρίως μου κάνει.Αλλα εξήγησα πιο πάνω τι εννοώ.Ο φόβος μου παραμένει και δυστυχώς είναι εντονός αν και ξανά δεν παραφέρθηκε απο εκείνη την μέρα με ψυχολογικα αίτια..Για να τον βοηθήσω μάλιστα σχετικά με τους φόβους του δέχτηκα να μετακομίσω στο σπίτι του με τους γονείς του ωστε να νιώθει οικεία.Το έκανα πραγματικά απο αγάπη και εδώ πραγματικα είμαστε για ταινιά.Η μητέρα του και η γιαγιά του με κυνηγανε με ένα πιάτο φαί γιατί ειμαι αδύνατη λένε και με μια ζακέτα γιατί φορά πολύ λίγα ρούχα λένε επίσης,μιλάνε ευγενικά αλλα νιώθω την μαμά του να με ζηλεύει και αυτό δεν το λέω με κακία είναι μια μητέρα με πολύ αγάπηγ στον γιό της.Με φροντίζει εδώ πέρα αλλα ποιάνω το βλέμμα της πως με κοιτάζει :).Δεν καταλαβαινω κααααν τι μου λένε στα ισπανικά παρόλα αυτά μου μιλάνε με τις ώρες και περιμένουνε και απάντηση.Χθές την νύχτα το αγόρι μου ήρθε στο δωμάτιο μου να με καλήνυχτήσει (Η μαμά του μας έδωσε ξεχωριστά δωμάτια αχχχααχ)και εγώ του ζητησά να ανάψει το φώς πρίν πλησιάσει στο κρεβάτι μου γιατί φοβόμουνα κάπως.
Σαν γιατρός που με ρωτάς δεν μπορώ να τον βοηθήσω γιατί αν θεωρήσω τον εαυτό μου ψυχολόγο θα του κάνω κακό στα σίγουρα.Δεν πειραματίζομαι μαζί του με τπτ.,και σαν μητέρα δεν μπορώ να τον δώ.
Θέλω να τον βοηθήσω δεν ξέρω τι δεν είναι κατανοητό σε αυτή την φράση.Είναι το αγόρι μου και για μένα ειναι στεναχώρια όταν τον βλέπω να στεναχωρίεται.Θέλω ΚΑΠΟΙΟΣ-Α να μου δώσει συμβουλές πως να αντιδράω όταν το αγορί μου παθαίνει τέτοιες κρίσεις.Πως να του φέρομαι.Ο φοβος είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω και κανείς μας δεν μπορέι να το κανει.Αλλα το τι θα πώ και πως θα αντιδράσω είναι..αυτή την βοηθεια ζητάω..

Cristalia, δε μπορεί κάποιος από εδώ μέσα να σου δώσει τις συμβουλές που ζητάς. Φαίνεται να θέλεις πιο εξειδικευμένες απαντήσεις πέρα από τα γενικά \"δείξε του απλά πως τον αγαπάς\" και σε αυτό φαντάζομαι θα μπορούσε να σε βοηθήσει καλύτερα ο γιατρός που τον παρακολουθεί και ξέρει και την περίπτωση.
Εγώ το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι είσαι αξιοθαύμαστη. Δε ξέρω πως θα χειριζόμουνα εγώ μια τέτοια περίπτωση αλλά από αυτά που γράφεις φαίνεται να το χειρίζεσαι πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσα ποτέ εγώ να σκεφτώ.

Αναρωτιόμουνα αν κάποιος απο εδώ μέσα αντιμετωπίζει καταστάσει οπως το αγόρι μου και τι τον/την κάνει να νιώθει καλά στις δυσκολές αυτές στιγμές του.Ή αν κάποιος είχε παρόμοιο περιστατικό μαζί μου και πως το χειρίστικε.Υπάρχει η διαφορά των καταστάσεων πάντοτε αλλα κάπου ολα αυτα έχουν ένα κοινό ορίζοντα οποτε θα βοηθηθώ αν διαβάσω άλλες περιπτώσεις και πως χειρίστικανε,ή αν κάποιος ειδικός μου πεί κάτι.Ο γιατρός του δεν είναι Ελληνας.Δεν μιλάμε κοινή γλώσσα και δεν νομίζω γενικότερα ναμου δώσει πληροφορίες.Αυτο είναι δυσκολο γενικότερα.Ο φίλος μου θα αισθανθεί πως ο ανθρωοπος που εμπιστεύεται την ψυχική υγεία του μοιράζεται μαζί μου τρόπους αντιμετώπισης του.Θα αισθανθεί σαν μην φυσιολογικός και άνθρωπος ιδιαίτερης μεταχείρισης και αυτό ξέρω πως θα τον ρίξει ψυχολογικά και θα επηρεάσει ισως και την σχέση μας.Σας είπα,άσχετα των περιστατικών λειτουργώ μαζί του σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα.Δεν τον \'\'καλομαθαίνω\'\' θέλω να ξέρει να στέκεται στα πόδια του.Το μόνο που κάνω γιαυτόν ειναι να προσπαθώ να δω αυτο που του συμβαίνει άκρως φυσιολογικά.Κάποιες φορές η συμπεριφορά του είναι εριστική της τελευταίες μέρες.Έχω παρατηρήσει πως είναι κάπως ειρωνικός κάποιες φορές στον λογο του ύστερα απο το επισόδειο της κρίσης του.Στο παρελθόν αντιμετώπιζα κρίσεις πανικού,έχω περάσει τουλάχιστον 7-8 επισόδεια,και χθές είχα άλλο ένα.Ποτε δεν έβρισκα την αιτία τους αλλα πάντα ήτανε λόγο πίεσης και άγχους και συσσωρευμένης κακής ενέργειας.Πιστεύω πως όλη αυτή η κατάσταση μαζί του με επηρέασε αρνητικά.Εγώ απο την μία να θέλω να τον βοηθήσω και αυτός απο την άλλη να \'\'αμύνεται΄\'\' με αυτον τον τρόπο.Καμια φορά σκέφτομαι \'\'παράτατα\'\' ζήσε οπως θέλεις μαζί του και αν δυσκολέυεσαι φύγε,αλλα απο την άλλη σκέφτομαι,κάθε φορά που με έποιανε μια κρίση πανικού στο παρελθόν,είχα ανάγκη να νίωθει μια ασφάλεια δίπλα μου.Αν κάποιος με έβλεπε τότε και μετά με άφηνε θα μου έκανε κακό.Ισως και όχι αλλα αυτό σκέφτομαι τώρα.Δεν θέλω για τπτ στο κόσμο να κάνω κακό σε εναν τέτοιο άνθρωπο.
Aphelia και εγώ δεν μπορώ να φανταστώ όταν διαβάζω κάποια ιστορία εδω μέσα τον εαυτό μου να την περνάει.Θέλω να πω πως όλοι μας όταν βρεθούμε σε μια κατάσταση την αντιμετωπίζουμε θέλοντας ή οχι με τον τρόπο μας ακόμα και αν ο τρόπος μας αν είναι να κλειστούμε σε ένα σπίτι και να μην κάνουμε τίποτα.Οπότε δεν μπορείς να ξέρεις τί θα έκανες στην θέση μου.Βλέποντας την κατάσταση μου ως τρίτος μου λέω \'\'Φύγε\'\'.Μα το ζώ και ξέρω πως δεν μπορώ να φύγω.Οσο αν το χειρίζομαι καλά,δεν έχω ιδέα τι κάνω πιστεψέ με.Δεν ξέρω καλά καλά να χειριστώ τον εαυτό μου για να χειριστώ εναν άλλον άνθρωπο,αλλα όταν έχεις αγάπη για κάποιον δεν μπορείς να του κάνεις κακό.Οποτέ βλέπουμε πως θα εξελιχθεί...