Μετά απο χρόνια μιζέριας, κατάθλιψης, απελπισίας, μαυρίλας και έλλειψης βοήθειας κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το κλειδί της ευτυχίας είναι ο σταρχιδισμος... Γιατί να μας νοιάζει τι παθαίνει ο άλλος όταν κανένας δεν ενδιαφέρεται ποτέ για εμάς ;; Το κλειδί είναι να είσαι σταρχιδιστης και να νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου(σπουδες, λεφτά, έρωτες, ψυχική ηρεμία ) και να μην πονοκεφαλιάζεις με άλλους ανθρώπους ή ιδεολογίες...
Σιχαίνομαι τους φασιστες όπως και τα άλλα ζωα τους αντι-φασιστες, σιχαίνομαι τα ακροδεξιά γουρούνια όπως και τους κομμουνιστοσυμμοριτες μετά την εποχή του Λένιν, σιχαίνομαι τους στρατοκαυλους, σιχαίνομαι τους ρατσιστές, σιχαίνομαι τις άβουλες μάζες, σιχαίνομαι επαγγελματίες ψεύτες οπως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, σιχαίνομαι αυτούς που δικαιολογούν κτηνωδίες όπως τα κομμουνια τον Στάλιν και οι νεοναζί της πενταροδεκαρας το ολοκαύτωμα, σιχαίνομαι το Ισλάμ, σιχαίνομαι κάθε ταλιμπαν που επιβάλει δια της βίας (σωματικής /ψυχολογικής) την πιστη του, αυτοί είναι η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας...Συμπεραίνω λοιπον οτι μόνον ο σταρχιδισμος σου επιτρέπει να βρίσκεις την ηρεμία σου...
